Ο "ζαλισμένος" λαός είναι πρόβατο επί σφαγή...

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος

Το χειρότερο πράγμα για ένα λαό που έχει χάσει τα πάντα είναι να απελπιστεί τόσο, σε σημείο που να θεωρεί πως κάθε κίνηση αντίστασης του είναι χαμένη, πως κάθε προσπάθεια αντίδρασης του είναι μάταιη, πως κάθε σκέψη να αγωνιστεί για ένα καλύτερο αύριο είναι καταδικασμένη ουτοπία. 

Ο λαός αυτός, ζαλισμένος και «υπνωτισμένος» από ένα σύστημα που χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να τον αποπροσανατολίσει και να τον καθηλώσει, είναι καταδικασμένος σε αργό θάνατο, είναι πρόβατο επί σφαγή και οι δήμιοι του είναι οι μεγάλοι προδότες του.

Όταν ανοίγεις μια συζήτηση για τις επερχόμενες εκλογές οι περισσότερες απόψεις που θα ακούσεις είναι ότι: «όλοι το ίδιο είναι», «ότι και να κάνεις το παιχνίδι είναι σημαδεμένο», «ότι και να ψηφήσεις πάλι αυτοί θα βγουν», «ο Έλληνας δεν αλλάζει» και το χειρότερο από όλα, «αυτός ο τόπος είναι καταραμένος και ποτέ δεν θα έχει προκοπή». 

Έτσι μας έχουν κάνει να πιστεύουμε αυτοί που μας θέλουν πρόβατα. 

Έτσι μας έχουν κάνει να αισθανόμαστε. 

Ότι όλα είναι μαύρα και πως δεν υπάρχει πια σωτηρία και αυτός ο λαός είναι χαμένος και καταδικασμένος.

Άραγε όλο αυτό το ζοφερό τοπίο με το οποίο μας έχουν «αλυσοδέσει» μπορεί να διαλυθεί;

Το ατέλειωτο τούνελ που μας έχουν βάλει έχει κάποιο διέξοδο;

Υπάρχει κάπου κάποιο φως να διαλύσει το σκοτάδι και
κάποια ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον όταν οι Έλληνες αυτοκτονούν, οικογένειες διαλύονται για οικονομικούς λόγους, νέα παιδιά με πολλά προσόντα γίνονται «βορρά» στο σύγχρονο παιδομάζωμα και χάνονται κάπου στο εξωτερικό, όταν το ίδιο το ελληνικό κράτος γίνεται ο χειρότερος δήμιος του ίδιου του λαού του και τον κυνηγά μέχρι τελικής εξόντωσης;

Και όμως, όσο δύσκολο φαίνεται, όσο πολύπλοκο μας έχουν κάνει να πιστέψουμε πως είναι, τόσο απλό και εύκολο είναι. 

Οι προδότες έχουν και όνομα και ταυτότητα. 

Είναι τα δυο «μεγάλα» κόμματα που κυβέρνησαν επί δεκαετίες την Ελλάδα και αφού την κατασπάραξαν την έριξαν στον γκρεμό εκτελώντας κυριολεκτικά τον ίδιο τον λαό της.

Είναι αυτή η αριστερή αντιπολίτευση που κυριολεκτικά δεν έχει τον Θεό της, που τάσσεται υπέρ των ομοφυλοφίλων, των μουσουλμάνων, του τουρκικού προξενείου της Θράκης και μας προαναγγέλλει ότι αν θα καταλάβει την εξουσία θα καταργήσει τα σώματα ασφαλείας και θα αφήσει ελευθέρους τους λαθρομετανάστες να μπαινοβγαίνουν στα σπίτια μας και να αρπάζουν ότι μας έχει απομείνει. 

Τα όργανα της εξόντωσής μας έχουν και αυτά όνομα. 

Είναι τα μεγάλα κανάλια, οι εφημερίδες της διαπλοκής, τα ΜΜΕ που προβάλουν τους ιδίους του δήμιους μας σαν τους «σωτήρες» μας, οι εταιρείες δημοσκοπήσεων που επιδιώκουν καθημερινά να μας επιβάλουν να ξαναψηφίσουμε τους ίδιους τους εκτελεστές μας γιατί θέλουν να μας πείσουν πως πάλι αυτοί θα είναι οι νικητές. 

Την προδοσία καλύπτουν και αυτοί που τάχτηκαν για να υπερασπίζουν το δίκαιο. Μια δικαιοσύνη όταν βλέπει να κουρελιάζεται το σύνταγμα και κάνει πως δεν βλέπει τίποτα, δεν είναι δικαιοσύνη, είναι συνεργός στην εκτέλεση του ελληνικού λαού. 

Και τέλος και το πιο φοβερό, μια εκκλησιαστική ιεραρχία που έχει συμμαχήσει κυριολεκτικά με τον ίδιο τον διάβολο για την εξόντωση του ίδιου του ποιμνίου της. Μια εκκλησιαστική ιεραρχία που συνιστά στο ποίμνιο της αντί να ξεσηκωθεί και να αντιδράσει, να αποκοιμηθεί και να υποταχτεί στους νεοταξικούς και αντιχριστιανικούς δικτάτορες για το …καλό του. 

Μια εκκλησιαστική ιεραρχία της εσχάτης αποστασίας και της μεγαλύτερης προδοσίας.

Όλοι αυτοί είναι αυτοί που έφτασαν αυτή την χώρα στο σημείο που είναι σήμερα. 

Κάπου όμως τους λείπει κάτι σημαντικό και δεν μπορούν να αποτελειώσουν το θανατηφόρο έργο τους. Μεθαύριο ο μεγάλος παππούλης που για όσους τον γνώρισαν από κοντά δεν «μασούσε» ποτέ τα λόγια του, ο πάτερ Παΐσιος, ανακηρύσσεται Άγιος. Αυτόν και ότι συμβολίζει, ότι και να κάνουν δεν μπορούν να τον υποτάξουν στα «μαύρα» σχέδια τους. 

Και υπάρχει ακόμα πιο πέρα και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Είναι αλήθεια πως ο Ρότσιλντ δεν μπόρεσε να ελέγξει όλο τον κόσμο. Υπάρχουν τέσσερις χώρες που όσο και αν προσπάθησε δεν μπόρεσε να της βάλει «χέρι». Αυτές είναι πρώτη η Ρωσία και μετά από αυτήν η Κίνα, το Ιράν και η Συρία.  

Ο Διάβολος νικά πάντα στην αρχή αλλά στο τέλος είναι πάντα ο νικημένος. 

Εμείς με ποιον είμαστε;

το είδα