Σελίδες

ΔΙΑΔΩΣΕ ΤΟ, ποιός περιμένεις να το κάνει αν όχι εσύ;

Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2024

ΒΟΥΛΕΥΜΑ - ΦΩΤΙΑ !

ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΝΙΚΟΣ

ΒΟΥΛΕΥΜΑ - ΦΩΤΙΑ !

ΝΟΜΙΜΟΤΑΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΗ Η ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΤΟΥ ΘΡΙΑΣΙΟΥ ΣΤΑ "ΥΠΟΠΤΑ" ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΠΕΤΑΞΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ !

ΣΤΟΝ "ΚΟΥΒΑ" Η ΜΗΝΥΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΟΥ ΘΡΑΣΙΟΥ !

ΑΧ, ΔΙΟΙΚΗΤΑ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΔΩΡΟ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕΣ !

ΤΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟΣΟ ΚΑΛΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ...

Το μόνο που λίγο με στεναχωρεί σε αυτή την ιστορία, είναι ότι δεν θα γίνει τελικά η δίκη, στην οποία κατηγορούμενοι ήταν επίσης οι διαχειριστές του makeleio.gr και zougla.gr, και δεν θα ρωτήσω τον διοικητή του ΘΡΙΑΣΙΟΥ για το καταπληκτικό εκείνο που είχε γράψει στη μήνυσή του, ότι οι καρκινοπαθείς, πριν τους πάνε στην ογκολογική κλινική, ΑΠΑΡΕΓΚΛΙΤΑ περνάνε πρώτα ...μία βόλτα από την ΚΟΒΙΝΤ !

Αλλά τι να τις κάνω μία - δύο ερωτήσεις στο ακροατήριο που θα απαντηθούν ούτως ή άλλως στην ποινική διαδικασία για το πρωτόκολλο του θανάτου, όταν κρατάω στα χέρια μου ένα αμετάκλητο βούλευμα που νομιμοποιεί τον τεράστιο όγκο του οπτικοακουστικού αποδεικτικού υλικού που καταδικάζει τα νοσοκομεία;

Υ.Γ. Περισσότερα για το βούλευμα αυτό, που έχει να κάνει και με το ...παρακράτος του διαδικτύου, αργότερα. Όπως και για τη μήνυση του αιώνα...

Δεν ξέρω πραγματικά πόσα live πρέπει να κάνω για όλα αυτά που έχουν μαζευτεί. Και το ξέρω ότι ζητάτε live, αλλά καταλαβαίνετε ότι για να μην προλαβαίνω να κάνω, δεν έχω χρόνο ούτε για ...τουαλέτα. Αχ, να μπορούσατε να βλέπατε τι κάνω αυτές τις μέρες. Θα λέγατε "δεν μπορεί να βγαίνει όλο αυτό". Και πώς μπορώ να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου σε "όλο αυτό". Όταν διαβάζω ιατροδικαστικές εκθέσεις, όταν διαβάζω τα μηνύματα απελπισμένων θυμάτων των εμβολίων, αλλά και μηνύματα ανθρώπων που τώρα καταλαβαίνουν ότι τελικά υπάρχει εξήγηση στα ανεξήγητα που βίωσαν οι ίδιοι ή οι δικοί τους άνθρωποι στα κολαστήρια, όταν διαβάζω τον τρόμο που μου στέλνουν οι επιστήμονες για τις καταθέσεις στην Θεσσαλονίκη και βλέπω πώς σκότωσαν όλους αυτούς τους νέους ανθρώπους που πεθαίνουν κάθε μέρα "ξαφνικά".

Έλα όμως που βγαίνει. Έλα που το διαχειρίζομαι «όλο αυτό».

Γιατί σε "όλο αυτό" ήταν που έπεσαν έξω με εμένα.

Δεν περίμεναν ότι θα καταρρεύσω τότε; Όταν είχαν ρίξει πάνω μου όλες τις ύαινες κράτους και παρακράτους; Δεν περίμεναν ότι θα καταρρεύσω με τη σύλληψη; Μη τα ξαναλέω. Δεν στοχοποιήθηκε άνθρωπος όσο εγώ στην νεότερη ιστορία της Ελλάδας.
Όμως "όλο αυτό", αντί να με διαλύσει, με γιγάντωσε.

Ώστε...

Ώστε, μέχρι το τέλος για το τέλος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΔΙΑΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ. ΜΗΝ ΜΕΝΕΙΣ ΘΕΑΤΗΣ, ΓΙΝΕ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΛΥΣΗΣ. 

Οι άνθρωποι βασικά χωρίζονται σε δύο κύριες κατηγορίες (οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Στα γουρούνια σε εμφανείς και αφανείς θέσεις ισχύος, και στους αποβλακωμένους σε παθολογικό βαθμό. Οι πρώτοι διαρκώς ψεύδονται και εξαπατούν ασυστόλως τους δεύτερους, σε  σημείο που είναι για γέλια και για κλάματα. Οι παθολογικά αποβλακωμένοι απλώς... "κοιτάνε την δουλειά τους". Αυτές οι δύο κατηγορίες καθορίζουν πλήρως τις εξελίξεις, ενεργητικά και παθητικά αντιστοίχως.


Η εναλλακτική ενημέρωση είναι σταγόνα στον ωκεανό της συστημικής ενημέρωσης, ενώ η πρώτη λογοκρίνεται και αποκλείεται και από τις μηχανές αναζήτησης-google, κοινωνικά δίκτυα κλπ, και είναι σαν να μην υπάρχει, πράγμα του γίνεται σταθερά πολύ χειρότερο.  Η ωμή αλήθεια είναι ότι όταν δεν προωθείς σε άλλους την εναλλακτική ενημέρωση που γνωρίζεις, πράξη που έχει μεγάλη προστιθέμενη αξία διότι δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι να προωθηθεί, τότε χωρίς να το καταλαβαίνεις, μέσω αυτής της παράλειψης γίνεσαι συνυπεύθυνος και συνένοχος της εγκληματικής συμμορίας και του ελληνικού παραρτήματος της με τις μαριονέτες που χάριν συνεννόησης τους λέμε πολιτικούς, που χωρίς εντολή δεν επιτρέπεται ούτε να φτερνιστούν.

Ο μέσος άνθρωπος κοιμάται όρθιος (λόγω άγνοιας και παραπληροφόρησης). Η τηλεόραση και το επιφανειακό σερφάρισμα στο συστημικό διαδίκτυο τον κοιμίζουν ακόμα βαθύτερα. Μόνο εσύ και άλλοι σαν εσένα, στον βαθμό που είστε αφυπνισμένοι, μπορείτε να ξυπνήσετε άλλους. Μην το ξεχνάς αυτό. Συνέχεια »