Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου από τη Ρήξη φ. 121
Η προγραμματισμένη «παρέλαση» των δέκα επτά τρακτέρ του μπλόκου της Νίκαιας στο Σύνταγμα, με την άδεια της κυβέρνησης και την ευγενική παραχώρηση της μικροφωνικής εγκατάστασης από τον Καμίνη, λειτούργησε ανακουφιστικά προς όλες τις πολιτικές κατευθύνσεις. Έτσι η κυβερνητική παρέα, απρόσβλητη από μικροενοχλήσεις διαμαρτυρίας, προωθεί το «αγροτικό μνημόνιο» καταστροφής της πρωτογενούς παραγωγής, μέσα από την εξαφάνιση του μικρομεσαίου αγρότη, αλλά και το ξεπούλημα της γεωργικής γης της υπερχρεωμένης αγροτιάς σε ξένα επενδυτικά κεφάλαια.
Πρωταγωνιστής της διάσπασης του αγροτικού κινήματος, που διαμορφώθηκε στα μπλόκα, ο διαχρονικός αγροτοπατέρας Μπούτας. Το τσίπουρο παραγωγής του, που προσέφερε στον πρωθυπουργό, έκλεισε συμβολικά την παράσταση που ανέβηκε το προηγούμενο διάστημα. Τα τρακτέρ του έδρασαν ως απλή εικόνα, χωρίς ουσία. Ο Μπούτας προστάτεψε, εντέλει, τον στριμωγμένο στη γωνία Τσίπρα, με ανάλογο τρόπο που το ΠΑΜΕ, τον Οκτώβριο του 2011, ουσιαστικά περιφρούρησε τη Βουλή, όταν καλούσε σε περικύκλωσή της μόνο από δυνάμεις του ΠΑΜΕ, ενώ η καθολική λαϊκή αντιμνημονιακή αντίσταση ήταν στο φόρτε της.
Η «τεράστια διαδήλωση» του Μπούτα, για την οποία μιλούσαν τα ΜΜΕ, ήταν μικρότερη από
αυτήν της 4ης Φεβρουαρίου, ενώ η μαζική κάθοδος των αγροτών της Πελοποννήσου αναχαιτίστηκε και αποδυναμώθηκε με βίαιο τρόπο στο Χαϊδάρι.
Η συμβολή του Μπούτα στην απονεύρωση των κινητοποιήσεων έχει αφετηρία τη φύση του ΚΚΕ στους κοινωνικούς αγώνες κατά τη μεταπολίτευση.
Σε κρίσιμες στιγμές κοινωνικών αλλαγών, σχεδόν ένας γονιδιακός αυτοματισμός του ΚΚΕ βοηθούσε εξισορροπητικά και βοηθητικά την κατεστημένη πολιτική εξουσία.
Επιπλέον και σε πολιτικό επίπεδο, το ΚΚΕ, ενίοτε, με πολιτικές του αποφάσεις, βοηθούσε στην αποφόρτιση της πολιτικής έντασης και λειτουργούσε ως δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, εσχάτως και του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι χαρακτηριστικό όμως και το συνδικαλιστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο έδρασε ο Μπούτας ως πρώτο βιολί. Οι πρώτες αυθόρμητες κινήσεις διαρκείας των αγροτών και ειδικότερα των νέων αγροτών να αντισταθούν και να ορθώσουν έναν συνολικότερο αγροτικό λόγο, που μιλούσε για την πρωτογενή παραγωγή και για τη χώρα, αποδυναμώθηκε από τους συνδικαλιστές του ΚΚΕ, της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ. Η ενότητα υπονομεύθηκε, με τον περιορισμό των αιτημάτων στον ασφαλιστικό και φορολογικό πνιγμό των αγροτών, με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρξουν αδέσμευτα μπλοκ, που θα μπορούσαν να εκφράσουν και ενωθούν με τον υπόλοιπο λεηλατημένο λαό της Ελλάδας.
Και η Ν.Δ του Μητσοτάκη, απ’ ό,τι φάνηκε κράτησε μια αναιμική στάση στο αγροτικό, εκεί που θα περίμενε κάποιος να στηριχτεί στην παραδοσιακή επιρροή της στους αγρότες, για να στριμώξει την κυβέρνηση. Μάλιστα, κακές γλώσσες μιλάνε για κομματάρχες του Μητσοτάκη που καλούπωσαν την οργή των Κρητικών αγροτών, δίνοντάς τους ως φολκλόρ στα ΜΜΕ. Άλλωστε, ο Μητσοτάκης, από τη Βουλή, φώναζε πως: «Δεν είμαι με τα τρακτέρ, δεν είμαι με τα μπλόκα».
Οι αγρότες δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο την κυβέρνηση. Είχαν να αντιπαλέψουν όλα τα μνημονιακά κόμματα που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, εναντιώνονται στον αγώνα τους.
Οι αγρότες είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουν ότι απειλούνται από την ίδια νεοαποικιακή πολιτική που υποδουλώνει τη χώρα και εξαθλιώνει όλο τον λαό. Η διέξοδος, η κλιμάκωση και η προοπτική αυτού του αγώνα βρίσκεται στη συνένωσή του με τα υπόλοιπα κομμάτια του λαού, σε έναν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα διαρκείας.
Μόνο τότε η λογική του Μπούτα και του ΚΚΕ, ότι «ο αγώνας είναι στενά οικονομικός» μπορεί να αποτελέσει μειοψηφία και να σταματήσει να λειτουργεί συντεχνιακά, διασπαστικά και προστατευτικά προς την εξουσία.
ΠΗΓΗ:http://ardin-rixi.gr/
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου