Στη Μολδαβία οι προεδρικές εκλογές αντιμετωπίστηκαν, ουσιαστικά, ως μία μονομαχία μεταξύ εκείνων που επιθυμούν στενότερους δεσμούς με τη Ρωσία με εκείνους που επιδιώκουν την ενσωμάτωση της χώρας στην ΕΕ. Η έκβαση της διαδικασίας βρήκε νικητή τον Ιγκόρ Ντόντον, ο οποίος είχε
διετελέσει αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Κομμουνιστικού Κόμματος πριν το 2009. Ο Ντόντον κατέβηκε με ένα πρόγραμμα που είχε ως βασικό του συστατικό όχι απλά την αποκατάσταση των σχέσεων της χώρας με τη Μόσχα, αλλά και το πάγωμα της ενταξιακής διαδικασίας της Μολδαβίας στην ΕΕ.
Οι πιο στενές σχέσεις Μολδαβίας και ΕΕ ξεκίνησαν το 1998 με την υπογραφή της Συμφωνίας Σύμπραξης και Συνεργασίας, ενώ το 2010 η ενταξιακή διαδικασία προχώρησε ένα βήμα παραπέρα φτάνοντας στο τελικό της στάδιο. Σε αυτό το διάστημα των σχεδόν 15 ετών η απελευθέρωση και το άνοιγμα των αγορών είχε ως συνέπεια την αποδιάρθρωση της μολδαβικής οικονομίας. Σταδιακά τα ευρωπαϊκά προϊόντα κατέκλυσαν την εγχώρια αγορά, ενώ τα μολδαβικά, ως λιγότερο ανταγωνιστικά, δεν έβρισκαν πρόσβαση στις αντίστοιχες αγορές της ΕΕ. Το αποτέλεσμα ήταν πολλές μολδαβικές επιχειρήσεις να κλείσουν, όπως ακριβώς συνέβαινε και στην Ελλάδα προ μνημονίων για να φτάσουμε σήμερα στα μαζικά λουκέτα. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το 1989 η γεωργία και η βιομηχανία της Μολδαβίας αποτελούσαν το 76% του ΑΕΠ, ενώ το ίδιο μέγεθος το 2015 κατρακύλησε στο 37%!
Είναι φανερό, επομένως, ότι ήταν ένταξη της Μολδαβίας στις ανοιχτές και απελευθερωμένες αγορές της ΕΕ που έφερε την σταδιακή απώλεια της οικονομικής αυτοδυναμίας της χώρας, σε πλήρη συμφωνία με ότι έγινε και στην ελληνική περίπτωση.
Στην γειτονική μας Βουλγαρία νικητής στις προεδρικές εκλογές αναδείχθηκε ο υποψήφιος της σοσιαλιστικής αντιπολίτευσης Ρούμεν Ράντεφ, που είναι και αυτός φίλα προσκείμενος στη Μόσχα.
Στη Βουλγαρία το πολιτικάντικο επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε για να νομιμοποιηθεί στα μάτια των ντόπιων η ένταξη στην ΕΕ το 2007 ήταν η καταπολέμηση της διαφθοράς και η ανάπτυξη της μέχρι τότε καθυστερημένης οικονομίας. Εντούτοις κάτι τέτοιο δεν συνέβει και οι προσδοκίες για ευημερία γρήγορα κατέρρευσαν. Σήμερα, είμαστε σε θέση να λέμε ότι η προσφορά της ΕΕ στην χώρα ήταν ,μέσα σε όλα τα άλλα, οι γνωστοί μισθοί πείνας και η μετανάστευση των νέων στις χώρες του κέντρου.
Σε αντίθεση με τις επιλογές του απελθόντος πολιτικού προσωπικού των δύο χωρών, οι ειδικοί πιστεύουν ότι η επιδίωξη «στενότερων δεσμών με τα κράτη της Ευρασιατικής Ένωσης(Ρωσία, Λευκορωσία, Καζακστάν, Κιργιστάν, Αρμενία) θα δώσει τεράστια ώθηση στην οικονομία τόσο της Βουλγαρίας όσο και της Μολδαβίας». Και αυτό διότι όλα αυτά τα έθνη-κράτη μοιράζονται μία παρόμοια βιομηχανική υποδομή που έχει τις καταβολές της στην Σοβιετική εποχή. Η πρόταση αυτή φαίνεται μετά τα αποτελέσματα των εκλογών να λαμβάνει πολιτική εκπροσώπηση που υποστηρίζεται από τον λαό. Ωστόσο, το τι θα συμβεί θα κριθεί από την έκβαση της κοινωνικής πάλης και την προθυμία των λαϊκών στρωμάτων να παλέψουν στον ταξικό και, ταυτόχρονα, εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της εποχής μας, δηλαδή ενάντια στην παγκοσμιοποίηση.
ΠΗΓΕΣ:
Εκλογή φιλορώσων προέδρων σε Βουλγαρία, Μολδαβία , Kαθημερινή, 15 Νοέμβρη 2016
False Promises of the European Dream: Moldova and Bulgaria Elect Pro-Russian Presidents , 14 Nοέμβρη 2016
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου