H ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Σχόλιο από Οι Μάσκες Πέφτουν

Κύριε Χρίστο Α Αθανασόπουλε

Συμφωνούμε με το πνεύμα του άρθρου σας.
Δεν ξέρουμε όμως αν τα πιστεύετε όλα όσα λέτε, δηλαδή ειδικώς ότι:

« …Η Ελληνο-ορθοδοξία θα τους καταποντίσει αυτή την φορά δια παντός.
 Ο αγώνας είναι πλέον ‘προσωπικός’ τα βάλανε με τον Ελληνισμό θα τους συντρίψει, μέχρι πού και αυτοί συνερχόμενοι από την λήθη της πλεονεξίας, πού βρίσκονται, να ανανήψουν. Ο ΤΟΚΟΣ θα καταργηθεί από την επερχόμενη μεγαλειώδη πνευματική ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, και όλα θα αλλαγούν»…

ή τα λέτε για να εμψυχώσετε τους Έλληνες, είναι όμως από αστείο έως αφελές να τα υποστηρίζετε.

Σε ιστορικώς ελάχιστο χρόνο, οι Έλληνες θα γράφουν με λατινικό αλφάβητο, σε μεγάλο βαθμό θα είναι άθεοι ή θρησκευτικά αποχρωματισμένοι και θα έχουν αδιαφορία και έλλειψη κατανόησης για οτιδήποτε, με εξαίρεση  την κινέζικη υπαλληλική τους εργασία. Η ορθοδοξία, (όπως ήδη έχει αρχίσει να κάνει), θα ευλογεί μαζί με τον Πάπα, τον Δαλάι Λάμα και άλλους θρησκευτικούς αρχηγούς τον εποικισμό από τους «συνανθρώπους πρόσφυγες» και θα υπογράφει την πανθρησκεία ή την πλησιέστερη παραλλαγή της. Οι Έλληνες θα είναι μειονότητα χωρίς σημασία, η Ελλάδα θα διαμελίζεται και εσείς θα συνεχίζετε τους πύρινους λόγους σας. 

Η μήπως μας προετοιμάζετε για την ανάσταση της  «Ελληνο-ορθοδοξίας και την επερχόμενη μεγαλειώδη πνευματική επανάσταση» - με τα πομπώδη αυτό λόγια - για γεγονότα που θα γίνουν μετά από άλλα 400 χρόνια νεοδουλείας;

Δεν είναι πολύ ενθαρρυντική αυτή η προφητεία σας ή έστω η πρόβλεψη.

Συνέλθετε λοιπόν και πείτε κάτι λιγότερο εφησυχαστικό.

Όσο κατανοείτε κάτι ατελώς, τόσο πιο δύσκολο είναι να το πολεμήσετε.

Και εδώ όντως κατανοείτε κάτι ατελώς, το φαινόμενο του τοκισμού.

ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

(μετάφραση αποσπασμάτων του βιβλίου: “The Web of Debt” της Ellen Hodgson Brown, J.D.)

Ο πρόεδρος Andrew Jackson αποκάλεσε το τραπεζικό καρτέλ ως “ένα υδροκέφαλο τέρας που τρώει τη σάρκα του απλού ανθρώπου”. Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης John Hylan, γράφοντας το 1920, το ονόμασε ένα “γιγάντιο χταπόδι” που “αρπάζει στα μακριά και ισχυρά πλοκάμια του, τους ανώτερους υπαλλήλους μας, τα νομοθετικά μας σώματα, τα σχολεία μας, τα δικαστήριά μας, τις εφημερίδες μας και κάθε υπηρεσία που δημιουργήθηκε για την προστασία του λαού.” Η αράχνη του χρέους έχει καταβροχθίσει αγροκτήματα, σπίτια και ολόκληρες χώρες που έχουν παγιδευτεί στον ιστό της. Σε ένα άρθρο με τίτλο “The Death of Banking” τον Φεβρουάριο του 2005, ο οικονομικός σχολιαστής Hans Schicht έγραψε:

Το γεγονός ότι ο τραπεζίτης έχει τη δυνατότητα να δώσει πίστωση με το ίδιο κεφάλαιο πολλές φορές, το γεγονός ότι τα τραπεζικά καρτέλ, οι κεντρικές τράπεζες, έχουν την άδεια να εκδίδουν φρέσκο χρήμα με αντάλλαγμα τίτλους δημοσίου, [τους έχει] εξασφαλίσει δωρεάν γεύμα για μια αιωνιότητα. . . . Μέσα από ένα δίκτυο ενός ανώνυμου οικονομικού πλέγματος, μόνο μια χούφτα παγκόσμιων βασιλιάδων τραπεζιτών κατέχει και ελέγχει τα πάντα. . . . Όλοι, άνθρωποι, επιχειρήσεις, δημόσιο και ξένες χώρες, όλoι έχουν γίνει αλυσοδεμένοι σκλάβοι στα σχοινιά της πίστωσης των τραπεζιτών.

O Schicht γράφει ότι στην καριέρα του είχε την ευκαιρία να

 παρατηρήσει τους μάγους της οικονομίας εκ των έσω και από κοντινή απόσταση. Το παιχνίδι λέει, έχει γίνει τόσο συγκεντρωτικό και συμπυκνωμένο, που το μεγαλύτερο μέρος των αμερικανικών τραπεζών και των επιχειρήσεων είναι πλέον υπό τον έλεγχο ενός μικρού εσωτερικού κύκλου ανδρών. Αποκαλεί το παιχνίδι “το πλέξιμο της αράχνης”. 

Οι κανόνες του συμπεριλαμβάνουν:

* Απόκρυψη οποιασδήποτε συγκέντρωσης πλούτου.

* Άσκηση ελέγχου μέσω της “μόχλευσης” – συγχωνεύσεις, εξαγορές, αλυσιδωτές συμμετοχές, όπου μία εταιρεία κατέχει μετοχές άλλων εταιρειών, προσαρτημένους όρους στα δάνεια και ούτω καθεξής.

* Άσκηση αυστηρής προσωπικής διαχείρισης και ελέγχου, με ελάχιστο αριθμό εμπιστευόμενων και ελάχιστο αριθμό ανθρώπων που φαίνονται προς τα έξω, οι οποίοι έχουν μερική γνώση του παιχνιδιού.

Ο αποθανών Dr. Carroll Quigley ήταν συγγραφέας και καθηγητής της ιστορίας στο πανεπιστήμιο Georgetown, όπου υπήρξε μέντορας του πρόεδρου Bill Clinton. Ο Dr. Quigley έγραψε από προσωπική γνώση για μια κλίκα ‘εκλεκτών’ παγκόσμιων χρηματοδοτών που ήταν αποφασισμένοι να ελέγχουν τον κόσμο. Ο στόχος τους είπε, δεν ήταν “τίποτα λιγότερο από το να δημιουργήσουν ένα παγκόσμιο σύστημα οικονομικού ελέγχου σε χέρια ιδιωτών, το οποίο να είναι σε θέση να ελέγχει το πολιτικό σύστημα της κάθε χώρας και την οικονομία του κόσμου συνολικά”. Αυτό το σύστημα θα “ελέγχεται με ένα φεουδαρχικό τρόπο από τις κεντρικές τράπεζες του κόσμου που θα ενεργούν σε συνεννόηση, με μυστικές συμφωνίες”. Αυτήν την κλίκα την αποκάλεσε απλά, “διεθνείς τραπεζίτες”. Το θέμα για αυτούς δεν ήταν η φυλή, η θρησκεία ή η εθνικότητα, αλλά το πάθος να ελέγχουν άλλους ανθρώπους. Το κλειδί της επιτυχίας τους ήταν ότι θα ελέγχουν και θα χειρίζονται το οικονομικό σύστημα ενός κράτους, ενώ θα αφήνουν να φαίνεται ότι το ελέγχει η κυβέρνηση.

Εκτός το ότι ελέγχουν την προσφορά του χρήματος, οι διεθνείς τραπεζίτες έχουν καταφέρει κάτι περισσότερο. Σήμερα πραγματικά δημιουργούν την

ΧΡΗΜΑ - ΜΑΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ - Ο Χρυσοχόος Fabian

Αν αναρωτιέστε γιατί κάθε τόσο χρεοκοπεί ένα κράτος, κάποιες επιχειρήσεις ή χιλιάδες ιδιώτες, και δεν μπορείτε να πιστέψετε πως φταίει μόνο η ανικανότητα των ανθρώπων, η τεμπελιά και η ατιμία τους, τότε δείτε αυτό το σύγχρονο γερμανικό παραμύθι.

Αν μη τι άλλο θα σας δώσει να καταλάβετε την βασική αρχή λειτουργίας του χρηματοοικονομικού συστήματος έτσι όπως έχει στηθεί ως χρηματοπιστωτικό από κάποιους στο παρελθόν. Θα δείτε πόσο ύπουλα ο τόκος ευθύνεται για την μιζέρια όλου του κόσμου.
Το βίντεο είναι σύντομο και περιεκτικό για να μην κρατήσει ώρες, για αυτό πράγματα παρουσιάζονται απλουστευμένα, αλλά και κατανοητά.



 Από Avraam Lazaridis

Tα κλειδιά της ζωής μας

Έχουμε εκχωρημένα τα κλειδιά της ζωής μας, ως χώρα και ως ανθρωπότητα, στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική χούντα με τα τερατώδη προνόμια, που παραπλανημένα την ταυτίζουμε με τον καπιταλισμό. Όσο συνεχίζουμε έτσι, τόσο θα βρίσκουμε μπροστά μας την τραγική μας εθελοτυφλία.
Αυτή η παγκόσμια  μαφία μας πολιορκεί και αν παραδοθούμε και μπεί στην πόλη μόνο χαμό και ερήμωση θα φέρει.
Έχουμε πόλεμο με τον χειρότερο εχθρό. Αυτόν με τα χίλια πρόσωπα που δεν ξέρουμε ποιος είναι. Οι υπηρέτες τους ζουν ανάμεσά μας.
Ο κοιμισμένος δεν μπορεί να πολεμήσει.
Ξύπνα, θα πεθάνεις κοιμισμένος.

Θεσμικό Πλαίσιο Λειτουργίας της Τράπεζας της Ελλάδος

Του Σπύρου Λαβδιώτη
Διαβάστε εδώ (σε pdf): Θεσμικό Πλαίσιο Λειτουργίας της Τράπεζας της Ελλάδος

πηγή

Θεσμικό Πλαίσιο Λειτουργίας της Τράπεζας της Ελλάδος

http://neoellhn.blogspot.com/2015/06/blog-post_18.html

Το παιχνίδι προπετάσματος καπνού και καθρεπτών

Ας μου επιτραπεί να εκδώσω και να ελέγξω το χρήμα του έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος θεσπίζει τους νόμους

Η διαδικασία με την οποία το χρήμα δημιουργείται στη σύγχρονη εποχή είναι πλήρως εσφαλμένως αντιληπτό από το ευρύ κοινό. Υπάρχει ένας καλός λόγος γι αυτό: οι κυβερνήσεις σήμερα αντί να εκδίδουν οι ίδιες το εθνικό τους νόμισμα, με το ισχύον νομισματικό σύστημα και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, το χρήμα το δημιουργούν οι τράπεζες από το τίποτε και το δανείζουν με τόκο στις κυβερνήσεις για να καλύψουν τις δημοσιονομικές τους ανάγκες.

Του Σπύρου Λαβδιώτη


Σήμερα η συζήτηση γύρω από το θέμα ποιος πρέπει να δημιουργήσει την προσφορά του χρήματος στην οικονομία ενός κράτους σπανίως κάνει την εμφάνιση της, διότι είναι η εστία ενός υψηλού βαθμού εκλεπτυσμένης καμπάνιας μιας μακροχρόνιας παραπληροφόρησης που διαπερνά την ακαδημία, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους εκδοτικούς οίκους. Ως συνέπεια, πολύ λίγοι πολίτες συνειδητοποιούν ότι η έκδοση του εθνικού νομίσματος απευθείας από την κυβέρνηση- ελεύθερο από χρέος- είναι πράγματι ένα σοβαρό θέμα για δημόσια συζήτηση.

Ωστόσο, σε μια μακρινότερη εποχή στις αρχές του

ΤΡΑΠΕΖΑ: Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Γιατί δεν μπορούμε να βγούμε από την λιτότητα και την κρίση χρέους;


Η αλήθεια πίσω από ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός που εξακολουθεί να παραμένει μυστήριο, ξεδιπλώνει την αλήθεια για το τι κρύβεται πίσω από την παγκόσμια «κρίση» και την επιβολή μνημονίων και μέτρων διαρκούς λιτότητας.

Ερώτηση:
«Ποιοι δολοφόνησαν τον Πρόεδρο Κένεντι και γιατί;»

Προσέξτε το πρώτο χαρτονόμισμα (φρεσκοτυπωμένο το 1963 με εντολή του Κένεντι), γράφει στην κορυφή «χαρτονόμισμα των Η.Π.Α.», ενώ το κάτω χαρτονόμισμα γράφει «χαρτονόμισμα της Ομοσπονδιακής Τράπεζας» (όπως και σήμερα γράφουν όλα τα χαρτονομίσματα των Η.Π.Α.)

Τις 4 Ιουνίου του 1963, μια σχεδόν άγνωστη στον κόσμο Προεδρική Οδηγία, η Εκτελεστική Εντολή 11110, υπογράφεται από τον πρόεδρο Κένεντι που με αυτήν ουσιαστικά καταργεί το αποκλειστικό δικαίωμα της Ομοσπονδιακής Τράπεζας να τυπώνει και να δανείζει με τόκο την κυβέρνηση των Η.Π.Α.

Με μια υπογραφή, ο Κένεντι δηλώνει πως η ιδιωτική Ομοσπονδιακή Τράπεζα που ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΄και πέρα από κάθε λογική ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ έχει αποκτήσει εδώ και έναν αιώνα το δικαίωμα να ελέγχει το χρήμα και να κερδίζει τοκίζοντας το

Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ, ΚΑΙ Η ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

Δήλωση του Αβραάμ Λίνκολν κατά την διάρκεια του Αμερικανικού Εμφύλιου Πολέμου:”Έχω δυο μεγάλους εχθρούς. Το στρατό των Νοτίων μπροστά μου και το στρατό των τραπεζιτών πίσω μου. Από τους δυο αυτούς εχθρούς ο χειρότερος είναι ο πίσω μου.”

Πότε έκανε αυτή τη δήλωση ο Λίνκολν;

Όταν κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου οι τραπεζίτες που δάνειζαν το κράτος με 24% τόκο προσπάθησαν να τον αναγκάσουν να τους δίνει τόκο 36%. (!!)

Τι έκανε ο Λίνκολν; Απλά ενεργοποίησε το δικαίωμα που έχει κάθε κράτος να εκδίδει χρήμα. Έτσι ο Λίνκολν θαρραλέα άρχισε να τυπώνει δολάρια για τη χρηματοδότηση του πολέμου, σώζοντας τη χώρα του από τις μελλοντικές πληρωμές των υπέρογκων τόκων προς τις τράπεζες.

Και όλοι γνωρίζουμε τι απέγινε ο Λίνκολν λίγο καιρό μετά. Δολοφονήθηκε. Μετά τη δολοφονία του Προέδρου Λίνκολν το 1865 κανένας άλλος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν τόλμησε να αρνηθεί να δανειστεί η χώρα από τους τραπεζίτες και να μη τους πληρώνει τόκο.

Ή για να ακριβολογούμε, ένας ακόμα Πρόεδρος των ΗΠΑ τόλμησε 100 χρόνια μετά τον Λίνκολν να το ξανακάνει, δηλαδή να μη δανειστεί η χώρα από τις τράπεζες αλλά να

ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

(μετάφραση αποσπασμάτων του βιβλίου: “The Web of Debt” της Ellen Hodgson Brown, J.D.)

Ο πρόεδρος Andrew Jackson αποκάλεσε το τραπεζικό καρτέλ ως “ένα υδροκέφαλο τέρας που τρώει τη σάρκα του απλού ανθρώπου”. Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης John Hylan, γράφοντας το 1920, το ονόμασε ένα “γιγάντιο χταπόδι” που “αρπάζει στα μακριά και ισχυρά πλοκάμια του, τους ανώτερους υπαλλήλους μας, τα νομοθετικά μας σώματα, τα σχολεία μας, τα δικαστήριά μας, τις εφημερίδες μας και κάθε υπηρεσία που δημιουργήθηκε για την προστασία του λαού.” Η αράχνη του χρέους έχει καταβροχθίσει αγροκτήματα, σπίτια και ολόκληρες χώρες που έχουν παγιδευτεί στον ιστό της. Σε ένα άρθρο με τίτλο “The Death of Banking” τον Φεβρουάριο του 2005, ο οικονομικός σχολιαστής Hans Schicht έγραψε:

Το γεγονός ότι ο τραπεζίτης έχει τη δυνατότητα να δώσει πίστωση με το ίδιο κεφάλαιο πολλές φορές, το γεγονός ότι τα τραπεζικά καρτέλ, οι κεντρικές τράπεζες, έχουν την άδεια να εκδίδουν φρέσκο χρήμα με αντάλλαγμα τίτλους δημοσίου, [τους έχει] εξασφαλίσει δωρεάν γεύμα για μια αιωνιότητα. . . . Μέσα από ένα δίκτυο ενός ανώνυμου οικονομικού πλέγματος, μόνο μια χούφτα παγκόσμιων βασιλιάδων τραπεζιτών κατέχει και ελέγχει τα πάντα. . . . Όλοι, άνθρωποι, επιχειρήσεις, δημόσιο και ξένες χώρες, όλoι έχουν γίνει αλυσοδεμένοι σκλάβοι στα σχοινιά της πίστωσης των τραπεζιτών.

O Schicht γράφει ότι στην καριέρα του είχε την ευκαιρία να

Η Εξήγηση του Δημοσίου Χρέους (σε λίγα λεπτά)

Μας λένε συχνά ότι το Δημόσιο (ή Κρατικό) Χρέος προκαλείται από κακοδιαχείριση των δημοσίων εξόδων, ή από την έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Και ότι η μόνη λύση είναι η ιδιωτικοποίηση της οικονομίας, ή η εφαρμογή προγραμμάτων λιτότητας. Αυτό, σύμφωνα με τον δημιουργό του βίντεο (www.mrquelquesminutes.fr) δεν είναι σωστό.

Είναι μαθηματικά αδύνατο να επιλυθεί το ζήτημα του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους προτού αντιμετωπιστεί το θέμα με τη δημιουργία χρήματος μέσω χρέους (με τόκους, μάλιστα), διότι ακριβώς αυτά είναι οι ίδιες οι αιτίες αυτών των χρεών!

Αν θέλουμε να επιλύσουμε το πρόβλημα του χρέους, είναι

ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

(μετάφραση αποσπασμάτων του βιβλίου: “The Web of Debt” της Ellen Hodgson Brown, J.D.)

Ο πρόεδρος Andrew Jackson αποκάλεσε το τραπεζικό καρτέλ ως “ένα υδροκέφαλο τέρας που τρώει τη σάρκα του απλού ανθρώπου”. Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης John Hylan, γράφοντας το 1920, το ονόμασε ένα “γιγάντιο χταπόδι” που “αρπάζει στα μακριά και ισχυρά πλοκάμια του, τους ανώτερους υπαλλήλους μας, τα νομοθετικά μας σώματα, τα σχολεία μας, τα δικαστήριά μας, τις εφημερίδες μας και κάθε υπηρεσία που δημιουργήθηκε για την προστασία του λαού.” Η αράχνη του χρέους έχει καταβροχθίσει αγροκτήματα, σπίτια και ολόκληρες χώρες που έχουν παγιδευτεί στον ιστό της. Σε ένα άρθρο με τίτλο “The Death of Banking” τον Φεβρουάριο του 2005, ο οικονομικός σχολιαστής Hans Schicht έγραψε:

Το γεγονός ότι ο τραπεζίτης έχει τη δυνατότητα να δώσει πίστωση με το ίδιο κεφάλαιο πολλές φορές, το γεγονός ότι τα τραπεζικά καρτέλ, οι κεντρικές τράπεζες, έχουν την άδεια να εκδίδουν φρέσκο χρήμα με αντάλλαγμα τίτλους δημοσίου, [τους έχει] εξασφαλίσει δωρεάν γεύμα για μια αιωνιότητα. . . . Μέσα από ένα δίκτυο ενός ανώνυμου οικονομικού πλέγματος, μόνο μια χούφτα παγκόσμιων βασιλιάδων τραπεζιτών κατέχει και ελέγχει τα πάντα. . . . Όλοι, άνθρωποι, επιχειρήσεις, δημόσιο και ξένες χώρες, όλoι έχουν γίνει αλυσοδεμένοι σκλάβοι στα σχοινιά της πίστωσης των τραπεζιτών.

O Schicht γράφει ότι στην καριέρα του είχε την ευκαιρία να

Το Αμερικάνικο Όνειρο - Ρότσιλντ και το Οικονομικό σύστημα τους

Από Ελλάνιος Ζευς

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Η παγκόσμια οικονομία δεν είναι τίποτε άλλο
παρά ένα σύστημα το οποίο εγγυάται πάντα
τον πληθωρισμό και το αιώνιο χρέος...

Το πραγματικό πρόβλημα: Νομισματική Πολιτική Ποιος δημιουργεί το χρήμα (δηλ. πώς τα χρήματα μπαίνουν στην οικονομία)

Το δευτερεύον Θέμα: Οικονομική Πολιτική (ότι συμβαίνει όταν τα χρήματα είναι ΗΔΗ μέσα στην οικονομία)

 δεν φταίει το ΕΥΡΩ ή η Δραχμή ή οποιοδήποτε άλλο νόμισμα

Α) ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τι συμβαίνει όταν τα χρήματα είναι ήδη στην οικονομία:
ανεργία, πληθωρισμός, εξοικονόμηση, απολύσεις, συρρίκνωση, συνταξιοδότηση, στεγαστικά δάνεια, μετοχές, ομόλογα, οι αγορές χρήματος, κατασχέσεις, μισθοί, εμπόριο, συντελεστή απόδοσης, κλπ.

Όλα αυτά τα πράγματα είναι δευτερεύοντα . ΟΛΑ

Β) ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η δημιουργία του χρήματος (ποιος το δημιουργεί)
Αυτό είναι το κλειδί της λύσης.

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Πως υπάρχουν τόσα χρήματα για να δανείζονται (και να παγιδεύονται τα κράτη στο χρέος);

Άπλα δεν υπάρχουν!!!...δημιουργούνται από αέρα (εκ

Πολλά «μυστήρια» μέ τόν χρυσό;;;

Χρειάζονται τά ἀποθέματα χρυσοῦ σέ μίαν χώρα; Καί γιατί;;;

Βάσει τῆς διακρατικῆς συμφωνίας ποὺ ὑπεγράφη, κατόπιν τῆς γνωστῆς συσκέψεως, ἀπὸ τὴν 1η ἔως τὶς 22 Ἰουλίου τοῦ 1944, στὸ Μπρέτον Γοῦντς (Bretton Woods) τῶν ΗΠΑ, καὶ ἡ ὁποία ἔγινε ἀποδεκτὴ ἀπὸ 44 χῶρες-συμμάχους, λίγο πρὶν τὸ πέρας τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ἀπεφασίσθη νὰ ὑπάρξῃ διαρκὴς σχέσις ἰσοτιμίας μεταξὺ χρυσοῦ-δολλαρίου καὶ κάθε ἄλλου νομίσματος, μὲ μεγίστη ἀπόκλισιν +/-1%.
Αὐτὸ σημαίνει πὼς κάθε χώρα μποροῦσε νὰ ἐκδόσῃ ΜΟΝΟΝ νόμισμα τοῦ ὁποίου τὴν ἀξία εἶχε ἤδη σὲ ἀντίκρυσμα χρυσοῦ, ἀλλὰ μίαν ἀξία ποὺ ὁριζόταν/καθοριζόταν ἀπὸ τὴν τιμὴ τοῦ χρυσοῦ σὲ σχέσιν μὲ τὸ …δολλάριον!!!
Αὐτὸ σημαίνει ἐπίσης πὼς ἐὰν τὸ δολλάριον εἶναι συνδεδεμένον μὲ τὸν χρυσό, αὐτομάτως, θέλουν δὲν θέλουν, ὅλα τὰ νομίσματα, γιὰ νὰ ἔχουν ἀξία κι ἀναγνωρισιμότητα, πρέπει κατὰ βάσιν νὰ δεθοῦν μὲ τὸ δολλάριον, μέσῳ κάποιας ἀποδεκτῆς καὶ σαφῶς προαποφασισμένης ἰσοτιμίας.
(Ὄχι ἀπαραιτήτως ὅμως ὑπὲρ τῶν συμφερόντων τῆς κάθε χώρας!!!)

Ὄμως…
Πρὸ τῆς συμφωνίας τοῦ Μπρέτον Γοῦντς ἴσχυε ὁ κανὼν τοῦ χρυσοῦ.
Βάσει αὐτοῦ τοῦ κανόνος-συμφωνίας, κάθε χώρα, βασιζομένη στὰ ὅποια ἀποθέματα χρυσοῦ διέθετε, καθόριζε ΜΟΝΗ της, σὲ ἕναν βαθμό, τὶς ὅποιες ἰσοτιμίες. Αὐτὸ σημαίνει πὼς γιὰ νὰ μπορῇ μία χώρα νὰ

Η παγκόσμια κρίση του χρέους - πώς φτάσαμε σε αυτό και πώς θα βγούμε

από: Ellen Brown,Truthout
 (πηγή =http://truthout.org/global-debt-crisis-how-we-got-it-and-how-get-out/1307386310)

Σήμερα οι χώρες παντού αντιμετωπίζουν μια κρίση χρέους, που επιταχύνθηκε από την πιστωτική κατάρρευση του 2008. Έτσι, δημόσιες υπηρεσίες περικόπτονται και κρατικές περιουσίες πωλούνται στα ανοικτά σε μια μάταιη προσπάθεια να ισοσκελίσουν τους προϋπολογισμούς που δεν μπορούν πια να είναι ισορροπημένοι, διότι η προσφορά χρήματος (money supply) έχει συρρικνωθεί.

 Οι κυβερνήσεις συνήθως παίρνουν την ευθύνη για τις υπερβολικές δαπάνες, αλλά οι κυβερνήσεις δεν ξεκίνησαν την κρίση.

Η κατάρρευση ήταν στο τραπεζικό σύστημα και στην πίστωση που δημιούργησαν και στη διατήρηση της. Σε αντίθεση με δημοφιλή πεποίθηση, τα περισσότερα από τα χρήματά μας σήμερα δεν δημιουργούνται από τις κυβερνήσεις. Δημιουργούνται από ιδιωτικές τράπεζες ως δάνεια. Το ιδιωτικό σύστημα δημιουργίας χρήματος έχει γίνει τόσο ισχυρό στο πέρασμα των αιώνων που έχει έρθει να εξουσιάσει τις κυβερνήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Το σύστημα, όμως, περιέχει τους σπόρους των δικής του καταστροφής του. Η πηγή της δύναμής του είναι επίσης ένα μοιραίο ελάττωμα σχεδιασμού. Το μειονέκτημα είναι ότι οι τράπεζες, αποδίδουν "τραπεζική πίστωση" που πρέπει να επιστραφεί με τόκο, συνεχώς απαιτώντας περισσότερα χρήματα που πρέπει να επιστραφούν από ό,τι δημιουργήθηκαν ως δάνεια. Και ο μόνος τρόπος για να πάρετε επιπλέον χρήματα από το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα είναι να πάρετε ακόμα περισσότερα δάνεια, με επιτόκιο. Το σύστημα είναι,

“Μόνο το εθνικό χρήμα κάνει εφικτές τις μεταρρυθμίσεις”

Το 1861 ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ΑβραάμΛίνκολν ζήτησε από τις μεγάλες τράπεζες της Νέας Υόρκης και της Ευρώπης δάνειαγια να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες του πολέμου αλλά και για να προβεί σε μεγάλεςκαι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Η απάντηση των τραπεζών ήταν πως τα δάνειαμπορούσαν να δοθούν με επιτόκια μεταξύ 24% και 36%. Θεωρώντας τα επιτόκια αυτάαπαγορευτικά αλλά .........
και μην έχοντας τη δυνατότητα να πληρώσει τις υποχρεώσεις τουκράτους ο Πρόεδρος Λίνκολν είδε τη χώρα να του να φτάνει ένα βήμα πριν την καταστροφή.

Το κράτος δε μπορούσε να εκδώσει δικό του νόμισμαγια να πληρώσει τις ανάγκες του καθώς η αρμοδιότητα της έκδοσης χρήματος είχεδοθεί στους τραπεζίτες. Η διαπίστωση ότι οι τραπεζίτες ελέγχοντας το χρήμαέλεγχαν την ίδια τη μοίρα του κράτους έκανε τον Λίνκολν να θελήσει ναεπανακτήσει τον έλεγχο της παραγωγής και έκδοσης του χρήματος. Για το λόγο αυτόπροχώρησε στη θέσπιση ειδικής νομοθεσίας που προετοίμαζε την έκδοση εθνικούνομίσματος με την “υποστήριξη του λαού”.

Στην ομιλία του πριν την ψήφιση τουειδικού νόμου είπε, μεταξύ άλλων, τα εξής: Όταν θα έχουμε αποκαταστήσει τοχρήμα του Συντάγματος, όλες οι άλλες μεταρρυθμίσεις θα είναι δυνατές αλλά μέχριαυτό να συμβεί, καμία άλλη μεταρρύθμιση δε θα είναι δυνατή.”

Ο νόμος ψηφίστηκε και ο Λίνκολν πέτυχε την

TΟ ΧΡΗΜΑ ΩΣ ΧΡΕΟΣ

Ειλικρινά πιστεύω ότι τα τραπεζικά ιδρύματα είναι πιο επικίνδυνα για την ελευθερία μας από τους παρατεταγμένους στρατούς. Έχουν ήδη δημιουργήσει μια αριστοκρατία χρήματος που περιφρονεί την κυβέρνηση. 
Πρέπει να παρθεί η δυνατότητα έκδοσης χαρτονομισμάτων από τις τράπεζες και να αποδοθεί στο λαό, στον οποίο και δικαιωματικά ανήκει.
 Thomas Jefferson

Όλοι γνωρίζουν υποσυνείδητα, ότι οι τράπεζες δεν δανείζουν (πραγματικά) χρήματα. Όταν τραβάτε χρήματα απ’ το λογαριασμό σας, η τράπεζα δεν σας λέει ότι δεν μπορείτε να το κάνετε επειδή έχει δανείσει τα χρήματά σας σε κάποιον άλλο...
Mark Mansfield, οικονομολόγος

Στην αρχαιότητα ο άνθρωπος χρησιμοποίησε το ανταλλακτικό σύστημα, ανταλλάσσοντας προϊόντα που του περίσσευαν με προϊόντα άλλων παραγωγών που ο ίδιος δεν είχε. Αργότερα χρησιμοποίησε, σα χρήμα πια, μεταλλικά νομίσματα ή διάφορα άλλα αντικείμενα με βάση την αξία του υλικού από το οποίο ήταν αυτά κατασκευασμένα. Τα μεταλλικά νομίσματα ήταν αρχικά χάλκινα, μετά σιδερένια και τελικά αργυρά και χρυσά.

Οι πρώτοι τραπεζίτες που εμφανίστηκαν στην Ευρώπη ήσαν οι χρυσοχόοι, οι οποίοι διέθεταν μία κρύπτη ή θησαυροφυλάκιο για να φυλάνε το χρυσό τους. Σύντομα

Ριζική οικονομική μεταρρύθμιση ή υποταγή στους διεθνείς τραπεζίτες;

Άρθρο του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου 

Τώρα που η πατρίδα μας δέθηκε με τις αλυσίδες του Δ.Ν.Τ., προκειμένου να
μπορεί να δανείζεται, ώστε με νέα δανεικά να ξεπληρώνει τα προηγούμενα δάνειά της, οφείλουμε να αναρωτηθούμε, κατ΄ αρχήν το εξής:

Σε ποιους χρωστάμε;

Την απάντηση μπορεί ο καθένας να τη διαβάσει σε άρθρο [1] της διαδικτυακής οικονομικής εφημερίδας Euro2day. Αντιγράφουμε:

«Οι γαλλικές, οι ελβετικές και οι γερμανικές τράπεζες είναι οι μεγαλύτεροι πιστωτές για τον ελληνικό
δανεισμό, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών.»

Χρωστάμε, δηλαδή, στο γαλλικό ή το γερμανικό κράτος; Η απάντηση είναι όχι.
Χρωστάμε στις γαλλικές και τις γερμανικές ΤΡΑΠΕΖΕΣ.

Το επόμενο ερώτημα, κοινής λογικής, που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας είναι το εξής:

Πώς είναι δυνατόν ένα κράτος, όπως η Ελλάδα, το οποίο αποτελείται από 11.000.000 ανθρώπους, οι οποίοι

Το οικονομικό όνειρο

 Το παρακάτω βίντεο της "The Provocateur Network" προσεγγίζει το παρόν οικονομικό σύστημα (Fractional Reserve bank) από το πρίσμα του καθημερινού ανθρώπου ο οποίος μια μέρα ξύπνησε (ή θα ξυπνήσει - είναι θέμα χρόνου) και όλα αυτά που νόμιζε ως ιδιοκτησία του θα έχουν γίνει καπνός. Τα δεδομένα που ισχύουν στις ΗΠΑ ισχύουν και στην Ελλάδα, η μόνη διαφορά είναι ότι στις ΗΠΑ προσπάθησαν να σταματήσουν το κακό περισσότεροι από ένας πολιτικοί, ενώ εδώ μόνο ο Καποδίστριας.

για να δούμε τι κοινό έχουμε εμείς με το Αμερικάνικο Όνειρο:


official web site:theamericandreamfilm.com
youtube channel:youtube.com/user/theamericandreamfilm

Όταν ο Καποδίστριας με τον Υψηλάντη, τον Κολοκοτρώνη και τους άλλους αποφάσισαν να γίνει η επανάσταση ήξεραν τι είχαν να αντιμετωπίσουν και σε Πολιτικο Οικονομικό και σε στρατιωτικό επίπεδο. Ο Καποδίστριας έφτιαξε το 1828 την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα για να αναστήσει την Ελλάδα, αλλά επειδή αυτό

Οἱ Ἀργυραμοιβοὶ (Μέρος 2)

ΟΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΕΣ ΡΑΒΔΟΙ

O βασιλιάς Ερρίκος ο Α΄, γιος του Γουλιέλμου του Κατακτητή, αναρριχήθηκε στον Αγγλικό θρόνο το 1100 μ.Χ. Εκείνη την εποχή, αρκετό καιρό πριν την εισαγωγή της τυπογραφίας, οι φόροι συνήθως πληρώνονταν σε είδος – π.χ. προϊόντα – σύμφωνα με την παραγωγική δυνατότητα της γης υπό τη φροντίδα του δουλοπάροικου ή του μικρότερου σε βαθμό ευγενή. Εκείνων δηλαδή που πλήρωναν τους φόρους. Για να καταμετρήσουν την παραγωγή οι Μεσαιωνικοί δημόσιοι υπάλληλοι χρησιμοποιούσαν ένα χοντροκομμένο λογιστικό σύστημα: χάραζαν εγκοπές σε ράβδους (tallies: από το λατινικό talea που σημαίνει κλαδί ή πάσσαλος). Οι συμπληρωματικοί ράβδοι είχαν μεγαλύτερη επιτυχία από την ατελή ανθρώπινη μνήμη ή από τις εγκοπές στην πόρτα του αχυρώνα – όπως γινόταν μερικές φορές.

Για να αποφευχθούν αλλαγές ή παραποιήσεις, οι ράβδοι χωρίζονταν στη μέση κατά μήκος τους αφήνοντας το ένα μέρος της εγκοπής στο ένα μέρος και το υπόλοιπο στο άλλο – η μισή ράβδος παραδινόταν στον φορολογούμενο και μπορούσε να συγκριθεί για την ακρίβεια της