Η μελέτη καταλήγει ότι,
''Δεδομένης της έκτασης των αποδεικτικών στοιχείων στην ιατρική βιβλιογραφία που εξετάστηκε παραπάνω, ο κίνδυνος της ADE Εξαρτημένη Ενίσχυση Αντισωμάτων (Antibody-Dependent Enhancement, ADE) πρέπει να διακρίνεται με σαφήνεια και έμφαση στην ενημερωμένη συγκατάθεση από τους κινδύνους για τα εμβόλια. Δεδομένης της ισχυρής απόδειξης ότι η ADE είναι ένας μη θεωρητικός και επιτακτικός κίνδυνος για τα εμβόλια COVID 19 η αποκάλυψη του ειδικού κινδύνου επιδείνωσης της νόσου COVID ‐ 19 από τον εμβολιασμό απαιτεί ένα συγκεκριμένο, ξεχωριστό έντυπο συγκατάθεσης κατόπιν ενημέρωσης και επίδειξη της κατανόησης του ασθενούς προκειμένου να πληρούνται τα πρότυπα ιατρικής ηθικής.
Ο συγκεκριμένος και σημαντικός κίνδυνος ADE για την COVID ‐ 19 θα έπρεπε να γνωστοποιείται με ευκρίνεια και ανεξαρτησία στα άτομα που συμμετέχουν σε κλινικές δοκιμές των εμβολίων, καθώς και σε
εκείνα που προσλαμβάνονται για τις δοκιμές και τους μελλοντικούς ασθενείς μετά την έγκριση εμβολίου, προκειμένου να ανταποκριθεί στο ιατρικό πρότυπο ηθικής κατανόησης του ασθενούς για συγκατάθεση μετά από ενημέρωση.''''Και τα τρία πρωτόκολλα αναφέρουν τον κίνδυνο αύξησης της νόσου από το εμβόλιο, αλλά και τα τρία καταγράφουν αυτόν τον κίνδυνο να διαρκεί ή να παραμένει τελευταίο στη λίστα κινδύνων.
Επιπλέον, τόσο οι Moderna όσο και οι Johnson και Johnson χαρακτηρίζουν τον κίνδυνο αύξησης της νόσου που προκαλείται από εμβόλιο ως ''θεωρητικό'' και ενώ η φόρμα της AstraZeneca αποκαλύπτει σαφώς τον συγκεκριμένο κίνδυνο ADE, η γνωστοποίηση παρατίθεται τελευταία μεταξύ των κινδύνων μόνο σε συνημμένο δελτίο πληροφοριών. ''
Γεγονός που είχε αποκαλύψει και ο Δρ Φάουτσι, όταν αναφέρθηκε σε δυο σημαντικά προβλήματα του εμβολίου. Πρώτον ότι σε προηγούμενες έρευνες, τα εμβόλια δεν ήταν αποτελεσματικά, αλλα το κυριώτερο, ήταν ότι αντί να περιορίζουν τον ιό των ενισχύαν περισσότερο, στην ουσία το εμβόλιο τον ενισχύει, οπότε έχουμε αυξημένη παθογένεια της νόσου.
38 τουλάχιστον δημοσιευμένες έρευνες, είναι ότι οι ανησυχίες δεν είναι καθόλου θεωρητικές, αλλά έχει αποδειχθεί στην πράξη απο έρευνες σε ζώα, αλλα και σε ανθρώπους) ότι τα εμβόλια που δημιουργούν αντισώματα κατά του SARS-CoV-2 μπορεί να συνδέονται με τον ιό χωρίς να τον εξουδετερώνουν.
Εάν συμβεί αυτό, τα μη εξουδετερωτικά αντισώματα θα μπορούσαν να ενισχύσουν την είσοδο του ιού στα κύτταρα και την αντιγραφή του ιού και να καταλήξουν στην επιδείνωση της μόλυνσης αντί να προσφέρουν προστασία, μέσω του φαινομένου του ADE.
Η ADE ''είναι μια πραγματική ανησυχία'', λέει ο ιολόγος Kevin Gilligan, ανώτερος σύμβουλος της Biologics Consulting, ο οποίος συμβουλεύει διεξοδικές μελέτες ασφάλειας.
''Επειδή εάν το όπλο εκπυροκροτήσει και ένα εμβόλιο που ενισχύει την ασθένεια, διανέμεται ευρέως αυτό θα ήταν χειρότερο από το να μην κάνουμε καθόλου εμβολιασμό''. Ο βαθμός ADE για το εμβολίο του SARS-CoV-2 είναι άγνωστος.
Η ΜΕΛΕΤΗ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΣΤΕ.
ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ: Timothy Cardozo 1 * και Ronald Veazey 2
1 Τμήμα Βιοχημείας και Μοριακής Φαρμακολογίας, NYU Langone Health, 550 First Avenue, Νέα Υόρκη 10016
2Διάταξη Συγκριτικής Παθολογίας, Τμήμα Παθολογίας και Εργαστηριακής Ιατρικής,
Tulane University School of Medicine, Tulane National Primate Research Center, 18703
Three Rivers Road, Covington LA 70433
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Στόχοι της μελέτης
Η κατανόηση των ασθενών είναι ένα κρίσιμο μέρος της τήρησης των προτύπων ιατρικής ηθικής της συναίνεσης μετά από ενημέρωση στα σχέδια μελέτης. Ο στόχος της μελέτης ήταν να προσδιοριστεί εάν υπάρχει επαρκής βιβλιογραφία που να απαιτεί από τους κλινικούς ιατρούς να αποκαλύψουν τον συγκεκριμένο κίνδυνο ότι τα εμβόλια COVID ‐ 19 θα μπορούσαν να επιδεινώσουν την ασθένεια μετά από έκθεση σε πρόκληση ή σε κυκλοφορούντα ιό.
Μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για τη διεξαγωγή της μελέτης
Η δημοσιευμένη βιβλιογραφία επανεξετάστηκε για να εντοπιστούν προκλινικά και κλινικά στοιχεία ότι τα εμβόλια COVID ‐ 19 θα μπορούσαν να επιδεινώσουν την ασθένεια κατά την έκθεση του ατόμουσε πρόκληση ή σε κυκλοφορούντα ιό. Τα πρωτόκολλα κλινικής δοκιμής για τα εμβόλια COVID ‐ 19 επανεξετάστηκαν για να προσδιοριστεί εάν οι κίνδυνοι αποκαλύφθηκαν σωστά.
Αποτελέσματα της μελέτης
Τα εμβόλια COVID ‐ 19 που έχουν σχεδιαστεί για να προκαλούν εξουδετερωτικά αντισώματα μπορεί να ευαισθητοποιήσουν τους δέκτες εμβολίων σε πιο σοβαρές ασθένειες από ό, τι εάν δεν είχαν εμβολιαστεί. Τα εμβόλια για SARS, MERS και RSV δεν έχουν εγκριθεί ποτέ και τα δεδομένα που παράγονται κατά την ανάπτυξη και τη δοκιμή αυτών των εμβολίων υποδηλώνουν μια σοβαρή μηχανιστική ανησυχία: ότι τα εμβόλια σχεδιάστηκαν εμπειρικά χρησιμοποιώντας την παραδοσιακή προσέγγιση (αποτελούμενη από την μη τροποποιημένη ή ελάχιστα τροποποιημένη ιογενή ακίδα κοροναϊού για να προκαλέσουν εξουδετερωτικά αντισώματα), είτε αποτελούνται από πρωτεΐνη, ιικό φορέα, DNA ή RNA και ανεξάρτητα από τη μέθοδο χορήγησης, μπορεί να επιδεινώσουν τη νόσο COVID ‐ 19 μέσω της Εξαρτημένης Ενίσχυσης Αντισωμάτων (Antibody-Dependent Enhancement, ADE). Αυτός ο κίνδυνος επισκιάζεται επαρκώς στα πρωτόκολλα των κλινικών δοκιμών και στα έντυπα συγκατάθεσης για τις συνεχιζόμενες δοκιμές εμβολίου COVID ‐ 19, πράγμα που είναι απίθανο να υπάρξει επαρκής κατανόηση αυτού του κινδύνου από τους ασθενείς
Συμπεράσματα από τη μελέτη και κλινικές επιπτώσεις
Ο συγκεκριμένος και σημαντικός κίνδυνος ADE για την COVID ‐ 19 θα έπρεπε να γνωστοποιείται με ευκρίνεια και ανεξαρτησία στα άτομα που συμμετέχουν σε κλινικές δοκιμές των εμβολίων, καθώς και σε εκείνα που προσλαμβάνονται για τις δοκιμές και τους μελλοντικούς ασθενείς μετά την έγκριση εμβολίου, προκειμένου να ανταποκριθεί στο ιατρικό πρότυπο ηθικής κατανόησης του ασθενούς για συγκατάθεση μετά από ενημέρωση.
1 Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ADE ΣTA EΜΒΟΛΙΑ ΤΗΣ ΚΟΒΙΝΤ ‐ 19 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟΣ
Προκαλούμενη από εμβόλιο αύξηση της νόσου ΑDE παρατηρήθηκε προηγουμένως σε ανθρώπους με εμβόλια για τον αναπνευστικό συγκυτιακό ιό (RSV), τον ιό του δάγκειου πυρετού και την ιλαρά. 1
Εμβόλιο που προκάλεσε αύξηση της νόσου παρατηρήθηκε επίσης με τους ιούς SARS και MERS και με κορωναϊό αιλουροειδών, οι οποίοι συνδέονται στενά με SARS-CoV-2, τον αιτιολογικό παθογόνο της νόσου COVID-19.
Στους ανοσοποιητικούς μηχανισμούς αυτής της ενίσχυσης πάντοτε εμπλέκονται αντισώματα, άμεσα εξαρτώμενα αντισώματα, αντισώματα ενίσχυσης, έως σχηματισμό ανοσοσυμπλόκου από αντισώματα, αν και συνοδεύονται από διάφορες συντονισμένες κυτταρικές αποκρίσεις, όπως κύτταρα Th2 T‐ skewing. 2 - 7
Συγκεκριμένα, τόσο τα εξουδετερωτικά όσο και τα μη-εξουδετερωτικά αντισώματα έχουν εμπλακεί. Μια πρόσφατη μελέτη αποκάλυψε οξεία πνευμονική βλάβη μεσολαβούμενη από IgG in vivo σε μακάκους μολυσμένους με SARS που συσχετίστηκε με ένα εμβόλιο που προκαλεί, Εξαρτημένη Ενίσχυση Αντισωμάτων (Antibody-Dependent Enhancement, ADE). 8
Η φλεγμονή και η βλάβη των ιστών στον πνεύμονα σε αυτό το ζωικό μοντέλο ανακεφαλαίωσαν τη φλεγμονή και την ιστική βλάβη στους πνεύμονες ασθενών με λοίμωξη από SARS που υπέκυψαν στην ασθένεια. Η πορεία του χρόνου ήταν επίσης παρόμοια, με τη χειρότερη ζημία να συμβαίνει καθυστερημένα σε συγχρονισμό με την αύξηση της ανοσολογικής απόκρισης. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα εξουδετερωτικά αντισώματα έλεγξαν τον ιό στο ζώο, αλλά στη συνέχεια θα προκαλούσαν μια σοβαρή, βλαβερή στους ιστούς φλεγμονώδη απόκριση στον πνεύμονα. Αυτό είναι παρόμοιο με την ασθένεια που προκαλείται από το ανοσοσύμπλοκο που παρατηρήθηκε με εμβόλια RSV στο παρελθόν, όπου τα εμβόλια υπέκυψαν σε θανατηφόρα ενισχυμένη νόσο RSV λόγω του σχηματισμού ανοσοσυμπλοκών αντισώματος ιού που προκάλεσαν επιβλαβείς, φλεγμονώδεις ανοσοαποκρίσεις. Είναι επίσης παρόμοιο με την κλινική πορεία των COVID ‐ 19 ασθενών,9 στους οποίους η σοβαρότητα της νόσου σχετίζεται άμεσα με την ανάπτυξη αντισωμάτων αντι-SARS-CoV-2 στον ορό. 10 Αντιστρόφως, υποκείμενα που αναρρώνουν γρήγορα μπορεί να έχουν χαμηλά ή καθόλου-SARS-CoV-2 αντι αντισώματα ορού. 11
Η πρόκληση αντισωμάτων, ειδικά τα εξουδετερωτικά αντισώματα, είναι ο στόχος σχεδόν κάθε τρέχοντος υποψηφίου εμβολίου SARS ‐ CoV ‐ 2. Τα προηγούμενα στοιχεία ότι η Εξαρτημένη Ενίσχυση Αντισωμάτων (ADE), της νόσου που προκαλείται απο τον εμβολιασμό είναι πιθανό να εμφανιστεί σε κάποιο βαθμό με τα εμβόλια COVID ‐ 19 είναι κάθετα σύμφωνη από τις ελεγχόμενες μελέτες SARS σε πρωτεύοντα και τις κλινικές παρατηρήσεις σε SARS και COVID ‐ 19. Έτσι, ένας μετρήσιμος, μη θεωρητικός κίνδυνος είναι εμφανής στην ιατρική βιβλιογραφία ότι τα υποψήφια εμβόλια που αποτελούνται από την ακίδα του ιού SARS ‐ CoV ‐ 2 και προκαλούν αντισώματα αντι-SARS ‐ CoV ‐ 2, είτε εξουδετερώνουν είτε όχι, τοποθετούν εμβόλια σε υψηλότερο κίνδυνο για μια πιο σοβαρή νόσο COVID ‐ 19 όταν οι εμβολιασμένοι έρθουν σε επαφή με τους κυκλοφορούντες ιούς. Πράγματι, μελέτες σε ποντίκια προηγούμενων εμβολίων SARS αποκάλυψαν αυτόν τον ακριβή φαινότυπο,5 με τέσσερα υποψήφια ανθρώπινα εμβόλιο να προκαλούν εξουδετερωτικά αντισώματα και να προστατεύουν από την πρόκληση SARS, αλλά η ιογενής πρόκληση (όταν τα εμβολιασμένα ζώα ήρθαν σε επαφή με τον ιό) είχε σαν αποτέλεσμα ανοσοπαθολογική πνευμονοπάθεια. 5
Ανεξάρτητα, υποψήφια εμβόλια SARS / MERS, συνήθως εμφάνισαν ADE που σχετίζεται με υψηλή φλεγμονώδη νοσηρότητα σε προκλινικά μοντέλα, εμποδίζοντας την πρόοδο τους στην κλινική. 4 , 12
Το SARS ADE και των δύο ασθενειών σε πρωτεύοντα πλην του ανθρώπου και σε ιογενή λοίμωξη κυττάρων in vitro χαρτογραφήθηκε σαφώς σε συγκεκριμένους επιτόπους του ιού SARS που στοχεύουν αντίσωμα. 6 Αυτό το φαινόμενο ήταν σύμφωνο σε μια ποικιλία πλατφορμών εμβολίων, όπως το DNA, φορέα εκκινητών και τα σωματίδια που μοιάζουν με ιούς (VLP), ανεξάρτητα από τη μέθοδο εμβολιασμού (από του στόματος, ενδομυϊκή, υποδόρια κ.λπ.). Μια άγνωστη μεταβλητή είναι πόσο διαρκεί αυτή η βλάβη των ιστών, πιθανόν να οδηγήσει σε μόνιμη νοσηρότητα (π.χ. διαβήτης από παγκρεατική βλάβη 7 ).
Τα τρέχοντα δεδομένα για τα εμβόλια COVID ‐ 19 είναι περιορισμένα, αλλά μέχρι στιγμής δεν αποκαλύπτουν ενδείξεις για αθένεια λόγω της ADE. Μελέτες πρωτευόντων πλην του ανθρώπου για το εμβόλιο mRNA ‐ 1273 της Moderna έδειξαν εξαιρετική προστασία, χωρίς ανιχνεύσιμη ανοσοπαθολογία. 13 Δοκιμές φάσης 1 πολλών εμβολίων δεν ανέφεραν ανοσοπαθολογία σε άτομα στα οποία χορηγήθηκαν τα υποψήφια εμβόλια. Ωστόσο, αυτά τα άτομα ήταν απίθανο να έχουν αντιμετωπίσει ακόμη κυκλοφορούν ιό. 14
Παρ 'όλα αυτά, όλες οι προκλινικές μελέτες μέχρι σήμερα έχουν διεξαχθεί με το Wuhan ή στενά συγγενή στελέχη του ιού, ενώ ένας μεταλλαγμένος ιός D614G είναι τώρα η πιο διαδεδομένη κυκλοφορούσα μορφή. Αρκετές παρατηρήσεις υποδηλώνουν ότι αυτή η εναλλακτική μορφή μπορεί να είναι αντιγονικά διακριτή από το στέλεχος που προέρχεται από το Wuhan, όχι τόσο στη σύνθεση, αλλά σε συμμόρφωση με την ιογενή ακίδα και την έκθεση επιτόπων εξουδετέρωσης. 15 - 18
Ομοίως, οι κλινικές δοκιμές Φάσης 1 και 2 για υποψήφιους εμβολίων έχουν σχεδιαστεί μόνο γύρω από την ανοσογονικότητα ως τελικό σημείο αποτελεσματικότητας και δεν έχουν σχεδιαστεί για να συλλάβουν την έκθεση των ατόμων σε κυκλοφορούντα ιό μετά τον εμβολιασμό, δηλαδή όταν σχεδιάζεται για να ερευνηθεί το φαινόμενο ανοσοπαθολογίας ADE. Έτσι, η απουσία στοιχείων ADE στα δεδομένα εμβολίου COVID ‐ 19 μέχρι στιγμής δεν απαλλάσσει τους ερευνητές από το να αποκαλύψουν τον κίνδυνο αυξημένης νόσου στους συμμετέχοντες σε δοκιμές εμβολίου και παραμένει ένας ρεαλιστικός, μη θεωρητικός κίνδυνος για τα άτομα.
2. ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΗ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΩΝ COVID ‐ 19
Οι διαδικασίες συγκατάθεσης μετά από ενημέρωση για δοκιμές εμβολίων περιλαμβάνουν συνήθως την αποκάλυψη πολύ μικρών κινδύνων, όπως αντιδράσεις στο σημείο της ένεσης, σπάνιοι κίνδυνοι από το παρελθόν, άσχετα εμβόλια / ιούς, όπως το σύνδρομο Guillain ‐ Barre για τη γρίπη των χοίρων (ενδιαφέρον για το οποίο είναι πιθανό πίσω από το ενδιαφέρον για της Astra Zeneca's πρόσφατο συμβάν εγκάρσιας μυελίτιδας εμβολίου) και γενικές δηλώσεις σχετικά με τον κίνδυνο ιδιοσυγκρασιακών συστημικών ανεπιθύμητων ενεργειών και θανάτου.ι Συγκεκριμένοι κίνδυνοι για τους συμμετέχοντες στην έρευνα που προέρχονται από βιολογικό μηχανισμό, συχνά δεν περιλαμβάνοντα λόγω αμφιβολίας σχετικά με την δυνατότητα εφαρμογή τους. 19
Οι υπογεγραμμένες φόρμες συναίνεσης από τις δοκιμές εμβολίων COVID ‐ 19 δεν είναι διαθέσιμες στο κοινό λόγω ανησυχιών περί απορρήτου. Επίσης, ποικίλλουν από κλινική τοποθεσία σε κλινική τοποθεσία και τα έντυπα συγκατάθεσης δείγματος στα οποία βασίζονται δεν απαιτείται να αποκαλυφθούν έως ότου ολοκληρωθεί η δοκιμή, αν όχι καθόλου. Ωστόσο, αυτές οι φόρμες συναίνεσης είναι συνήθως πολύ παρόμοιες στο περιεχόμενο με την ενότητα
''Κίνδυνοι για τους συμμετέχοντες'' των δοκιμαστικών πρωτοκόλλων, τα οποία έχουν κυκλοφορήσει δημόσια από την Pfizer, τη Moderna και την Johnson & Johnson για τις δοκιμές εμβολιασμού COVID ‐ 19 ( 20& Συμπλήρωμα).
Δεδομένου ότι αυτά τα τρία εμβόλια είναι αντιπροσωπευτικά της ποικιλίας των εμβολίων που εξετάζονται, είναι πολύ πιθανό ότι το έντυπο συγκατάθεσης που συνάγεται από αυτά τα πρωτόκολλα είναι παρόμοιο ή πανομοιότυπο με εκείνο από οποιαδήποτε και όλες τις δοκιμές εμβολίων που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Και τα τρία πρωτόκολλα αναφέρουν τον κίνδυνο αύξησης της νόσου από το εμβόλιο, αλλά και τα τρία καταγράφουν αυτόν τον κίνδυνο να διαρκεί ή να παραμένει τελευταίο στη λίστα κινδύνων, μετά από κινδύνους από τον φορέα Ad26 ‐ Cov2, φορείς αδενοϊού γενικά, κινδύνους εμβολιασμού γενικά, κίνδυνοι για την εγκυμοσύνη και τον έλεγχο των γεννήσεων (οι οποίοι αναφέρονται ως ''άγνωστοι''), οι κίνδυνοι αιμμοραγίας και οι κίνδυνοι από τη συλλογή δειγμάτων ρινικού επιχρίσματος (για το εμβόλιο Johnson και Johnson), μετά από αλλεργία, λιποθυμία, τοπική αντίδραση ένεσης, γενικές συστηματικές ανεπιθύμητες ενέργειες και εργαστηριακές ανωμαλίες για το εμβόλιο Moderna και μετά από τοπικές αντιδράσεις ένεσης και γενικές συστηματικές ανεπιθύμητες ενέργειες για το εμβόλιο Pfizer.
Επιπλέον, τόσο οι Moderna όσο και οι Johnson και Johnson χαρακτηρίζουν τον κίνδυνο αύξησης της νόσου που προκαλείται από εμβόλιο ως ''θεωρητικό''. Τέλος, αναφέροντας τον κίνδυνο, η Pfizer και η Moderna σημειώνουν προηγούμενες ενδείξεις βελτίωσης της νόσου που προκάλεσε εμβόλιο με RSV και δάγκειο πυρετό, καθώς και κορονοϊό της γάτας (Pfizer) και ιλαρά (Moderna), ωστόσο, δεν αναφέρονται στον SARS και MERS. Οι Johnson και Johnson συζητούν τον SARS και τον MERS, αλλά κάνουν ένα ασυνήθιστο επιστημονικό επιχείρημα ότι η αύξηση της νόσου που προκαλείται από εμβόλιο οφείλεται σε μη εξουδετερωτικά αντισώματα και Th2 ‐skewed κυτταρικές αποκρίσεις και ότι ο εμβολιασμός Ad26 δεν παρουσιάζει αυτό το προφίλ. Οι κενές φόρμες συναίνεσης για την AstraZeneca και Johnson και Johnson είναι επίσης διαθέσιμες στο διαδίκτυο στη διεύθυνση https://restoringtrials.org/2020/09/18/covid19trialprotocolandstudydocs/ και ενώ η φόρμα της AstraZeneca αποκαλύπτει σαφώς τον συγκεκριμένο κίνδυνο ADE, η γνωστοποίηση παρατίθεται τελευταία μεταξύ των κινδύνων μόνο σε συνημμένο δελτίο πληροφοριών.
Συνολικά, τα στοιχεία από τα πρωτόκολλα Pfizer, Moderna και Johnson & Johnson για τις δοκιμές εμβολιασμού COVID ‐ 19 και τα έντυπα συγκατάθεσης δείγματος, σε αντίθεση με τα στοιχεία για την εξαρτώμενη από αντισώματα ενίσχυση της νόσου, που παρουσιάζονται από αυτήν την έκθεση και είναι ευρέως διαθέσιμα σε οποιονδήποτε ειδικό επαγγελματίας στον τομέα, αποδεικνύει ότι η κατανόηση του συγκεκριμένου κινδύνου από τον ασθενή ότι η λήψη του εμβολίου COVID - 19 θα μπορούσε να μετατρέψει ένα άτομο από κάποιον που πάσχει από ήπια ασθένεια σε κάποιον που βιώνει σοβαρή ασθένεια, διαρκή νοσηρότητα ή ακόμη και θάνατο είναι απίθανο να επιτευχθεί με τις διαδικασίες συναίνεσης κατόπιν ενημέρωσης που έχουν προγραμματιστεί για αυτές τις κλινικές δοκιμές.
Τα πρότυπα ιατρικής ηθικής απαιτούν, δεδομένης της έκτασης των αποδεικτικών στοιχείων στην ιατρική βιβλιογραφία που εξετάστηκε παραπάνω, ο κίνδυνος της ADE πρέπει να διακρίνεται με σαφήνεια και έμφαση στην ενημερωμένη συγκατάθεση από τους κινδύνους που παρατηρούνται σπάνια καθώς και τον πιο προφανή κίνδυνο έλλειψης αποτελεσματικότητας, που δεν σχετίζεται με τον ειδικό κίνδυνο ADE. Με βάση τη δημοσιευμένη βιβλιογραφία, θα έπρεπε να ήταν προφανές σε οποιονδήποτε εξειδικευμένο ιατρό το 2019 ότι υπάρχει σημαντικός κίνδυνος στα άτομα που συμμετέχουν στις κλινικές δοκιμές του εμβολιασμού ότι ενδέχεται να εμφανίσουν σοβαρή ασθένεια μόλις εμβολιαστούν, ενώ μπορεί να είχαν βιώσει μόνο μια ήπια, αυτοπεριοριζόμενη ασθένεια εάν δεν έχουν εμβολιαστεί. Η συγκατάθεση πρέπει επίσης να διακρίνει σαφώς τον ειδικό κίνδυνο επιδείνωσης της νόσου COVID ‐ 19 από τις γενικές δηλώσεις σχετικά με τον κίνδυνο θανάτου και τον γενικό κίνδυνο της έλλειψης αποτελεσματικότητας του εμβολίου.
3. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Δεδομένης της ισχυρής απόδειξης ότι η ADE είναι ένας μη θεωρητικός και επιτακτικός κίνδυνος για τα εμβόλια COVID 19 και δεδομένου τη φύσης της «λίστας πλυντηρίων» των ενημερωμένων συγκαταθέσεων, η αποκάλυψη του ειδικού κινδύνου επιδείνωσης της νόσου COVID ‐ 19 από τον εμβολιασμό απαιτεί ένα συγκεκριμένο, ξεχωριστό, έντυπο συγκατάθεσης κατόπιν ενημέρωσης και επίδειξη της κατανόησης του ασθενούς προκειμένου να πληρούνται τα πρότυπα ιατρικής ηθικής.
Η διαδικασία συγκατάθεσης μετά από ενημέρωση για τις τρέχουσες δοκιμές εμβολίων COVID ‐ 19 δεν φαίνεται να πληροί αυτό το πρότυπο. Ενώ η COVID ‐ 19 σε παγκόσμιο επίπεδο έκτακτης ανάγκης για την υγεία δικαιολογεί ταχείες δοκιμές υποψηφίων εμβολίων με γνωστές ευθύνες, μια τέτοια επιτάχυνση δεν είναι αντιμαχόμενη με την επιπρόσθετη προσοχή που δίδεται σε αυξημένες διαδικασίες συναίνεσης κατόπιν ενημέρωσης ειδικά για τους κινδύνους εμβολίων COVID ‐ 19.
ΔΗΛΩΣΕΙΣ
Supported by NIH award R21AI157604 (to TC).
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
Οι συγγραφείς δεν έχουν δηλώσει σύγκρουση συμφερόντων για αυτό το άρθρο.
πηγή
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/ijcp.13795
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ
REFERENCES
- 2, , . Biology of infection and disease pathogenesis to guide RSV vaccine development. Front Immunol. 2019; 10: 1675.
- 3, , . Potential for developing a SARS‐CoV receptor‐binding domain (RBD) recombinant protein as a heterologous human vaccine against coronavirus infectious disease (COVID)‐19. Human Vacc Immunother. 2020; 16: 1239‐ 1242.
- 4, , . SARS vaccine development. Emerg Infect Dis. 2005; 11: 1016‐ 1020.
- 5, , , et al. Immunization with SARS coronavirus vaccines leads to pulmonary immunopathology on challenge with the SARS virus. PLoS One. 2012; 7:e35421.
- 6, , , et al. Immunodominant SARS coronavirus epitopes in humans elicited both enhancing and neutralizing effects on infection in non‐human primates. ACS Infect Dis. 2016; 2: 361‐ 376.
- 7, , , . Binding of SARS coronavirus to its receptor damages islets and causes acute diabetes. Acta Diabetol. 2010; 47: 193‐ 199.
- 8, , , et al. Anti‐spike IgG causes severe acute lung injury by skewing macrophage responses during acute SARS‐CoV infection. JCI insight. 2019; 4:e123158.
- 9, , , et al. Antibody profiles in mild and severe cases of COVID‐19. Clin Chem. 2020; 66: 1102– 1104.
- 10, , , et al. Mapping neutralizing and immunodominant sites on the SARS‐CoV‐2 spike receptor‐binding domain by structure‐guided high‐resolution serology. Cell. 2020; S0092‐8674: 31234‐4
- 11, , , et al. Convergent antibody responses to SARS‐CoV‐2 infection in convalescent individuals. bioRxiv. 2020.
- 12, , , , . Recent advances in the vaccine development against middle east respiratory syndrome‐coronavirus. Front Microbiol. 2019; 10: 1781.
- 13, , , et al. Evaluation of the mRNA‐1273 Vaccine against SARS‐CoV‐2 in Nonhuman Primates. N Engl J Med. 2020; 383: 1544– 1555.
- 14, , , et al. Phase 1/2 study of COVID‐19 RNA vaccine BNT162b1 in adults. Nature. 2020; 586: 589– 593.
- 15, . SARS‐CoV‐2 viral spike G614 mutation exhibits higher case fatality rate. Int J Clin Pract. 2020; 74:e13525.
- 16, , , et al. Tracking changes in SARS‐CoV‐2 spike: evidence that D614G increases infectivity of the COVID‐19 virus. Cell. 2020; 182: 812‐ 827.e819.
- 17, , , , , . The SARS‐CoV‐2 spike variant D614G favors an open conformational state. bioRxiv. 2020.
- 18, , , et al. The D614G mutation in the SARS‐CoV‐2 spike protein reduces S1 shedding and increases infectivity. bioRxiv. 2020.
- 19. What should be disclosed to research participants? Am J Bioeth. 2013; 13: 3‐ 8.
- 20. Three Major COVID Vaccine Developers Release Detailed Trial Protocols. https://wwwmedscapecom/viewarticle/937845; 2020.
This article has been accepted for publication and undergone full peer review but has not been through the copyediting, typesetting, pagination and proofreading process, which may lead to differences between this version and the Version of Record. Please cite this article as doi:10.1111/ijcp.13795 This article is protected by copyright. All rights reserved
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου