Tο
ναυάγιο βρίσκεται σε βάθος 60μ στη είσοδο του κόλπου του Φισκάρδου στα νότια
της ρότας προς το λιμάνι. Με μια πρώτη ματιά, με βάση τους αμφορείς πού
μετέφερε, θεωρείται ότι είναι ρωμαϊκό πλοίο μεταξύ του 1ου πΧ και 1ου μΧ αιώνα.
Το φορτίο του πλοίου
είναι σε πολύ καλή κατάσταση και διατηρεί το σχήμα του πλοίου (εικ. 1).
Εικ.1
Φωτομωσαϊκό του ρωμαϊκού ναυαγίου του Φισκάρδου.
Το φορτίο έχει 27μ μήκος, 11μ φάρδος και ύψος
από τον πυθμένα 1,3μ. Οι διαστάσεις του φορτίου υποδεικνύουν ότι το μήκος του
πλοίου θα ήταν μεταξύ 32 και 35μ, κάνοντας το από τα μεγαλύτερα που διέσχιζαν
τότε την Μεσόγειο θάλασσα.
Εικ.1Β
Aπεικόνιση υπό κλίμακα του ρωμαϊκού ναυαγίου του Φισκάρδου.
Το μέσο μέγεθος των
πλοίων που έπλεαν στη Μεσόγειο τότε είχαν 15 με 20μ μήκος και μετέφεραν φορτίο
μέχρι 70 τόνους. Αυτά τα πλοία χρησιμοποιούνταν συνήθως για το παράκτιο
εμπόριο.
Εικ.
2. Σχέδιο Ρωμαϊκού εμπορικού πλοίου του 3ου μ.Χ. αιώνα (κατά J.Pittaway,
Brockhampton Press, 1970).
Υπήρχαν βεβαίως και
μεγαλύτερα πλοία που διέπλεαν την Μεσόγειο, αυτά τα πλοία, όπως το Madrague de
Giens στη Γαλλία, είχαν μήκος περίπου 40μ και φάρδος 16μ και μετέφεραν φορτίο
400 τόνων δηλαδή περίπου 7.000 με 10.000 αμφορείς. Υπήρχαν, σύμφωνα με γραπτές
πηγές, και μεγαλύτερα πλοία, όπως του αυτοκράτορα Καλιγούλα που είχε μήκος 70μ.
Εικ.
2. Aναπαράσταση (replica) Ρωμαϊκού εμπορικού πλοίου ( ρωμαϊκής εποχής) υπό
κλίμακα. (http:bertan.gipuzkoakultura.net23ing5.php)
Τα εμπορικά πλοία εκείνης της περιόδου είχαν ένα
κατάρτι με ένα τετράγωνο ιστίο. Με την πάροδο του χρόνου όμως, και την συνεχή
αύξηση του μήκους τους προστέθηκε και ένα πρωραίο κατάρτι (εικ. 2). Η πλοήγηση
του πλοίου γινόταν από την πρύμνη με δύο κουπιά εκατέρωθεν του πλοίου (εικ. 2).
Η ταχύτητα των πλοίων έφθανε τα 4 με 6 ναυτικά μίλια και είχαν πλήρωμα 4 έως 5
άτομα.
Εικ.
3 Χάρτης της Μεσογείου θάλασσας με τα λιμάνια και τους κύριους εμπορικούς
δρόμους μέσω των οποίων γινόταν το εμπόριο με τη Ρώμη. [http://historylink101.com/2/Rome/roman-ships.htm]
Ο Πλίνιος και άλλοι
συγγραφείς αναφέρουν ότι για ένα ταξίδι από τη Ρώμη στην Καρθαγένη χρειαζόταν
δύο ημέρες, από τη Ρώμη στην Αλεξάνδρεια έξη ημέρες και από τη Ρώμη στο Γαντίζ
επτά ημέρες (εικ 3).
Το θαλάσσιο εμπόριο
έφθασε το μέγιστο στη Ρωμαϊκή επικράτεια προς το τέλος της περιόδου της
Ρωμαϊκής Δημοκρατίας και της πρώϊμης Αυτοκρατορικής μεταφέροντας γεωργικά
προϊόντα όπως λάδι, οίνο, ελιές δημητριακά κ.λ.π από τα λιμάνια της περιφέρειας
στη Ρώμη.
Εικ.
4. Κάθετος τομή στον επιμήκη άξονα του πλοίου, στην οποία απεικονίζεται η
τοποθέτηση των αμφορέων στο αμπάρι για την μεταφορά τους.
Το φορτίο συνήθως
ελαιόλαδο, οίνος, ελιές και δημητριακά μεταφερόταν σε αμφορείς. Οι αμφορείς
είχαν ένα μέσο ύψος 0,5μ και οι περισσότεροι ήταν οξυπύθμενοι για να
αποθηκεύονται με ασφάλεια στο αμπάρι των πλοίων, όπου τους στερέωναν κατακόρυφα
δένοντάς τους με σχοινί μεταξύ τους μέσω των χειρολαβών και πακτώνοντας τη βάση
τους σε στρώμα άμμου (εικ. 4).
1
ος πΧ. έως 1 ος μ.Χ. αιώνας
Οι
ειδικοί εκτιμούν ότι το εμπορικό πλοίο έχει μήκος 34 μ. Και πλάτος 13 μ.
Το σκάφος βρέθηκε στα
ανοικτά των ακτών της Κεφαλλονιάς με
διατηρημένα τα σκεύη που συντηρούσαν κρασί και φαγητό.
Τα
δοχεία, γνωστά ως αμφορείς, είναι αυτά που
επίσης ότι μεταφέρουν ελαιόλαδο αλλά και διάφορους καρπούς
Ο αρχαιολόγος Δρ Γιώργος
Φερεντίνος δήλωσε: "Τα μισά μέρη του σκάφους είναι θαμμένα στο ίζημα του
πυθμένα της θάλασσας , οπότε έχουμε μεγάλες προσδοκίες ότι αν πάμε σε ανασκαφή
στο μέλλον θα βρούμε μέρος ή όλο το ξύλινο κύτος".
Ελπίζει ότι το ναυάγιο
αυτό μπορεί να ανασηκωθεί πλήρως από τον πυθμένα της Μεσογείου, αλλά δεν έχει
ληφθεί μια τελική απόφαση για τη διάσωση του .
Το πλοίο πιστεύεται ότι
ήταν σε λειτουργία μεταξύ του πρώτου αιώνα π.Χ. και του πρώτου αιώνα μ.Χ. Οι
αμφορείς αναλύθηκαν από ειδικούς που διαπίστωσαν ότι χρησιμοποιήθηκαν από τους
Έλληνες και τους Ρωμαίους, όπου χρησιμοποιούνται επίσης για τη διατήρηση του
κρασιού και των τροφίμων
Φωτ Ιόνιον Ενυδρείο-Μουσείο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου