Το πείραμα του «καθηγητή» Χέλμουτ Κέντλερ αυτό που ο ίδιος αποκαλούσε “πετυχημένο” ξεκίνησε με την σύμφωνη γνώμη του κράτους της Δυτικής Γερμανίας, η οποία σε μεγάλο βαθμό ήταν επηρεασμένη απο ναζιστικό χαρακτήρα της. Αποδείχτηκε ότι επί 30 έτη οι γερμανικές υπηρεσίες προνοίας εμπιστεύονταν παιδιά και εφήβους σε παιδεραστές, ακόμη και σε σεσημασμένους και καταδικασθέντες για βαριά σεξουαλικά εγκλήματα.
Σύμφωνα με τον Κέντλερ, η αγάπη των παιδεραστών για τα παιδιά θα μπορούσε να έχει «θετική επίδραση» στην πνευματική τους ανάπτυξη (…) Το γεγονός ότι οι παιδεραστές ερωτεύονταν παιδιά ήταν κίνητρο για να τους δείχνουν πραγματική προσοχή και να τους προσφέρουν ουσιαστική αγάπη. Εκτός αυτού, ο Γερμανός επιστήμονας τασσόταν ανοιχτά υπέρ της αποποινικοποίησης των σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ ανηλίκων και ενηλίκων.
Δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην τρομακτική ομοιότητα του Χέλμουτ Κέντλερ, με έναν απο τους πιο γελοίους και ανήθικους πολιτικούς της χώρας μας, ο οποίος έχει κι αυτός επανειλημμένα αντιστρέψει την λογική. Ο Χέλμουτ Κέντλερ (ο οποίος ήταν «παιδαγωγός», «ψυχολόγος», «σεξουαλικός ερευνητής», «πανεπιστημιακός» σε παιδαγωγική έδρα και συγχρόνως διηύθυνε και Παιδαγωγικό Κέντρο στο Βερολίνο) διέπραξε και ο ίδιος βιασμούς παιδιών και συναφή εγκλήματα, απο τα οποία ουδέποτε τιμωρήθηκε.
Αυτό που βλέπουμε να συμβαινει σε μεγάλο βαθμό και
σήμερα, με την προσπάθεια πολλών “επιστημόνων” να αποποινικοποιήσουν την παιδεραστία.Το φρικτό αυτό πείραμα, που όπως είπαμε παραπάνω έγινε με την στήριξη του κράτους. Έδινε την δυνατότητα στον Κέντλερ να ερχεται σε επαφή με παιδιά από δυσλειτουργικές ή διαλυμένες οικογένειες, πολλά απο τα οποία μάλιστα είχαν υπάρξει και τα ίδια θύματα βιασμού και τα παρέδιδε σε παιδεραστές.
Ένα από αυτά τα παιδιά ήταν ο 13χρονος Ούλριχ. Ορφανός και άστεγος, είχε καταφύγει στην πορνεία προκειμένου για να μπορεί να επιβιώσει μόνος στους δρόμους του Βερολίνου.
Το πλεονέκτημα του Ούλριχ σύμφωνα με τον Κέντλερ, ήταν ότι ήταν όμορφος και είχε σεξουαλική ζωή. Άρα θα μπορούσε να δώσει κι αυτός αγάπη στους παιδόφιλους (sic). «Σταθήκαμε τυχεροί με τον κ. Βίντερ (τον κηδεμόνα που του ανατέθηκε), αλλά σίγουρα και οι τακτικές μου επισκέψεις άσκησαν θετική επιρροή», έγραφε ο Κέντλερ στις επιστημονικές του σημειώσης.
Αφού έκρινε ότι η πρώτη απόπειρα στέφθηκε με επιτυχία, συνέχισε να δίνει την κηδεμονία παιδιών ηλικίας 13-15 σε παιδόφιλους. Καθώς τα χρόνια περνούσαν και τα αποτελέσματα, σύμφωνα με τον Κέντλερ, ήταν θετικά, ο ψυχολόγος συνέχισε το πείραμά του σε συνεργασία με τις αρμόδιες υπηρεσίες. Μάλιστα χρησιμοποιούσε όλο και μικρότερα παιδιά. Οι ηλικίες κυμαίνονταν πλέον από 6 έως 15 ετών.
Γνώριζε ότι σε πολλές από τις περιπτώσεις οι ενήλικοι κηδεμόνες ανέπτυσσαν σεξουαλικές σχέσεις με τους εφήβους. Ωστόσο, ο Κέντλερ πίστευε ότι αυτό θα τους βοηθούσε (τους παιδεραστές) στην επανένταξή τους στην κοινωνία.
Αυτό που γινόταν ουσιαστικά ήταν οι παιδεραστές να παίρνουν τα παιδιά σαν ανάδοχοι γονείς και κατόπιν να τα βιάζουν με την άδεια του κράτους. Μάλιστα οι κηδεμόνες λάμβαναν ακόμα και προβλεπόμενο επίδομα από το κράτος. (Κάτι που παρείχει και το Πασόκ του Γ.Α.Π στη χώρα μας, που πρόσφατα ο γιός του διορίστηκε επικεφαλής στον Εθνικό Κήπο από τον νεο Δήμαρχο Χάρη Δούκα).
Τι έλεγε η έκθεση μετά τις αποκαλύψεις
«Αυτό το δίκτυο διευκόλυνε τους βιασμούς των παιδιών σε όλη τη Γερμανία, θεσμοθέτησε την κακοποίηση και προστάτευε τους δράστες» αναφέρει επί λέξει η έκθεση, που επιπλέον δημοσιοποιεί και τα ονόματα παιδεραστών. Μεταξύ των οποίων υπήρξαν πολλοί επαγγελματίες της εκπαίδευσης, δάσκαλοι, διευθυντές οικοτροφείων και καθηγητές της παιδαγωγικής…
Σύμφωνα με τις καταθέσεις των θυμάτων, έλεγαν στα παιδιά πώς ό,τι τους έκαναν ήταν φυσιολογικό, ήταν κάτι που συνέβαινε μεταξύ των οικογενειών, κι ότι δεν υπήρχε τίποτα κακό σε αυτό.
Μάλιστα το πείραμα προέβλεπε να υπάρχουν προνόμια στα παιδιά που δεν αντιστέκονταν στον βιασμό τους, όπως κάποιο παιχνίδι ή την άδεια για έξοδο. Η μοίρα αυτών των παιδιών ήταν συνήθως η πλήρης εγκατάλειψη μετά την κακοποίησή τους.
Στην έκθεση αναφέρεται ότι ένας «παιδαγωγός» που έπαιξε ρόλο αναδόχου πατρός για αυτά τα παιδιά, τα είχε παρατημένα χωρίς φροντίδα και τα επισκεπτόταν μόνο για τον βιασμό τους.
Το τρομακτικότερο είναι πως το πείραμα Κέντλερ διήρκεσε περισσότερα από 30 χρόνια και αποτελούσε κοινό μυστικό στα κλιμάκια της γερμανικής Πρόνοιας. Από το 1969 εώς και το 2003, εκατοντάδες παιδιά από ιδρύματα του Βερολίνου δόθηκαν σε διαπιστωμένους παιδόφιλους.
Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά μερικά χρόνια μετά το θάνατο του Χέλμουτ Κέντλερ τ 2008. Όσο ο γερμανός ψυχολόγος βρισκόταν εν ζωή, είχε αναφερθεί δημόσια σε περιπτώσεις παιδόφιλων κηδεμόνων, προκειμένου να αποδείξει στην επιστημονική κοινότητα την εγκυρότητα της θεωρίας του.
Δείτε μια περίπτωση που συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Ελβετία και θυμίζει πολύ την υπόθεση Κέντλερ: Ποιο είναι το σύστημα παιδικής πρόνοιας “Barnevernet” στη Νορβηγία, που κατηγορείται για αρπαγές, κακοποίηση και εμπορία παιδιών, με την στήριξη του κράτους και του ΟΗΕ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου