Τα Ηνωμένα Έθνη διέταξαν τη Βρετανία να επιστρέψει τα κατεχόμενα νησιά. Αλλά δεν θα το κάνει

© RIA Novosti / Anton Denisov

Βλαντιμίρ Κορνίλοφ

Το Διεθνές Δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών στη Χάγη την περασμένη εβδομάδα αποφάνθηκε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να μεταφέρει το Αρχιπέλαγος Chagos υπό τη διοίκηση του Μαυρίκιου και "το συντομότερο δυνατό". Η απόφαση βγήκε σχεδόν ομόφωνα: 13 δικαστές εναντίον ενός εκπροσώπου των ΗΠΑ (παρακάτω θα δείτε γιατί η αμερικανική αντίδραση). 

Φαίνεται ότι επιλύθηκε μια εδαφική διαμάχη, η οποία διήρκεσε δεκαετίες. Αλλά το Λονδίνο απάντησε ότι θα εξετάσει  «προσεκτικά» την απόφαση. Στη διπλωματική μετάφραση αυτό σημαίνει "τα νησιά ήταν και θα παραμείνουν δικά μας". 

  

Αυτή η διαδικασία είναι ενδεικτική από πολλές απόψεις. Πρώτον, αποδείχθηκε και πάλι η αυθαιρεσία των δυτικών ερμηνειών των νόμων και των αποφάσεων των διεθνών νομικών οργάνων. Δεύτερον, είναι μια ακόμη υπενθύμιση ότι η θλιβερή πρακτική του αναγκαστικού εκτοπισμού των λαών και των εθνοτικών ομάδων (την οποία η Δύση χρησιμοποιεί για να κατηγορήσει την Ρωσία, απαιτώντας μετάνοια) ήταν συνηθισμένο για τον εικοστό αιώνα. 

 Το Αρχιπέλαγος Chagos  είναι μερικές δεκάδες μικρές ατόλλες σχεδόν στη μέση του Ινδικού Ωκεανού, η μεγαλύτερη περιοχή της οποίας, είναι το Ντιέγκο Γκαρσία, είναι μόνο 27 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Φαίνεται ότι η διαμάχη για αυτά τα διάσπαρτα ακατοίκητα νησιά δεν αξίζει τον κόπο. Ωστόσο, η θαλάσσια ζώνη γύρω από το αρχιπέλαγος, που δηλώνεται από το Λονδίνο ως εξαιρετική, είναι πάνω από 500.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα (είναι δύο φορές μεγαλύτερη από το Ηνωμένο Βασίλειο). Και αν εξετάσετε τη στρατηγική σημασία αυτής της περιοχής, που επιτρέπει τον έλεγχο σχεδόν ολόκληρου του Ινδικού Ωκεανού, καθίσταται σαφές γιατί η διαμάχη γύρω από αυτό πάει περιοδικά στο υψηλότερο διεθνές επίπεδο.

Στο Ντιέγκο Γκαρσία είναι μία από τις μεγαλύτερες και πιο μυστικές στρατιωτικές βάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, από όπου συντονίστηκαν οι πολεμικές επιχειρήσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Σύμφωνα με Αμερικανούς αξιωματούχους, οι εγκαταστάσεις αυτής της βάσης χρησιμοποιήθηκαν επίσης ως μυστικές φυλακές της CIA, όπου διαπράχθηκαν "άθλιες ενέργειες".  

  

Στην πραγματικότητα, το αμερικανικό συμφέρον σε μια τέτοια βάση και προκαθορίζει τη μοίρα των  Chagos και όχι "οποιοιδήποτε" νόμοι και διεθνείς κανόνες. Και ενώ το Λονδίνο προσπαθεί εδώ και δεκαετίες να αποδείξει ότι η εδαφική διαμάχη για το αρχιπέλαγος είναι θέμα αποκλειστικά διμερών διαπραγματεύσεων μεταξύ της Βρετανίας και του Μαυρίκιου, και ως εκ τούτου δεν μπορεί να θεωρηθεί στα διεθνή δικαστήρια και στον ΟΗΕ, η εξάρτηση του ίδιου του Λονδίνου από την Ουάσιγκτον ήταν ξεκάθαρη αρχικά. 

  

Μέχρι τη δεκαετία του '70, σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, από δύο έως τέσσερις χιλιάδες άτομα που εκπροσώπησαν τους αυτόχθονες πληθυσμούς των Chagos έζησαν στις παραλίες των atolls του Ινδικού Ωκεανού. Μόλις στα μέσα της δεκαετίας του 1960, οι ΗΠΑ άρχισαν να ενδιαφέρονται να οικοδομήσουν μια βάση εκεί, η μοίρα αυτών των ανθρώπων ήταν προκαθορισμένη. 

  

Από πολλές απόψεις, η δικαστική διαδικασία αποκάλυψε ορισμένες λεπτομέρειες των μυστικών συνομιλιών μεταξύ Λονδίνου και Ουάσιγκτον, κατά τη διάρκεια των οποίων η τελευταία απαίτησε τη βίαιη επανεγκατάσταση των αυτοχθόνων κατοίκων των  Chagos. Και η αλληλογραφία διεξήχθη με πολύ κυνικές εκφράσεις, αποδεικνύοντας την αληθινή στάση των Δυτικών "supermen" απέναντι  "ιθαγενείς". Έτσι, ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος του Βρετανικού ΥΠΕΞ το 1966 παραπονέθηκε: «Δυστυχώς, μεταξύ των πτηνών υπάρχουν αρκετοί Tarzan και Παρασκευάδες». 

Στους Αμερικανούς  εγγυήθηκαν ότι στο αρχιπέλαγος κατά τη στιγμή της έναρξης της στρατιωτικής βάσης "δεν θα υπάρχει γηγενής πληθυσμός εκτός από γλάρους". Και τα πουλιά, σύμφωνα με τον υπάλληλο του γραφείου, δεν μπορούν καν να διεκδικήσουν τα δικαιώματα των γυναικών. Αυτό ήταν το χιούμορ των Δυτικών πολιτισμένων ανθρώπων.  

 Ο κύριος πληθυσμός των Chagos στα έτη 1971-1973 εκδιώχθηκε από την πατρίδα χωρίς το δικαίωμα επιστροφής. Σε κάποιους έχουν πληρώσει συμβολική αποζημίωση, κάποιοι μηνύουν για αυτές τις αποζημιώσεις μέχρι σήμερα. Ναι, μερικοί από τους εσωτερικά εκτοπισμένους είναι ακόμα ζωντανοί. Εξάλλου, ήταν μόλις πρόσφατα, σε μια εποχή που η ΕΣΣΔ ήδη είχε ξεχάσει τι "απέλαση των λαών". 

© AFP 2019/ομάδα προσφύγων Chagos   

Οι κάτοικοι του Ντιέγκο Γκαρσία ειδοποιούνται για τη θέσπιση ενός νόμου που θα απελάσει ολόκληρο τον πληθυσμό των Chagos Αρχιπέλαγος στον Μαυρίκιο και τις Σεϋχέλλες. 9 Απριλίου 1971 

  

Ναι, η Περεστρόικα και η glasnost  έχουν διδάξει πολλούς από εμάς ότι η «απέλαση των λαών» είναι αποκλειστικά σοβιετικές μέθοδοι, οι μέθοδοι του Στάλιν. Αλλά οι Chagos δεν είναι το μόνο παράδειγμα παρόμοιων ενεργειών από την πλευρά της Δύσης τον τελευταίο αιώνα.    

Μπορεί κανείς να θυμηθεί την τρομερή μοίρα των κατοίκων της ατόλης Μπικίνι, γιαν  να μετατραπεί σε ένα αμερικανικό πυρηνικό χώρο δοκιμών. Δεν είχαν απλά απομακρυνθεί από τη γη τους, πρακτικά έγιναν πειραματόζωα για να μελετήσουν τις επιπτώσεις της ραδιενεργού μόλυνσης.  

  

Τη δεκαετία του 1950, η Καναδική κυβέρνηση μετμετέφερε βίαια τον γηγενή πληθυσμό Λαμπραντόρ (Ινουίτ) με τα απολιθωμένα τους αποτυπώματα σε ερημικά εδάφη της Αρκτικής. Υποθετικά για το καλό τους: λένε, εκεί δεν θα αναμειγνύονται με κανέναν και, ως εκ τούτου, θα παραμείνουν ως έθνος.

© REUTERS/ο Andrew Winning  Διαδηλωτές ζητούν να επιστρέψουν στο Αρχιπέλαγος Chagos κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας μπροστά από το κτίριο του Κοινοβουλίου στο Λονδίνο. Στις 22 Οκτωβρίου 2008 

  

Το πιο τρομερό, φυσικά, ήταν η βίαιη απέλαση εκατομμυρίων ανθρώπων που ζούσαν στην Ινδία και το Πακιστάν, υπό τη διαίρεση αυτών των χωρών, που διεξήχθησαν υπό την ηγεσία της Βρετανίας και των διεθνών θεσμών. Σύμφωνα με τις δύσκολες εκτιμήσεις, κατά τη διάρκεια αυτής της μαζικής επανεγκατάστασης ανθρώπων που σκοτώθηκαν ένα εκατομμύριο άνθρωποι.   Και στην Ευρώπη πιο πρόσφατα, η κυκλοφορία των εθνοτικών ομάδων εφαρμόστηκε σε επίσημο επίπεδο. Για παράδειγμα, οι διεθνείς μεσολαβητές διευκόλυναν μια συμφωνία μεταξύ της Κύπρου και των βορείων εδαφών που είχαν αποσχιστεί από αυτήν για να ανταλλάξουν τον Ελληνικό και τον τουρκικό πληθυσμό. Η διαίρεση της Γιουγκοσλαβίας συνοδεύτηκε από μια μαζική έξοδο Σέρβων από την Κροατία και το Κοσσυφοπέδιο, η οποία υποστηρίχθηκε de facto από τη Δύση.  

Θα ήταν λάθος να πούμε ότι στη Βρετανία δεν υπήρχαν φωνές μετάνοιας μετά την αποκάλυψη της στάσης της κυβέρνησης απέναντι στους «Tarzan» του Ινδικού Ωκεανού. Για παράδειγμα, ο διάσημος παρουσιαστής της  Αγγλικής τηλεόρασης Ben Fogle έγραψε μια στήλη κάτω από τον εύγλωττο τίτλο "Αυτό που  κάναμε με τους νησιώτες  Chagos με κάνει να ντρέπομαι που  είμαι Βρετανός". 

Αλλά αυτό δεν εμποδίζει καθόλου τους βρετανούς αξιωματούχους να επαναλάβουν ότι ο Τσάγκος θα παραμείνει στο Λονδίνο, παρά την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης. Σε κάθε περίπτωση, όσο το στέμμα θα χρειαστεί το αρχιπέλαγος "για λόγους ασφαλείας". 

 Μετάφραση από τη διπλωματική γλώσσα, αυτό σημαίνει: έως ότου οι Αμερικανοί αποφασίσουν ότι δεν χρειάζονται πλέον τη στρατιωτική βάση του Ντιέγκο Γκαρσία, κάτι που σχεδόν σίγουρα δεν θα συμβεί ποτέ. Το κυριότερο είναι να μην ξεχνάμε ότι μόνο μία χώρα συνεχώς "παραβιάζει τους κανόνες του διεθνούς δικαίου". Και αυτή η χώρα είναι η Ρωσία. 

  

 https://ria.ru/ 

το είδα