[Κείμενο γραμμένο «με το γάντι», για να διαφύγει ο συντάκτης του τον στιγματισμό του «λακέ του Πούτιν», τον οποίο τα φερέφωνα των κυρίαρχων πολεμοχαρών συμφερόντων επιφυλάσσουν στην ηρωική μειοψηφία νουνεχών Αμερικανών, οσοδήποτε υψηλού κύρους και αποδεδειγμένου πατριωτισμού, που αγωνίζονται για εθνική περίσκεψη και αυτοσυγκράτηση σε μια κρίση απειλητικής υστερίας, το κατωτέρω άρθρο ενός πολύπειρου Αμερικανού πολιτικού, δημοσιολόγου και συγγραφέα, αποτελεί μιαν απόπειρα ενίσχυσης των υγιών φιλειρηνικών ενστίκτων του Ντόναλντ Τραμπ στην στιγμή κορύφωσης της αμείλικτης δίχρονης επιχείρησης στραγγαλισμού τους. Ο Πατ Μπιουκάναν διετέλεσε σύμβουλος και λογογράφος δύο προέδρων των ΗΠΑ και υποψήφιος για την Προεδρία, ως κομματικός ανεξάρτητος.]
Παρουσίαση Μιχαήλ Στυλιανού
«Είναι καιρός αυτός ο πόλεμος στο Αφγανιστάν να λήξει», δήλωσε ο στρατηγός Τζων Νίκολσον στην Καμπούλ, κατά την αποστρατεία του την Κυριακή, μετά τον τέταρτο κύκλο υπηρεσίας του εκεί και 31 μήνες διοίκησης των αμερικανικών και Νατοϊκών δυνάμεων.
Κατά την Ημέρα της Εργασίας ήρθε η είδηση πως
άλλος ένας Αμερικανός οπλίτης σκοτώθηκε, σε μιαν οικεία επίθεση, από έναν Αφγανό στρατιώτη.
Γιατί εξακολουθούμε να πολεμούμε στο Αφγανιστάν;
«Εξακολουθούμε να πολεμούμε επειδή είμαστε εκεί», δήλωσε ο απόστρατος στρατηγός Έϊκένμπερυ στους Τάϊμς της Νέας Υόρκης, «οι στρατιωτικοί διοικητές συνεχίζουν έναν πόλεμο που όλοι συμφωνούν πως δεν μπορεί να κερδηθεί».
Ο μακρότερος πόλεμος στην αμερικανική ιστορία έχει καταστεί ένας πόλεμος αδύνατης νίκης. Βέβαια, εάν οι 14.000 Αμερικανοί οπλίτες αποσύρονταν από το Αφγανιστάν το καθεστώς θα κατέρρεε, οι Ταλιμπάν θα καταλάμβαναν την εξουσία και θα άρχιζαν οι σφαγές. ΄Ετσι η Αμερική και οι στρατιώτες παραμένουν εκεί. Ως πότε;
Η δέκατη επέτειος της επίθεσης στους Πύργους της Νέας Υόρκης, που πλησιάζει (την 11 Σεπτεμβρίου), μοιάζει η κατάλληλη ώρα για μιαν καταγραφή των επιτυχιών και αποτυχιών στους συνεχείς πολέμους στην Μέση Ανατολή, στους οποίους βούτηξε η Αμερική σε αυτόν τον νέον αιώνα.
Στο Αφγανιστάν, η παρουσία των Ταλιμπάν είναι πιο εκτεταμένη σε περισσότερες επαρχίες από οποιαδήποτε περίοδο από τότε που ανατράπηκε το καθεστώς το 2001.
Στον εφτάχρονο συριακό εμφύλιο πόλεμο, που συμβάλαμε να εκραγεί, εξοπλίζοντας αντάρτες για να ανατρέψουν τον Πρόεδρο ΄Ασαντ, η σύρραξη φαίνεται να πλησιάζει στην μεγαλύτερη, πιο αιματηρή και αποφασιστικότερη μάχη της.
Ο στρατός της Συρίας, υποστηριζόμενος από την Ρωσία και το Ιράν, ετοιμάζεται να επιτεθεί κατά της επαρχίας Ιντλίμπ. Εκεί ζουν τρία εκατομμύρια πολίτες, είναι στρατοπεδευμένοι 70.000 αντάρτες, μεταξύ των οποίων 10.000 μαχητές της Αλ-Κάϊντα.
Σε μήνυμά του στο τουίτερ, ο Πρόεδρος Τραμπ προειδοποίησε την Συρία να μην επιτεθεί στο Ιντλίμπ και την Ρωσία και το Ιράν να μην συμμετάσχουν σε τέτοιαν επίθεση. «Οι Ρώσοι και οι Ιρανοί θα διαπράξουν μέγα ανθρωπιστικό σφάλμα αν συμμετάσχουν σε αυτήν την πιθανή ανθρώπινη τραγωδία. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι θα μπορούσαν να σκοτωθούν». Αμερική και Ρωσία έχουν και οι δύο πολεμικά πλοία στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζων Μπόλτον έχει προειδοποιήσει πως η χρήση από την Συρία δηλητηριωδών αερίων στο Ιντλίμπ θα πυροδοτήσει αμερικανική στρατιωτική απάντηση. Αυτό αποτελεί μια πρόσκληση στους αντάρτες στο Ιντλίμπ να εξαπολύσουν μια επίθεση ψευδούς σημαίας για να δώσουν το πρόσχημα στις αμερικανικές εναέριες δυνάμεις.
Την Δευτέρα, στην Δαμασκό, ο Ιρανός υπουργός των Εξωτερικών δήλωσε ότι επέστη η στιγμή της εκρίζωσης του τρομοκρατικού θυλάκου στο Ιντλίμπ. Εάν οι Σύροι, Ρώσοι και Ιρανοί δεν μπλοφάρουν και οι αμερικανικές προειδοποιήσεις είναι σοβαρές, μπορεί να οδεύουμε προς μια αμερικανο-ρωσική σύρραξη στη Συρία.
Αλλά, και πάλι, ποιο ζωτικό, δικό μας, συμφέρον διακυβεύεται στην επαρχία του Ιντλίμπ;
Την Δευτέρα, η Σαουδική Αραβία ομολόγησε πως διέπραξε σφάλμα όταν, χρησιμοποιώντας αμερικανικής κατασκευής βομβαρδιστικό αεροπλάνο, βομβάρδισε σχολικό λεωφορείο στις 9 Αυγούστου, σκοτώνοντας δεκάδες μικρά παιδιά, σ’αυτόν τον πόλεμο ανθρώπινης φρίκης στην Υεμένη. Η Σαουδική εκστρατεία για την συντριβή των ανταρτών Χούθι και την επαναφορά του προηγούμενου καθεστώτος στην εξουσία στην Υεμένη δεν θα είχε την παραμικρή πιθανότητα επιτυχίας χωρίς τις ΗΠΑ να την εφοδιάζουν με αεροπλάνα, πυραύλους, βόμβες και εναέριο εφοδιασμό αεροπλάνων σε καύσιμα. Είμαστε έτσι ηθικά υπεύθυνοι για ό,τι συμβαίνει.
Στην Λιβύη, όπου ανατρέψαμε τον Μουαμάρ Καντάφι,
αντίπαλες φατρίες ελέγχουν την Μπεγκάζη στα ανατολικά και την Τρίπολη στα Δυτικά. Τον Αύγουστο ξέσπασαν μάχες στην πρωτεύουσα, απειλώντας την εκεί κυβέρνηση που καλύπτει ο ΟΗΕ.
Στο Ιράκ, όπου εισβάλαμε το 2003, για να του αφαιρέσουμε τα όπλα μαζικής καταστροφής -που δεν είχε- και για να εισαγάγουμε την ευλογία της Δημοκρατίας στην Μεσοποταμία, αντίπαλες φατρίες συγκρούονται για την εξουσία, αφ’ ότου στις πρόσφατες εκλογές ενισχύθηκαν οι φίλο-ιρανικές και αντί-αμερικανικές δυνάμεις.
Στο μεταξύ το ιρανικό νόμισμα βυθίζεται καθώς πλησιάζει η προθεσμία του Νοεμβρίου, όπου η Ευρώπη θα πρέπει να διαλέξει ή να διακόψει τις σχέσεις με το Ιράν ή να χάσει τις αμερικανικές αγορές. Ενώ η κυβέρνηση της Τεχεράνης απείλησε να κλείσει τα Στενά του Ορμούζ (σημ: την έξοδο αραβικών πετρελαίων από τον Περσικό Κόλπο) εάν το ιρανικό πετρέλαιο αποκλειστεί από τις διεθνείς αγορές, αντιμετωπίζει οικονομικό στραγγαλισμό αν δεν υποκύψει στις αμερικανικές αξιώσεις.
Εάν προσθέσει κανείς τους Αμερικανούς νεκρούς και τραυματίες από τους πολέμους που εξαπολύσαμε από το 2001 με τους ΄Αραβες και Μουσουλμάνους τραυματίες, νεκρούς, απορφανισμένους, ξεριζωμένους και εξωθημένους στην προσφυγιά, αλλά και τα χαμένα τρισεκατομμύρια δολάρια, τι κέρδη έχει κάποιος να συγκρίνει στην άλλη πλευρά του κατάστιχου;
Τώρα φαίνεται να πηγαίνουμε σε σύγκρουση με την Ρωσία στην Ουκρανία.
Σε μια συνέντευξη στην Γκάρντιαν, την περασμένη εβδομάδα, ο Αμερικανός ειδικός απεσταλμένος στην Ουκρανία Κουρτ Βόλκερ δήλωσε ότι η Ουάσιγκτον είναι έτοιμη να αναπτύξει τις ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις της Ουκρανίας, δεδομένης της συνεχιζόμενης ρωσικής υποστήριξης στους σχισματικούς του Ντόνμπας. Η αμερικανική κυβέρνηση είναι «απολύτως» αποφασισμένη να παραδώσει νέον μεγάλης φονικότητας οπλισμό, επιπλέον των αντί-τανκ πυραύλων Τζάβελιν που παραδόθηκαν το Απρίλιο.
Αλλά εάν ένας ουκρανικός στρατός κινηθεί εναντίον των ρωσόφιλων ανταρτών στο Λουχάνσκ και στο Ντονέτσκ και η Ρωσία επέμβει σε υποστήριξη τους, είμαστε πραγματικά διατεθειμένοι να προστρέξουμε σε βοήθεια του ουκρανικού στρατού;
Ο Πρόεδρος Τραμπ δεν μας έβγαλε ακόμη από κανέναν από τους πολέμους που κληρονόμησε, αλλά μας κράτησε έξω από οποιουσδήποτε νέους πολέμους –ένα ρεκόρ που αξίζει να διατηρηθεί.
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου