ΟΙ ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ ΑΣΘΕΝΕΙΣ

O κατά φαντασίαν ασθενής
του H.V. Daumier

Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης

Εάν κάνουμε μία αναδρομή στην ιστορία, θα διαπιστώσουμε ότι οι  πρωταγωνιστές και οι υποκινητές όλων των πολιτικών μεταβολών, όλων των επαναστάσεων, όπως και των πολέμων χρησιμοποιούσαν πάντα μία προπαγάνδα ή μία μέθοδο πειθούς, η οποία βασιζόταν στο να υποδεικνύει ποιος είναι ο εχθρός που πρέπει να αντιμετωπιστεί ή να νικηθεί. Και φυσικά απέδιδαν σε αυτό τον εχθρό όλες τις βαναυσότητες. Πρόκειται για μια μέθοδο που διαχωρίζει πλήρως το ‘εμείς’ από το ‘αυτοί’ που συχνά (ειδικά σε πολεμικές συγκρούσεις) παρουσιάζονται ως κάτι λιγότερο από μέλη του ανθρώπινου είδους. Αυτή η μέθοδος ήταν και είναι κοινή σε όλες τις ιδεολογικές-πολιτικές παρατάξεις και σε όλα τα γεωπολιτικά στρατόπεδα.

Στην εποχή μας, για πρώτη φορά, εφαρμόζεται μία νέα μέθοδος προπαγάνδας η οποία δεν βασίζεται στο να υποδεικνύει τον εξωτερικό εχθρό, τον οποίο πρέπει να πολεμήσουμε ή να απομονώσουμε, αλλά στο να δημιουργεί έναν εχθρό μέσα σε κάθε άνθρωπο ή με άλλα λόγια, να κάνει τον κάθε άνθρωπο να ερευνά εάν πάσχει από κάποια συγκεκριμένη (κοινωνική) ασθένεια, οπότε ή θα πρέπει να την θεραπεύσει ή διαφορετικά θα πρέπει να τεθεί σε καραντίνα. Σήμερα λοιπόν, ο καθημερινός άνθρωπος ψάχνει εναγωνίως να δει μήπως τυχόν είναι ‘ομοφοβικός’ ή ίσως ‘ξενοφοβικός’ ή ‘ζωοφοβικός’ ή θεός φυλάξει ‘οπισθοδρομικός’. Δηλαδή σαν εγώ να αναρωτιέμαι: μήπως είμαι καρκινοπαθής ή διαβητικός ή καρδιοπαθής;

Με το που ανοίξει την τηλεόραση του ή την εφημερίδα του, ο πολίτης συναντά διάφορες κατηγορίες ‘ασθενειών’ και μία λίστα με τα σύμπτωμά τους και

προσπαθεί να διαγνώσει από πια από αυτές τις ‘ασθένειες’ πάσχει ή εάν έχει και μεταφυσικές ανησυχίες, ερευνά να δει πιο εχθρικό δαιμόνιο έχει εισχωρήσει μέσα του και που θα βρει έναν καλό εξορκιστή για να το βγάλει.

Τώρα που οι διάφοροι Κυρίαρχοι των εννοιών έχουν διαπιστώσει ότι αυτή η μέθοδος έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς, δημιουργώντας ολόκληρες κοινωνίες από κατά φαντασίαν ασθενείς, θα δείτε πως στο άμεσο μέλλον θα επεκτείνουν το εύρος του καταλόγου των ασθενειών. Θα πρέπει να προσέχουμε μήπως είμαστε υπερβολικά αρσενικοί μήπως, αλλοίμονο, κάποιος νοιώθει μόνο άνδρας και όχι και λίγο γυναίκα κλπ. Εάν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα μας εξηγούν πως πρόκειται για βαριά ασθένεια, άλλωστε οι φεμινίστριες ήδη έχουν εφεύρει τον τίτλο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ‘ασθένεια’ αυτή: testosterone poisoning … Εάν δε, δεν νοιώθετε ένα βαθύ δημοκρατικό συναίσθημα να συνταράσσει την καρδιά σας, σε αυτή την περίπτωση θα διαγνωστείτε πως πάσχετε από ‘ακροδεξιοτίτιδα’. Εάν η κόρη σας αναγγείλει ότι θέλει να παντρευτεί κάποιο άτομο πακιστανικής καταγωγής, τότε έτσι και δεν κυριευτείτε από βαθιά χαρμόσυνη συγκίνηση η διάγνωση θα είναι κακοήθης νόσο της ‘τριτοκοσμίασης’  με πολλαπλές  μεταστάσεις. Τέλος, εάν δεν σας αρκεί ο ταπεινός μισθός σας και δεν χαίρεστε που το κοινοβούλιο αμείβει πλουσιοπάροχα 300 σοφούς, που εσείς επιλέξατε για να σας εκπροσωπούν, μια και εσείς εργάζεστε και  δεν έχετε χρόνο για τέτοια, η διάγνωση θα είναι ‘αχαριστίτιδα’.

Και δεν σκοπεύουν να σταματήσουν σε αυτά. Έχετε ακούσει μήπως για τη νέα ‘σταυροφορία’ της αριστεράς με σκοπό να κάνει κοινωνικά αποδεκτή την παιδοφιλία και τους παιδόφιλους; Πιθανόν όχι, καθώς αυτό το ‘φρούτο’ δεν έχει φθάσει ακόμα στη χώρα μας. Στην αγγλο-σφαίρα όμως, ήδη ‘ακαδημαϊκοί’ και δημοσιογράφοι πιέζουν για αυτό, (δείτε εδώ  και εδώ). Οπότε στο όχι πολύ μακρινό μέλλον θα πρέπει να αναρωτιόμαστε αν πάσχουμε και από την ασθένεια της ‘παιδοφιλοφοβίας’...

Να δείτε που χιλιάδες κόσμος θα αρχίσει να γεμίζει τα δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία αλλά και τις ψυχιατρικές κλινικές, ζητώντας να θεραπευτεί από αυτές τις επώδυνες, αντικοινωνικές και  εξευτελιστικές ασθένειες.

Όλοι εσείς, που νοιώθετε ότι πάσχετε από κάποια από τις παραπάνω ασθένειες, μην τρομοκρατηθείτε. Υπάρχει ελπίδα! Συνειδητοποιήστε ότι  απλά είστε ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ ΑΣΘΕΝΕΙΣ. Και για να θεραπευτείτε δεν χρειάζεται να ψάξετε να βρείτε ένα σημερινό  νευρολόγο που να μοιάζει στον κάποτε φημισμένο Jean-Martin Charcot, για να σας κάνει καλά με την χρήση του υπνωτισμού. Υπάρχει μια άλλη μέθοδος, πιο αποτελεσματική  και  σύντομη  για να γίνεται αμέσως καλά.

Σκεφθείτε, είναι δυνατόν ο πατέρας σας, η μητέρα σας, ο παππούς σας, η γιαγιά σας, ο προπάππους σας και όλοι οι πρόγονοί σας να ήταν όλοι άρρωστοι; Είναι δυνατόν όλη η ανθρωπότητα, για αιώνες ολόκληρους, να  ήταν άρρωστη; Είναι επίσης δυνατόν ο Πλάτωνας, ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης, ο Πλωτίνος, να ήταν και αυτοί άρρωστοι; Άρρωστοι ήταν και οι  Άγιοι μας; Μόλις θέσετε αυτό το ερώτημα στον εαυτό σας, θα δείτε ότι θα νοιώσετε ένα ισχυρό τράνταγμα, κάτι σαν ηλεκτρική εκκένωση που διαπερνά την σπονδυλική σας στήλη, και μετά από κάποια λεπτά, αυτό το ‘μνημονικό  ηλεκτροσόκ’ θα σας κάνει να νοιώσετε ελεύθεροι από κάθε φαντασία ασθένεια, θα αισθανθείτε ανακουφισμένοι. Και προπάντων, θα καταλάβετε ότι εάν εσείς υπήρξατε, έστω για λίγο, κατά φαντασίαν ασθενείς, εκείνοι που με τα μαγικά τους τρικ σας έκαναν να νοιώθετε έτσι, είναι οι πραγματικά άρρωστοι και όχι οι κατά φαντασίαν. Η δε ασθένεια τους εντάσσεται στην πιο βαριά και δύσκολη προς θεραπεία κατηγορία ασθενειών: αυτή της πνευματοπαθολογίας.


ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΔΥΣΗ –ΠΑΛΑΙΟΣ  ΚΑΙ  ΝΕΟΣ  ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ας φανταστούμε μία σχολική εκδρομή μικρών παιδιών από τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης στη Ρωσία. Τα παιδάκια συναντώνται εκεί με τους  Ρώσους συνομηλίκους τους και αρχίζουν την γνωριμία και το παιχνίδι. Σε μια στιγμή, ένα παιδάκι από τη Δ. Ευρώπη βγάζει μία φωτογραφία στην οποία εικονίζονται οι ‘γονείς’ του και τη δείχνει σε έναν Ρώσο μαθητή. Ο Ρώσος ανοίγει διάπλατα τα μάτια του γεμάτος έκπληξη και μετά τον πιάνει ακατάσχετο γέλιο. Ο λόγος είναι πως στη φωτογραφία είδε δύο ώριμους άνδρες, είναι ο ‘μπαμπάς’ και η ‘μαμά’ του Ευρωπαίου συνομηλίκου του. Τελικά, όταν βλέπει ότι Ευρωπαίος μαθητής δεν γελά, αλλά επιμένει ότι αυτοί είναι οι γονείς του, τρέχει στο Ρώσο πατέρα του και του λέει: «μπαμπά, εκείνος ο μαθητής με κοροϊδεύει, μου λέει παλαβομάρες…»

Εν ολίγοις: ποια είναι τα ερεθίσματα και οι ανθρωπολογικές εικόνες που τώρα κατακλύζουν τους δυτικούς νέους ανθρώπους και ποιες αυτές με τις οποίες μεγαλώνουν οι νέοι της χριστιανικής Ανατολής; Η Δύση δημιουργεί το ‘νέο- άνθρωπο’, το μετανεωτερικό άνθρωπο, ενώ η Ανατολή παραμένει στην Εικόνα του παλαιού ανθρώπου, δηλαδή την Εικόνα του ανθρώπου της  Δημιουργίας.  Παράδοξο δεν είναι; Οι βαθύτεροι στόχοι της αριστεράς επιτεύχθηκαν όχι στις χώρες που επιβλήθηκε ο κομμουνισμός αλλά σε αυτές που θεωρητικά σώθηκαν από αυτόν. Να τελειώσω λοιπόν με τη λατινική φράση: Ex oriente Lux.

    
 Η ΑΠΟΔΟΜΗΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

έργο του de Chirico

Στις πολιτικές, κοινωνικές και φιλοσοφικές ιχνηλατήσεις των γεγονότων που συμβαίνουν στην εποχή μας, δεν πρέπει να επικεντρωνόμαστε πολύ στα  οικονομικά θέματα, στα μνημόνια, στην ανάπτυξη κλπ. αλλά σε εκείνα τα  στοιχεία που αποτελούν τη βάση και την ίδια την υπαρξιακή ουσία μιας ανθρώπινης κοινωνίας αλλά και του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Αυτά είναι τα εξης: η ανθρωπολογία, τα ήθη, η εστία (πατρίδα) και η εσχατολογική  θεώρηση. Η επίδραση της αριστεράς (που όπως γνωρίζετε, ο Θεόδοτος εντάσσει σε αυτή τη μαρξίζουσα αριστερά, τον αστικό φιλελευθερισμό και την πολιτική–φιλοσοφική έννοια του προοδευτισμού) πάνω σε αυτά τα τέσσερα στοιχεία είναι πάντα διαλυτική και αποδομητική.

Στην πατρίδα μας το βλέπουμε στην πράξη:

Ανθρωπολογία: προωθείται  η θεωρία  της  ρευστότητας του φύλου (gender  theory)

Ήθη: ο ομοφυλοφιλισμός και η ελευθεριότητα παρελαύνουν (κυριολεκτικά…)

Εστία (πατρίδα): αποκτήσαμε νέους γείτονες, τους… ‘Μακεδόνες’.

Εσχατολογία: Στα σχολεία η μύηση στις αλήθειες της πίστεως μας μετετράπηκε στη μελέτη  λεξικού των θρησκειών.

Και γιατί, θα ρωτήσει κάποιος, η λειτουργία της αριστεράς είναι πάντα αποδομητική; Το εξηγεί ένας ακόλουθός της, καλύτερα από όλους, ο Ιουδαίος Jacob Taubes, ο οποίος υπήρξε καθηγητής θρησκειολογίας στο πανεπιστήμιο του Harvard. Στο γνωστό έργο του Abendlandische Eschatologie (ελ. Δυτική εσχατολογία, που ήταν η διδακτορική του διατριβή), στο πρώτο κεφάλαιο εξετάζει το γνωστικισμό και τη σχέση του με τα σύγχρονα πολιτικά ρεύματα της αριστεράς. Γράφει λοιπόν τα εξής: «Και...το ότι εδώ δεν πρόκειται για μία παραξενιά της γνώσης, αλλά για ένα βασικό στοιχείο της γνωστικής εξέγερσης (όπως γενικά λέγεται το βαθύ ΠΑΘΟΣ της επανάστασης), φαίνεται καθαρά από τη σύγκριση με τις σύγχρονες τάσεις που διεκδικούν τον όρο ‘αριστερά’ και παρόλο που ή μάλλον ακριβώς διότι ότι σε όλες τις γλώσσες αυτός ο όρος έχει μία δυσοίωνη και αρνητική έννοια. Είναι αυτονόητο ότι δεν είναι  λόγω  εξωτερικών και τυχαίων αιτίων (όπως για παράδειγμα η θέση των εδράνων στο κοινοβούλιο) που τα σύγχρονα ρεύματα διάλεξαν για τον εαυτό τους το λάβαρο της αριστεράς. Το κάνουν διότι δέχονται θετικά όλα αυτά που ο κόσμος απορρίπτει σαν αριστερά ακριβώς με τη γρουσούζικη έννοια που  έχει ο όρος.»

Και γιατί, θα ρωτήσει πάλι ο επίμονος αναγνώστης, ο γνωστικισμός (που σήμερα,  όχι  πλέον  ως  θρησκεία  αλλά  ως  νοοτροπία , εκφράζεται από την αριστερά) θεωρεί θετικά όλα εκείνα που ο παραδοσιακός άνθρωπος τα θεωρεί αρνητικά; Διότι ο γνωστικισμός, από την αρχή της εμφάνισης του, ήταν αντίθετος τόσο στις  αξίες  του  κλασικού  ελληνικού  κόσμου (βλ. το  Εναντίον των γνωστικών του Πλωτίνου) όσο και στις αξίες, μετέπειτα, του χριστιανικού  κόσμου.

Και πάλι, ο αναγνώστης που θέλει να εμβαθύνει, θα ρωτήσει: γιατί ο γνωστικισμός εναντιώθηκε σε αυτές τις αξίες; Διότι τόσο ο κλασικός κόσμος όσο και ο χριστιανικός , δεχόντουσαν την ουσία του νοήματος που εκφράζεται από την φράση της Γένεσης: «καὶ  εἶδεν ὁ Θεὸς τὰ πάντα, ὅσα  ἐποίησε, καὶ  ἰδοὺ  καλὰ  λίαν». Δηλαδή, για τους γνωστικούς, ο Θεός  δεν τα  έκανε όλα  “καλά λίαν”, διότι αυτός ο θεός, ο δημιουργός του κόσμου, δεν είναι ο  αληθινός θεός για αυτούς, απλά ο δημιουργός της ύλης. Ο αληθινός θεός για αυτούς βρίσκεται κάπου εκτός δημιουργίας και εκπρόσωπος του στην ύλη είναι ο  Εωσφόρος,  ο  φέρων την  απαγορευμένη  γνώση, την  γνώση για την επίτευξη της  ισοθεΐας .

Τώρα θα μου πείτε, όλα αυτά τα γνωρίζουν οι αριστεροί και οι φιλελεύθεροι; Ο κύριος όγκος τους, προφανώς και όχι, αυτοί το μόνο που γνωρίζουν είναι να ακολουθούν μηχανιστικά, νοοτροπίες και συμπεριφορές που τους κληροδοτήθηκαν μέσα στους αιώνες, χωρίς καν να γνωρίζουν ή να υποπτεύονται την προέλευσή τους. Τέλος, να επισημάνουμε, ότι στις ημέρες μας, την κύρια λειτουργία  αποδόμησης  σε  πλανητικό επίπεδο, δεν την  έχει  η μαρξίζουσα  αριστερά, αλλά ο μεταμοντέρνος φιλελευθερισμός- καπιταλισμός .


Σημειώσεις :

Α) Μόλις είχα τελειώσει το άρθρο, όταν εντελώς τυχαία βρήκα την επιβεβαίωση του. Στην Ιταλία, στο Τορίνο, κυκλοφόρησε στα Φαρμακεία  συσκευασία  ‘φαρμάκου’  με την ονομασία Deomofobina, για την καταπολέμηση της ‘ομοφοβίας’. Για την ώρα τουλάχιστον, δεν περιέχει χημικές ουσίες, είναι μόνον απομίμηση χαπιών, όμως δίνεται από τα  φαρμακεία. Είναι ακριβώς αυτό που γράψαμε, η προσπάθεια να σας πείσουν ότι είστε άρρωστοι. Δείτε και πιστέψτε  

Β) Τελικά, ίσως  να  είναι  ορθότερο  η ονομασία του ιστολογίου μας  να αλλάξει και από ‘Για μια Δεξιά Κοσμοθεώρηση’ να γίνει: ‘Το  ημερολόγιο ενός  καταρρέοντος  πολιτισμού’…

πηγή