του Αχιλλέα Ομήρου
Οι τελευταίες δηλώσεις του Ερντογάν (Πασά) με τις οποίες αμφισβητεί την συνθήκη της Λοζάννης, αποτελεί ένα ισχυρό χαστούκι στο πάντα χαμογελαστό μάγουλο του πρωθυπουργού κ. Αλ. Τσίπρα. Μετά από κάθε συνάντηση με τον τούρκο ηγέτη είναι πάντα με το χαμόγελο της αισιοδοξίας για την καλή πορεία των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, την επικείμενη λύση του Κυπριακού, και γενικά για όλα τα ανοικτά ζητήματα των σχέσεων μας με τις Βαλκανικές χώρες κλπ. κλπ. Το ίδιο και ο καθ’ ύλη αρμόδιος υπουργός Εξωτερικών κ. Ν. Κοτζιάς – σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου και κορυφαίο θεωρητικό στέλεχος στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν του ΚΚΕ.
Πάνω που η κυβέρνηση των «αυταπατών» και «ψευδαισθήσεων» - σύμφωνα με παραδοχή των ηγετών της – ως προς το Κυπριακό ήθελε να αποδεσμευθεί από το «αναχρονιστικό» καθεστώς των εγγυήσεων, μάλλον τώρα πρέπει να εγγυηθεί για ολόκληρο το Αιγαίο και τα νησιά του.
Είδατε με ποια κριτήρια ο Ερντογάν θέλει να διεκδικήσει ελληνικά νησιά του Αιγαίου; Όχι ποιοι τα κατοικούν – με βάση την εθνικότητα τους – αλλά με βάση αν ακούγονται οι φωνές από τα παράλια της Μ. Ασίας. «Τα νησιά στο Αιγαίο που αν φωνάξεις από απέναντι ακούγεσαι, εμείς στη Λωζάννη τα δώσαμε στους Έλληνες» είπε μιλώντας σε περιφερειακούς διοικητές της Τουρκίας στην 27η Σύνοδο των Μουχτάρηδων. Από εδώ και στο εξής στο νέο διεθνές δίκαιο – ιδίως για τον καθορισμό των συνόρων και των δικαιωμάτων των λαών – η φωνή και γιατί όχι και ο αντίλαλος της, θα παίζουν βασικό ρόλο. Και το