Ok, πάμε στα βαθιά. Τεχνοκρατία. Τα τελευταία χρόνια, ειδικά από την εποχή των πρώτων μνημονίων και έπειτα έχουμε βαρεθεί να ακούμε πολιτικούς, αξιωματούχους και δημόσιους λειτουργούς να επικαλούνται την ιδιότητα του Τεχνοκράτη σαν δικαιολογία για τα καταστροφικά και ως εκ τούτου μη δημοφιλή μέτρα που επιβάλλουν στην ελληνική κοινωνία (και παγκοσμίως).
“Είμαι εδώ ως τεχνοκράτης για να λέω την αλήθεια, δεν έχω ανάγκη πολιτικής καριέρας”, είχε πει το 2013 ο Στουρνάρας.
Αυτό όμως που αυτός και το συνάφι του ποτέ δε μας είπαν είναι το τι είναι η Τεχνοκρατία. Τι σημαίνει να είναι κάποιος Τεχνοκράτης;
Ο λόγος αυτού εδράζει σε δύο αιτίες. Η πρώτη είναι πως φυσικά ούτε αυτός, ούτε και η μούργα του πάτου του βαρελιού που μας διοικεί ξέρουν τι σημαίνει η λέξη, και τη χρησιμοποιούν επειδή νομίζουν πως είναι κάποιου είδους αξίωμα.
Ο δεύτερος είναι πως αν μας έλεγαν το τι επιβάλλει η πολιτική ιδέα της Τεχνοκρατίας και ποιά είναι τα ιδεολογικά καθήκοντα του Τεχνοκράτη, την επόμενη μέρα θα βρίσκονταν με
τσιμεντένια παπουτσάκια στο πάτο της μαρίνας της Γλυφάδας, κάτω από τα πανάκριβα ιστιοφόρα τα οποία καβαλάνε κάθε καλοκαίρι για να κάνουν πάρτι με κόκες, callgirls και κυνομαχίες όσο οι υπόλοιποι τσιγκουνευόμαστε να βάλουμε κλιματιστικό λόγο της λιτότητας και της ακρίβειας που μας έχουν επιβάλλει.Με αυτές τις όμορφες εικόνες στο νου, πάμε να δούμε το τι είναι η Τεχνοκρατία, την ιστορία της και το πως συνδέεται άρρηκτα με την Ατζέντα 2030 και όλες τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που προσπαθεί να μας επιβάλει.
“Είμαι επιστήμονας και όταν μιλάω θα σέβεσαι”
Βρισκόμαστε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930. Μετά από μια δεκαετία ευμάρειας και ασύγκριτης οικονομικής εξέλιξης, η οικονομική κρίση του 1929 έχει ξεδιπλωθεί στην ολότητά της και μέσα σε λίγους μήνες απειλεί να αφανίσει όλη την μεταπολεμική πρόοδο της χώρας.
Η ανεργία είναι στο κόκκινο, σπουδαγμένοι υπάλληλοι λευκού περιλαιμίου περιμένουν τη σειρά τους στα συσσίτια, εξειδικευμένοι εργάτες ψάχνουν στα σκουπίδια των μεγάλων ξενοδοχείων για το επόμενο γεύμα τους και το χρηματιστήριο, η ατμομηχανή της ανάπτυξης της αμερικανικής οικονομίας μετά των Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι πλέον η άγκυρα που απειλεί να την παρασύρει σε έναν νέο μεσαίωνα.
Μέσα σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο μια ομάδα επιστημόνων πρότεινε ένα νέο οικονομικό και κοινωνικό καθεστώς ως την έξοδο από αυτό το τέλμα. Αυτό το οποίο πρότειναν ήταν ένα νέο σύστημα διοίκησης και οργάνωσης της κοινωνίας στο οποίο θα άρχουν οι ίδιοι (φυσικά) αντί των εκλεγμένων πολιτικών, οι οποίοι δεν έχουν πάντα τις κατάλληλες γνώσεις για την δουλειά που καλούνται να κάνουν.
Σε αυτό το νέο μοντέλο κοινωνίας και οικονομίας, ο καπιταλισμός και η ελεύθερη αγορά θα αντικαθιστούνταν από ένα νέο σύστημα. Το σύστημα αυτό αντί να χρησιμοποιεί τους νόμους της ζήτησης και της προσφοράς για να ορίζει την αξία των προϊόντων, θα χρησιμοποιούσε στη θέση τους το πόση ενέργεια καταναλώθηκε για τη δημιουργία αυτών των προϊόντων.
Αυτό το σύστημα αντικατάστασης του καπιταλισμού και της ελεύθερης αγοράς που βασίζεται στην ενέργεια αντί στη ζήτηση και στη προσφορά είναι η Τεχνοκρατία.
Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του το σύστημα αυτό θα μπορούσε να εγγυηθεί απαράμιλλη ασφάλεια και ευμάρεια εφ όρου ζωής για τους υπηκόους του από τη γέννηση μέχρι τον θάνατό τους, μέσω της εξασφάλισης μιας διαρκούς ισορροπίας ανάμεσα στη παραγωγή και στη κατανάλωση.
Το κίνημα αυτό άρχισε να σημειώνει σημαντική ακολουθία κατά τη δεκαετία του 1930 στις ΗΠΑ και στον Καναδά, αριθμώντας κατά την κορύφωσή του τα 500.000 μέλη. Παρόλα αυτά, άρχισε να χάνει έδαφος στο τέλος της δεκαετίας με αποτέλεσμα την εξαφάνισή του και των ιδεών του (ή έτσι τουλάχιστον μας λένε).
“Εντάξει τώρα”, θα πουν μερικοί. “Κάποιοι ακαδημαϊκοί γραφειάδες ήθελαν να αναλάβουν τα ηνία της εξουσίας και έστησαν ένα ολόκληρο ιδεολόγημα για να στηρίξουν τις πολιτικές τους ορέξεις. Πού το καινούργιο σε αυτό;”
Το καινούργιο είναι πως αντί απλά να διεκδικήσουν τη λαϊκή ψήφο “πουλώντας” στο κοινό της ακαδημαϊκές περγαμηνές και την εξειδίκευσή τους, οι άνθρωποι αυτοί προσπάθησαν να στήσουν ένα νέο, ολοκληρωτικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας (παρεμφερές με αυτό του Φασισμού-Ναζισμού και Κομμουνισμού) το φάντασμα του οποίου μας καταδυναστεύει και ορίζει τις ζωές μας μέχρι και σήμερα.
Ραντεβού στο επόμενο μέρος για να δούμε τι ακριβώς σχεδίαζε (και εξακολουθεί να σχεδιάζει) να επιβάλλει στον μέσο άνθρωπο η πολιτική ιδέα της Τεχνοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου