Η Κύπρος είναι ένα μικρό κράτος, με υποτυπώδεις ένοπλες δυνάμεις, υπό τη σκιά του τουρκικού στρατιωτικού γίγαντα. Δεν έχει αεροπορία, πλην ορισμένων ρωσικών ελικοπτέρων. Έχει μια κάποια αντιαεροπορική άμυνα, πάλι ρωσική, αλλά πολύ περιορισμένη. Έχει και μερικά θωρακισμένα, πάλι ρωσικής προελεύσεως. Είχε αγοράσει S300 από τους Ρώσους, όπλο που θα άλλαζε αποφασιστικά τον συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας, Ελλάδας και Τουρκίας και όπου θα μπορούσε να βασιστεί το δόγμα του «ενιαίου αμυντικού χώρου». Όμως η κυβέρνηση Σημίτη τότε, με τη σύμφωνη γνώμη Κληρίδη, προκειμένου να κάνει το χατίρι Αμερικής και Ισραήλ, ακύρωσε την εγκατάσταση των πυραύλων στην Κύπρο. Τους έστειλε στην Κρήτη, όπου θα είχαν χαλάσει λόγω αχρηστίας, αν δεν ενδιέφεραν τους Ισραηλινούς για να ασκούνται πως θα επιτεθούν στο Ιράν! Και μας χρησιμοποιούν, και μας εκθέτουν.
Παρόλα αυτά, η Κύπρος διαθέτει ορισμένα οπλικά συστήματα για την άμυνά της, που κυρίως τα έχει αγοράσει από τη Ρωσία. Γιατί τα αγόρασε από τη Ρωσία; Γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες, αρχιτέκτων της τουρκικής εισβολής του 1974, δεν περιορίστηκαν στο να οργανώσουν αυτό το
έγκλημα εις βάρος Κύπρου και Ελλάδος, αλλά και επέβαλαν εμπάργκο όπλων στο θύμα τους, την Κυπριακή Δημοκρατία, που ισχύει μάλιστα μέχρι σήμερα! Αντιθέτως, εφοδιάζουν κανονικά, τουλάχιστον μέχρι τώρα την Τουρκία.
Τώρα, η Λευκωσία, δηλαδή αυτοί που τη διοικούν, όπως φαίνεται για λογαριασμό των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, έχει αποφασίσει, σύμφωνα με καλά πληροφορημένους κύκλους στη Μεγαλόνησο, να επιστρέψει στη Μόσχα τα ελικόπτερα και τα αντιαεροπορικά της!!!
Αλλά και όσα μένουν στην Κύπρο, κινδυνεύουν να περιπέσουν σε αχρηστία, λόγω των μέτρων που έλαβε κατά της Ρωσίας η Ευρωπαϊκή ‘Ενωση (με τη σύμφωνη γνώμη και την ψήφο της Ελλάδας και της Κύπρου, που δεν φρόντισαν τουλάχιστο να εξαιρέσουν τα ανταλλακτικά για τα οπλικά τους συστήματα). Κυρώσεις έχουν επιβάλλει και οι ΗΠΑ, αλλά οι ΗΠΑ παίρνουν ένα σωρό κρίσιμες διευκολύνσεις από την Κύπρο, όφειλε λοιπόν η Λευκωσία να τους ζητήσει εξαίρεση.
Ο λόγος που οι Κύπριοι γυρνάνε τα όπλα στη Ρωσία; Η αμερικανική πολιτική. «Ούτε κουνούπι ρώσικο στην Κύπρο». Κι αυτό αφορά και τα ρωσικά όπλα και τις ρωσικές επιχειρήσεις και καταθέτες στο νησί, από τις οποίες εν πολλοίς ζει, μετά την επίθεση που δέχτηκαν οι τράπεζές της το 2013 από το ΔΝΤ (ΗΠΑ+Αυτοκρατορία Χρήματος) και την ΕΕ (Γερμανία+Αυτοκρατορία Χρήματος). Φεύγουν ολοταχώς, αφήνοντας την Κύπρο στο έλεος των Αμερικανών και του Ισραήλ.
Δεν ξέρουμε μόνο αν θα επιτρέπονται στο μέλλον τα αεροπορικά δρομολόγια Κύπρου-Ρωσίας και οι ανταλλαγές επιστολών και τηλεφωνημάτων μεταξύ των δύο χωρών. Ίσως πρέπει να πάρει εδώ την πρωτοβουλία κινήσεων η κυπριακή κυβέρνηση και να τις καταργήσει μόνη της, να κάνει proactive πολιτική κι όχι να περιμένει να της το ζητήσουν οι Αμερικανοί. Νομίζουμε ότι κάτι τέτοιο θα έκανε πολύ καλή εντύπωση στους υπερατλαντικούς συμμάχους. Ίσως τους δώσει και πρωτοποριακές ιδέες να τις εφαρμόσουν και στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
Μόνο Ρώσοι κατάσκοποι δεν έχουν ακόμα κάνει την εμφάνισή τους στην Κύπρο, όπως πρόσφατα στην Ελλάδα, με τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό. Παράξενο βέβαια αυτό, αλλά υποθέτουμε ότι όπου νάναι θα εμφανισθούν κι αυτοί.
Mόνο αμερικανικά όπλα για την αποικία. Και αν…
Οι Αμερικανοί αφήνουν βέβαια να εννοηθεί ότι, σε αντάλλαγμα του πρακτικού αφοπλισμού της κυπριακής Εθνικής Φρουράς, θα άρουν το εμπάργκο όπλων στην Κυπριακή Δημοκρατία και θα μπορεί η Κύπρος να αγοράσει αμερικανικά όπλα για την άμυνά της, καταβάλλοντας έτσι, εκτός από τα έσοδα της Exxon, και με τις αμυντικές δαπάνες της, τον προσήκοντα στις αποικίες φόρο υποτελείας. Θα δούμε τι θα γίνει στην πραγματικότητα βέβαια, γιατί η Ουάσιγκτον στις μεν Λευκωσία και Αθήνα δίνει εντολές, με τη δε Άγκυρα διαπραγματεύεται. Το μέλλον θα δείξει αν θα τηρήσουν την υπόσχεσή τους, αλλά από ότι ακούμε η Λευκωσία είναι έτοιμη από τώρα να «πακετάρει» τα υπάρχοντα όπλα της.
Βεβαίως, το τι σημαίνει να εξαρτάσαι από μια πηγή και μόνο μία πηγή προμηθείας για την άμυνά σου το διαπίστωσε η ελληνική Πολεμική Αεροπορία όταν, τον Αύγουστο του 1974, μεσούσης της κρίσης στην Κύπρο, οι φίλοι και σύμμαχοί μας Αμερικανοί σταμάτησαν να της παρέχουν ανταλλακτικά, πρακτικά καθηλώνοντάς την.
Το πράγμα είναι στην πραγματικότητα ακόμα πιο σοβαρό, γιατί, όπως μας εξηγούν στρατιωτικοί αναλυτές, η τεχνολογία επιτρέπει στον παρέχοντα τα όπλα και να τα ελέγχει, ακόμα και να τα εξουδετερώσει, δια των πηγαίων κωδικών τους. Τώρα εμείς ειδικοί δεν είμαστε, το μεταφέρουμε πάντως, έστω και με μια επιφύλαξη.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποφάσισε ότι η ΕΑΒ πρέπει να αποκτήσει τη δυνατότητα να επισκευάζει όλους τους τύπους αεροσκαφών που διαθέτει η πολεμική Αεροπορία. Αυτός είναι ο λόγος που ο Ανδρέας Παπανδρέου κατέληξε στην ασύμφορη οικονομικά «αγορά του αιώνα», αγοράζοντας, εκτός από αμερικανικά F-16, και γαλλικά Μιράζ που, όπως λέγεται, είναι το όπλο που φοβούνται οι Τούρκοι στο Αιγαίο, γιατί δεν το ξέρουν. Αυτό θα ήταν και το μεγάλο πλεονέκτημα της ακυρωθείσης αγοράς των S300 και θα είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της Τουρκίας, αν τελικά προμηθευθεί τους S400. Διότι τέτοια όπλα συνιστούν έναν επιπλέον ποιοτικό βαθμό ελευθερίας στην πλευρά που τα έχει, έναντι της πλευράς που βασίζεται σε μία και μόνο μεγάλη δύναμη και τα όπλα της για την άμυνά της.
Το παράδειγμα του Ανδρέα Παπανδρέου
Για να αμυνθεί απέναντι στην Τουρκία, κατά την κρίση του 1987, ο Ανδρέας Παπανδρέου έκλεισε την αμερικανική βάση της Νέας Μάκρης και έστειλε τον Υπουργό του των Εξωτερικών στη Σόφια, τον στενότερο σύμμαχο της Μόσχας.
Σήμερα, την πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου την κάνει ο Ερντογάν στην Τουρκία προς το συμφέρον της χώρας του. Και δεν ξέρουμε ασφαλώς τι θα γίνει στο τέλος, προς το παρόν όμως μια χαρά τα έχει καταφέρει. Εμείς τον κοροϊδεύουμε, ο δικός μας μάλιστα Υπουργός Άμυνας τον είπε παράφρονα, μια μέρα που βγήκε ο Τούρκος Πρόεδρος και έβρισε τον Τραμπ και στον Νετανιάχου. Ο Ερντογάν όμως παραμένει ισχυρός παίκτης στη Μέση Ανατολή, ενώ τη γλύτωσε και από το πραξικόπημα και από την οικονομική επίθεση που τούκαναν, παρόλο που η τουρκική οικονομία παραμένει εύθραυστη.
Εμείς είμαστε που πάμε από το κακό στο χειρότερο σε όλους τους τομείς, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες των ξένων και στην οικονομία και στην εξωτερική πολιτική. Δεν έχει αυτή η κατάσταση τίποτα το πρωτότυπο, επιβεβαιώνει όλη την πατέντα της νεώτερης ελληνικής ιστορίας. Είτε μιλάμε για τη Μικρασιατική και την Κυπριακή Καταστροφή ή τον Εμφύλιο, είτε για τα Μνημόνια και τις Δανειακές, οι μεγαλύτερες καταστροφές του Ελληνισμού έχουν συμβεί ακριβώς όταν η πολιτική μας ήταν ευθυγραμμισμένη απολύτως με τους ξένους και ιδίως Αγγλοσάξωνες «προστάτες» μας. Αυτό δεν είναι πολιτική άποψη, είναι αναμφισβήτητο στατιστικό συμπέρασμα, που επιβεβαιώνεται όχι στο 70 ή στο 80, αλλά στο 100% των περιπτώσεων!
‘Όχι μόνο δεν κάνουμε αυτά που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου και λίγο επεχείρησε ο Κώστας Καραμανλής, για τα πάρει κι αυτός πίσω μόλις αντιμετώπισε τις πρώτες πιέσεις, κάνουμε τα αντίθετα. Πολλαπλασιάζουμε τις αμερικανικές εγκαταστάσεις σε όλη τη χώρα και διώχνουμε τους Ρώσους από την Κύπρο.
Ξένοι στην καρδιά της ελληνικής άμυνας
Συζητήσαμε πρόσφατα στην Ελλάδα, για τους «ρώσους κατασκόπους», που οργανώνουν υποτίθεται τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό (γιατί οι Αμερικανοί κατάσκοποι δεν οργανώνουν κι αυτοί συλλαλητήριο υπέρ της συμφωνίας, τα λεφτά τους λείπουν;). Την ίδια ώρα, πολυμελείς αντιπροσωπείες από αξιωματικούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ επισκέπτονται και εγκαθίστανται στα πιο κρίσιμα σημεία, στην ίδια την καρδιά της ελληνικής άμυνας, όπως στη Λάρισα, στην Αλεξανδρούπολη, στο Αιγαίο, όπου καταγράφουν και ελέγχουν τα πάντα. Σαν στο σπίτι τους…
Αυτό παραβιάζει τους πιο στοιχειώδεις κανόνες εθνικής ασφάλειας, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι όλοι αυτοί οι επισκέπτες προέρχονται από τις πιο φιλικές δυνάμεις. Στο παρελθόν αυτή η κατάσταση οδήγησε τελικά και σε ανατροπή του πολιτεύματος.
Θα μπορούν αύριο να καθορίζουν αυτοί, όχι οι όλο και περισσότερο διακοσμητικοί κυβερνήτες του ελληνικού (και κυπριακού) κράτους, το τι γίνεται μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, προς τα που θα εξελιχθεί μια τυχόν κρίση.
Γι’ αυτό πάνε τα παιδιά του λαού στον στρατό: (της ελίτ όσο μπορούν το αποφεύγουν). Γι’ αυτό μάτωσε η χώρα και καταστράφηκε οικονομικά με τις κολοσσιαίες αμυντικές της δαπάνες 35 ετών; Για να θέσει τελικά υπό τις εντολές Αμερικανών, ΝΑΤΟ και Ισραήλ τις ένοπλες δυνάμεις της και το κράτος της; Είναι αυτό πατριωτισμός;
Τι θα γίνει άραγε αύριο, αν τα βρουν ξανά οι Αμερικανοί και το Ισραήλ με την Τουρκία; Η τελευταία έκθεση του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων των ΗΠΑ, συνοψίζοντας τη συνεχιζόμενη σύγκρουση στο εσωτερικό του δυτικο-ισραηλινού κατεστημένου, αλλά και την εγγενή αστάθεια της κατάστασης, την χαρακτηρίζει «ούτε φίλο, ούτε εχθρό». Το θέμα παραμένει ανοιχτό.
Αφοπλίζουν την Εθνοφρουρά, διαλύουν το κράτος
Αλλά η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί τους, δεν περιορίζονται στον αφοπλισμό της Κυπριακής Εθνικής Φρουράς και στις πιέσεις για εξοβελισμό κάθε ρωσικής παρουσίας από την Κύπρο. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις απαιτεί τώρα από τον Αλέξη Τσίπρα και τον Νίκο Αναστασιάδη να προχωρήσουν τις συνομιλίες για το Κυπριακό, συνομιλίες που διεξάγονται στη βάση κατάργησης του ίδιου του κυπριακού κράτους.
Οι συνομιλίες αυτές διεξάγονται σε βάση παράνομη, αφού όλα τα σχέδια λύσης που συζητώνται είναι παραλλαγές του σχεδίου Ανάν, το οποίο απερρίφθη σε δημοψήφισμα το 2004 από τη συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού.
Η ουσία του σχεδίου Ανάν είναι η μετατροπή της Κύπρου σε αποικία των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της Βρετανίας, του Ισραήλ και της «Διεθνούς του Χρήματος» (και όχι βέβαια της Τουρκίας, δεν είναι τρελλοί να δώσοιυν στην Άγκυρα ένα από τα πιο στρατηγικά σημεία του πλανήτη. Για να τους βοηθήσει να το πάρουνε τη βάλανε μέσα. Τώρα βέβαια τους κάνει κόνξες).
Σε αυτούς, δια των Τριών Δικαστών του Ανάν, παρέδιδε την εξουσία ο συντακτικός νομοθέτης πίσω από τον Ανάν, που δεν ήταν άλλος παρά η ίδια η Αυτοκρατορία. Σε αυτούς την παρέδιδε και ο «πατριώτης» Κοτζιάς, δια της «Διεθνούς Αστυνομικής Δύναμης», που πρότεινε ρητά να αναλάβει την άσκηση της τελικής κυριαρχίας στο νησί και όλα τα άλλα που υποστήριξε στην περιβόητη συνέντευξή του προς το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων, DPA, τον Ιανουάριο 2017.
Το τι δικαιώματα θα εξακολουθήσει να έχει η Τουρκία στο νησί με μια τέτοια λύση θα εξαρτηθεί από την εξέλιξη των σχέσεων μεταξύ Δύσης και Ισραήλ αφενός, Άγκυρας αφετέρου.
Σε κάθε όμως περίπτωση το κράτος, χάρη στο οποίο επεβίωσαν και ευημέρησαν οι Κύπριοι επί πολλές δεκαετίες, αφαιρείται από τον έλεγχό τους και ανοίγει ο δρόμος για μια Κύπρο χωρίς Έλληνες.
Θα είναι ίσως η χαριστική βολή για τον ελληνισμό, στην κατάσταση μάλιστα που βρίσκεται. Και δεν θέλουμε ούτε καν να φαντασθούμε την τύχη που περιμένει τον Αλέξη Τσίπρα και τον Νίκο Αναστασιάδη, αν συμπράξουν σε αυτό το έγκλημα.
Η δήθεν «συμμαχία» με ΗΠΑ και Ισραήλ
Έχω την εντύπωση ότι θα γελάσει – ή μάλλον θα κλάψει – κάθε πικραμένος στο τέλος με αυτές τις «συμμαχίες» που στήνουν οι κυβερνώντες σε Λευκωσία και Αθήνα με ΗΠΑ, Exxon και Ισραήλ. Αν υπήρχαν, αυτές οι συμμαχίες θα ήταν βέβαια εξ υπαρχής κάπως οξύμωρες. Οι ΗΠΑ αγωνίζονται εναντίον του κυπριακού κράτους από προτού αυτό γεννηθεί και αυτές ήταν πίσω και από την τουρκική εισβολή του 1974 και από το σχέδιο Ανάν για τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και από την επίθεση κατά των τραπεζών το 2013 και πίσω από οτιδήποτε έχει συμβεί στο κυπριακό κράτος από τότε που υπάρχει.
Σύμφωνα μάλιστα με τον Πλουτή Σέρβα (Οι Ευθύνες), αυτοί ήταν που έπεισαν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο να παραιτηθεί της θεμιτής διεκδίκησης Ένωσης με την Ελλάδα. Το Ισραήλ ήταν μόνιμος αντίπαλος του δικαιώματος των Κυπρίων στην αυτοδιάθεση και ο καλύτερος φίλος της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή, με τις μυστικές υπηρεσίες των δύο χωρών να διατηρούν πάντα προνομιακές σχέσεις. ‘Οσο για την Exxon συγκαταλέγεται στις δυνάμεις που άσκησαν φοβερές πιέσεις στην ελληνική οικονομική και εκδοτική «ελίτ» το 2004 για να περάσει το σχέδιο Ανάν.
Φαίνεται όμως ότι ορισμένα θύματα βιασμών ερωτεύονται τους βιαστές τους… Πολύ έξυπνο.
Παρόλα αυτά, αν επρόκειτο όντως για συμμαχίες, για δούναι και λαβείν, αν κάποιος μπορούσε να μας πει ποιο αντάλλαγμα τέλος πάντων παίρνουν ενδεχομένως από όλα αυτά τα τόσο επικίνδυνα και ανεύθυνα που κάνουν, Κύπρος και Ελλάδα, θα το συζητάγαμε.
Αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν καν αυτές οι συμμαχίες, μόνο στη φαντασία των κυβερνώντων και στην προπαγάνδα τους υπάρχουν. Πρόκειται για παράδοση άνευ όρων και ανταλλαγμάτων, για την αταβιστική σχεδόν συμπεριφορά μιας υποτελούς, διεφθαρμένης και ασυνάρτητης «ελίτ», που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τους ηγεμόνες των τελευταίων ελληνιστικών βασιλείων που πήγαιναν και παρέδιδαν μόνοι τους τα κλειδιά τους στη Ρώμη, αποσπώντας ανταλλάγματα για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, όχι για τους υπηκόους τους.
Ακόμα κι αν ήθελαν άλλωστε στην Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ να συμμαχήσουν με τους Έλληνες, δεν θα τόκαναν έχοντας απέναντί τους «κράτη» και πολιτικούς – Καραγκιόζηδες. Για να το θέσουμε στην «Μπαϊρακτάρειο» ορολογία που εισήγαγε ο Κώστας Καραμανλής στην ελληνική πολιτική, οι «νταβατζήδες» ούτε ερωτεύονται, ούτε παντρεύονται τα «κορίτσια» τους.
Λυπούμεθα για την ωμότητα των εκφράσεών μας. Αλλά εδώ χάνεται ένας λαός, ένα έθνος, τα κράτη του.
Μάλιστα τους δημιουργούμε και πρόσθετο κίνητρο να μας μεταχειρίζονται ως αποικίες. Πρώτον, γιατί διαπιστώνουν ότι οτιδήποτε το θέλουν το παίρνουν. Δεύτερο, γιατί σου λένε, αυτοί είναι καραγκιόζηδες. Αν δεν τους το πάρουμε εμείς το μέρος, θα μπούνε άλλοι να το πάρουν.
Τον χώρο ασφαλώς τον θέλουν, ως αποικία τους όμως, όχι ως σύμμαχο. Αποικία γεωπολιτική, αλλά και σύμβολο της νίκης τους επί των ιδεών της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και του Λόγου. Αυτούς που δεν χρειάζονται είναι εμάς, τους κατοίκους του. Αυτό το πρόβλημα είναι ήδη στο δρόμο της επίλυσής του, αν μη τι άλλο με τις δημογραφικές συνέπειες των οικονομικών προγραμμάτων που επέβαλαν στην Ελλάδα και, πιο ήπιων, στην Κύπρο και που πιθανώς θα ενταθούν σε περίπτωση επιτυχίας των γεωτρήσεων της Exxon, δια της εισαγωγής χιλιάδων εργαζομένων (σε συνδυασμό με τον μέλλοντα να χρηματοδοτηθεί από τις γεωτρήσεις, εντεινόμενο αφελληνισμό της κυπριακής «ελίτ»).
Συζητάμε για την Ελλάδα (ή την Κύπρο) και το μέλλον της, αλλά η Ελλάδα, και η Κύπρος από κοντά, ο ελληνικός λαός δηλαδή, εξαφανίζεται ήδη μπροστά στα μάτια μας. Μήπως να κάνουμε κάτι;
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου