Επιτέλους, σοβαρή μεταναστευτική πολιτική!

Είναι αρκετά παρήγορο, όταν, μέσα στο γενικευμένο μπάχαλο του ελληνικού κράτος, βλέπουμε εδώ κι εκεί προσπάθειες που επιχειρούν επιτέλους να βάλουν μια τάξη. Είδαμε με χαρά τον Δήμο Θεσσαλονίκης να αναλαμβάνει να προσθέσει το δικό του λιθαράκι στην οργάνωση ενός σημαντικού ζητήματος που ταλανίζει εδώ και καιρό την ελληνική νεολαία: τη μετανάστευσή της στις πλούσιες χώρες της Δύσης και, εν προκειμένω, στη Γερμανία. Μέχρι τώρα, αυτή η διαδικασία (διαδικασία ζωτικής σημασίας για τις βορειοευρωπαϊκές οικονομίες) γινόταν με τον γνωστό ελληνικό τρόπο: άναρχα και αναποτελεσματικά. Οι μορφωμένοι νέοι μας καλούνται με ατομική πρωτοβουλία, σχεδόν στα τυφλά, μέσω φίλων και γνωστών, να βρουν μια δουλειά στο εξωτερικό, χωρίς καμία βοήθεια από την πολιτεία (την ελληνική).

Στη σύγχρονη μνημονιακή Ελλάδα, το πρόβλημα αυτό άρχισε επιτέλους να αντιμετωπίζεται. Πρωτοπόρος, για άλλη μια φορά, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, που στέκεται πάντα στο πλευρό των αναγκών της γερμανικής οικονομίας. Με χαρά διαπιστώσαμε ότι η Διεύθυνση Εκπαίδευσης και Αθλητισμού του Δήμου προσφέρει δωρεάν πρόγραμμα εκμάθησης της γερμανικής γλώσσας. Αυτή η είδηση είναι ευχάριστη από μόνη της: η σχέση της χώρας μας με τη Γερμανία είναι πια ιδιαιτέρως «στενή» και καλό θα ήταν να μάθουμε όλοι μας τη γλώσσα αυτή. Αλλά ο Δήμος Θεσσαλονίκης δεν μένει εκεί. Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του: «το πρόγραμμα απευθύνεται σε άνεργους νέους και νέες, καθώς και σε φοιτητές που επιθυμούν, αφού μάθουν τα απαραίτητα Γερμανικά, να αναζητήσουν μια θέση εργασίας ή να κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές στην Γερμανία». Ο Δήμος Θεσσαλονίκης επιλέγει να
συμβάλλει με τις λιγοστές δυνάμεις του στη στοχευμένη αντιμετώπιση των επαγγελματικών ελλείψεων της γερμανικής οικονομίας. Είναι μια πρωτοβουλία τουλάχιστον αξιοθαύμαστη.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γιάννης Μπουτάρης, άνθρωπος μοντέρνος και ρηξικέλευθος, μας εκπλήσσει θετικά. Ήδη από το ξεκίνημα της μνημονιακής εποχής, πρωτοστάτησε στη δημιουργία της «Ελληνογερμανικής Συνέλευσης Συνεργασίας» που έθεσε την παρακμάζουσα ελληνική Τοπική Αυτοδιοίκηση στην υπηρεσία της γερμανικής οικονομίας. Με το μεράκι και τη σκληρή δουλειά του Μπουτάρη, ένας ολόκληρος αστερισμός πρωτοβουλιών ξεπήδησε στο άγονο έδαφος της μίζερης ελληνικής πραγματικότητας! Προγράμματα εύρεσης εργασίας στη Γερμανία, προγράμματα σπουδών και μαθητείας (και με 300 ευρώ μισθό παρακαλώ, όχι αστεία!), επιχειρηματικά πρότζεκτ στον χρυσοφόρο τομέα της αποκομιδής των σκουπιδιών, προγράμματα για να απασχοληθούν νέοι άνεργοι ως νοικοκυρές και γκαρσόνια των Γερμανών τουριστών, επιτροπές εμπειρογνωμόνων από το Βερολίνο για να οργανώσουν το νάιτ λάιφ της συμπρωτεύουσας, τα κλαμπς και τα ξενυχτάδικα, και ένα σωρό άλλες πρωτοποριακές πρωτοβουλίες. Μια πραγματική όαση μέσα στην έρημο της απραξίας και της αδιαφορίας που χαρακτηρίζει τη Ψωροκώσταινα. Η δωρεάν εκμάθηση της γερμανικής δεν είναι πυροτέχνημα, είναι κομμάτι ενός ευρύτερου πλάνου δράσεων.

Ευχή όλων, οι πρωτοβουλίες αυτές να συνεχιστούν. Θα μπορούσε η συνεργασία των δύο χωρών να διευρυνθεί. Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να συνδεθούν τα ελληνικά πανεπιστήμια με τα εμπορικά επιμελητήρια και τα υπουργεία Εργασίας και Βιομηχανίας της Γερμανίας, ώστε να υπάρχει ορθολογική κατανομή των πανεπιστημιακών μας αποφοίτων. Σκεφτείτε ότι η κατάρτιση ενός απόφοιτου Ιατρικής κοστίζει στο ελληνικό Δημόσιο περί τα 100.000 ευρώ, χώρια τα χρήματα που σπαταλά η οικογένειά του, ειδικά αν σπουδάζει μακρυά από το σπίτι του. Δεν είναι κρίμα να αποφοιτήσει αύριο ο νέος αυτός, μόνο και μόνο για να διαπιστώσει ότι η ειδικότητά του παρουσιάζει πληρότητα στη Γερμανία, ενώ, αντίθετα, υπάρχουν ελλείψεις σε άλλες ειδικότητες; Δεν είναι αυτό μια σπατάλη των χρημάτων των Ελλήνων φορολογουμένων; Αυτές οι καταστάσεις μπορούν να αποφευχθούν. Πέρα, όμως, από την κρατική αρωγή, είναι καιρός να αρχίσουμε και εμείς, οι ενεργοί πολίτες, να δραστηριοποιούμαστε σε αυτή την κατεύθυνση. Μην τα περιμένουμε όλα από το κράτος. Όπως είχε πει και ένας σπουδαίος ποιητής: «Μην κοιτάς τι μπορεί να κάνει το ελληνικό κράτος για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για το γερμανικό κράτος».

Ψωροκώσταινα
το είδα