Ολική ανατροπή: Σκάει η «φούσκα» του Great Reset με το τέλος της εποχής των χαμηλών επιτοκίων – Καταιγιστικές αλλαγές στην οικονομία

Το colpo grosso των ελίτ και το τέλος της τεχνητής ευημερίας - Έρχονται ριζικές ανατροπές – Η αναγκαιότητα επαγρύπνησης των πολιτών 

Παρόλο που πολλοί το αρνούνται, η «Μεγάλη Επαναφορά» (Great Reset) είναι μια πραγματικότητα που τη βιώνει όλος ο πλανήτης…

Πρόκειται για μια πλανητική πολιτική στρατηγική που αναφέρεται σε ένα σύνολο ιδεών που κυμαίνονται από τον «καπιταλισμό των μετόχων» (stakeholder capitalism» έως την ιδεολογία του Woke ή αλλιώς του αποκαλούμενο «δικαιωματισμού» και την «τέταρτη βιομηχανική επανάσταση» έως το ξεπέρασμα όλων των υπαρχουσών ανθρώπινων ταυτοτήτων με την πολυπολιτισμικότητα, τις ταυτότητες φύλου κ.λπ.

Έχει λάβει πλανητική εμβέλεια ειδικά μέσω του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF).
Η καταπολέμηση των ιών και των επιδημιών και ιδιαίτερα η πολιτική απομάκρυνσης από τα ορυκτά καύσιμα για να «διασωθεί το παγκόσμιο κλίμα» - η περίφημη «πράσινη» μετάβαση - είναι ίσως τα πιο ορατά ίχνη της ατζέντας του Great Reset .

Με λίγα λόγια, η Μεγάλη Επαναφορά είναι μια πολιτικά σχεδιασμένη ανατροπή του παγκόσμιου οικονομικού και κοινωνικού συστήματος —μια αναδιάρθρωση άνωθεν, η οποία υλοποιείται από τις παγκόσμιες ελίτ— και αυτή η πιο τολμηρή προσπάθεια έχει αποκτήσει ισχυρή δυναμική στον απόηχο των εξαιρετικά χαμηλών πολιτικών επιτοκίων των κεντρικών τραπεζών τα τελευταία χρόνια.

Αυτό το εύρημα κάθε άλλο παρά εκπλήσσει για όσους γνωρίζουν τις επιπτώσεις τού προς τα κάτω χειραγωγούμενου πιστωτικού κόστους – του ρόλου που διαδραμάτισε το ψεύτικο χρήμα σε όλη αυτή τη διαδικασία.

Από την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008/2009

Να υπενθυμίσουμε πώς εξελίχθηκε η κατάσταση, συμβουλευόμενοι τον Thorsten Polleit και τη μελέτη του για το Mises Institute:

Ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης το 2008/2009, οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο μείωσαν δραστικά τα επιτόκια.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, το βασικό επιτόκιο παρέμεινε στο μηδέν σχεδόν μέχρι το τέλος του 2015, αυξήθηκε σε μόλις 2,5% μέχρι το τέλος του 2018, στη συνέχεια μειώθηκε ξανά από το καλοκαίρι του 2019—και παρέμεινε γύρω στο μηδέν— μέχρι τον Μάρτιο του 2022 .
Σε ένα περιβάλλον εξαιρετικά χαμηλών επιτοκίων, η κατεύθυνση των κεφαλαίων σε λάνθασμένες δραστηριότητες σε μεγάλη κλίμακα πέρασε σχεδόν απαρατήρητη.

Για παράδειγμα, τα τεχνητά χαμηλά επιτόκια μείωσαν το κίνητρο για αποταμίευση και τόνωση της κατανάλωσης.
Ταυτόχρονα, τα επενδυτικά σχέδια που δεν θα είχαν ενδιαφέρον χωρίς το περιορισμένο κόστος δανεισμού κατέστησαν ελκυστικά.
Ως αποτέλεσμα, οι οικονομίες παρασύρθηκαν σε μια ψευδή κυκλική ανάκαμψη, δημιουργώντας τη εντυπωση για μια ανάπτυξιακή έκρηξη  – πρόκειται για έναν φαύλο οικονομικό κύκλο, όπως όλοι πλέον γνωρίζουμε.

Η υπερχρέωση

Ειδικότερα, η ανάληψη πρόσθετου χρέους κατέστη κυρίαρχη πρακτική και αυτό δημιούργησε μια συσχετισμένη εκτόξευση των τιμών περιουσιακών στοιχείων τα οποία εκτοξεύτηκαν εξαιτίας της υπερβάλλουσας ρευστότητας (καθώς υπήρξε υπερβολική προσφορά χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες), ειδικά με τις μετοχές και τα ακίνητα.

Προέκυψε μια «ψευδαίσθηση πλούτου» που απέκρυψε το βασικό οικονομικό γεγονός ότι οι πόροι είναι σπάνιοι, καθιστώντας το τεράστιο κόστος που σχετίζεται με τη Μεγάλη Επαναφορά να μην μοιάζει τόσο τρομακτικό.
Ένα de facto μηδενικό επιτόκιο κάνει την προτίμηση των ανθρώπων για άμεση ικανοποίηση της ανάγκης για κατανάλωση αγαθών ακόμη πιο επιτακτική από ό,τι σε ένα περιβάλλον υψηλότερων επιτοκίων.
Από οικονομική άποψη, η πολιτική χαμηλών επιτοκίων υποτίμησε το μέλλον υπέρ του της τάσης για βραχυπρόθεσμη ικανοποίηση των αναγκών.

Ως αποτέλεσμα, η τρέχουσα επιθυμία να σωθεί το κλίμα με... παλαβές πολιτικές έγινε ακόμη πιο επιτακτική στα μάτια των ανθρώπων σε σύγκριση με τη νόμιμη επιθυμία τους να έχουν άφθονα αγαθά στη διάθεσή τους στο μέλλον.
Σε καμία περίπτωση δεν είναι λιγότερο σημαντικό γεγονός ότι τα τεχνητά μειωμένα επιτόκια επέτρεψαν στις κυβερνήσεις να εφαρμόσουν τις πολιτικές τους κατά της ελεύθερης αγοράς σχεδόν ατιμώρητα και να θέσουν υπό έλεγχο μεγάλο μέρος της οικονομίας.

Για παράδειγμα, πολλές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο υπαγόρευσαν lockdown το 2020-21, προκαλώντας την υστερία του κορωνοϊού.
Το πραγματικό οικονομικό κόστος των μέτρων lockdown παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό κρυμμένο από τα μάτια του πληθυσμού, επειδή οι κυβερνήσεις κράτησαν τις οικονομίες σε λειτουργία μέσα από γιγάντια πακέτα δαπανών χρηματοδοτούμενων από χρέος και τεράστιες επεκτάσεις της προσφοράς χρήματος – οι μηχανές εκτύπωσης των τραπεζών δούλεψαν στο φουλ…

Ο πληθωρισμός τους χάλασε τα σχέδια…

Όλα έδειχναν να λειτουργούν υπέρ των υποστηρικτών του Great Reset.
Το σύστημα των ελεύθερων αγορών μαζί με μία ελεύθερη κοινωνία αναγκάστηκαν να επιστρέψουν όλο και περισσότερο, και η ώθηση προς μια «οικονομία υπό έλεγχο» - μια «οικονομία που διοικείται υπό τις επιταγές του κράτους» - ουσιαστικά ενισχύθηκε και επιταχύνθηκε.

Στη συνέχεια, η τεράστια επέκταση της προσφοράς χρήματος - που προκλήθηκε από τη «νομισματικοποίηση» του εθνικού χρέους από τις κεντρικές τράπεζες σε μαζική κλίμακα - έδειξε την ανεπιθύμητη παρενέργεια της: Ο πληθωρισμός άρχισε να αυξάνεται το 2020 και κατέστη ένα μόνιμο χαρακτηριστικό της οικονομικής πρακτικής – ενώ τα «παπαγαλάκια» του Great Reset, οι πολιτικοί και ο διεθνής οικονομικός τύπος, διακήρυσσαν ότι είναι «προσωρινός».

Δεδομένου του διαρκώς αυξανόμενου πληθωρισμού, οι κεντρικές τράπεζες αναγκάστηκαν να αυξήσουν τα επιτόκια για να αποτρέψουν την κατάρρευση της εμπιστοσύνης στα νομίσματά τους.

Ο ρόλος των επιτοκίων

Προς απόγνωση των υποστηρικτών της Μεγάλης Επαναφοράς, τα αυξημένα επιτόκια… ξεφουσκώνουν τώρα τη φούσκα του Great Reset»: ξαφνικά, η προμήθεια μελλοντικών αγαθών δεν είναι πλέον τόσο χωρίς νόημα για τους ανθρώπους που ζουν εδώ και τώρα.

Στην πραγματικότητα, η προμήθεια αγαθών έχει γίνει και πάλι πολύ πιο πολύτιμη – και αυτό φαίνεται εάν διαβάσουμε σωστά τη διακύμανση των τιμών των εμπορευμάτων.
Αυτό καθιστά ακόμη πιο επώδυνο το κόστος της διακηρυχθείσας εξόδου από το πετρέλαιο, τον άνθρακα και το φυσικό αέριο.

Όχι μόνο η τρέχουσα παραγωγή μειώνεται λόγω των αυξημένων τιμών της ενέργειας, αλλά το αυξημένο πιστωτικό και κεφαλαιουχικό κόστος καθιστά επίσης για πολλές εταιρείες ασύμφορα αυτά τα σχέδια, επιδεινώνοντας τη μείωση των θέσεων εργασίας και της συνολικής οικονομικής παραγωγής.
Γίνεται προφανές ότι οι απώλειες εισοδήματος και δυνατότητας πρόνοιας για το γενικό πληθυσμό ήταν τεράστιες.

Το Great Reset έχει γίνει ξαφνικά ένα εξαιρετικά… πολυτελές και δαπανηρό πολιτικό αφήγημα και οι άνθρωποι αρχίζουν ολοένα και περισσότερο να επαναστατούν ενάντια στο αποτέλεσμα της εξαθλίωσης που το συνοδεύει.
Θα μπορούσαμε ίσως να συμπεράνουμε ότι η Μεγάλη Επαναφορά απαιτεί την εφαρμογή ενός τεχνητά μειωμένου επιτοκίου;
Ο «καπιταλισμός των μετόχων» και η απομάκρυνση από τα ορυκτά καύσιμα αποδίδουν μόνο σε έναν κόσμο τεχνητά χαμηλών επιτοκίων; Η «νέα παγκόσμια τάξη», όπως την οραματίζονται οι υποστηρικτές του Great Reset, απαιτεί απαραίτητα τεχνητά μειωμένα επιτόκια της αγοράς;
Αυτό μάλλον θα ήταν υπερβολή.

Εξάλλου, το χειραγωγημένο επιτόκιο της αγοράς είναι μόνο ένα μέσο για να εφαρμοσθεί η στρατηγική του Great Reset.
Ανεξάρτητα από το επίπεδο του επιτοκίου, μια κοινωνία ανθρώπων που έχουν μολυνθεί ή φανατιστεί από μια απάνθρωπη ιδεολογία θα μπορούσε πολύ πιθανόν να αποφασίσει να θυσιάσει την ευημερία της εδώ και τώρα για να επιτύχει μια κατάσταση φανταστικής ευτυχίας στο μέλλον …

Ωστόσο, ένα χειραγωγημένο προς τα κάτω επιτόκιο αναμφίβολα διευκολύνει την ανατροπή της υπάρχουσας δομής ιδιοκτησίας και πλούτου.
Με βάση τα παραπάνω η επιτοκιακή πολιτική των κεντρικών τραπεζών είναι κάτι σαν μια «βελόνα της πυξίδας», ένας δείκτης της κατεύθυνσης που θα λάβουν τα πράγματα: συνεχώς αυξανόμενα επιτόκια ρίχνουν άμμο στα γρανάζια των φανατικών του Great Reset, ενώ μια επιστροφή στην πολιτική μείωσης των επιτοκίων έχει τη δυνατότητα να γεμίσει τη «φούσκα» του Great Reset με φρέσκο…. αέρα.

Θα μπορούσαν οι κεντρικές τράπεζες να έχουν υπονομεύσει τη Μεγάλη Επαναφορά με τις αυξήσεις των επιτοκίων που έχουν εισαγάγει από τις αρχές του 2022, ώστε το έργο να σταματήσει πλέον με πάταγο;

Πιθανώς όχι. Στο τέλος της ημέρας, τα συμβούλια των κεντρικών τραπεζών υποστηρίζουν πλήρως την ατζέντα οικονομικής πολιτικής των κυβερνήσεών τους, συμπεριλαμβανομένου του Great Reset.
Επομένως, δεν θα πρέπει να καλλιεργήσουμε υπερβολική ελπίδα ότι οι τελευταίες αυξήσεις των επιτοκίων προανήγγειλαν πράγματι το τέλος της μηχανορραφίας της Μεγάλης Επαναφοράς

Η αναγκαία αφύπνιση

Όχι, η Μεγάλη Επαναφορά μπορεί να σταματήσει και να αντιστραφεί μόνο εάν και όταν οι άνθρωποι αφυπνιστούν.
Αυτό απαιτεί από τους ανθρώπους να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται το σχέδιο: δηλαδή, ότι η Μεγάλη Επαναφορά δεν αντιπροσωπεύει έναν καλύτερο κόσμο, αλλά στοχεύει στην εφαρμογή ενός παγκόσμιου ελέγχου και καθεστώτος επιτήρησης στο οποίο το άτομο δεν μετράει πλέον, το κράτος γίνεται ολοκληρωτικό και η ελευθερία και η ευημερία όπως την ξέρουμε σήμερα δεν θα υπήρχε πλέον.

Η επιστροφή της πολιτικής μείωσης των επιτοκίων από την πλευρά των κεντρικών τραπεζών -η οποία αναμένεται να εκδηλωθεί σύντομα- πρέπει, επομένως, να θεωρηθεί ως η επανέναρξη του αγώνα της Great Reset ενάντια στην ελευθερία και την ευημερία των ανθρώπων.

Τα τεχνητά μειωμένα επιτόκια βοηθούν στο να αποτραπεί η έκρηξη της φούσκας της Μεγάλης Επαναφοράς ή τουλάχιστον να διατηρηθεί για περισσότερο από όσο θα ήθελε όποιος ενδιαφέρεται για την ελευθερία και την ευημερία.

Και πάλι, για να τερματιστεί αποτελεσματικά η Μεγάλη Επαναφορά και να σκάσει τη φούσκα της, οι άνθρωποι πρέπει να ξυπνήσουν τώρα και να βάλουν ένα τέλος σε αυτήν — πριν να είναι πολύ αργά.

Για να τερματιστεί η «φούσκα» του Great Reset αποτελεσματικά θα πρέπει να υπάρξει ένα κύμα επαγρύπνησης των κοινωνιών.

www.bankingnews.gr