(Ερώτηση: Τα παιδιά θα πάρουν το επίθετο του μπαμπά ή της μαμάς, ή θα καταλήξουμε σε μονογονεϊκή οικογένεια;)
Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ
booksonthesites.blogspot.com
Την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα, επιτετραμμένος των Η.Π.Α. στην Αθήνα ήταν ο John B. Jackson, με πρώτο αναπληρωτή τον Charley S. Wilson. Ο επιτετραμμένος έφερε τον τίτλο του «Πληρεξουσίου Πρέσβεως» και η δικαιοδοσία του κάλυπτε σχεδόν το σύνολο του βαλκανικού χώρου. Οι Η.Π.Α. είχαν ιδρύσει προξενείο στην Αθήνα το 1837, με πρώτο πρόξενο έναν ομογενή της Βοστώνης, τον Γεώργιο Α. Περδικάρη, ο οποίος σύμφωνα με τα διπλωματικά έγγραφα παρέμεινε στη θέση του για σχεδόν τρεις δεκαετίες!
Τα στοιχεία αυτά τα αντλούμε από μία ενδιαφέρουσα, και συνάμα επίκαιρη λόγω των εξελίξεων στο «σκοπιανό», έκδοση του 1974 της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών με τίτλο «Πληροφορίαι περί Μακεδονίας εκ των Αμερικανικών Αρχείων – (Αναφοραί Προξένων)», του Δημητρίου Γ. Σερεμέτη. Εκτός του γενικότερου ενδιαφέροντος που παρουσιάζουν τα αμερικανικά έγγραφα, από
ιδρύσεως του προξενείου στην Αθήνα μέχρι και την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι συμπεριλαμβάνεται σε αυτά και ένα υπόμνημα του Κεντρικού Μακεδονικού Συλλόγου, με έδρα την Αθήνα, και με ημερομηνία 17 Απριλίου 1903, προς τους υπουργούς των Μεγάλων Δυνάμεων, συνταχθέν στα γαλλικά. Ο αμερικανός διπλωμάτης θεώρησε σκόπιμο να αποστείλει στη υπηρεσία του στις Η.Π.Α., μαζί με την αναφορά του, και το πρωτότυπο του υπομνήματος.
Πρόεδρος του Συλλόγου ήταν ο ιατρός Θεοχάρης Χ. Γερογιάννης και γενικός γραμματέας ο Στέφανος Μανδρίνος με εγγεγραμμένα μέλη καταγόμενους από όλες της περιοχές της Μακεδονίας. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά για το υπόμνημα ο Σερεμέτης: «κατά περιεχόμενον δε είναι υπέροχον, διότι ίσως είναι από τα ολίγα κείμενα, τα οποία περιλαμβάνουν τόσας περιεκτικάς σκέψεις επί πελωρίου τότε εθνικού θέματος».
Ο Σερεμέτης είχε την πρόνοια να φωτογραφήσει όχι μόνο το δισέλιδο υπόμνημα (στα γαλλικά), αλλά και την αναφορά του Jackson, με την οποία το διαβιβάζει στην αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών, που βεβαίως είναι στα αγγλικά. Έτσι, λοιπόν, όχι μόνο διέσωσε τη σχετική πληροφορία αλλά τεκμηρίωσε με απόλυτο τρόπο την ύπαρξη του υπομνήματος, και δικαιώνει όσους ερευνητές δεν κατανοούν τους λόγους, (όπως ο υποφαινόμενος), που πολλές φορές απαιτείται «ειδική» άδεια για τη δημοσίευση τέτοιων ντοκουμέντων.
Στο διαβιβαστικό αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα εξής: «Δεν αποδίδεται κάποια ιδιαίτερη σημασία σ’ αυτό το Σύλλογο ή στο υπόμνημά του – και τουλάχιστον ένας από τους συναδέλφους μου προτίθεται να το προωθήσει στην κυβέρνησή του – αν και χωρίς αμφιβολία περιέχει πολλά τα οποία είναι αληθή. Ιστορικά, όλοι οι χριστιανοί στη Μακεδονία θεωρούνταν “Έλληνες” συγκριτικά μέχρι πριν από ένα σύντομο χρονικό διάστημα, και η ελληνική κυβέρνηση και ο ελληνικός λαός ακόμη διατηρούν αόριστες ελπίδες για την ενδεχόμενη αναβίωση του πρότερου μεγαλείου και για την προσάρτηση του συνόλου της αμφισβητούμενης περιοχής. Αισθάνονται, παρά ταύτα, ότι τίποτα δεν είναι πιθανό να κερδηθεί με την επιτυχία οποιασδήποτε εξέγερσης υπό βουλγαρική αιγίδα και προφανώς αυτό το συναίσθημα το μοιράζονται και οι άλλοι λαοί των Βαλκανίων και αυτοί οι ίδιοι οι Μακεδόνες».
Στο υπόμνημα αναφέρεται ότι σκοπός του Συλλόγου είναι η προάσπιση με όλα τα νόμιμα μέσα της ακεραιότητας της πατρίδας τους, η οποία υπήρξε εις το διηνεκές τμήμα του ελληνικού έθνους. Επισημαίνεται, μάλιστα, ότι ο Σύλλογος ουδέποτε θα επιτρέψει τη διαίρεση της Μακεδονίας σε ζώνες επιρροής ή άλλες ενέργειες που θα μπορούσαν να καταστρέψουν την ενότητά της.
«Αυτή η ενότητα υπάρχει πραγματικά, παρά τις διαφορές στα γλωσσικά ιδιώματα από λέξεις διαφόρων γλωσσών, που δεν αποδεικνύουν διαφορετική καταγωγή. Διότι, στην ουσία, τα εθνικά στοιχεία που αναμείχθηκαν με το ελληνικό στοιχείο δεν έχουν αλλοιώσει τον χαρακτήρα της φυλής… Τη στιγμή, κατά την οποία έθνη χωρίς ιστορία, ή τα οποία τουλάχιστον δεν έχουν προσθέσει τίποτα στην ιστορία του ανθρωπίνου πνεύματος, δεν είναι ευχαριστημένα από την απελευθέρωσή τους της ξένης κυριαρχίας, υπό ισχυρών προστατών, έχουν προσαρτηθεί δι’ απάτης και δόλου σε άλλους πληθυσμούς, ως τους ελληνικούς της Ανατολικής Ρωμυλίας, είναι δυνατόν ν’ αμφισβητήσει κανείς στους Μακεδόνες την ενότητα της πατρίδας τους;
Υπό τον Μέγα Αλέξανδρο και τους διαδόχους του, από τη Μακεδονία διαδόθηκε ο ελληνισμός, ο οποίος έκανε να ακτινοβολήσει τον ελληνικό πολιτισμό σε ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο και άνοιξε τους ορίζοντες στους σύγχρονους πολιτισμούς. Έκτοτε είχε τη δύναμη και το σθένος να διατηρήσει εν μέσω των πλέον οδυνηρών μεταπτώσεων, κατά τη διαδρομή των αιώνων, και το όνομά της και τον ελληνικό χαρακτήρα της. Εάν με τους διαφόρους αυτούς τίτλους της είχε δικαίωμα μίας καλύτερης τύχης, θα ήταν δίκαιο αυτό το όνομα της Μακεδονίας να σβηστεί δια παντός από τον χάρτη της Ευρώπης δια να ικανοποιηθούν αι αδικαιολόγητοι φιλοδοξίες λαών, οι οποίοι της είναι ξένοι;».
Ερωτάται, λοιπόν, το εν vertigo ευρισκόμενο, πολιτικό (και άλλο) προσωπικό του «εθνομηδενισμού»: «Θα ήταν δίκαιο αυτό το όνομα της Μακεδονίας να σβηστεί δια παντός από τον χάρτη της Ευρώπης δια να ικανοποιηθούν οι αδικαιολόγητες φιλοδοξίες λαών, οι οποίοι της είναι ξένοι;». Διότι, τι είδους μετατοπιζόμενη γεωγραφικά Μακεδονία θα είναι αυτή, η οποία δεν θα είναι φορέας του ελληνικού πολιτισμού και δεν θα ομιλεί την αρχαιομάνα ελληνική γλώσσα, την οποία η Μακεδονία διέδωσε στα πέρατα της Οικουμένης;
Ιστορική μνήμη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου