Η ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ 21ης ΙΟΥΝΙΟΥ 1917

21 Ιουνίου 1917: Η θλιβερή επέτειος της γενοκτονίας του ελληνισμού της ανατολικής Μακεδονίας

ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ

Στην εποχή της παραφιλολογίας περί γενοκτονιών και «αντιρατσιστικού νόμου»

Γράφει ο Βασίλης Σ. Κάρτσιος*
booksonthesites.blogspot.com

Η έκθεση της Διασυμμαχικής Επιτροπής του 1919 «Rapports et enquêtes de la commission interalliée sur les violations du droit des gens commises en Macédoine Orientale par les armées bulgares» (Αναφορές και έρευνες της διασυμμαχικής επιτροπής για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ανατολική Μακεδονία από τον βουλγαρικό στρατό), κατά την περίοδο από τη βουλγαρική εισβολή τον Αύγουστο 1916 μέχρι και τη συνθηκολόγηση της Βουλγαρίας τον Σεπτέμβριο του 1918, καλύπτει από μόνη της με τις 620 συγκλονιστικές σελίδες της όλες τις φάσεις των περίφημων «οκτώ σταδίων της γενοκτονίας» του GregoryStanton.

Στην ουσία τέτοιες λεπτομερείς εκθέσεις πιθανόν να διαμόρφωσαν και τη θεωρία του προέδρου της GenocideWatch για τη μη γραμμική διαδικασία των οκτώ σταδίων (φάσεων) της γενοκτονίας (κατάταξη, συμβολισμός, απανθρωποίηση, οργάνωση, πόλωση, προετοιμασία, εξόντωση και άρνηση), καθώς ενώ λογικά τα μεταγενέστερα στάδια έπονται των
προηγούμενων σταδίων, όλα τα στάδια εξακολουθούν να λειτουργούν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.

“Quel crime que celui qui consiste à condamner a une mort douloureuse des milliers de personnes inoffensives ! et comme il n’est pas possible de justifier par un argument sérieux les mesures qui ont créé et maintenu cet état de choses, il faut admettre avec les témoins entendus que le but entrepris était l’anéantissement de la population hellénique dans le but de modifier l’ethnologie du pays.»

«Άραγε υπάρχει χειρότερο έγκλημα από το να καταδικάσεις σ’ ένα επώδυνο θάνατο χιλιάδες ανυπεράσπιστους ανθρώπους; Και επειδή δεν είναι δυνατόν να δικαιολογήσει κανείς με λογικά επιχειρήματα τα αίτια που δημιούργησαν και διατήρησαν αυτό το καθεστώς, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι στόχος ήταν η εξολόθρευση του ελληνικού πληθυσμού, στο πλαίσιο της αλλοίωσης του εθνολογικού χάρτη της χώρας.»

Απόσπασμα από την έκθεση του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού του 1919 για τα βουλγαρικά εγκλήματα στην ανατολική Μακεδονία και την εκτόπιση δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων στα κάτεργα της Βουλγαρίας και των Σκοπίων.

Στις σελίδες της έκθεσης καταγράφονται συγκλονιστικές λεπτομέρειες για το πώς η ηττημένη Βουλγαρία έθετε εμπόδια ακόμη και στον επαναπατρισμό των ομήρων με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να δολοφονηθούν στην προσπάθεια τους να επιστρέψουν στα σπίτια τους.

Τόσο η εισβολή των βουλγαρικών στρατευμάτων τον Αύγουστο του 1916 στην ανατολική Μακεδονία όσο και η εκτόπιση από την 21^η Ιουνίου του 1917 περισσοτέρων από 70.000 Ελλήνων στα κάτεργα της Βουλγαρίας και των Σκοπίων, υπήρξαν αποτέλεσμα της άθλιας βρετανο-γαλλικής μεθόδευσης για την έξοδο της Ελλάδας στο πλευρό της Entente στον Μεγάλο Πόλεμο. Τα άκρως άκρως απόρρητα συνδυασμένα έγγραφα των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών και του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών επιβεβαίωσαν απλώς το προφανές: Οι βρετανοί πράκτορες μεθόδευσαν την κατάληψη του Ρούπελ και την εισβολή των βουλγαρικών δυνάμεων στην ανατολική Μακεδονία!

 «Εισβάλλοντας στην ανατολική Μακεδονία, η βουλγαρική κυβέρνηση είχε την πεποίθηση ότι αυτή η περιοχή, που αποτέλεσε αντικείμενο αντιπαλότητας τόσων ετών, θα παρέμεινε υπό βουλγαρική διοίκηση και ο μόνος στόχος της ήταν να αλλοιώσει τον εθνολογικό χαρακτήρα της. Η Επιτροπή εξέτασε με λεπτομέρειες όλα τα μέτρα και όλους τους τρόπους που χειρίστηκε το βουλγαρικό κράτος για να πετύχει αυτό το σκοπό, αλλά πρέπει να δηλώσουμε εκ των προτέρων ότι η βουλγαρική κατοχή υπήρξε από τις πρώτες ημέρες, απάνθρωπη, βάρβαρη και καταστροφική. Μετά την κήρυξη του πολέμου (Ιούνιος 1917) η βουλγαρική κυβέρνηση βρήκε τη δικαιολογία να προχωρήσει σε ομαδικές εκτοπίσεις. Αυτή είναι η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο περιόδων. Η έκθεσή μας λοιπόν, δεν κάνει καμία διάκριση και αντιμετωπίζει με ενιαίο τρόπο την περίοδο της βουλγαρικής κατοχής».

Η έκθεση της Διασυμμαχικής Επιτροπής διαμόρφωσε από μόνη της ένα ικανό διεθνές νομικό και διπλωματικό υπόβαθρο για την καταδίκη της Βουλγαρίας και την ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ της γενοκτονίας του ελληνισμού της ανατολικής Μακεδονίας, για την οποία τα «σύγχρονα» κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου έχουν πλήρη άγνοια!

 «…Ανάμεσα στα κάτεργα, το πιο φοβερό ήταν το Κίτσεβο. Όποιον έστελναν εκεί, υπέφερε. Οι επιζώντες μιλούν γι’ αυτό με τρόμο. Οι συνθήκες εργασίας, οι άσχημες καιρικές συνθήκες κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η κτηνωδία των διοικητών, το μετέτρεψαν σε «κολαστήριο» και «νεκροταφείο». Αυτές είναι οι λέξεις που χρησιμοποίησαν όλοι οι μάρτυρες. Το ποσοστό θνησιμότητας εκεί ήταν απίστευτα υψηλό και οφειλόταν στην κακομεταχείριση, τους ξυλοδαρμούς και τις επιδημίες. Για να εξαφανίσουν όλα τα ενοχοποιητικά στοιχεία, οι σταυροί ξηλώθηκαν και το έδαφος ισοπεδώθηκε».

Τα μέλη της Διασυμμαχικής Επιτροπής δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνειών:

«Όσον αφορά τα άτομα που εκτοπίστηκαν στη Βουλγαρία, οι αναφορές και οι καταθέσεις είναι ακριβείς και διασταυρωμένες. Το αποτέλεσμα της έρευνας για το θέμα αυτό άφησε ένα βαθύ αίσθημα λύπης για τους δυστυχείς που υπέστησαν αυτά τα δεινά και αηδίας για αυτούς που τους τα προκάλεσαν. Το εύρος των ντοκουμέντων που δημοσιεύονται δεν αφήνουν περιθώρια σχεδόν για καμία αμφισβήτηση και κανένα σχόλιο».

Η Επιτροπή έκανε έρευνα σε 339 πόλεις και χωριά, που είχαν πριν την εισβολή των Βουλγάρων πληθυσμό 305.000 κατοίκων. Στις αρχές του 1919 ο πληθυσμός αυτών των δήμων και κοινοτήτων δεν ξεπερνούσε τα 235.000 άτομα. Οι Βούλγαροι μέσα σε 26 μήνες εξόντωσαν 70.000 άτομα. Τα χωριά για τα οποία δεν είχε στοιχεία η Επιτροπή ανέρχονται σε 155. Ο πληθυσμός αυτών των χωριών ήταν πριν την εισβολή περίπου 50.000 κάτοικοι.

Απόσπασμα από τις δεκάδες καταστάσεις των ομήρων της ανατολικής Μακεδονίας, που βρίσκονται στο Ιστορικό και Διπλωματικό Αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών, πολλές από τις οποίες είναι αναλυτικότατες για τον τόπο και την αιτία θανάτου: «εκ δαρμού, βαρείας εργασίας, κακουχιών και τύφου».

Για το θάνατο δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων όχι μόνον έμειναν ατιμώρητοι οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί αλλά η Βουλγαρία δεν κατέβαλε σχεδόν τίποτα ούτε για τις πολεμικές αποζημιώσεις αν και ανήκε στους ηττημένους του Μεγάλου Πολέμου. Ο διπλωμάτης Αλέξης Αδ. Κύρου έγραψε:

«Η Ελληνική Κυβέρνησις, επί τη βάσει του άρθρου 118 της Συνθήκης του Neuilly, εζήτησεν την τιμωρίαν 45 Βουλγάρων, οι οποίοι άπαντες, εκτός, μόνον, του ηθικώς υπευθύνου Ραδοσλαύωφ, είχον διαπράξει, αυτοπροσώπως, φρικιαστικά εγκλήματα κοινού δικαίου εις βάρος των Ελλήνων της Ανατολικής Μακεδονίας, πιστοποιηθέντα παρά της Διασυμμαχικής Επιτροπής και μνημονευόμενα εις την έκθεσίν της. Πλην, ουδεμία εδόθη συνέχεια εις την Ελληνικήν ταύτην αίτησιν και εκ των Βουλγάρων κακούργων ουδείς ουδέν έπαθεν. Επανορθώσεις; Η Βουλγαρία, όχι μόνον τίποτε ή σχεδόν τίποτε δεν κατέβαλεν εκ του, δια του άρθρου 121 της Συνθήκης του Neuilly, επιβληθέντος ποσού εκ 2.250 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων, αλλά και απηλλάγη, τελικώς των συμπεριληφθεισών εις το ανωτέρω ποσόν Γερμανικών πολεμικών πιστώσεων εκ φρ. Χρ. 2.200. Ας υπομνησθή, επίσης, ότι αντιθέτως προς ό,τι εγένετο δια την Γερμανίαν και την Αυστρο- Ουγγαρίαν, αι νικήτριαι Δυνάμεις δεν έκριναν σκόπιμον να κατάσχουν τον Βουλγαρικόν εμπορικόν στόλον!»

*Ο Βασίλης Σ. Κάρτσιος είναι ιστορικός ερευνητής και συγγραφέας του βιβλίου «Η γενοκτονία του ελληνισμού της ανατολικής Μακεδονίας, κατά τη 2^η βουλγαρική κατοχή (1916-1918)»

το ειδα