Ένα άρθρο-γροθιά στο στομάχι της εκτελεστικής, της νομοθετικής, αλλά και της δικαστικής εξουσίας, γραμμένο από μια εν ενεργεία δικαστικό.
Μετά την Ειρηνοδίκη Αργυρώ Τέγουτζικ, μια Εφέτης των Διοικητικών Δικαστηρίων, η Ασπασία Καλαφάτη, υψώνει το ανάστημα που αρμόζει σε μια συνειδητή κρατική λειτουργό. Με κείμενό της απευθύνεται στους πολίτες, ελέγχοντας την κυβέρνηση και όχι μόνο.
Αναφέρεται στο προηγούμενο της «οικονομικής κρίσης» λέγοντας πως τότε ξεκίνησε η θεωρία των «εξαιρετικών περιστάσεων»: η νομοθετική εξουσία υπήρξε υποτονική/διεκπεραιωτική και η δικαστική εξουσία «τύλιξε με τον μανδύα της νομιμοποίησης τα πεπραγμένα» της κυβέρνησης. Μετά την Οικονομία που υπερίσχυσε της πολιτικής, ήρθε η ώρα να γίνει το ίδιο με την Ιατρική. «Υποχρεωθήκαμε στην συμμόρφωση “περιορισμών” οι οποίοι φαίνονταν αρχικά βραχυχρόνιας εφαρμογής, όμως, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν αποκλείεται διόλου να ισχύσουν μακροπρόθεσμα.» … «Μήπως βαίνουμε σε καταστάσεις όπου οι ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες και τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, όπως τα ξέραμε, φαίνεται να μας κουνάνε το μαντήλι του αποχαιρετισμού, καθώς πλήττονται στον πυρήνα τους, με