του Λευτέρη Ριζά
Έγραφα προχτές (ΟΙΣΤΡΟΣ 21/3/14) για το «Ποια είναι τελικά η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τη λύση του Κυπριακού», με αφορμή την εκδήλωση για το «Κυπριακό» στην Καλλιθέα. Εκεί αναφέρθηκα στην αποχώρηση από το πάνελ του πρέσβη Γιώργου Αϋφαντή, διπλωματικού συμβούλου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξη Τσίπρα. Ο πρέσβης υπεραμύνθηκε των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ και θεώρησε απαράδεκτο να θεωρούνται μέλη του, λόγω των θέσεων τους για το Κυπριακό, ως Πέμπτη φάλαγγα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αναφέρθηκα σε αυτό το άρθρο, στην πολεμική που ασκήθηκε ενάντια στις απόψεις του πρέσβη για το Κυπριακό, όπως αυτές εκτέθηκαν στην απάντηση του σε άρθρο του Αριστείδη Μπαλτά . Επρόκειτο δηλαδή για μια έντονη αποδοκιμασία του από κεντρικές «φιγούρες» του ΣΥΡΙΖΑ. Μια αποδοκιμασία που βρέθηκε πολύ κοντά να αποκαλέσει τον ίδιο «Πέμπτη φάλαγγα» του εθνικισμού και του Φαήλου,μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι λίγο πράγμα να έχουν συντονιστεί το «Ινστιτούτο Ν. Πουλαντζάς», «Η ΑΥΓΗ» και «Η ΕΠΟΧΗ» σε κοινό μέτωπο κατά του διπλωματικού συμβούλου. Εκείνο που οι τρείς αυτοί φορείς δεν υποψιάζονται είναι ότι κατά βάθος όλοι μαζί – δηλαδή και ο πρέσβης και ο ΣΥΡΙΖΑ ολάκερος – συμφωνούν με την εγκατάλειψη του Κυπριακού στην τύχη του: στη διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία. Νομίζω πώς το απέδειξα αναφέροντας το κρίσιμο περιεχόμενο της απόφασης 1251/1999 του ΣΑ του ΟΗΕ.
Στην προχθεσινή συζήτηση ο κ. πρέσβης επανέλαβε κάτι που είχε πει σε μια πρόσφατη συνέντευξη του:
«Οι ραγδαίες εξελίξεις στο Κυπριακό δρομολογούνται γιατί οι επισπεύδοντες (δηλαδή, οι