Του Μιχαήλ Στυλιανού
΄Αρθρο με τίτλο «Ο Θεός της Σφαγής», που δημοσιεύθηκε την Κυριακή από μια κάποτε εγκυρότατη εφημερίδα, θα έπρεπε να καδραριστεί και αναρτηθεί στο μέγαρο της Ενώσεως Συντακτών και στις σχολές δημοσιογραφίας, δίπλα και σε αντιπαράθεση με το κείμενο που το ενέπνευσε. Και αυτό επειδή αποτελεί το τέλειο υπόδειγμα/σύμβολο -και εξήγηση-
α) της έκπτωσης και βαθιάς κρίσης του δημοσιογραφικού επαγγέλματος και
β) της πτώσης ποιότητος των κριτικών λειτουργιών του ελλαδικού κοινού, με όλες τις πολυσχιδείς συνέπειές της, στη παιδεία, στη καλλιέργεια και κοινωνική αγωγή, στην πολιτική, στην οικονομία.
Αντί σωστής ενημέρωσης (οδηγού για σωστές επιλογές), και συμπληρώματος παιδείας και καλλιέργειας, που συναποτελούν την αποστολή της, η δημοσιογραφία του «θεού της Σφαγής» προσφέρει παραπλάνηση και πνευματική σύγχυση και διδάσκει την ανέμελη άγνοια, την ελαφρότητα, την αυθαιρεσία και την εξάλειψη δισταγμών.
Το άρθρο δεν είναι αφιερωμένο στον Μολώχ, τον θεό των ανθρωποθυσιών, αλλά στην ομιλία του νέου Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ προς το αμερικανικό έθνος, μετά την ορκωμοσία του. Αρχίζει με μια παράγραφο που μας εξηγεί πως «η ‘σφαγή’ ήταν η,λέξη-κλειδί στην ομιλία». «Και