Εάν συνενώσουν πολλές χώρες τις δυνάμεις τους, όπως η Κίνα, η
Ρωσία και το Ιράν, αρνούμενες να πληρώνουν πλέον φόρο προστασίας και
υποτέλειας, τότε η αυτοκρατορία θα καταρρεύσει – μαζί με τη στρατιωτική
της πτέρυγα
Το χρηματοπιστωτικό σύστημα στηρίχθηκε επίσης από την ιδιωτική κεντρική τράπεζα της χώρας, από τη Fed, η οποία ανήκει στις μεγάλες τράπεζες – ενώ
το διεθνές τραπεζικό καρτέλ αποτελείται ουσιαστικά από τις αμερικανικές Bank of America, JP Morgan Chase, Citigroup και Wells Fargo, από τη γερμανική Deutsche Bank, από τη γαλλική BNP, καθώς επίσης από τη βρετανική Barclays.
Οι παραπάνω τράπεζες τώρα ανήκουν κυρίως σε οκτώ οικογένειες: στις Goldman Sachs, Kuhn Loeb, Rockefeller, Lehman, Rothschild, Warburg, Lazard και Israel Moses Sieff – με τις οποίες είναι στενά συνδεδεμένες οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες Exxon Mobil, Shell, BP και Chevron Texaco.
Όλοι οι παραπάνω, οι οποίοι αποκαλούνται συνοπτικά «Τραπεζικό Καρτέλ», αποτελούν τους κύριους μετόχους σχεδόν όλων των 500 μεγαλυτέρων εισηγμένων εταιρειών της Wall Street – ενώ το Καρτέλ δεν έχει μεν επίσημη μορφή, αλλά όλα του τα μέλη εκπροσωπούνται από μία διεθνή επιτροπή, με την ονομασία «Financial Stability Board» (FSB).
Μέσω τώρα των υπουργών οικονομικών των ισχυρότερων χωρών του πλανήτη, των G7, καθώς επίσης των κεντρικών τραπεζιτών τους, η επιτροπή του Καρτέλ (FSB), σε διασκέψεις που οργανώνει σε σχέση με την χρηματοπιστωτική ασφάλεια, δίνει τις κατευθύνσεις όσον αφορά την ενίσχυση των χρηματοπιστωτικών συστημάτων – με στόχο τη σταθερότητα τους.
Ειδικά όσον αφορά τους πολέμους που διεξάγονται παγκοσμίως, οφείλουμε να γνωρίζουμε πως είναι εξαιρετικά προσοδοφόροι για το Καρτέλ – αφενός μεν επειδή τα μέλη του κερδίζουν από την επί πιστώσει πώληση όπλων και στις δύο πλευρές, ενώ στη συνέχεια από τους τόκους και τα χρέη τους (διασώσεις μέσω του ΔΝΤ κλπ.), αφετέρου από την ανοικοδόμηση τους.
Έχουν λοιπόν κάθε λόγο να πυροδοτούν τέτοιους πολέμους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη – διατηρώντας ταυτόχρονα σε ετοιμότητα τόσο τον αμερικανικό στρατό, όσο και τις μυστικές υπηρεσίες των Η.Π.Α.
Περαιτέρω, ένας από τους σημαντικότερους οργανισμούς που ελέγχει το Καρτέλ είναι η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS), με έδρα την Ελβετία – η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών, η οποία γνωρίζει τα πάντα στο σημερινό χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Υπενθυμίζουμε πως ιδρύθηκε το 1930, με στόχο να επιβλέψει τις γερμανικές πληρωμές (επανορθώσεις), στα πλαίσια της συνθήκης των Βερσαλλιών – ενώ, εκτός από τις υπηρεσίες που προσφέρει στις άλλες κεντρικές τράπεζες του πλανήτη, ήταν υπεύθυνη για την τήρηση της συμφωνίας του Bretton Woods. Φυσικά έως το 1971, όπου ο τότε πρόεδρος των Η.Π.Α. την κατάργησε, αρνούμενος να εξαργυρώσει τα δολάρια των άλλων χωρών με χρυσό – γεγονός που σημαίνει ότι, πρακτικά κήρυξε τη χρεοκοπία της χώρας του.
Η BIS με τη σειρά της συνεργάζεται τόσο με την Παγκόσμια Τράπεζα, όσο και με το ΔΝΤ – η βασική υπευθυνότητα του οποίου είναι η είσπραξη των χρημάτων που αρνούνται να πληρώσουν οι χώρες που χρεοκοπούν, κατ’ εντολή του διεθνούς τραπεζικού καρτέλ. Λειτουργεί δηλαδή ως ένας μπράβος των διεθνών τοκογλύφων (ανάλυση), ο οποίος φυσικά δεν έχει στόχο τη διάσωση των υπερχρεωμένων χωρών αλλά, αντίθετα, τη στυγνή λεηλασία τους – με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο.
Η μέθοδος, με την οποία λειτουργεί το Καρτέλ, είναι ουσιαστικά
εξαιρετικά απλή: Οι Η.Π.Α. εισάγουν πολύ περισσότερα εμπορεύματα, από
όσα εξάγουν – οπότε τα δολάρια που τυπώνουν φεύγουν από το εσωτερικό της χώρας, με κατεύθυνση τις άλλες κεντρικές τράπεζες του πλανήτη (οπότε, μεταξύ άλλων, αποφεύγεται η υποτίμηση τους και ο πληθωρισμός).
Επειδή τώρα οι Η.Π.Α. αρνούνται από το 1971 και μετά να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους με χρυσό, οι υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες είναι υποχρεωμένες να επενδύουν τα δολάρια που εισπράττουν και δεν ξοδεύουν (συναλλαγματικά αποθέματα) σε ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου, καθώς επίσης σε άλλα χρηματοπιστωτικά προϊόντα.
Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι ένα κυριαρχούμενο από την υπερδύναμη παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο της επιτρέπει να ζει εις βάρος όλων των υπολοίπων κρατών – ενώ, για να μην διακινδυνεύσει τον ανταγωνισμό από ένα άλλο νόμισμα, κατασκεύασε το ευρώ (σενάριο), σε μία περιοχή προτεκτοράτο της, στην Ευρώπη, το οποίο ανήλθε πολύ γρήγορα στη δεύτερη θέση.
Συμπερασματικά λοιπόν, η άρνηση των Η.Π.Α. να εξοφλούν τα συνεχή ελλείμματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών τους με χρυσό, υποχρεώνει τα άλλα κράτη να επενδύουν τα πλεονάσματα του ισοζυγίου τους σε δολάρια, στα αμερικανικά ομόλογα (γράφημα) – οπότε ουσιαστικά να τα δανείζουν πίσω στο υπουργείο οικονομικών της υπερδύναμης, με αποτέλεσμα να αυξάνονται συνεχώς τα δημόσια χρέη της.
Επεξήγηση: Κύριοι κάτοχοι κρατικών ομολόγων των ΗΠΑ (Μάρτιος 2000 – Σεπτ. 2014). Η αριστερή στήλη σε δις δολάρια Αμερικής.
Ολοκληρώνοντας, το σύστημα είναι ουσιαστικά αυτόματο, μπορεί δηλαδή να διαιωνίζεται για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα – επειδή, εάν μία κεντρική τράπεζα, όπως για παράδειγμα η κινεζική, αποφάσιζε να πουλήσει τα ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου, θα ήταν σαν να σαμποτάριζε την οικονομία της χώρας της, λόγω της ραγδαίας τότε πτώσης των τιμών τους.
Φυσικά όλες οι κεντρικές τράπεζες, καθώς επίσης τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα των χωρών που δανείζουν καταναγκαστικά τις Η.Π.Α., γνωρίζουν πως επενδύοντας τα χρήματα τους σε αμερικανικά ομόλογα μπορεί να τα χάσουν – επειδή η Fed «τυπώνει» συνεχώς δολάρια, εξασθενίζοντας αντίστοιχα τα συναλλαγματικά της αποθέματα.
Εν τούτοις, συνειδητοποιούν πως, εάν πάψουν να επενδύουν σε ομόλογα, τότε η αξία των αποθεμάτων τους σε δολάρια θα μειωνόταν ραγδαία – λόγω της εξτρεμιστικής υποτίμησης που θα προκαλούσε κάτι τέτοιο στο δολάριο. Η συνείδηση αυτού του κινδύνου φέρνει σε δύσκολη θέση τις περισσότερες κυβερνήσεις – ενώ εμποδίζει την κατάρρευση του δολαρίου, το οποίο θα γκρέμιζε μαζί του το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, οπότε και το διεθνές τραπεζικό Καρτέλ.
Ως εκ τούτου συνεχίζεται η ζήτηση τόσο για τα αμερικανικά δολάρια, όσο κι για τα ομόλογα του δημοσίου, παρά το ότι η αξία τους μειώνεται συνεχώς στο παρασκήνιο – γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, οι ζημίες από τις επενδύσεις αυτές αποτελούν ένα είδος φόρου υποτέλειας στην Αυτοκρατορία.
Σε κάθε περίπτωση το σύστημα σήμερα, μετά από 45 σχεδόν χρόνια λειτουργίας του, βασίζεται στη βία – αφού το Καρτέλ στέλνει τον αμερικανικό στρατό, ο οποίος δαπανά το 40% περίπου του παγκόσμιου μιλιταριστικού προϋπολογισμού, σε όλες εκείνες τις περιοχές, οι οποίες απειλούν τα συμφέροντα του, κυρίως δε το δολάριο. Όπως έχει αναφερθεί δε,
“Η επικράτηση του δολαρίου είναι αυτή που εξασφαλίζει την οικονομική επικράτηση των Η.Π.Α., θέτοντας στη διάθεση τους μία θεωρητικά απεριόριστη αγοραστική δύναμη – μέσω της οποίας μπορούν να διατηρούν στρατιωτικές δυνάμεις σε ολόκληρο τον πλανήτη, οπότε να επιβάλλουν τις συναλλαγές με δολάρια για όλα τα σημαντικά προϊόντα. Κυρίως δε στον τομέα της ενέργειας (πετροδολάρια), ελέγχοντας απολυταρχικά την υφήλιο“.
Με απλά λόγια, η ηγεμονία του δολαρίου επιτρέπει στις Η.Π.Α. σπατάλες τεραστίου μεγέθους, κυριολεκτικά εξωπραγματικές, οι οποίες επιτρέπουν την παγκόσμια παρουσία του αμερικανικού στρατού – ο οποίος με τη σειρά του στηρίζει την ηγεμονία του δολαρίου.
Παρά το ότι οι Η.Π.Α. διαθέτουν μία τεράστια, απολύτως ετοιμοπόλεμη
στρατιωτική μηχανή, καθώς επίσης εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες σε
ολόκληρο τον πλανήτη, η διατήρηση της ηγεμονίας τους, οπότε του Καρτέλ, απαιτεί συνεχώς μεγαλύτερες προσπάθειες.
Ένα από τα πλέον γνωστά παραδείγματα ήταν το Ιράκ, ο τότε πρόεδρος του
οποίου (S. Hussein), το 2000, δήλωσε πως δεν θα αποδεχόταν πλέον
δολάρια, για την πληρωμή του πετρελαίου που εξήγαγε.
Παρά το ότι δε η αξία του ευρώ μειωνόταν, ανακοίνωσε πως θα δεχόταν μόνο αυτό ως μέσο διεθνών συναλλαγών, θεωρώντας το δολάριο ως «το νόμισμα του εχθρού» – γεγονός που δρομολογήθηκε το 2002, με αποτέλεσμα να υποτιμηθεί το δολάριο. Ένα χρόνο αργότερα, το 2003, με αφορμή την τρομοκρατική επίθεση του 2001 στη Νέα Υόρκη, οι Η.Π.Α. εισέβαλλαν στο Ιράκ – οπότε η απειλή εναντίον του δολαρίου «εξοντώθηκε».
Ένα επόμενο παράδειγμα αποτελεί η Λιβύη, ο ηγέτης της οποίας (Gaddafi) προσπάθησε να ιδρύσει μία κρατική κεντρική τράπεζα, καθώς επίσης να μην εξάγει πλέον πετρέλαιο σε δολάρια – με αποτέλεσμα να δολοφονηθεί.
Το Μάρτιο του 2001, ένα μόλις μήνα μετά τις εσωτερικές αναταραχές στη χώρα, οι οποίες προκλήθηκαν από την επισιτιστική κρίση λόγω των κερδοσκοπικών τοποθετήσεων των τραπεζών (!), οι «επαναστάτες» που ανέλαβαν τη διοίκηση ανακοίνωσαν την ίδρυση μία εταιρείας που θα είχε την εποπτεία της εξόρυξης πετρελαίου – καθώς επίσης το κλείσιμο της κεντρικής τράπεζας.
Πολλές άλλες χώρες θέλουν να αποφύγουν πλέον το τραπεζικό καρτέλ, καθώς επίσης την οπλισμένη πτέρυγα του – πρόσφατα η Ρωσία, σε συνεργασία με την Κίνα, ενώ προηγουμένως, το 2007 το Ιράν, με αποτέλεσμα τις γνωστές κυρώσεις εναντίον του.
Η Ρωσία ανακοίνωσε επίσης τη δημιουργία ενός συστήματος συναλλαγών (PRO 100 System), το οποίο θα είναι ανεξάρτητο από το τραπεζικό Καρτέλ – αντιμετωπίζοντας τη σφοδρή επίθεση των Η.Π.Α., μέσω της Ουκρανίας και των κυρώσεων που της επιβλήθηκαν από τη Δύση.
Εν τούτοις, θεωρείται πολύ δύσκολο να απειληθεί η ηγεμονία του δολαρίου, γεγονός που συμπεραίνεται και από την Ευρώπη – όπου η Γερμανία προσπαθεί να ανεξαρτητοποιηθεί με τη βοήθεια της Ευρωζώνης και του ευρώ. Η αιτία είναι το ότι, εάν καταρρεύσει το δολάριο, τότε θα διαλυθεί η αμερικανική αυτοκρατορία – συμπαρασύροντας μαζί της το Καρτέλ.
Εάν όμως συνενώσουν πολλές χώρες τις δυνάμεις τους, όπως η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν εναντίον της ηγεμονίας του δολαρίου, αρνούμενες να πληρώνουν πλέον φόρο προστασίας και υποτέλειας στις Η.Π.Α., τότε η Αυτοκρατορία θα καταρρεύσει – μαζί με το τραπεζικό Καρτέλ και τη στρατιωτική της πτέρυγα.
Βιβλιογραφία: Buergender, GF
analyst.gr
“Το διεθνές τραπεζικό καρτέλ χρηματοδοτεί τον αμερικανικό στρατό, ενώ ο αμερικανικός στρατός προστατεύει τα οικονομικά συμφέροντα του τραπεζικού καρτέλ. Πρόκειται για έναν αυτόματο μηχανισμό, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί μόνο για εκείνο το χρονικό διάστημα που είναι εξασφαλισμένη η παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου – του τρίτου «θεμελιώδη λίθου» του αμερικανικού νεοφιλελεύθερου συστήματος.
Σύμφωνα με διάφορους υπολογισμούς, το 90% της αξίας, της ισοτιμίας καλύτερα του δολαρίου, προέρχεται από τον αμερικανικό στρατό (A. Fits) – ο οποίος χρησιμοποιείται διεθνώς από τις Η.Π.Α. για την καταναγκαστική επιβολή του δολαρίου, ως το ισχυρότερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.
Με απλά λόγια, ο αμερικανικός στρατός αποτελεί το βαριά οπλισμένο χέρι του διεθνούς καρτέλ των τραπεζών – ολοκληρώνοντας το τρίπτυχο της παντοδυναμίας των Η.Π.Α.” (A. Fit με παρεμβάσεις)
Άρθρο
Όταν ο πρόεδρος των Η.Π.Α. το 1971 (Nixon), κατάργησε μονομερώς τον κανόνα του χρυσού, σύμφωνα με τον οποίο όλα τα νομίσματα είχαν αντίκρισμα σε δολάρια, ενώ το δολάριο ήταν συνδεδεμένο με το χρυσό, η υπερδύναμη αύξησε τη στρατιωτική της ισχύ σε πολύ μεγάλο βαθμό – αφενός μεν για τη στήριξη του δολαρίου παγκοσμίως, αφετέρου για την επικράτηση του χρηματοπιστωτικού της συστήματος διεθνώς.Το χρηματοπιστωτικό σύστημα στηρίχθηκε επίσης από την ιδιωτική κεντρική τράπεζα της χώρας, από τη Fed, η οποία ανήκει στις μεγάλες τράπεζες – ενώ
το διεθνές τραπεζικό καρτέλ αποτελείται ουσιαστικά από τις αμερικανικές Bank of America, JP Morgan Chase, Citigroup και Wells Fargo, από τη γερμανική Deutsche Bank, από τη γαλλική BNP, καθώς επίσης από τη βρετανική Barclays.
Οι παραπάνω τράπεζες τώρα ανήκουν κυρίως σε οκτώ οικογένειες: στις Goldman Sachs, Kuhn Loeb, Rockefeller, Lehman, Rothschild, Warburg, Lazard και Israel Moses Sieff – με τις οποίες είναι στενά συνδεδεμένες οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες Exxon Mobil, Shell, BP και Chevron Texaco.
Όλοι οι παραπάνω, οι οποίοι αποκαλούνται συνοπτικά «Τραπεζικό Καρτέλ», αποτελούν τους κύριους μετόχους σχεδόν όλων των 500 μεγαλυτέρων εισηγμένων εταιρειών της Wall Street – ενώ το Καρτέλ δεν έχει μεν επίσημη μορφή, αλλά όλα του τα μέλη εκπροσωπούνται από μία διεθνή επιτροπή, με την ονομασία «Financial Stability Board» (FSB).
Μέσω τώρα των υπουργών οικονομικών των ισχυρότερων χωρών του πλανήτη, των G7, καθώς επίσης των κεντρικών τραπεζιτών τους, η επιτροπή του Καρτέλ (FSB), σε διασκέψεις που οργανώνει σε σχέση με την χρηματοπιστωτική ασφάλεια, δίνει τις κατευθύνσεις όσον αφορά την ενίσχυση των χρηματοπιστωτικών συστημάτων – με στόχο τη σταθερότητα τους.
Ειδικά όσον αφορά τους πολέμους που διεξάγονται παγκοσμίως, οφείλουμε να γνωρίζουμε πως είναι εξαιρετικά προσοδοφόροι για το Καρτέλ – αφενός μεν επειδή τα μέλη του κερδίζουν από την επί πιστώσει πώληση όπλων και στις δύο πλευρές, ενώ στη συνέχεια από τους τόκους και τα χρέη τους (διασώσεις μέσω του ΔΝΤ κλπ.), αφετέρου από την ανοικοδόμηση τους.
Έχουν λοιπόν κάθε λόγο να πυροδοτούν τέτοιους πολέμους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη – διατηρώντας ταυτόχρονα σε ετοιμότητα τόσο τον αμερικανικό στρατό, όσο και τις μυστικές υπηρεσίες των Η.Π.Α.
Περαιτέρω, ένας από τους σημαντικότερους οργανισμούς που ελέγχει το Καρτέλ είναι η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS), με έδρα την Ελβετία – η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών, η οποία γνωρίζει τα πάντα στο σημερινό χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Υπενθυμίζουμε πως ιδρύθηκε το 1930, με στόχο να επιβλέψει τις γερμανικές πληρωμές (επανορθώσεις), στα πλαίσια της συνθήκης των Βερσαλλιών – ενώ, εκτός από τις υπηρεσίες που προσφέρει στις άλλες κεντρικές τράπεζες του πλανήτη, ήταν υπεύθυνη για την τήρηση της συμφωνίας του Bretton Woods. Φυσικά έως το 1971, όπου ο τότε πρόεδρος των Η.Π.Α. την κατάργησε, αρνούμενος να εξαργυρώσει τα δολάρια των άλλων χωρών με χρυσό – γεγονός που σημαίνει ότι, πρακτικά κήρυξε τη χρεοκοπία της χώρας του.
Η BIS με τη σειρά της συνεργάζεται τόσο με την Παγκόσμια Τράπεζα, όσο και με το ΔΝΤ – η βασική υπευθυνότητα του οποίου είναι η είσπραξη των χρημάτων που αρνούνται να πληρώσουν οι χώρες που χρεοκοπούν, κατ’ εντολή του διεθνούς τραπεζικού καρτέλ. Λειτουργεί δηλαδή ως ένας μπράβος των διεθνών τοκογλύφων (ανάλυση), ο οποίος φυσικά δεν έχει στόχο τη διάσωση των υπερχρεωμένων χωρών αλλά, αντίθετα, τη στυγνή λεηλασία τους – με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο.
Οι μέθοδοι του Καρτέλ
Επειδή τώρα οι Η.Π.Α. αρνούνται από το 1971 και μετά να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους με χρυσό, οι υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες είναι υποχρεωμένες να επενδύουν τα δολάρια που εισπράττουν και δεν ξοδεύουν (συναλλαγματικά αποθέματα) σε ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου, καθώς επίσης σε άλλα χρηματοπιστωτικά προϊόντα.
Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι ένα κυριαρχούμενο από την υπερδύναμη παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο της επιτρέπει να ζει εις βάρος όλων των υπολοίπων κρατών – ενώ, για να μην διακινδυνεύσει τον ανταγωνισμό από ένα άλλο νόμισμα, κατασκεύασε το ευρώ (σενάριο), σε μία περιοχή προτεκτοράτο της, στην Ευρώπη, το οποίο ανήλθε πολύ γρήγορα στη δεύτερη θέση.
Συμπερασματικά λοιπόν, η άρνηση των Η.Π.Α. να εξοφλούν τα συνεχή ελλείμματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών τους με χρυσό, υποχρεώνει τα άλλα κράτη να επενδύουν τα πλεονάσματα του ισοζυγίου τους σε δολάρια, στα αμερικανικά ομόλογα (γράφημα) – οπότε ουσιαστικά να τα δανείζουν πίσω στο υπουργείο οικονομικών της υπερδύναμης, με αποτέλεσμα να αυξάνονται συνεχώς τα δημόσια χρέη της.
Ολοκληρώνοντας, το σύστημα είναι ουσιαστικά αυτόματο, μπορεί δηλαδή να διαιωνίζεται για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα – επειδή, εάν μία κεντρική τράπεζα, όπως για παράδειγμα η κινεζική, αποφάσιζε να πουλήσει τα ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου, θα ήταν σαν να σαμποτάριζε την οικονομία της χώρας της, λόγω της ραγδαίας τότε πτώσης των τιμών τους.
Ο φόρος υποτέλειας
Εν τούτοις, συνειδητοποιούν πως, εάν πάψουν να επενδύουν σε ομόλογα, τότε η αξία των αποθεμάτων τους σε δολάρια θα μειωνόταν ραγδαία – λόγω της εξτρεμιστικής υποτίμησης που θα προκαλούσε κάτι τέτοιο στο δολάριο. Η συνείδηση αυτού του κινδύνου φέρνει σε δύσκολη θέση τις περισσότερες κυβερνήσεις – ενώ εμποδίζει την κατάρρευση του δολαρίου, το οποίο θα γκρέμιζε μαζί του το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, οπότε και το διεθνές τραπεζικό Καρτέλ.
Ως εκ τούτου συνεχίζεται η ζήτηση τόσο για τα αμερικανικά δολάρια, όσο κι για τα ομόλογα του δημοσίου, παρά το ότι η αξία τους μειώνεται συνεχώς στο παρασκήνιο – γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, οι ζημίες από τις επενδύσεις αυτές αποτελούν ένα είδος φόρου υποτέλειας στην Αυτοκρατορία.
Σε κάθε περίπτωση το σύστημα σήμερα, μετά από 45 σχεδόν χρόνια λειτουργίας του, βασίζεται στη βία – αφού το Καρτέλ στέλνει τον αμερικανικό στρατό, ο οποίος δαπανά το 40% περίπου του παγκόσμιου μιλιταριστικού προϋπολογισμού, σε όλες εκείνες τις περιοχές, οι οποίες απειλούν τα συμφέροντα του, κυρίως δε το δολάριο. Όπως έχει αναφερθεί δε,
“Η επικράτηση του δολαρίου είναι αυτή που εξασφαλίζει την οικονομική επικράτηση των Η.Π.Α., θέτοντας στη διάθεση τους μία θεωρητικά απεριόριστη αγοραστική δύναμη – μέσω της οποίας μπορούν να διατηρούν στρατιωτικές δυνάμεις σε ολόκληρο τον πλανήτη, οπότε να επιβάλλουν τις συναλλαγές με δολάρια για όλα τα σημαντικά προϊόντα. Κυρίως δε στον τομέα της ενέργειας (πετροδολάρια), ελέγχοντας απολυταρχικά την υφήλιο“.
Με απλά λόγια, η ηγεμονία του δολαρίου επιτρέπει στις Η.Π.Α. σπατάλες τεραστίου μεγέθους, κυριολεκτικά εξωπραγματικές, οι οποίες επιτρέπουν την παγκόσμια παρουσία του αμερικανικού στρατού – ο οποίος με τη σειρά του στηρίζει την ηγεμονία του δολαρίου.
Οι απειλές
Παρά το ότι δε η αξία του ευρώ μειωνόταν, ανακοίνωσε πως θα δεχόταν μόνο αυτό ως μέσο διεθνών συναλλαγών, θεωρώντας το δολάριο ως «το νόμισμα του εχθρού» – γεγονός που δρομολογήθηκε το 2002, με αποτέλεσμα να υποτιμηθεί το δολάριο. Ένα χρόνο αργότερα, το 2003, με αφορμή την τρομοκρατική επίθεση του 2001 στη Νέα Υόρκη, οι Η.Π.Α. εισέβαλλαν στο Ιράκ – οπότε η απειλή εναντίον του δολαρίου «εξοντώθηκε».
Ένα επόμενο παράδειγμα αποτελεί η Λιβύη, ο ηγέτης της οποίας (Gaddafi) προσπάθησε να ιδρύσει μία κρατική κεντρική τράπεζα, καθώς επίσης να μην εξάγει πλέον πετρέλαιο σε δολάρια – με αποτέλεσμα να δολοφονηθεί.
Το Μάρτιο του 2001, ένα μόλις μήνα μετά τις εσωτερικές αναταραχές στη χώρα, οι οποίες προκλήθηκαν από την επισιτιστική κρίση λόγω των κερδοσκοπικών τοποθετήσεων των τραπεζών (!), οι «επαναστάτες» που ανέλαβαν τη διοίκηση ανακοίνωσαν την ίδρυση μία εταιρείας που θα είχε την εποπτεία της εξόρυξης πετρελαίου – καθώς επίσης το κλείσιμο της κεντρικής τράπεζας.
Επίλογος
Η Ρωσία ανακοίνωσε επίσης τη δημιουργία ενός συστήματος συναλλαγών (PRO 100 System), το οποίο θα είναι ανεξάρτητο από το τραπεζικό Καρτέλ – αντιμετωπίζοντας τη σφοδρή επίθεση των Η.Π.Α., μέσω της Ουκρανίας και των κυρώσεων που της επιβλήθηκαν από τη Δύση.
Εν τούτοις, θεωρείται πολύ δύσκολο να απειληθεί η ηγεμονία του δολαρίου, γεγονός που συμπεραίνεται και από την Ευρώπη – όπου η Γερμανία προσπαθεί να ανεξαρτητοποιηθεί με τη βοήθεια της Ευρωζώνης και του ευρώ. Η αιτία είναι το ότι, εάν καταρρεύσει το δολάριο, τότε θα διαλυθεί η αμερικανική αυτοκρατορία – συμπαρασύροντας μαζί της το Καρτέλ.
Εάν όμως συνενώσουν πολλές χώρες τις δυνάμεις τους, όπως η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν εναντίον της ηγεμονίας του δολαρίου, αρνούμενες να πληρώνουν πλέον φόρο προστασίας και υποτέλειας στις Η.Π.Α., τότε η Αυτοκρατορία θα καταρρεύσει – μαζί με το τραπεζικό Καρτέλ και τη στρατιωτική της πτέρυγα.
Βιβλιογραφία: Buergender, GF
analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου