Δέν ἦσαν τόσο …«φασίστες» ὅσοι ἐκτύπησαν τόν φωτογράφο;

Τὸ 2011 εὑρέθην στὴν ἄλλη πλευρὰ τῆς κάμερας, τὴν ἐμπρόσθιο. Βλέπετε, ἐργαζόμουν σὲ ἕνα κατάστημα κοντὰ στὸ Σύνταγμα καὶ φοροῦσα ὑποχρεωτικῶς κοστούμι.

Μίαν ἡμέρα, καὶ ἐνῶ τὰ ἐπεισόδια καὶ ἡ καταστολὴ εἶχαν πλέον ἐπεκταθῆ καὶ στοὺς γύρω δρόμους, βγῆκα ἔξω ἀπὸ τὸ κατάστημα (τὸ ὁποῖο εἶχε κατεβάση ῥολὰ) ὥστε νὰ δῶ μὲ τὰ μάτια μου τὸ τί συνέβαινε. Ἤμουν ἐκτεθειμένος ἐκεῖ ἔξω, σὲ πέτρες καὶ ξύλα ἀλλὰ καὶ καπνογόνα ποὺ πετοῦσαν πρὸς ἅπασες κατευθύνσεις, ὅμως δὲν ἐνοίωθα φόβο, παρὰ μόνον ἐγρήγορση.

Κάποιαν στιγμὴ πρόσεξα πὼς ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἀλῆτες μὲ τὶς κάμερες, μὲ τραβοῦσε ἐπιμόνως φωτογραφίες ἀπὸ ἀπόσταση 2-3 μέτρων. Ἐκεῖνος, μὲ σακίδιο πλάτης, μπουφὰν (ἂν καὶ καλοκαίρι) γιὰ τὰ χημικὰ καὶ ἀντιασφυξιογόνο μάσκα, μὲ σαφῶς καλυμμένα χαρακτηριστικά, ἐγὼ
ξυρισμένος, κουστουμάτος καὶ σαφῶς ἐκτεθειμένος στὴν ἄκρη τοῦ πεζοδρομίου.

Πιθανῶς ἡ εἰκόνα μου μὲ τὸ κοστούμι καὶ στὸ φόντο νὰ πέφτουν τὰ καπνογόνα καὶ νὰ γίνονται ὁδομαχίες τοῦ ἄρεσε σκηνοθετικῶς. Τοῦ εἶπα πὼς δὲν θέλω νὰ μὲ βγάζῃ φωτογραφίες διότι τὰ ῤοῦχα ἦταν τῆς ἐργασίας μου καὶ σαφῶς δὲν ἤθελα τὸ πρόσωπό μου νὰ κυκλοφορῇ τὴν ἑπομένη ἡμέρα σὲ blog, καὶ εἰδησεογραφικὰ site.

Ἠρνήθη καὶ μὲ ἠγνόησε ἐπιδεικτικῶς, κάνοντας κάτι ποὺ μὲ ἐξαγρίωσε: μὲ τράβηξε ἐπιπλέον φωτογραφίες ἐνῶ εἶχα σηκωμένα χέρια ἐμποδίζοντας τὴν λήψη τοῦ προσώπου μου. Κινήθηκα ἐναντίον τοῦ προσπαθώντας νὰ τοῦ ἀποσπάσω τὴν φωτογραφικὴ μηχανὴ καὶ νὰ τὸν ἀναγκάσω νὰ τὶς σβήσῃ.
Μέσα σὲ δευτερόλεπτα ἀφοῦ τὸν ἅρπαξα, ἐπλάκωσε ἕνα σμάρι ἀπὸ τὰ ἀνθρωπάρια ποὺ βλέπετε στὸ βίντεο τὰ ὁποία «κάνουν τὴν δουλειά τους», τὰ ὁποία ἅπλωσαν τὰ κωλοχερά τους ἐπάνω μου καὶ μὲ τραβολογοῦσαν, μὲ κτυποῦσαν καὶ μὲ ἔσπρωχναν ἀπομακρύνοντας συγχρόνως τὸν προβοκάτορα φωτογράφο. Τὴν ἐγλύτωσα μὲ λίγες γραντζουνιὲς κι ἕνα σκίσιμο στὴν φόδρα τοῦ σακακιοῦ ἐνῶ ἐκεῖνος ἔφυγε μὲ ὅλες τὶς φωτογραφίες μου στὴν κάρτα μνήμης.

Βλέποντας κάποιος τὸν τρόπο ποὺ ἐδῶ σὲ αὐτὸ τὸ βίντεο σκηνοθετοῦν τὴν συνέντευξη τοῦ παθόντος καὶ ἐπὶ δύο ἡμέρες τώρα δικάζουν τοὺς «φασίστες» ποὺ τοῦ ἔσπασαν τὰ μοῦτρα γιατί τοὺς φακέλλωνε, μπορεῖ ὁ καθείς, ὅσο ἀνενημέρωτος καὶ ἀπληροφόρητος κι ἂν εἶναι, νὰ καταλάβῃ γιατί ὁ κόσμος ἐφηῦρε γι’ αὐτὰ τὰ σκουλήκια ἕνα σύνθημα ποὺ ὅλους τους ἐνώνει:
«Ἀλῆτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι.»


Καὶ αὐτὸ τὸ σύνθημα εἶναι γνήσιο, αὐθεντικὸ προϊόν της «Πλατείας».


Δαφνομήλης Εὐστάθιος
πηγή