Από την άλλη, οι διαδηλώσεις ενάντια στο μπολιβαριανό καθεστώς τη Βενεζουέλας, το οποίο διατηρεί εθνικοποιημένα τα μεγαλύτερα στον κόσμο πετρελαϊκά αποθέματα (με ότι συνεπάγεται αυτό για την οικονομική του κυριαρχία), βαφτίζονται ως “αγώνες για τη δημοκρατία” ενάντια στο “δικτάτορα Μαδούρο”, ο οποίος αποτελεί εκλεγμένο Πρόεδρο και, μάλιστα, με μεγαλύτερη πλειοψηφία από αυτή του Μακρόν. Αυτό που γίνεται ολοφάνερο είναι ότι
η συζήτηση για τον αν είναι ή όχι αυταρχικό το καθεστώς του Μαδούρο δεν έχει καμία απολύτως σημασία, αλλά αποτελεί απλώς την κατασκευασμένη ιδεολογική νομιμοποίηση είτε για τη διεξαγωγή ενός ακόμη πραξικοπήματος “από τα κάτω” τύπου Ουκρανίας, είτε ακόμα για την επέμβαση της στρατιωτικής μηχανής των ΗΠΑ με την υποστήριξη της ΕΕ, όπως ακριβώς συνέβη στη Λιβύη. Αν δεν ήταν έτσι όπως τα περιγράφουμε τα πράγματα, τότε γιατί δεν γράφεται ούτε γραμμή για το γενοκτονικό πόλεμο της Σαουδικής Αραβίας ενάντια στην Υεμένη; Πώς δέχεται η Υ/Ε και τα ντόπια “δημοκρατικά” σκυλιά της να υποστηρίζουν ένα καθόλα αυταρχικό καθεστώς που έχει ως βασική του πρακτική τον αποκεφαλισμό και το οποίο πρόσφατα έδειξε το σεβασμό του για τα “δικαιώματα” σφαγιάζοντας εν ψυχρώ τον δημοσιογράφο Κασόγκι;
Πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο αγώνας που διεξάγεται αυτή τη στιγμή στη Βενεζουέλα από το μπολιβαριανό καθεστώς (το οποίο έχει προφανώς μεγάλη ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση αφού ποτέ δεν οχύρωσε την πολιτική αυτονομία του με αντίστοιχη αυτονομία από τις πολυεθνικές), στη Γαλλία από τα Κίτρινα Γιλέκα, στη Συρία από το εθνικοαπελευθερωτικό μπααθικό καθεστώς, στη Βρετανία με το Brexit κ.λπ., είναι αυτός για την εθνική και οικονομική κυριαρχία, είναι ο αντι-παγκοσμιοποιητικός αγώνας. Με άλλα λόγια, είναι ο ταξικός αγώνας της εποχής μας.
Διαδηλώσεις στη Γαλλία και στη Βενεζουέλα – Βρείτε τις Διαφορές
Οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων στη Γαλλία έχουν λάβει περιορισμένη (δημοσιογραφική) κάλυψη από τα Δυτικά μέσα και η όποια κάλυψη υπήρξε ήταν εχθρική προς τους διαδηλωτές. Στη Βενεζουέλα, ωστόσο, η ιστορία είναι πολύ διαφορετική. Σε αυτή την περίπτωση οι διαδηλώσεις αποτελούν ένα μεγάλο ειδησεογραφικό γεγονός, παρά το γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται μίλια μακριά. Επιπλέον, η κάλυψη είναι ιδιαίτερα συμπονετική προς τους διαδηλωτές και ακραία εχθρική προς την κυβέρνηση.
Γιατί όμως οι θυμωμένοι διαδηλωτές στη Γαλλία είναι κακοί, ενώ στη Βενεζουέλα είναι καλοί;
Η απάντηση έχει να κάνει με τη στάση και τις διεθνείς συμμαχίες των αντίστοιχων κυβερνήσεων. Είναι ανακριβές να αποκαλούμε τον Πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν της Γαλλίας, Πρόεδρο των πλούσιων. Όπως παραδέχτηκε ο προκάτοχός του Φρανσουά Ολάντ, είναι ο Πρόεδρος των πολύ πλούσιων.
Ο Μακρόν είναι ένας αναίσχυτος παγκοσμιοποιητής, αφοσιωμένος να φέρει εις πέρας στο εσωτερικό του τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και να ακολουθήσει στο εξωτερικό μία «φιλελεύθερη παρεμβατική», δηλαδή ιμπεριαλιστική εξωτερική πολιτική, που σημαίνει τη διατήρηση των γαλλικών δυνάμεων – παρανόμως – στη Συρία. Δεν προκαλεί έκπληξη, επομένως, ότι οι ελίτ είναι ξετρελαμένες με τον τύπο αυτό. Η ανατροπή του Μακρόν από μια Γαλλική Επανάσταση Νούμερο 2 θα ήταν ένα τεράστιο πλήγμα για τους ισχυρούς αυτού του κόσμου και δεν μπορεί να επιτραπεί να συμβεί.
Οι Γαλλικές αρχές έχουν απαντήσει με πυγμή στις διαδηλώσεις· έφτασαν ακόμα να καταδικάσουν έναν ακτιβιστή σε φυλάκιση έξι μηνών – αλλά αυτό εν πολλοίς έχει αγνοηθεί από τους ‘φιλελεύθερους’ της Δύσης, οι οποίοι θα ήταν πολύ σβέλτοι στην καταδίκη παρόμοιων πράξεων σε άλλες χώρες των οποίων την κυβέρνηση δεν εγκρίνουν. Αντ’ αυτού, το μήνυμα είναι ότι «ο Νόμος και η Τάξη πρέπει να διατηρηθούν».
Τα Κίτρινα Γιλέκα έχουν δυσφημιστεί ανελέητα. Μας έχουν πει ότι είναι ‘ακροδεξιοί’ και ‘ρατσιστές’ ακόμα και ‘αντισημίτες’. Επίσης, εκείνοι που συστηματικά επιτίθενται στους άλλους χαρακτηρίζοντάς τους ως συνωμοσιολόγους, έχουν κάνει γνωστή τη θεωρία συνωμοσίας ότι (τα Κίτρινα Γιλέκα) αποτελούν μέρος ενός μοχθηρού ρωσικού σχεδίου με στόχο να σπείρει τη διαίρεση στην Ευρώπη.
Εν αντιθέσει, οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στη Βενεζουέλα δεν υποπέφτουν σε κανένα λάθος, ακόμα και όταν διαπράττουν τρομερές πράξεις βίας. Εκείνοι που ανυπόστατα κατηγορούν τα Κίτρινα Γιλέκα ότι κινητοποιούνται από ‘ρατσισμό’, παρέμειναν σιωπηροί όταν ένας μαύρος άνδρας, ο 21χρονος Ορλάντο Χοσέ Φιγκουέρα (Orlando Jose Figuera), κάηκε ζωντανός από αντικυβερνητικούς διαδηλωτές στο Καράκας το 2017.
Φανταστείτε την κατακραυγή που θα ακολουθούσε αν τα Κίτρινα Γιλέκα είχαν κάψει ζωντανό έναν μαύρο άνδρα στο Παρίσι. Αλλά αφού το κάνουν οι αντι-Τσαβιστές στη Βενεζουέλα, ας κλείσουμε τα μάτια μας κι ας προσποιηθούμε ότι αυτό δεν συνέβη ποτέ.
Ενώ (από τη μία) δεν υπάρχει απολύτως καμία απόδειξη οποιασδήποτε ξένης ανάμειξης στις διαδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων, (από την άλλη) οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έχουν ανοιχτά υποστηρίξει τις αντι-κυβερνητικές διαδηλώσεις στη Βενεζουέλα.
Ο Τραμπ έχει φτάσει ακόμα να αναγνωρίσει τον ηγέτη της αντιπολίτευσης, Χουάν Γκουαϊντό, ως ηγέτη της χώρας. Για άλλη μία φορά, φανταστείτε τα πρωτοσέλιδα αν ο Βλάντιμιρ Πούτιν αναγνώριζε την Μαρίν Λε Πεν ή τον Ζαν-Λικ Μελανσόν ως ηγέτη της Γαλλίας – ή να έλεγε, όπως ο Τραμπ έχει πει για τη Βενεζουέλα, ότι η Ρωσία μπορεί να εισβάλει στη Γαλλία αν δεν παραιτηθεί η κυβέρνηση! Την κίνηση των ΗΠΑ έχουν ήδη προσυπογράψει σπουδαία πρόσωπα της ΕΕ, όπως ο Γκι Φερχόφστατ, υπενθυμίζοντάς μας ότι παρά την όποια κριτική τους προς τον Τραμπ, αυτοί οι δήθεν ενάρετοι, πολιτικά ορθοί Ευρωπαίοι ‘φιλελεύθεροι’ βρίσκονται στην ίδια γραμμή με τις ΗΠΑ όταν μιλάμε για ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις αλλαγής καθεστώτος. Δεν είναι μόνο η Βενεζουέλα, το ίδιο συνέβη και στη Γιουγκοσλαβία το 2000 και στην Ουκρανία το 2014.
Είναι ένας τομέας με πολλούς υποψήφιους, αλλά το βραβείο του μεγαλύτερου υποκριτή από όλους πάει στον Εμμανουέλ Μακρόν.
Ο άνθρωπος αυτός, που έχει λάβει τα αυστηρότερα μέτρα κατά νόμιμων διαδηλώσεων στο εσωτερικό της χώρας του και του οποίου τα ποσοστά επιδοκιμασίας νωρίτερα αυτό τον μήνα (Σ.τ.Μ.: Ιανουαρίου) έκαναν βουτιά στο μόλις 21%, δημοσίευσε ένα tweet στο οποίο εγκωμιάζει «το κουράγιο των εκατοντάδων χιλιάδων Βενεζουελάνων που κάνουν πορείες για την ελευθερία τους».
Για τα Κίτρινα Γιλέκα και, ουσιαστικά, για οποιονδήποτε άλλον που υποστηρίζει ειλικρινά την ελευθερία, αυτό είναι ένα άρρωστο αστείο
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου