Ευτυχώς που έχει έστω υποτυπωδώς οξυγόνο ο Άρης, για να μετακομίσουν εκεί – κατά προτεραιότητα – οι Έλληνες εξ όλων των ανθρώπων λόγω της καθ’ ημάς ασφυξίας. Εξ αιτίας του έως πρότινος ενδημούντος και νυν δομικού αμοραλισμού. Στον οποίον καταφεύγουν τα απολειφάδια των υπολειμμάτων που συναπαρτίζουν το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα της χώρας. Αίφνης για να αλλάξει την ατζέντα (κατά το στερεοτυπικώς λεγόμενο) ο Τσίπρας ανασύρει τον φάκελο της Συνταγματικής αναθεώρησης. Αλήθεια: διαθέτει Σύνταγμα το Προτεκτοράτο ή απλώς Μνημόνιο;
Δεν φθάνει που ο νεοφιλελευθερισμός έχει καταντήσει την αστική δημοκρατία μια κενή ουσίας τελετουργία στις θεωρούμενες προηγμένες χώρες, ερχόμαστε εμείς οι υπό Κατοχήν και Καθεστώς Εντολής ανθυποκολίγοι να διαβουλευθούμε την αναθεώρηση του (δολοφονημένου) Συντάγματος υπό την επόπτευση των δολοφόνων του. Θεσπέσιο.
Καλούμεθα λοιπόν να προβληματισθούμε αν θέλουμε να έχουμε αντί Προεδρευομένης Δημοκρατίας, Προεδρική – αν θέλουμε δηλαδή να εκλέγουμε μονάρχη όπως στις ΗΠΑ και (ιδιαιτέρως) στη Γαλλία ή αλλού. Αυτό και
άλλα ανάλογα είναι, ως φαίνεται, κρίσιμα, υπαρξιακά ερωτήματα για μια χώρα που ο Αμερικανός πρέσβης είναι δικτάτωρ (μάλιστα με ξεδιάντροπο τρόπο, ανάλογο των πεπραγμένων του στην Ουκρανία) – πού; εδώ! στη Βαλκανική πυριτιδαποθήκη. Το Σύνταγμα μας μάρανε μια χώρα που ο κ. Νίμιτς (μισθολόγιο Σόρος) ήταν, είναι και γίνεται ο άγγελος - νεκροπομπός στον ΟΗΕ της Συμφωνίας των Πρεσπών. Η «αλλαγή της ατζέντας» λοιπόν έχει τόσο νόημα, όσο αν τη μια μέρα θα γράφει την όποια σελίδα της ο κ. Κοτζιάς και την άλλη ο κ. Καμμένος.
Όμως, εις πείσμα αυτής της ξεφτίλας, το ωραίο υπάρχει και δημιουργεί – στη Μαύρη Θάλασσα βρέθηκε άθικτο ναυάγιο αρχαίου ελληνικού εμπορικού πλοίου, από εκείνα που γυρόφερναν τότε στις επικίνδυνες θάλασσες γεμάτα με τα έργα των ανθρώπων, ένα πλοίο 2.400 ετών – ο πολιτισμός γεννάει πάντα και απ’ ό,τι φαίνεται, το συνεχές του ελληνικού - οικουμενικού πολιτισμού θα γεννάει για πάντα.
Μιλώντας για τη σύγχρονη Ελλάδα το τρομερό παιδί της υψηλής ραπτικής Ζαν Πωλ Γκοτιέ, λέει συνέχεια και μελίρρυτα όμορφες σκέψεις για την ιστορία μας, τη λαϊκή παράδοση των Ελλήνων, τον πολιτισμό μας στη διαχρονία του, τον χαρακτήρα του λαού μας, την κουζίνα μας, τα τραγούδια μας. Εμπνέεται από τις φορεσιές, την αρχιτεκτονική, τα τοπία, την ιδιοσυγκρασία και την ιδιοπροσωπία των Ρωμιών, τους ποιητές μας καθώς και από την ευγένεια αλλά και την αρχοντιά στον τρόπο των απλών ανθρώπων. Αν σήμερα κάποιος Έλληνας τολμούσε να εκφράσει την αγάπη του για την πατρίδα του, όπως ο Γκοτιέ για την Ελλάδα, τα φροκαλοτσόκαρα («αριστερά» και νεοφιλελεύθερα) που κυριαρχούν ιδεολογικώς στην κοινωνία, θα τον έβγαζαν εθνικιστή, αρχαιολάγνο, ελληνοκεντρικό και τα λοιπά συναφή κατάπτυστα.
Οι συκοφάντες κάθε λαϊκότητας έχουν μουδιάσει (ακόμα και τρομοκρατήσει) κάθε προσπάθεια καταφυγής στον πολιτισμό μας για να ξαναβρούμε τον βηματισμό μας.
Το πεμπτοφαλαγγίτικο αυτό σκυλολόι έχει καταφέρει να πείσει μεγάλο μέρος των Ελλήνων ότι οι μόνοι που δεν έχουν δικαιώματα στην οικουμενικότητα του ελληνισμού είναι οι Έλληνες.
Δασύτριχο, δυσώδες και θεοστυγές το έγκλημα που στη συνέχεια μεταφράσθηκε σε Μνημόνια, Προτεκτοράτα και γραικυλισμό, τον σύγχρονο ραγιαδισμό. Με κυβερνήσεις ραγιάδων (αριστερών της πλάκας ή δεξιών – δεν έχει σημασία) που προσκυνάνε τον κάθε Πάιατ, φιλάνε κατουρημένες ποδιές της κάθε Μέρκελ, κρέμονται απ’ το στόμα του κάθε Γιούνκερ και ταυτοχρόνως ταπεινώνουν τον λαό, τον υβρίζουν, τον ληστεύουν, τον εμπαίζουν, τον παραπλανούν, κονομάνε στην καμπούρα του και τον περιφρονούν.
Κι ύστερα μιλάνε για το Σύνταγμα και την αναθεώρησή του. «Ποιο Σύνταγμα, ρε κουρέλες», όπως η υγεία των γηπέδων θα εκραύγαζε, ποιο Σύνταγμα, εσείς που έχετε κουρελιάσει κάθε του λέξη, όπως και το φιλότιμο εκείνων που θα το υπερασπίζονταν!
Ποιο Σύνταγμα; Του Πάιατ; Των αντισυνταγματικών νόμων για τις συντάξεις και τους μισθούς; Ποιο Σύνταγμα; αυτό που υποθηκεύσατε στο Υπερταμείο; Το Σύνταγμα της Κομαντατούρ; Άντε, ρε! Οι Αμερικανοί πάνε να φτιάξουν βάση πάνω στην Ακρόπολη, η Τρόικα κοιμάται στο κρεβάτι μας, τρώει στο τραπέζι μας κι εσείς μιλάτε για Σύνταγμα; To 1843 θα σας έπτυε, το 1910 θα σας καρπάζωνε και το 1940 θα σας περιφρονούσε. Η χαρά του Μήδου είσθε…
http://www.topontiki.gr/article/294440/poio-syntagma-ton-ependyton
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου