ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΑΤΕΚΝΟΣ ΕΒΡΑΙΟΣ ΠΟΥ ΠΑΕΙ Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ;;;

Ένα από τα προνόμια που εξασφάλισαν οι Rothschild στην «εβραϊκή»σιωνιστική κοινότητα, που οι ΙΔΙΟΙ ίδρυσαν στην Ελλάδα, ΚΑΙ που οι ΙΔΙΟΙ φρόντισαν να …«απελευθερωθεί», είναι αυτό της απαγορεύσεως στο Ελληνικό Κράτος να …κρατικοποιεί την περιουσία ενός εβραίου, που δεν έχει κληρονόμους.
Οι περιουσίες των εβραίων χωρίς κληρονομόμους παραμένουν στην ιδιοκτησία της Ισραηλιτικής Κοινότητας, ενώ των Ελλήνων υπηκόοων περνάει στο κράτος, χωρίς δεύτερη κουβέντα…

Αυτό για όσους  πιστεύουν ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες κι όχι στους επικυριάρχους…
Οι σχολικές εργασίες φυσικά, χρήσιμο εργαλείο …σιωνιστικής προπαγάνδας…

ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ ΣΕ …ΤΖΑΜΙ ΣΤΗΝ ΒΕΡΟΙΑ!!!

Και λίγη ιστορία…

«Η ισραηλιτική Κοινότητα της Αθήνας υπήρξε μεταξύ των κοινοτήτων εκείνων που κατεστράφησαν κατά την Ελληνική Επανάσταση εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1821 – 1829).
Μετά το 1834, όμως, και την ανακύρηξη της Αθήνας ως πρωτεύουσα της ανεξάρτητης Ελλάδας, αναπτύχθηκε μία μικρή εβραϊκή κοινότητα.
Αριθμός εβραϊκών οικογενειών από την Γερμανία ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα. Μεταξύ αυτών και ο χρηματιστής Μαξ ντε-Ρότσιλντ, ο οποίος συμμετείχε στην ακολουθία του βασιλιά Όθωνα.
Μέσω της Δουκίσσης της Πλακεντίας αποκτήθηκε μια
μεγάλη έκταση για την ανέγερση της Συναγωγής (1843).
Η Δούκισσα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1831 και ανέπτυξε μέσω της μελέτης της Βίβλου μια βαθειά συμπάθεια για τον Ιουδαϊσμό.

Το 1847 οι ελληνικές αρχές απηγόρευσαν την δημόσια περιφορά του ομοιώματος του Ιούδα του Ισκαριώτη, για να μην προσβληθεί ο βαρόνος ντε-Ρότσιλντ, ο οποίος βρισκόταν τότε στην Αθήνα. Σε αντίποινα ένα μέρος του πλήθους έκαψε την κατοικία του Ισραηλίτη Δαβίδ Πατσίφικο, Βρετανού υπηκόου και επίτιμου προξένου της Πορτογαλίας. Η βρετανική κυβέρνηση απαίτησε την καταβολή αποζημίωσης και, τελικά, ο υπουργός των Εξωτερικών λόρδος Πάλμερστον απέκλεισε το 1850 με αγγλικά πλοία το λιμάνι του Πειραιά. Το 1852 η δημοτική αρχή αποποιήθηκε την δωρεά της Δουκίσσης της Πλακεντίας για ανέγερση Συναγωγής.

Η εβραϊκή παρουσία αυξήθηκε από 60 άτομα το 1877 σε 250 το 1878. Η εβραϊκή Κοινότητα αναγνωρίστηκε επίσημα το 1889. Το 1890 πρόεδρος της Κοινότητας διετέλεσε ο Κάρολος Ρότσιλντ (1843 – 1918). Την εποχή εκείνη, λειτουργούσαν ελλείψει Συναγωγής 3 μικροί ευκτήριοι οίκοι.
Με την βελτίωση της οικονομικής εγκαταστάσεως μετά τους βαλκανικούς πολέμους (1912 – 1913), αριθμός Εβραίων από διάφορες περιοχές της Ελλάδας – ιδιαίτερα την Θεσσαλονίκη – και την Μικρά Ασία εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα. Η μετανάστευση των Εβραίων προς την Αθήνα αυξήθηκε με την μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης του 1917.

Την παραμονή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Εβραίοι της Αθήνας ανέρχονται στους 3.000 περίπου. Οι πλέον εύποροι Εβραίοι ήταν Ασκεναζίμ, ενώ οι Σεφαραδίμ που κατάγονταν από διάφορες περιοχές της Ελλάδας και την Τουρκία ήταν κυρίως πλανόδιοι πωλητές, παλαιοπώλεις και μικρομαγαζάτορες.»

Ναι …φυσικά .. με τι άλλο;

Σίγμα
το είδα