τα αφηγήματα ως όπλα ενάντια στον ελεύθερο άνθρωπο
… στην εποχή του μαζικού επηρεασμού της κοινής γνώμης είναι (όπως
διαπιστώνεται) εύκολο για το καθεστώς να προωθεί κατασκευασμένα, ψευδή
αφηγήματα κινδυνολογικού περιεχομένου (περί μιας άμεσης ή επικείμενης
απειλής) ώστε μέσω του φόβου να προωθεί τους κακόβουλους στόχους του. Τα
επινοημένα αυτά αφηγήματα εξαπολύονται ως όπλα μαζικής καταστροφής
απέναντι στα δικαιώματα και στις ελευθερίες των πολιτών αλλά και ενάντια
στην ίδια τους τη ζωή.
Έτσι στο πρόσφατο παρελθόν έχουμε βιώσει το αφήγημα του ψευδο-χρέους, ενός δηλαδή επαχθούς χρέους που δόλια χρεώθηκε (από τους τοκογλύφους σφετεριστές της έκδοσης του χρήματος που μπορούν να το παράγουν από το πουθενά και μετά δήθεν να το δανείζουν) στους πολίτες και μάλιστα με τραγικά δυσάρεστες επιπτώσεις στη ζωή τους. Το συγκεκριμένο ψευδο-αφήγημα έδρασε ως όπλο μαζικής καταστροφής απέναντι στην επιβίωση και στη ψυχολογία των πολιτών (δεν ξεχνάμε τις χιλιάδες αυτοκτονίες των απεγνωσμένων συνανθρώπων μας) αλλά και απέναντι στην υπόληψή τους σπιλώνοντάς τους ως οφειλέτες, κακοπληρωτές, χαραμοφάηδες και τεμπέληδες.
Επίσης για σχεδόν δύο δεκαετίες πλανάται στον αέρα το αφήγημα της «κλιματικής αλλαγής» όπου και πάλι ο μέσος άνθρωπος στοχοποιείται και κατηγορείται γιατί υποτίθεται ότι με τις δραστηριότητές του διαταράσσει και καταστρέφει το κλίμα.
Για να έρθουμε στη συγκυρία μας όπου βιώνουμε το κορυφαίο ψευδο-αφήγημα: αυτό μιας παγκόσμιας «πανδημίας» μιας υποτιθέμενης νέας νόσου που