Το κακό ξεκίνησε πέρσι τέτοια εποχή. Με πολλούς γονείς να μη στέλνουν τα παιδιά τους στα σχολεία και τους διευθυντές των σχολικών μονάδων και τις διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να αναλαμβάνουν ρόλο “τρομοκράτη” εκτοξεύοντας απειλές στους πανικοβλημένους γονείς, περί αστυνομίας, εισαγγελέα και κοινωνικών υπηρεσιών, μέχρι και για την αφαίρεση της επιμέλειας των παιδιών. Οι περισσότεροι γονείς κατέθεσαν στα γραφεία των διευθυντών των σχολικών μονάδων έγγραφες δηλώσεις με τις οποίες ενημέρωναν τους διευθυντές τους για την απόφασή τους να μην στείλουν τα παιδιά τους στα σχολεία, εξηγώντας και τους λόγους για του οποίους έλαβαν την απόφαση αυτή. Στην κατάθεση των δηλώσεων προέκυψαν άλλα ζητήματα, και συγκεκριμένα παρατηρήθηκε το φαινόμενο άρνησης παραλαβής των δηλώσεων αυτών ή πρωτοκόλλησής τους.
Και αν οι απειλές αυτές ήταν νόμιμες, θα μιλούσαμε και για νόμιμη “τρομοκρατία”. Επειδή όμως δεν ήταν νόμιμες, μιλάμε για παράνομες συμπεριφορές κατά παράβαση των σχετικών πειθαρχικών και ποινικών διατάξεων που τις προβλέπουν, με