Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα απέδειξε ότι εκτός από τις «παράπλευρες απώλειες» –όρος εισαχθείς από τη μεγάλη υπερατλαντική δημοκρατία– υπάρχουν και «παράπλευρες καριέρες» πολλών κατηγοριών. Λόγω σχετικής επικαιρότητας θα ασχοληθούμε με εκείνη των παραποιητών της ελληνικής ιστορίας και των κατ’ επάγγελμα συκοφαντών του λαού μας.
Το ΕΛΙΑΜΕΠ έχει μια αδιαμφισβήτητη πρωτιά πάνω σ’ αυτό, που του εξασφάλισε το περίφημο ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΪ για το 1821. Όμως, το τρόπαιο αυτό άλλαξε πλέον χέρια και η κατοχή του διαμφισβητείται πλέον από δύο αριστοτέχνες του είδους: Την κ. Μ. Ρεπούση και τον κ. Ν. Δήμου.
Σχολάρχης μέχρι στιγμής η κ. Ρεπούση, δεδομένης και της ιστορικής λεοντής της –λεοντής διότι Γαλλική Φιλολογία έχει σπουδάσει η γυναίκα– αφού συνωθήθηκε με τα πλήθη στην παραλία της Σμύρνης, ανήγαγε την Ιερή Συμμαχία στον ΟΗΕ της εποχής, τάχθηκε –ιστορικός αυτή υποτίθεται– υπέρ της διαγραφής της ιστορικής μνήμης και καταδίκασε τις παρελάσεις ως μεταξικό κατάλοιπο, αφού