Άρθρο του Lorenzo Vitelli (www.lintellettualedissidente.it)
Μετάφραση –επιμέλεια Ιωάννης Αυξεντίου
“– […]Αυτό είναι δόξα για εσένα.
– Δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε ως »δόξα»,- είπε η Αλίκη.
Ο Αυγουλίνος χαμογέλασε περιφρονητικά- Είναι φυσικό να μην καταλαβαίνεις… εάν δεν στο εξηγήσω εγώ. Σημαίνει: “αυτός είναι ένας συντριπτικός συλλογισμός για εσένα!”
– Αλλά »δόξα» δεν σημαίνει »συντριπτικός συλλογισμός»,- αντέταξε η Αλίκη.
– Όταν εγώ μεταχειρίζομαι μία λέξη – είπε ο Αυγουλίνος, με τόνο αρκετά απαξιωτικό – σημαίνει ακριβώς εκείνο που εγώ επέλεξα να την κάνω να σημαίνει…τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο.
– Το ζήτημα είναι -είπε η Αλίκη-εάν εσείς μπορείτε να κάνετε τις λέξεις να σημαίνουν τόσα πολλά διαφορετικά πράγματα.
– Το ζήτημα είναι -είπε ο Αυγουλίνος-ποιος είναι ο κυρίαρχος…αυτό είναι όλο.”
(Lewis Carroll, «Μες στον Καθρέφτη και Τι Βρήκε Εκεί η Αλίκη»)
Οι λέξεις δεν είναι μόνον λέξεις, είναι οι σημασιολογικές γέφυρες που συνδέουν τη συλλογική φαντασία με την πραγματικότητα. Είναι η πραγματικότητα όπως παρουσιάζεται από μία κοινότητα. Αυτή η παρουσίαση μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο αληθής, περισσότερο ή λιγότερο ιδεολογική. Μεταβολή της έννοιας των λέξεων σημαίνει μεταβολή του τρόπου με τον οποίο τα άτομα αντιλαμβάνονται το υπάρχον. Ενώ οι διάλεκτοι και οι γλωσσικές ιδιαιτερότητες εξαφανίζονται και η γλώσσα γίνεται μία μονόδρομη διαδικασία που