του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου
Κι όμως, αν το θέλαμε, θα μπορούσαμε να ακυρώσουμε όλα αυτά που μας συμβαίνουν. Να μην έχουν καμία χρησιμότητα σε εκείνους που τα δημιουργούν, ώστε να εφαρμόσουν πάνω μας την κοινωνική μηχανική και την ανθρωποτεχνία. Δεν πάει να λέει η Νέα Τάξη και να εκδίδει διατάγματα, να εφευρίσκει μεθόδους και τεχνικές, μόδες και ιδεολογήματα της μιας νύχτας! Τίποτα δε θα μπορούσε να καταφέρει. Ούτε θα πετύχαιναν κάτι με τις ντιρεκτίβες, τις αναθεωρήσεις, τις «καινοτομίες», τα νομοσχέδια, τα μέτρα, που εφαρμόζουν οι εδώ εντολοδόχοι καθ’ υπόδειξη του νεοταξικού στρατηγείου.
Κι όλα αυτά, θα μπορούσαν να αποτύχουν, μόνο αν εμείς το θέλαμε. Καταρχάς, με το να κάνει ο καθένας αυτό που μπορεί στη δική του ζωή και στον περίγυρο του. Με το να σκέφτεται, ότι ναι, μπορεί ακόμα κι από έναν να σωθεί η πόλη, κι έτσι να νιώσει πως έχει λόγο και ρόλο στη σωτηρία της. Αλλιώς, τι πολίτης θα είναι;
Για παράδειγμα. Καταργούν αυτοί το πολυτονικό κι αποσυνθέτουν την γλώσσα; Εμείς συνεχίζουμε να μιλάμε και να γράφουμε με τον τρόπο που είναι πιο κοντά στην ιστορική γλωσσική μας αλήθεια. Γράφουν οι γύρω μας με γκρίκλις; Εμείς επιμένουμε στα ελληνικά. Είναι μέγιστο έργο και τεράστια προσφορά στο έθνος. Ας μην το υποτιμούμε ως κάτι ασήμαντο, όταν στον 20ο αιώνα εξαφανίσθηκαν πάνω από 3.000 γλώσσες. Κάποιες φορές τα μικρά κι ασήμαντα κρύβουν μέσα τους το σπόρο του μεγαλείου. Γράφετε και μιλάτε ελληνικά; Τότε, ο λόγος σας από μόνος του, αξίζει περισσότερο κι από χίλιες σφαίρες! Τότε, δεν είστε απλά κάποιος. Είστε ένας, από τα εκατομμύρια που ρέουν σαν