Γιατί είναι πιο κρίσιμο; Διότι ο «διάλογος» για την λύση του που θα συνεχιστεί την Κυριακή στην Ελβετία , μεταξύ του φανατικού Ανανικού προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και του ηγέτη των τουρκοκυπρίων Μουσταφά Ακιντζί (του ανθρώπου δηλαδή της Τουρκίας, που δεν παίρνει και δεν μπορεί να πάρει καμία απόφαση χωρίς την έγκριση της), διεξάγεται σε μια από τις χειρότερες για την Κύπρο και την Ελλάδα εποχή.
1 – Στην Κύπρο πρόεδρος είναι ο Ν. Αναστασιάδης. Που όπως όλοι γνωρίζουμε το 2004 είχε ανοιχτά ταχθεί και αγωνιστεί υπέρ του Σχεδίου Ανάν. Έχει διαδεχθεί τον Δημ. Χριστόφια του οποίου η προεδρία στην Κύπρο υπήρξε καταστροφική σε όλα – από το Κυπριακό μέχρι το Μνημόνιο και την τραγωδία στο Μαρί – και ο οποίος άλλωστε ποτέ του δεν πίστευε στον αγώνα του Κυπριακού λαού για την εθνική απελευθέρωση του[1] όπως και το κόμμα του άλλωστε. Άρα σε μεγάλο βαθμό πιστεύει ότι έχει τα νώτα του εντελώς καλυμμένα από πλευράς «αριστερής» αντιπολίτευσης.
Γι αυτό πολύ μεγάλη εξέλιξη είναι η πλήρης και δημόσια πια διαφοροποίηση από την γραμμή του ΑΚΕΛ από πλευράς ΚΚΕ, κάτι στο οποίο θα αναφερθούμε στην συνέχεια.
2 – Στην Ελλάδα στην κυβέρνηση βρίσκεται ένα κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, που έχει μόνιμη απέχθεια απέναντι στο Κυπριακό, είναι κόμμα βαθειά αντεθνικό και ουσιαστικά αντι-πατριωτικό. Άλλωστε με χέρια και πόδια τότε ο ΣΥΝ και ο πρόεδρος του κ. Ν. Κωνσταντόπουλος είχαν ταχθεί υπέρ της υπερψήφισης του σχεδίου Ανάν. Εθνομηδενισμός, πολυπολιτισμικότητα, αστικός / μικροαστικός ουμανισμός και σε τελική ανάλυση αποδοχή της παγκοσμιοποίησης (της «καλής» βέβαια, αυτής που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, κλπ κλπ). Γι αυτό και