Έχουμε ελάχιστες αμφιβολίες για τη νίκη της Καμάλα Χάρις στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ: τα ΜΜΕ και η βακχική προπαγάνδα , που κυριαρχείται από το προοδευτικό Αφεντικό, είναι σε πλήρη εξέλιξη. Θα είναι αρκετό. Αν αυτό δεν θά είναι αρκετό, είναι δοκιμασμένο καί αποτελεσματικό το μηχάνημα τού τεχνάσματος που δοκιμάστηκε το 2020. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σκεφτήκαμε να ρίξουμε μια χαλαρή ματιά στο συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος: κανένα πολιτικό πρόγραμμα, απλώς το συνηθισμένο θέαμα για τη χρήση των ηλιθίων μαζών, όπως το ρεπουμπλικανικό συνέδριο; Αλλά όχι όπως το ρεπουμπλικανικό συνέδριο. Οι μέρες στο Σικάγο έδωσαν στον κόσμο ένα ακριβές πρόγραμμα, χάραξαν ένα ίχνος. Δεν θα θυμόμαστε τίποτα από τις ομιλίες της Χάρις και του αναπληρωτή της, ακόμη περισσότερο ευθυγραμμισμένες υπέρ της ριζοσπαστικής προοδευτικής ατζέντας. Στη συλλογική φαντασία, θα παραμείνει η εικόνα του Camper της Planned Parenthood , της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης τών δισεκατομμυρίων δολαρίων (δηλαδή των ιδιωτών που διοικούν και υπαγορεύουν τη γραμμή) που είναι εξοπλισμένο να πραγματοποιεί επιτόπιες εκτρώσεις και στειρώσεις.
Το φορτηγό της μη-ζωής είναι η φωτογραφία, η απτή εικόνα της εξουθενωμένης Δύσης, με σκοπό να οργανώσει τη δική της χαρούμενη κηδεία ανάμεσα σε ουρλιαχτά χαράς, τραγούδια, χορούς και κοτιγιόν. Η Χάρις θα εκλεγεί επειδή η έκκληση στα «δικαιώματα» κερδίζει, σε πληθυσμούς που είναι εκπαιδευμένοι στον ατομικισμό και την αναζήτηση ενδιαφέροντος, έναντι της έκκλησης να γίνει μια χώρα ξανά μεγάλη - το σύνθημα MAGA ( Κάνε την Αμερική του Τραμπ ξανά μεγάλη ) και σε οποιοδήποτε έργο που βασίζεται σε πραγματικότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι η νέα πορεία των δημοκρατών των ΗΠΑ -που ακολούθησαν αμέσως οι αποικισμένοι στις περιφέρειες της αυτοκρατορίας- ξεκίνησε με το σύνθημα του Μπαράκ Ομπάμα: ναι, μπορούμε! Ναι μπορούμε. Αφελείς υποστηρικτές της αρχής της πραγματικότητας, ήμασταν πεπεισμένοι ότι αυτή η πρόταση δεν σήμαινε τίποτα. Καλά συνθήματα για τους αγωνιστές, να επαναλαμβάνονται στο ρεφρέν ή να καρφιτσώνουν τα διακριτικά στο πέτο του σακακιού. Δεν έγινε έτσι. Ναι, μπορούμε! ήταν ο ήχος του γκονγκ, το σήμα για την έναρξη μιας επίθεσης που είναι ακόμη σε εξέλιξη. Μπορούμε, δηλαδή, η θέληση υπερισχύει της πραγματικότητας και της αλήθειας.
Μπορούμε να ανατρέψουμε τον πολιτισμό, να ονομάσουμε κάθε παράξενο σωστό και κάθε διαφωνία μίσος. Μπορούμε να αλλάξουμε τον άνθρωπο στην ουσία του (μεταανθρωπισμός, υβριδισμός με τη μηχανή, προπαγάνδα κάθε αντιστροφής, ξεκινώντας από τη σεξουαλική). Μπορούμε όσο θέλουμε. Μπορούμε, και αυτό που σκεφτόμαστε ή νιώθουμε, όσο ανόητο, ιδιότροπο ή τρελό κι αν είναι, υπερισχύει της φύσης, της αλήθειας, της βιολογίας, της λογικής. Στην Αυστραλία, μια απόφαση έχει αποφασίσει ότι το βιολογικό φύλο δεν μετράει. Αυτό που νιώθω αξίζει. Θα υπογράψω αυτό το κομμάτι Roberta, έναν αστερίσκο ή μια ακολουθία αριθμών. Κανείς δεν τολμά να με κατηγορήσει. Στη Γερμανία, ένας νόμος σας επιτρέπει να επιλέξετε τους συγγενείς σας: ένα μεγάλο πλεονέκτημα, αν έχουμε θυελλώδεις θείες, ανήμπορους γονείς, δυσάρεστες κουνιάδες. Στον Καναδά, η ευθανασία (ποιος ξέρει γιατί τα περισσότερα από τα νέα δικαιώματα έχουν να κάνουν με τον θάνατο) ευθύνεται για τουλάχιστον το 5 τοις εκατό όλων των θανάτων. μια διάγνωση κατάθλιψης αρκεί για να ενεργοποιήσει το ζοφερό τελετουργικό του «γλυκού» θανάτου. Ναι μπορούμε.
Αυτός είναι ο λόγος που τό εμβληματικό Camper (τροχόσπιτο) ενός πολιτικού συνεδρίου μας τρομάζει. Μπλε σαν τον καλοκαιρινό ουρανό, γιατί μετράει πολύ η γλώσσα των χρωμάτων, με γραφές εξίσου ψεύτικες. Υγειονομική περίθαλψη, φροντίδα τής υγείας. Μας φροντίζουν σβήνοντας την εκκολαπτόμενη ζωή και εμποδίζοντας την αναπαραγωγή εκείνων που -με μια πράξη αυτοτραυματισμού που τιμωρούν οι νόμοι σε κανονικές εποχές- στερούν από τον εαυτό τους την αναπαραγωγική λειτουργία που παρέχει η φύση, ο μεγάλος εχθρός. Στην πραγματικότητα, η άμβλωση και η στείρωση ονομάζονται πλέον «αναπαραγωγική υγεία». Η μετάδοση ζωής είναι μια παθολογία. Υπάρχει κάποια αλήθεια, αν αυτή είναι η κοινωνία. « Όπου κι αν», λέει το άλλο σύνθημα.(“No matter where”) Αυτό που έχει σημασία είναι να ευτελιστεί (νά γίνει μπανάλ) η μη ζωή και να κόψουμε το νήμα που δένει τίς γενιές. Ούτε γονείς ούτε παιδιά.
Μέσα στο συνέδριο οι ομιλητές τόνισαν τις «δονήσεις», την ενέργεια» που μεταδίδεται από την παρουσία πολλών επιφανών προσωπικοτήτων με στόχο την Πρόοδο, το Καλό, την Ένταξη. Μαλακίες για βαριεστημένα μετααστούς σε κρίση αρχών, οι ίδιοι που αντικατέστησαν τα παιδιά τους με σκυλιά. Τι καλύτερο από τα «δικαιώματα» -που βρίσκονται στο επίπεδο της βουβωνικής χώρας- για να γοητεύσουν το «άμορφο και άβουλο» κοπάδι (D. Fusaro); Ποιοι όροι μπορούν να τον χτυπήσουν εκτός από αυτούς στους οποίους μπορεί να αποδοθεί οποιοδήποτε νόημα, αφού δεν έχουν κανένα; Ο Δημοκρατικός Camper του Planned Parenthood είναι απόδειξη ότι πραγματικά, μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Ναι, μπορούμε.
Το σχέδιο της ολιγαρχίας είναι πολύ ξεκάθαρο, αν πιστεύετε ακόμα στα μάτια σας: δραστική μείωση του πληθυσμού με τα πιο ποικίλα μέσα (στείρο, τρανς και ομοφυλοφιλικό σεξ, φόβος για το κλίμα, άκρατος ατομικισμός, καθολικό δικαίωμα στην άμβλωση), τηλεχειρισμός μέσω τεχνολογίας για όσους παραμένουν, υβριδισμός του πρώην homo sapiens με τη μηχανή. Μπορούμε, ή μάλλον μπορούν αυτοί. Δεν έχει σημασία πώς, δεν έχει σημασία πού. Tό Camper της μη ζωής έχει το πλεονέκτημα της διαύγειας, για όσους ξέρουν να βλέπουν. Ο Homo sterilis, κάτοχος άπειρων ατομικών δικαιωμάτων, είναι πρώτα απ' όλα ανεύθυνος. Ποια είναι η φρίκη της πατρότητας και της μητρότητας, αν όχι ο φόβος της ανάληψης ευθυνών; Περιφρόνηση για το αρσενικό - που δεν μετράει τίποτα για να αποφασίσει την καταστολή των ζωντανών κυττάρων που το πενήντα τοις εκατό είναι δικό του - και έξαλλο μίσος για το θηλυκό, κάτοχο της μυστηριώδους δύναμης να δίνει ζωή.
Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, που πρέπει να απορριφθεί στο όνομα των δικαιωμάτων, του «ναι, μπορούμε», του ψέματος ότι όλα είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα του παλιού, απαρχαιωμένου κόσμου. Η νέα δύναμη που γίνεται νόμος είναι να καταστείλει τη ζωή (ανερχόμενη και φθίνουσα), για να την αποτρέψει από το να αναδυθεί, στο όνομα ενός θεού που έχει χάσει το πρώτο γράμμα: I. Ο εγωισμός ξεχειλίζει σε σολιψισμό, απόρριψη της συνθήκης του να είσαι κοινωνικός, κοινοτικός, μέχρι το σημείο της τρελής απαίτησης να παντρευτείς τον εαυτό σου. Λέγεται «σολογαμία» και είναι η πιο πρόσφατη -αλλά θα ακολουθήσουν κι άλλες- από τις ανοησίες του πολιτισμού που ορμάει ολοταχώς προς το τέλος. Είναι δυνατόν να μην το σκέφτονται ποτέ, αυτοί του «ναι, μπορούμε» και τών δικαιωμάτων; Ωστόσο, η σκέψη περιλαμβάνει τη χρήση του εγκεφάλου, που μεταφέρεται στη διαφήμιση, στον κομφορμισμό, στις πιο χαμηλές παρορμήσεις, στην άμετρη αυτοαγάπη, αρκεί να είμαστε νέοι, όμορφοι, με υψηλές επιδόσεις. Ποιος ξέρει πόσοι υπερατομιστές, παντρεμένοι με τον εαυτό τους, θα έχουν περάσει από τό Camper για να στειρωθούν. H Χάρις υπόσχεται ότι η άμβλωση θα αποκατασταθεί παντού. Θα γίνει ίσως συνταγματικό δικαίωμα όπως στη Γαλλία.
Ποιος ξέρει αν από εκεί ψηλά ο αιδεσιμότατος Μάλθους, που ήθελε να μειώσει τον πληθυσμό (των φτωχών!) από ανθρωπιστικό πνεύμα, συλλογίζεται με ικανοποίηση τη μεταθανάτια νίκη του ή αν, ως Αγγλικανός ιερέας, αποδοκιμάζει τους οπαδούς του. Είναι η επιτυχία της Λέσχης της Ρώμης, της ελίτ λέσχης που ήταν η πρώτη που συνδύασε περιβαλλοντικά και κλιματικά θέματα με δημογραφικά, προτείνοντας ανοιχτά τη μείωση του πληθυσμού. Ο πρόεδρός της, ο Aurelio Peccei, ήταν ένας άνθρωπος της εμπιστοσύνης του Giovanni Agnelli, οικείου των Ροκφέλερ. Ένας βοσκός έχει κοπάδι, αλλά δεν το ξέρει και δεν τον νοιάζει. Οι ανόητοι τρελλοί οδηγούν αδιάφορους τυφλούς. Ιδανική συνθήκη για να ονομάσουμε τους στόχους της ολιγαρχίας δικαιώματα. Οι ακτιβιστές του κλίματος που μολύνουν έργα τέχνης, κληρονομιές του παρελθόντος προς διαγραφή, αδιάψευστη απόδειξη του μεγαλείου του ανθρώπου όταν υπερβαίνει τον εαυτό του είναι σίγουρα υποστηρικτές του Camper της μη- ζωής. Ονομάζονται – δικαίως – Τελευταία Γενιά. Για βιολογικούς λόγους δεν θα υπάρχουν άλλοι.
Το κοινό αίσθημα των σύγχρονων δημοκρατών είναι η αυταπάρνηση. Το πρώτο δικαίωμα θα πρέπει να είναι η ζωή: ακυρώνεται, ή μάλλον ανατρέπεται. Το άλλο πρέπει να αφορά την ελευθερία, τον πολυδιαφημισμένο πλουραλισμό: αντίθετα οι αντίπαλοι ορίζονται ως βάρβαροι μισάνθρωποι. Η αναγωγή τους στη σιωπή γίνεται ηθικό καθήκον. Η υπόθεση της σύλληψης με ευφάνταστους λόγους -στη Γαλλία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων- του ιδρυτή της Telegram, της υπηρεσίας ανταλλαγής μηνυμάτων που δεν κυριαρχεί από παρακολουθήσεις- είναι ένα ακόμη εντυπωσιακό μήνυμα. Ανελεύθεροι φιλελεύθεροι, δημοκράτες που επιβάλλουν το Ένα. Ποιος νοιάζεται, έχουμε δικαιώματα, που συμβολίζονται από τον μπλε Camper που αφαιρεί ενοχλητικά κύτταρα από το σώμα της γυναίκας και κάνει αγγειεκτομές για να κάνει τους πιθανούς μπαμπάδες στείρους. Νοιάζεται για την υγεία του, επιτέλους!!!
Η πίστη ότι αυτά είναι δικαιώματα είναι η νίκη του Κυρίου. Ακόμη πιο εκπληκτική είναι η μαζική αδιαφορία, η οποία δεν αντιλαμβάνεται καν τη μανία κατά του φυσικού νόμου, τη φρενήρη επίθεση στα θεμέλια -χριστιανικά, αλλά τελικά ηθικά και αστικά- του ετοιμοθάνατου, ματαιωμένου και στειρωμένου πολιτισμού. Μισούν κάθε τι τέτοιο «από τη φύση τους», ευνοούν τη θέληση και την αυτοαντίληψη, αποκαλώντας τα «δικαιώματα». Το δικαίωμα, με νομικούς όρους, είναι κάτι που δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς και μπορεί να επικαλεστεί νόμιμα, παράγοντας ανάλογο καθήκον στα υποκείμενα -δημόσια και ιδιωτικά- που καλούνται να το κάνουν αποτελεσματικό. Δεν έχει σημασία πώς, δεν έχει σημασία πού, όπως λέει και το σύνθημα του δημοκρατικού Camper.
Αλλά η ζωή μας τελικά λειτουργεί καλύτερα στην εποχή των δικαιωμάτων; Δεν φαίνεται. Η ιδιωτικοποίηση όλων - συμπεριλαμβανομένης της υγειονομικής περίθαλψης, της κοινωνικής ασφάλισης, των βασικών αγαθών - κάνει τους ανθρώπους πιο φτωχούς, πιο επισφαλείς, πιο φοβισμένους. Η ατομική διάσταση σημαίνει ότι δεν πιστεύουμε πλέον σε τίποτα -εκτός από ανυπέρβλητες έννοιες όπως "δονήσεις", "ενέργεια" - ή σε ρευστές έννοιες όπως τα δικαιώματα, βάζοντας τις ανέσεις ενός βασιλιά πάνω από όλα τα συμφέροντα τόσο ιδιότροπα όσο και απόλυτα. , Ι. Ένας παράξενος κυβερνήτης, σκλάβος σε αμέτρητους εθισμούς. Η Planned Parenthood ισχυρίζεται ότι έχει να κάνει με την υγεία, αλλά η εγκυμοσύνη δεν είναι ασθένεια και η στείρωση της φυσικής αναπαραγωγικής λειτουργίας –αρσενικού ή θηλυκού– διαγράφει την ακεραιότητα του σώματος. Το αντίθετο της υγείας.
Είναι ο ίδιος κόσμος που επιβάλλει τα ναρκωτικά κάθε είδους, που έχει ιατρικοποιήσει την ύπαρξη, γενίκευση της χρήσης ψυχοφαρμάκων (άρα η δημοκρατική κοινωνία των δικαιωμάτων μας κάνει δυστυχισμένους, που στην Αμερική είναι αντισυνταγματική!) καθώς και εξαρτημένους από τεχνητές ουσίες. Κάνει κάτι ο Δημοκρατικός
Camper για να μειώσει τους εκατό χιλιάδες θανάτους ετησίως στις ΗΠΑ λόγω χρήσης φαιντανύλης; Ή μήπως αυτή η σφαγή εκπληρώνει την τριπλή λειτουργία της μείωσης του πληθυσμού, ιδιαίτερα των νέων, του πλουτισμού των παραγωγών και των διανομέων του δηλητηρίου και της πρόκλησης της ζήτησης για ασφάλεια που προκαλείται από φόβο, με περαιτέρω περιορισμούς στην ελευθερία και εξαιρέσεις στην ιερή δημοκρατία; Η «υγειονομική περίθαλψη» περιλαμβάνει εκπαίδευση για μια υγιή ζωή ή η κατάχρηση ναρκωτικών καθορίζει τον κοινωνικό έλεγχο καθώς και τον εμπλουτισμό και τη δύναμη της Big Pharma, της οποίας οι μέτοχοι -δείτε τον συνδυασμό- είναι τα μεγάλα κεφάλαια που είναι οι κύριοι του καπιταλισμού της επιτήρησης μεταμφιεσμένοι σε ιερείς των δικαιωμάτων.
Το Planned Parenthood χρηματοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από τα ιδρύματα δισεκατομμυριούχων, που αυτοαποκαλούνται φιλάνθρωποι. Παράξενοι φίλοι της ανθρωπότητας που αγαπούν τη ζωή και εργάζονται για να την αποτρέψουν. Δεν έχει νόημα να διαφωνούμε: οι κύριοι έχουν κατακτήσει το μυαλό πολλών. Για αυτόν τον λόγο μπορεί κανείς να πιστέψει - ενάντια στην ιστορία, τη φύση και το νόημα των λέξεων - ότι η ένωση μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου είναι ένας γάμος, ότι η διακοπή της ζωής είναι δικαίωμα και όχι θλιβερή πιθανότητα, ότι η στείρωση είναι πράξη ελευθερίας, ότι η αρχή της πραγματικότητας πρέπει να υποκύψει στην ιδιοτροπία, στην παραδοξότητα, στη θέληση, στην (αληθινή ή υποτιθέμενη) αυτοαντίληψη.
Πεποιθήσεις που μπορούν να ριζώσουν μόνο σε έναν εξαντλημένο, παλιό πολιτισμό, χωρίς μέλλον, εστιασμένο στο παρόν και στη λατρεία του Εαυτού. Στείροι και στειρωμένοι, μετουσιωμένοι, πεπεισμένοι ότι ασκούμε δικαιώματα, επισπεύδουμε ένα άξιο τέλος με τη βεβαιότητα ότι είμαστε οι καλύτεροι, οι πιο δίκαιοι, οι πιο προχωρημένοι, οι πιο δημοκρατικοί. Ας μπούμε στό CAMPER της δημοκρατικής μη ζωής βέβαιοι ότι θα τρέξουμε προς το μεγαλειώδες και προοδευτικό πεπρωμένο. Το μπλε φορτηγό θα πέσει στη χαράδρα όπως το σεντάν της Θέλμα και της Λουίζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου