Επιλεκτική ευαισθησία, άκρατη υποκρισία!

Επιλεκτική ευαισθησία, άκρατη υποκρισία!

… γράφει η Αγγελική Παπαζάνη*

Μεγαλειώδης η χθεσινή συναυλία που διοργανώθηκε από την πρωτοβουλία «Αλληλεγγύη για όλους», «που στοχεύει να διευκολύνει, να ενισχύσει, να διαδώσει και να προωθήσει την υπόθεση της αλληλεγγύης “από κάτω”». Ο πόλεμος είναι μια υπόθεση που μας αφορά όλους, ακόμα και αν εκτυλίσσεται χιλιόμετρα μακριά.

Με χαρά είδα ότι ανταποκρίθηκαν πάρα πολλοί καλλιτέχνες. Με ικανοποίηση είδα νεολαία να συμμετέχει σε αυτήν την αντιπολεμική γιορτή. Τα δε πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, ειδικά των αντιπολιτευτικών, πανηγυρικά!

Όμως, μέσα σε όλη αυτήν την μελωδική διαμαρτυρία υπάρχει μία παραφωνία. Η επιλεκτική αλληλεγγύη (σχήμα οξύμωρο, σαν το «ιερό έγκλημα» που είχε διαπράξει η Αντιγόνη του Σοφοκλή)! Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή….

«Συναυλία ειρήνης / Λαοθάλασσα στα Προπύλαια ενάντια στον πόλεμο», γράφει σε σημερινό της άρθρο η αντιπολιτευόμενη εφημερίδα ΑΥΓΗ (Συναυλία ειρήνης / Λαοθάλασσα στα Προπύλαια ενάντια στον πόλεμο | Αυγή (avgi.gr)).

«Συλλαλητήριο αντιεμβολιαστών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη / Επεισόδια και μολότοφ – Υβριστικά συνθήματα κατά της κυβέρνησης», διαβάζαμε στις 29.8.21 σε άρθρο της ίδιας εφημερίδας (Συλλαλητήριο αντιεμβολιαστών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη / Επεισόδια και μολότοφ – Υβριστικά συνθήματα κατά της κυβέρνησης | Αυγή (avgi.gr))

Στο πρώτο άρθρο η εφημερίδα έβλεπε μόνο τη λαοθάλασσα. Δεν παρατήρησε καθόλου τους στοιβαγμένους συμμετέχοντες, από τους οποίους πολλοί δεν φορούσαν μάσκα. Φαίνεται ότι στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια ο ιός υποχωρεί και παραφυλάει να εμφανιστεί σε άλλους τύπους εκδηλώσεων. Στο δεύτερο δημοσίευμα ο ρεπόρτερ είδε μόνο τις ελληνικές σημαίες και τους σταυρούς (απεχθή σύμβολα για την αντιπολίτευση, μέσα καπήλευσης για τις συντηρητικές παρατάξεις) και πρόσεξε ιδιαίτερα ότι δεν τηρούνταν τα μέτρα ασφαλείας. Δεν είδε τους χιλιάδες απλούς πολίτες με τα παιδιά τους , τους γιατρούς με τις άσπρες μπλούζες, τους εκαβίτες με τις στολές τους. Επιλεκτική όραση!

Και μάλιστα φρόντισε να τονίσει ότι ακούγονταν υβριστικά συνθήματα εναντίον της κυβέρνησης. Και ως γνωστόν η αντιπολίτευση δεν θέλει να ακούγονται υβριστικά συνθήματα εναντίον της κυβέρνησης, γιατί πληγώνεται. Και αυτή και η ….Δημοκρατία. Γι’ αυτό άλλωστε η αξιωματική αντιπολίτευση διέγραψε και τον κ. Κουρουμπλή (Διαγραφή Κουρουμπλή από Αλέξη Τσίπρα μετά τις ακρότητες στη Βουλή | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (kathimerini.gr)). Επιλεκτική ακοή!

«Το παρόν έδωσε και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Αλέξης Τσίπρας», γράφει όλο καμάρι ή ΑΥΓΗ. Περίεργο! Δεν έχω δει τον κο Τσίπρα σε καμία πορεία των 6500 χιλιάδων υγειονομικών. Δεν έχει περάσει από το Υπουργείο Υγείας να τους σφίξει το χέρι. Δεν έχει στείλει τα Χριστούγεννα δώρα στα παιδιά τους που έχασαν -κατά παρέκκλιση, πάντα!_ τον κόσμο τους όλο (ΟΤΑΝ Η ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ… ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ – ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΑΧΩΡΗΤΟΥ (choratouaxoritou.gr)). Δεν έχει στείλει τους βουλευτές του σε διαμαρτυρία (πλην μίας φοράς στις αρχές, για να μην είμαστε άδικοι). Επιλεκτική ευαισθησία!

Πού είναι ο κ. Πολάκης να δει τους συναδέλφους του; Καλές είναι και οι ταβέρνες, γιατί σώζει και υπαλλήλους από άδικα πρόστιμα, αλλά από 1η Σεπτέμβρη οι άλλοτε ήρωες ζουν από την αλληλεγγύη, την πραγματική, όχι αυτή που υποκινείται από συμφέροντα. Γιατί είναι εύκολο να κουνάς το δάχτυλο όταν είσαι στα έδρανα της Βουλής και να παίζεις…τη Δημοκρατία. Ο δρόμος, όμως, είναι δύσκολο πράγμα. Ειδικά όταν κοιμάσαι σε αυτόν, όπως οι υγειονομικοί!

Και βέβαια κανένας βουλευτής (πλην αυτών της Ελληνικής Λύσης, γιατί η αλήθεια να λέγεται) δεν πλησιάζει στην οδό Αριστοτέλους, γιατί γνωρίζει ότι την επόμενη μέρα θα φιγουράρει στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων ως υποκινητής των αντιεμβολιαστών (θου, κύριε, φυλακήν τω στόματί μου). Και είναι καλύτερο να περιφέρεσαι διακηρύσσοντας την ανάγκη μαζικών (τάχα μου όχι υποχρεωτικών εμβολιασμών;) των Ελλήνων πολιτών (κάτι σαν τα αρνιά και τα κατσίκια ; ) παρά να σε ταυτίσουν με κάποιους «φαιδρούς» που υποστηρίζουν ότι ο κώδικας της Νυρεμβέργης -γέννημα των φρικαλεοτήτων του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου- απαγορεύει τις υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις . Γιατί κάτι τέτοια έκανε ο Μέγκελε και έμεινε στην ιστορία. Και ο Μέγκελε επιστήμονας ήταν. Να μην το ξεχνάμε αυτό, ειδικά τώρα που όλοι υποκλινόμαστε στην επιστήμη που αναπτύσσει φάρμακα σε χρόνο μηδέν…

Αλλά ας αφήσουμε τους πολιτικούς. Χαμένη υπόθεση! Ας πάμε στους συμμετέχοντες ένθεν και ένθεν. Όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες που ήταν πρόθυμοι να συμμετέχουν – και καλά έκαναν, θα το ξαναπούμε- γιατί δεν προτείνουν να διοργανωθεί μία συναυλία για τους άπορους πλέον υγειονομικούς που κοιμούνται στα πεζοδρόμια; Μήπως φοβούνται κι αυτοί ότι θα χαρακτηριστούν αντιεμβολιαστές (trendy όρος, ομολογουμένως). Και αυτοί οι τόσο «ευαίσθητοι άνθρωποι», γιατί δέχτηκαν να τραγουδάνε και να παίζουν σε χώρους αποκλειστικά και μόνο για εμβολιασμένους, αφού η Τέχνη που υπηρετούν είναι πανανθρώπινη; Ούτε μία ανακοίνωση; Δεν τους είπαμε να μην εργαστούν! Πρέπει να επιβιώσουν. Αλλά όταν δέχεσαι να εργαλειοποηθεί η Τέχνη σου και να χρησιμοποιηθεί ως μέσον διαχωρισμού του κόσμου, τότε μάλλον κάτι δεν έχεις καταλάβει ή δεν είσαι στον σωστό κλάδο. Ή μήπως πίσω από τη συμμόρφωσή σου προς τις υποδείξεις του καθεστώτος κρύβεται κάτι άλλο; Επιλεκτική και η Τέχνη, λοιπόν!

Με μια απλή παρατήρηση είναι εμφανές ότι η βασική ομάδα συμμετεχόντων στη χθεσινή συναυλία ήταν νέοι. Πολύ ενθαρρυντικό! Αυτοί οι νέοι όμως πού κρύβονται, όταν διαδηλώνουν οι υγειονομικοί; Πού είναι οι φοιτητικοί σύλλογοι να μιλήσουν για τα καταπατημένα ατομικά δικαιώματα που έχουν επισφραγιστεί με την Χάρτα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (να τον πάλι ο πόλεμος, πατήρ πάντων); Μήπως -λέω εγώ τώρα- είναι οι ίδιοι νέοι που συμμετείχαν με καμάρι στην πορεία για την προάσπιση των δικαιωμάτων του απεργού πείνας Κουφοντίνα, που ως γνωστόν στο διάβα του σκορπούσε το θάνατο αδιακρίτως (Μαζική πορεία αλληλεγγύης στην Αθήνα για τον Δ. Κουφοντίνα | Η Εφημερίδα των Συντακτών (efsyn.gr)); Ούπς, και άλλη αλληλεγγύη εδώ, μαζική μάλιστα! Κι άλλος απεργός πείνας! Αυτός, όμως, φαίνεται να είναι καθαγιασμένος. Λέτε να είναι εμβολιασμένος κιόλας; Ακόμα καλύτερα! Μήπως πάλι είναι εκείνη η συντριπτική πλειοψηφία των νέων που περιμένουν υπομονετικά να τους σκανάρει ο μαγαζάτορας – υγειονομικός φρουρός σαν να είναι «πατατάκια», για να εξασφαλίσουν μία θέση στο πολυπόθητο τσιπουράδικο; Αγώνας είναι κι αυτός! Επιλεκτικός αγώνας, επιλεκτικά δικαιώματα!

Αλήθεια, τώρα που μιλήσαμε για αγώνα… Πού είναι οι άνθρωποι της ΕΡΤ που είχαν μείνει δύο χρόνια εκτός δουλειές και ζητούσαν τη συμπαράσταση του κόσμου; Πού είναι η δημοτική αστυνομία που είχε διαλυθεί εξ ων συνετέθη; Πού είναι οι σχολικοί φύλακες που επέστρεψαν στις εργασίες τους μετά από πολύ αγώνα (και με πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το αναγνωρίζουμε); Πού είναι εκείνοι οι καθηγητές της επαγγελματικής εκπαίδευσης που είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα; Δεν τους έχω δει στην οδό Αριστοτέλους. Εκτός αν περιμένουν κι αυτοί στην ουρά για σκανάρισμα.

Τέλος, πού βρίσκονται εκείνες οι καθαρίστριες που έμειναν δύο χρόνια στην πείνα ; Πού είναι εκείνη η αοιδός που φόρεσε τα γάντια στην πλατεία Συντάγματος και τραγούδησε μαζί τους ; Έχω να της δώσω μία ιατρική μπλούζα. Μην φοβάται! Είναι καθαγιασμένη. Γιατί αυτή η ιατρική μπλούζα έσωσε και εξακολουθεί ακόμα και εκτός νοσοκομείου να σώζει ζωές. Να τις σώζει σεβόμενη τον άνθρωπο, η αξία του οποίου αναγνωρίζεται ως η κορωνίδα των σύγχρονων Δημοκρατιών. Αυτή η αξία που τα διαχρονικά και απαρασάλευτα κείμενα, γραμμένα κυριολεκτικά με το αίμα των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, αναγνωρίζουν και προστατεύουν , ώστε να μην επαναληφθούν αντίστοιχες φρικαλεότητες και στο μέλλον.

Αγαπητοί συμπατριώτες, ζούμε στην εποχή της επιλεκτικής όρασης, ακοής, αλληλεγγύης, ευαισθησίας… Στην πραγματικότητα ζούμε στην εποχή της άκρατης Υποκρισίας. Έχουμε τους κυβερνήτες που μας αξίζουν. Και εκείνοι έχουν τους υπηκόους που τους βολεύουν. Γιατί οι πολίτες έχουν απεμπολήσει προ πολλού το δικαίωμά τους να είναι πολίτες. Από τη στιγμή που δέχθηκαν να κυκλοφορούν με πιστοποιητικά «καθαρότητας», από την στιγμή που αντιμετώπισαν τον συνάνθρωπό τους ως «μίασμα». Δεν ξέρω αν υπάρχει γυρισμός. Ελπίζω αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρη!

* Αγγελική Παπαζάνη

Απόφοιτη του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος «Δημιουργική Γραφή» του ομώνυμου διεπιστημονικού προγράμματος ΕΑΠ & Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.

πηγή