Στην κατακλείδα του βιβλίου του «Ο νόμος της δύναμης στην παγκόσμια τάξη»1, με αφορμή το πέρασμα από την περίπου εικοσαετή «χρυσή εποχή» του συστήματος του Μπρέτον Γουντς στην «μολύβδινη εποχή» της εγκατάλειψής του, ο «παλιός-αλλιώς Τσόμσκυ» αναφέρεται επικριτικά στην Νέα Τάξη Πραγμάτων, αφήνοντας άφωνο τον αναγνώστη, στα αφτιά του οποίου ηχούν εντελώς παράφωνα τα νεοταξίτικα-φιλοεμβολιαστικά λόγια που εκστόμισε προ ολίγων μηνών ο «νέος Τσόμσκυ», όψιμος λάτρης της κωλοτούμπας στην προκεχωρημένη ηλικία των 93 ετών (σε συνέντευξη που παρεχώρησε στον Kurt Gödel, όταν του ετέθη το ερώτημα ποιες είναι οι σκέψεις του σχετικά με την υποχρεωτικότητα των εμβολίων, ετάχθη υπέρ της απομόνωσης των απρόθυμων να εμβολιασθούν2).
Στο βιβλίο εκείνο, ο παλιός-αλλιώς Τσόμσκυ έγραφε:
«Η περίοδος της “μολύβδινης εποχής” υπήρξε εξάλλου και περίοδος κατάργησης των κοινωνικών, δημοκρατικών μέτρων τα οποία είχαν βελτιώσει σε σημαντικό βαθμό την ευημερία των ανθρώπων. Γενικά, η νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων προσέφερε μεγαλύτερη εξουσία στο “πραγματικό κοινοβούλιο” του ιδιωτικού κεφαλαίου των επενδυτών να ασκεί βέτο, οδηγώντας σε παρακμή τη δημοκρατία και τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού και σε επιδείνωση της δημόσιας υγείας»3.
Λίγες αράδες παρακάτω συμπλήρωνε:
«Είναι πολύ φυσικό η κατάργηση της μεταπολεμικής οικονομικής τάξης πραγμάτων να συνοδεύεται από μια αξιοσημείωτη επίθεση εναντίον της πραγματικής δημοκρατίας –της ελευθερίας, της λαϊκής κυριαρχίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων– με το σύνθημα TINA (There is No Alternative). Πρόκειται για μια χονδροειδή μίμηση του μαρξισμού. Και δεν χρειάζεται να πούμε πως το σλόγκαν της είναι η απάτη προς ίδιον όφελος. Η κοινωνικοοικονομική τάξη που έχει επιβληθεί σήμερα στον κόσμο είναι αποτέλεσμα ανθρώπινων αποφάσεων στο πλαίσιο ανθρώπινων θεσμών. Αλλά οι αποφάσεις μπορούν να μεταβληθούν και οι θεσμοί να αλλάξουν. Αν παραστεί ανάγκη, μπορούν ακόμη και να καταργηθούν και ν’ αντικατασταθούν. Όλοι οι έντιμοι και θαρραλέοι άνθρωποι αυτό έκαναν κατά τη διάρκεια της ιστορίας τους»4.
Σημειωτέον ότι το αυταρχικό σύνθημα-πασπαρτού «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση» (υπό την έννοια ότι το ζήτημα έχει κλείσει και δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για διάλογο) κατέστη δημοφιλές ιδίως επί Μάργκαρετ Θάτσερ, η οποία υποστήριζε ότι η οικονομία της αγοράς είναι το καλύτερο μοντέλο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού (globalised capitalism) και το μοναδικό που μπορεί να υποσχεθεί την οικονομική ανάπτυξη της κοινωνίας.
Τον όρο «χωρίς εναλλακτική» είχε χρησιμοποίησει και η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, προκειμένου να στείλει το μήνυμα ότι τα μέτρα που είχαν ληφθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους ήσαν τα μόνα εφικτά. Η γερμανική λέξη “alternativlos” ανακηρύχθηκε απαράδεκτη λέξη της χρονιάς (inappropriate word of the year / Unwort des Jahres) από την αρμόδια επιτροπή γλωσσολόγων που είχε συγκροτηθεί για πρώτη φορά σε σώμα το 1991, διότι είναι συνυφασμένη με αντιδημοκρατική στάση.
Στην εποχή της ακόμη πιο σκληρής Νέας Τάξης Πραγμάτων, όπως την βιώνουμε σήμερα με αφορμή τους διαδοχικούς μπαμπούλες που επικαλούνται οι υλοποιητές της (πανδημία, κλιματική αλλαγή, ενεργειακή κρίση κ.λπ.), το επίμαχο σύνθημα «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση» εφαρμόζεται με χρήση καρμπόν για την αντιμετώπιση των εκάστοτε προβλημάτων του πλανήτη.
Όποιος έχει διαφορετική άποψη, αποκτά την «στάμπα του αρνητή» και δεν υπολογίζεται ως μετρήσιμη μονάδα για το δρομολόγιο που έχει προγραμματισθεί από την παγκόσμια ελίτ να εκτελέσει το τραίνο της σούπερ-ανάπτυξης τροχοδρομώντας πάνω στις ράγες της ανώμαλης δεκαετίας 2020-2030.
Μόνο που, στον ανάποδο κόσμο, σούπερ-ανάπτυξη σημαίνει οπισθοδρόμηση, την οποία, ωστόσο, οι επιβάτες-μαζάνθρωποι της αμαξοστοιχίας δεν θα είναι σε θέση να αντιληφθούν: φορώντας τα γυαλιά του metaverse, καθώς το βαγόνι τους θα τροχοδρομεί προς τα πίσω, εκείνοι θα νομίζουν ότι πηγαίνουν μπροστά, σύμφωνα με τις παραπλανητικές μεγαλοστομίες που θα ακούν από τα μικρόφωνα της κατ’ ευφημισμόν υπερ-ταχείας.
Πόσο λυπηρό να βλέπεις έναν έξοχο ακτιβιστή-αναλυτή της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που επί δεκαετίες σε μπόλιαζε ελευθερία, δημοκρατία και ανεξαρτησία, μαθαίνοντάς σου πώς σκέπτονται και ενεργούν οι παγκόσμιοι ολιγάρχες, να μη μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι το σύνθημα ΜΛΕ, δηλ. «Μόνη Λύση ο Εμβολιασμός» (στην αγγλόφωνη εκδοχή: vaccine the only solution· στην γερμανόφωνη εκδοχή: Impfen ist die einzige Lösung) στην πραγματικότητα αποτελεί μεταγραφή του προαναφερθέντος συνθήματος TINA, δηλ. «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση».
Με την σειρά του, το σύνθημα αυτό σημαίνει:
«Κακόμοιροι πολίτες, θα κάνετε ό,τι σας λέμε εμείς, οι εξειδικευμένοι εμπειρογνώμονες. Δεν δεχόμαστε κουβέντα!».
Κατά περίεργο τρόπο, η Επιτροπή των Γερμανών γλωσσολόγων που το 2010 είχε ανακηρύξει ακατάλληλη λέξη της χρονιάς τον όρο “alternativlos” της Μέρκελ, το 2020 επέλεξε για την θέση αυτή τον όρο “Corona-Diktatur” (corona dictatorship), ελληνιστί: κορωνοϊκή δικτατορία, με το σκεπτικό ότι αφ’ ενός χρησιμοποιείται από ακροδεξιούς (!), αφ’ ετέρου δυσχεραίνει τον δημόσιο διάλογο για την προώθηση των υγειονομικών μέτρων.
Κι όμως: Οι δύο απαράδεκτοι όροι της χρονιάς θα έπρεπε να είναι προφανές ότι αποτελούν τις δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος, ακριβέστερα πρόκειται για:
παλιά κόλπα ολοκληρωτισμού με φρέσκο περιτύλιγμα, ώστε να επιτευχθεί των πολιτών το τύλιγμα!
Όποιος κάνει τον κόπο να ψάξει πίσω από τους απαράδεκτους όρους, θα διαπιστώσει ότι το καμουφλαρισμένο σύνθημα του από δεκαετίες σιγοκαίοντος ολοκληρωτισμού έχει την εξής κοινή μορφή:
Μη μιλάς, μην αντιδράς, εμπιστεύσου μόνο εμάς, αλλιώς θα σε βρει μεγάλος μπελάς!
Κοντολογίς: Κάνε τουμπεκί!
Ευτυχισμένοι σκλάβοι της χαξλεϊκής δυστοπίας, δώστε την παραγγελιά σας στους νεοταξίτες ταμπήδες (εξού το τουμπεκί) και ξεκινήστε να ρουφάτε τον αποχαυνωτικό ναργιλέ…
Καλώς ήλθατε στην κόλαση της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ!
Mτφ.: Δ. Βουβάλη, Εκδ. Οργανισμός Λιβάνη, Αθήνα 2001.
Στις 25.10.2021, ο Τσόμσκυ είχε δηλώσει: «Θεωρώ ότι η σωστή στάση έναντι των ατόμων που αρνούνται να λάβουν τα εμβόλια, είναι να μην τους εξαναγκάσουμε [να εμβολιασθούν], αλλά μάλλον να επιμείνουμε να απομονωθούν. Εάν αποφασίσουν [στη βάση της λογικής] «είμαι πρόθυμος να αποτελώ κίνδυνο για την κοινότητα αρνούμενος να εμβολιασθώ», θα πρέπει τότε να πουν “λοιπόν, έχω επίσης την αξιοπρέπεια να απομονωθώ [isolate myself]. Εντάξει, δεν θέλω εμβόλιο, αλλά δεν έχω το δικαίωμα να περιφέρομαι βλάπτοντας τους άλλους”. Για κριτική κατά της θέσης του Τσόμσκυ βλ. Βαθιώτη, Από την πανδημία στην κλιματική αλλαγή. Συντονισμένα τρομο-κράτη σε φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης, εκδ. Αλφειός, Αθήνα 2021, σελ. 372 επ.
Ό.π., σελ. 455.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου