Από
την αρχή του πολιτισμού οι άνθρωποι επέλεξαν να κατασκευάζουν τα μνημεία, τις
επιγραφές, τα αγάλματα, τα σημαντικά ή ιερά κτίρια έως και τα κοιμητήρια από
μάρμαρο. Διάλεξαν το υλικό αυτό λόγω της ικανότητας του να ακτινοβολεί το φως
(μάρμαρο < μαρμαίρω = σπινθηροβολώ, λάμπω, ακτινοβολώ) και να αντιστέκεται
στο χρόνο, ώστε κι εκείνοι με τη σειρά τους να αντισταθούν στη λήθη, τη
λησμονιά, την κατάσταση όπου κανείς δεν σε θυμάται.
Το μάρμαρο λειτούργησε
έτσι σαν ένα εργαλείο ενθύμησης, επανενεργοποίησης της γνώσης, καταγραφής της
κουλτούρας, του πλούτου και της ομορφιάς. Έτσι το πέτρωμα αυτό ταυτίστηκε με
την ανάγκη των προγόνων μας να πολεμήσουν το θάνατο με όχημα τους τη μνήμη και
σταδιακά έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας μας, της ταυτότητας μας και σε
πολλές περιπτώσεις συνώνυμο με την ίδια την
Ελλάδα. Έφη Χαλιορή
Η γοητεία που ασκεί το
μάρμαρο οδήγησαν την Έφη Χαλιορή να ξεκινήσει το 2018 μία φωτογραφική
περιπλάνηση σε διάφορα σημεία της χώρας. Τα τελευταία δύο χρόνια επισκέφθηκε
μία σειρά από λατομεία στο Διόνυσο, την Πεντέλη, τη Δράμα, την Πάρο, την Τήνο
και τη Θάσο όπου ξεκίνησε να αποτυπώνει με το φακό της εικόνες από λατομεία
ενεργά αλλά και ξεχασμένα, εγκαταλελειμμένα ή πολύβοα, λατομεία όπου η εξόρυξη
γίνεται μέσα από στοές και τούνελ στο κέντρο τεράστιων ορεινών όγκων και άλλα
όπου οι λίθινοι κύβοι-μαμούθ αφαιρούνται εξωτερικά, σμιλεύοντας το βουνό σαν
ένα είδος γιγάντιας γλυπτικής που μεταμορφώνει το τοπίο αφήνοντας πίσω της τα
οικολογικά της σημάδια.
Η ιδέα της μεταμόρφωσης
αποτέλεσε πυξίδα και κινητήρια δύναμη σε αυτό το ταξίδι μιας και στόχος της
καλλιτέχνιδας δεν υπήρξε ποτέ η αποτύπωση ή η απλή καταγραφή ενός οδοιπορικού
από το ένα μέρος στο άλλο, αλλά η μεταφορά μιας συμπυκνωμένης εμπειρίας γεμάτης
αντιθέσεις που αφηγείται μέσα από εικόνες τη μεταμόρφωση ενός γεωφυσικού όγκου
σε κέλυφος και ενός γεωλογικού φαινομένου σε τέχνη, αρχιτεκτονική και ιστορία.
Στην εξερεύνηση αυτή βρέθηκε αντιμέτωπη με μία σειρά από δίπολα, έννοιες
απρόσμενα συνδεδεμένες όπως το κάλος με το μόχθο, η δημιουργία με την
καταστροφή, το μεγαλείο με την αφαίρεση, η αρμονία με τον πόνο και η ομορφιά με
τον κίνδυνο. Η φωτογραφική έρευνα της Χαλιορή γύρω από τη μεταμόρφωση της
πέτρας σε μνημείο μας αποκαλύπτει τελικά τη σχέση της με το χρόνο ο οποίος
-όπως έγραψε ο Διονύσης Καρατζάς- και σαν το μάρμαρο «ούτε παλιώνει, ούτε […]
γερνάει. Παίζει μόνο, αλλάζοντας σχήματα και μορφές».
CAN CHRISTINA ANDROULIDAKI
GALLERY, Π. Αναγνωστοπούλου 42,
Κολωνάκι
10673 Αθήνα
Η
έκθεση θα ανοίξει στις 28 Μαΐου χωρίς εγκαίνια
Διάρκεια
έκθεσης: 28 Μαΐου – 11 Ιουλίου 2020
Ώρες
λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή: 12.00 – 15.00, 17.00 – 20.00 Σάββατο: 12.00 –
16.00
Πληροφορίες:
Τηλ. Fax +30.210.3390833, info@can-gallery.com”com www.can-gallery.com
Επιτρέπονται
να επισκεφθούν την έκθεση ταυτόχρονα έως 4 άτομα.
Λαμβάνοντας
υπόψη όλα τα μέτρα ασφαλείας για την υγεία των επισκεπτών σας παρακαλούμε να
φοράτε μάσκα κατά την είσοδο στον χώρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου