Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν ,
ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον
αγαπήσει ή ενός ανθέξεται και του έτερου
καταφρονήσει .
Ου δύνασθε θεώ δουλέυειν και μαμμωνά.
Κατά Ματθαίον
Κεφ- ΣΤ
Άρθρο
Σε Ευρώπη και ΗΠΑ από την στιγμή που έγινε συνείδηση το βάθος της κρίσης που δημιούργησαν τα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης και ομιλούμαι για την Άνοιξη του 2009 σχεδόν αμέσως ξεκίνησε η συζήτηση για την αναγκαιότητα δημιουργίας οργάνων που θα εποπτεύουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Η αναζήτηση του ιδεατού εποπτικού συστήματος, η αναζήτηση φορέων που θα αναλύουν τους κινδύνους και θα προειδοποιούν έγκαιρα για επερχόμενες δυσμενείς καταστάσεις ήταν όπως φαινομενικά έδειχνε μια από τις βασικές προτεραιότητες των περισσοτέρων κυβερνήσεων.
Στην Ευρώπη πίστευαν ότι εάν δεν παίρνονταν μέτρα την ώρα που είχε έρθει ο Αρμαγεδδών τότε δεν θα παίρνονταν ποτέ.
Στις ΗΠΑ πίστευαν ότι εάν δεν αντιμετωπίζονταν άμεσα τα
σοβαρά θέματα εποπτείας την ώρα που ο κόσμος ήταν ζεστός δεν θα παίρνονταν ποτέ.
σοβαρά θέματα εποπτείας την ώρα που ο κόσμος ήταν ζεστός δεν θα παίρνονταν ποτέ.
Η αναγκαιότητα ήταν δεδομένη.
Οι παραδοσιακοί εποπτικοί οργανισμοί είχαν εκ του αποτελέσματος αποτύχει και μάλιστα οικτρά.
Απαιτούνταν νέοι και μάλιστα πιο ορθολογικοί ,πιο έντιμοι και πιο τεχνοκρατικά δομημένοι εποπτικοί μηχανισμοί.
Το θέμα όμως που τίθονταν είναι ποιοι θα τους δημιουργούσαν , με ποια υλικά και προς ποια κατεύθυνση.
Στις ΗΠΑ το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης Ομπάμα αποτελούνταν από άτομα τα οποία ευθύνονταν για την κρίση που θεωρούνταν ως η μεγαλύτερη από το 1930.
Από την μια πλευρά ο τότε νέος πρόεδρος θέλοντας να καταγραφεί ως μεταρρυθμιστής του ρυθμιστικού πλαισίου θεωρούσε ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές εκ βάθρων υιοθετώντας στην ουσία την άποψη ότι η ανεπάρκεια , η διαπλοκή και η ταύτιση υπογείων συμφερόντων μεταξύ των εμπλεκομένων φορέων είναι η πηγή των κακών .
Από την άλλη πλευρά όμως οι άνθρωποι που θα σχηματοποιούσαν τις προτάσεις και τις δομές του νέου συστήματος ήταν υλικά φθαρμένα που δεν εγγύονταν ότι το νέο θα ήταν πιο υγιές από το παλαιό ούτε κατά ελάχιστο.
Δηλαδή οι άνθρωποι που θα έβαζαν τάξη στην Wall Street εκεί που ξεκίνησε η μεγαλύτερη σύγχρονη κρίση , οι άνθρωποι που μετά από την απορρύθμιση των αγορών θα προχωρούσαν στην επαναρύθμιση ήταν και οι ίδιοι κομμάτια του πάζλ της χρεοκοπίας του παλαιού συστήματος .
Εάν ο πρόεδρος Ομπάμα ήθελε να περάσει στην ιστορία ως μεταρρυθμιστής το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνει ήταν να κλείσει την περιστρεφόμενη πόρτα που χρησιμοποιούν τα στελέχη που ασπάζονται δυο θεότητες.
Δεν το έπραξε και γι΄αυτό απέτυχε.
Η θεωρεία της περιστρεφόμενης πόρτας ισχύει για στελέχη που μετακινούνται αμφίδρομα μεταξύ του επιχειρηματικού και του δημοσίου τομέα , κάτι που κρατά την εκάστοτε κυβέρνηση όμηρο των επιχειρηματικών συμφερόντων.
Αυτή η πόρτα έπρεπε να κλείσει και να ανοιχτεί μια νέα η οποία να έχει μια και μόνη κατεύθυνση.
Αυτό εάν έπραττε ο πρόεδρος Ομπάμα θα είχε κερδίσει την νέα εποχή που τότε επαγγέλλονταν.
Όχι μόνο δεν το έπραξε αλλά άφησε την πόρτα ορθάνοικτη.
Να θυμίσουμε.
Ο υπουργός οικονομικών Τιμόθι Γκάιτνερ την περίοδο 2004-2009 ήταν πρόεδρος της Fed Νέας Υόρκης έχοντας αποτύχει πλήρως στην πρόληψη της φούσκας που δημιούργησαν οι κολοσσοί της Wall Street.
Κατά την περίοδο που ήταν πρόεδρος ο χρηματοπιστωτικός κλάδος της Νέας Υόρκης εκτέθηκε σε υπέρμετρους κινδύνους αφού η απουσία ελέγχων έδινε την δυνατότητα παράτολμων κινήσεων.
Λογικό εάν σκεφθούμε ότι οι μετοχές της Fed Νέας Υόρκης αλλά και όλων των κεντρικών τραπεζών στις πολιτείες των ΗΠΑ ελέγχονται από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που υποτίθεται ότι ελέγχουν.
Το ευτράπελο είναι ότι στο Διοικητικό Συμβούλιο της Fed Νέας Υόρκης μετέχουν στελέχη χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων της Wall Street.
Τα τελευταία χρόνια μέλη του ΔΣ ήταν οι διευθύνοντες σύμβουλοι της Citigroup ,της Lehman Brothers , της Morgan Chase και άλλων.
Δηλαδή εμφανίζονταν το ευτράπελο αυτοί που έλεγχαν και εντέλλονταν να αναχαιτίζουν παρακινδυνευμένες πρακτικές να είναι οι ίδιοι με τους ελεγχόμενους και αυτούς που σχεδίαζαν τα τοξικά προϊόντα.
Στην βάση αυτή δεν πρέπει να μας ξενίζει το πώς και το γιατί φθάσαμε στην κρίση που θεωρείτε η μεγαλύτερη από το 1930.
Στην βάση αυτή δεν πρέπει να μας ξενίζει το γεγονός των υπερβολικά γενναιόδωρων πακέτων διάσωσης προς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα , ούτε να μας ξενίζει το γεγονός ότι μετά τον μηδενισμό των επιτοκίων η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ προχώρησε άμεσα και γαλαντομικά στην ποσοτική επεκτατική νομισματική πολιτική με την αγορά και εταιρικών ομολόγων.
Ο Τιμόθι Γκάιτνερ την περίοδο 1998-2001 ήταν υφυπουργός Οικονομικών υπό την εποπτεία των υπουργών Ρόμπερτ Ρούμπιν και Λάρι Σάμερς.
Πέρα από την θέση του υπουργού οικονομικών η επόμενη ισχυρότερη θέση στο οικονομικό επιτελείο του εκάστοτε προέδρου των ΗΠΑ είναι η θέση του επικεφαλής του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου την οποία επί Προεδρίας Ομπάμα κατείχε ο Λάρι Σάμερς.
Ο Λάρι Σάμερς κατά την δεκαετία του 90 ως υπουργός Οικονομίας της κυβέρνησης Κλίντον θεωρείτε από τους ηγέτες της χρηματοοικονομικής απορρύθμισης , ενώ προώθησε την κατάργηση το νόμου Γκλάς- Στίγκαλ που είχε ψηφισθεί επί προεδρίας Ρούσβελτ και διαχώριζε αυστηρά τις δραστηριότητες εμπορικών και επενδυτικών τραπεζών ενώ ήταν θιασώτης της πλήρους ελευθερίας στην αγορά χρηματοοικονομικών παραγώγων.
Το πλαίσιο που διαμόρφωσε ο Λάρι Σάμερς στην ουσία ευθύνεται για την ανεξέλεγκτη διόγκωση των παράδοξων πρακτικών που χρησιμοποίησαν οι χρηματοοικονομικοί οργανισμοί.
Για το δίδυμο Γκάιτνερ – Σάμερς οι New York Times έγραψαν ότι ο Σάμερς ήταν το μυαλό και ο Γκάιτνερ το χέρι της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Ομπάμα.
Φυσικά από την περιστρεφόμενη πόρτα έχουν περάσει ουκ ολίγοι, όχι μόνο Δημοκρατικοί αλλά και Ρεπουμπλικάνοι.
Ο Ρόμπερτ Ρούμπιν που θεωρείτε ο πνευματικός πατέρας του διδύμου Γκάιτνερ – Σάμερς πριν την υπουργική του θητεία στην κυβέρνηση Κλίντον είχε διατελέσει πρόεδρος της Goldman Sachs ενώ μετά την υπουργική του θητεία διετέλεσε πρόεδρος της εκτελεστικής επιτροπής της Citigroup.
Ο Χένρι Πόλσον τελευταίος υπουργός οικονομικών της κυβέρνησης Μπούς ήταν πριν την θητεία του στην κυβέρνηση διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs, ενώ ο προκάτοχος του Τζόν Σνόου μετά την υπουργική θητεία βρέθηκε στην Cerberus Capital Management.
O πρώην Διοικητής της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ Άλαν Γκρίνσπαν μετά την θητεία του πήρε θέση συμβούλου στην επενδυτική Pimco.
O κατάλογος είναι μεγάλος, ων ουκ έστιν αριθμός, αφού η περιστρεφόμενη πόρτα βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση.
Πολλοί πίστευαν ότι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τράμπ θα λειτουργούσε διαφορετικά, όμως όλοι αυτοί ξεχνούν ότι κανένας πρόεδρος δεν μπορεί να εκλεγεί χωρίς την έγκριση και τις υπόγειες διαβεβαιώσεις προς τα χρηματοπιστωτικά λόμπι.
Δυστυχώς και επί Τράμπ η περιστρεφόμενη πόρτα θα λειτουργεί πανομοιότυπα με το παρελθόν .
Οι άνθρωποι που επιλέγηκαν να στελεχώσουν τα οικονομικά υπουργεία και τα εθνικά συμβούλια προέρχονται από τις δυνάμεις εκείνες που κατευθύνουν παρασκηνιακά την παγκόσμια οικονομία.
Υπουργός οικονομικών o Steven Mnuchin, πρώην στέλεχος της Goldman Sachs.
Υπουργός ενέργειας ο Rick Perry, πρώην πρόεδρος της εταιρείας Energy Transfer Partners
Υπουργός εξωτερικών ο Ρέξ Τίλερσον , πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του πετρελαϊκού ομίλου Exxon Mobil.
Πρόεδρος του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου των ΗΠΑ ο Gary Cohn , στέλεχος της Goldman Sachs ο οποίος αποχωρώντας από την Goldman μετά την εκλογή Τράμπ εισέπραξε ως μπόνους αποχώρησης το ποσό των 100 εκ . δολαρίων.
Ο κατάλογος με τα πρόσωπα της διοίκησης Τράμπ τώρα δημιουργείται όμως δεν θα διαφέρει σε τίποτα από τον αντίστοιχο του προέδρου Ομπάμα αφού η περιστρεφόμενη πόρτα λειτουργεί με τρόπο αποτελεσματικό για τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού κατεστημένου.
Ας ελπίσουμε ότι κάποτε θα βρεθεί κάποιος που δεν θα αθετεί τις υποσχέσεις του μόνο προς τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα (συνήθη πρακτική) αλλά θα αθετήσει και τις συμφωνίες προς τους ισχυρούς πόλους του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Εν κατακλείδι νέο ρυθμιστικό και εποπτικό πλαίσιο δεν μπορεί να δημιουργηθεί από ανθρώπους που δεν έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία .
Θα επαναλάβουμε ότι όποιος πρόεδρος των ΗΠΑ θέλει να περάσει στην ιστορία ως μεταρρυθμιστής το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει είναι να κλείσει την περιστρεφόμενη πόρτα που χρησιμοποιούν τα στελέχη που ασπάζονται δυο θεότητες.
Το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι Ευρωπαίοι εάν δεν θέλουν να ξαναζήσουν τον Αρμαγεδδών και μάλιστα στην ακόμη ισχυρότερη καταστροφική μου εκδοχή .
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου