Εδώ και πολλά χρόνια, έχουμε χτίσει ένα ξεχωριστό σχολείο, με μη μουσουλμάνους μαθητές σε ένα γκρουπ και μουσουλμάνους και αφρικανούς μαθητές στο δεύτερο γκρουπ. Αυτό δεν είναι "ρατσιστική άποψη." Είναι μια περιγραφή της πραγματικότητας στα σουηδικά σχολεία σήμερα. Μια κατάσταση που δημιουργήθηκε από τους πολιτικούς και τα μέσα ενημέρωσης που θα κάνουν τα πάντα προκειμένου να αρνηθούν ότι αυτά που γράφω είναι αλήθεια και θα με παρουσιάσουν ότι επιτίθεμαι σε όλους τους μετανάστες.
Τους βλέπω κάθε μέρα. Τους εθνοτικούς και πολιτογραφημένους Σουηδούς νέους. Σχεδόν κρύβονται στις αίθουσες διδασκαλίας. Όλος ο χώρος έχει αφεθεί στους ‘μη αφομοιωμένους’ νέους. Η εξαίρεση είναι τα περιστασιακά άτομα που έχουν πλήρως κατηχηθεί να ρίχνουν όλο το φταίξιμο για όλα τα προβλήματα στους "ρατσιστές" και τους "άνδρες". Θα δείτε τα άτομα αυτά να αναλώνονται σε τσιτάτα γεμάτα μίσος κατηγορώντας τους πάντες, εκτός από τους ένοχους πολιτικούς και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Κατηγορώ τις σουηδικές μη νόμιμες κυβερνήσεις και τα καθιερωμένα μέσα ενημέρωσης για αυτή τη νέα σοβιετική ανάπτυξη.
Και ξέρω συναδέλφους που αγνοούν ή ακόμα και ενθαρρύνουν συμπεριφορές που επιτρέπουν στους ‘μη αφομοιωμένους’ μαθητές να συμπεριφέρονται με όποιον τρόπο θέλουν, επειδή "έχουν περάσει δύσκολα στην ζωή τους" και δεν τους νοιάζει που οι εθνοτικοί και πολιτογραφημένοι μαθητές περιθωριοποιούνται στην τάξη. Γιατί ξέρουν ότι κανείς δεν τους θέλει. Οι κραυγές «ρατσιστική πόρνη» ή «το ISIS θα σου κόψει τον γ… λαιμό» είναι η νέα μόδα στα σχολεία. Το να αναρωτηθείς αν η σουηδική κουλτούρα είναι καλή μερικές φορές, σημαίνει εξοστρακισμό, επίθεση, απειλές και εκφοβισμό. Έχω δει να συμβαίνει πολλές φορές και έχω καταλάβει ότι οι εθνοτικοί και πολιτογραφημένοι Σουηδοί μαθητές, καθώς και οι ακόμα ‘μη αφομοιωμένοι’ μαθητές που αγαπούν τη σουηδική κοινωνία, όπως αυτή ήταν κάποτε, είναι σχεδόν 100% αθόρυβοι. Κανείς δεν θέλει να εμφανιστεί με την ταμπέλα «ρατσιστής» στο μέτωπο.
Ευτυχώς, το κοινωνικό κλίμα αλλάζει σιγά-σιγά. Αλλά ξέρω τι μέλλον μας περιμένει εάν δεν τολμήσουμε να μιλήσουμε. Έχω γνωρίσει πολλούς μετανάστες από την πρώην Γιουγκοσλαβία. Ξέρω πως ξεκινούν οι περισσότεροι εμφύλιοι πόλεμοι. Αρχίζουν από τον σχηματισμό ομάδων μέσα από εθνοτικά ή πολιτισμικά ρήγματα, αρχίζουν από συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης που υποκινούν μονομερώς κάποιους εναντίον ορισμένων ομάδων, αρχίζουν από ‘υπεύθυνους’ πολιτικούς που προσπαθούν συνεχώς να διαιρέσουν τον πληθυσμό και να χρησιμοποιήσουν ορισμένες ομάδες ως όπλο για να διατηρηθούν στην εξουσία.
Κάποιοι εκπαιδευτικοί αντιδρούν. Δεν είναι τόσοι πολλοί. Αλλά είναι μερικοί. Ξέρω πολλές γυναίκες εκπαιδευτικούς, με καταγωγή από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, οι οποίες αρνούνται να δεχτούν αυτή την κατάσταση. Το εάν οι ‘μη αφομοιωμένοι’ νέοι γίνουν πολιτογραφημένοι Σουηδοί και καλοί πολίτες ή θα μετατραπούν σε έναν επαγγελματικό εγκληματικό στρατό, όπως και οι πολιτοφυλακές στο Κονγκό-Κινσάσα ή την πρώην Γιουγκοσλαβία, εξαρτάται εξ ολοκλήρου από το αν η υπόλοιπη κοινωνία τολμήσει να ακολουθήσει τα χνάρια αυτών των γενναίων γυναικών.
Το να αναφέρω ακόμη ότι οι νεοαφιχθέντες μαθητές συχνά διοχετεύονται στις κανονικές τάξεις γυμνασίου μέσα σε ένα έτος από την άφιξή τους, και ως εκ τούτου καταστρέφεται κάθε ευκαιρία να συμμετάσχουν σε κατάλληλη εκπαίδευση, επειδή τα σουηδικά τους πολλές φορές, είναι σε επίπεδο ενός μαθητή προσχολικής ηλικίας, φαίνεται σχεδόν ασήμαντο. Ο κάθε εκπαιδευτικός έχει την πλήρη ευθύνη για την επιτυχία της διδασκαλίας του, με αποτέλεσμα οι ακαδημαϊκές επιδόσεις όλης της τάξης να πέφτουν. Για αυτούς τους μαθητές, ο εγκεκριμένος βαθμός που η πολιτική ηγεσία παρακινεί τους δασκάλους τους να βάλουν, δεν αξίζει περισσότερο από το μελάνι. Ξέρω ότι ακόμα και εθνοτικοί και πολιτογραφημένοι Σουηδοί νέοι δύσκολα βρίσκουν θέσεις εργασίας. Τι θα συμβεί με τους ‘αφομοιωμένους’ μαθητές που δεν κατάφεραν καν να πιάσουν τον βαθμό που οι καθηγητές αναγκάζονται να βάλουν; Το έγκλημα περιμένει μερικούς από αυτούς, και ο δρόμος για εκεί είναι στρωμένος με καλές προθέσεις και συνθήματα από τους πεινασμένους για εξουσία πολιτικούς και από τα εξίσου πεινασμένα για εξουσία ελίτ των μέσων ενημέρωσης.
Το ότι πολλοί μουσουλμάνοι μαθητές δεν αισθάνονται σαν στο σπίτι τους τη Σουηδία, διότι η Σουηδία δεν έχει μουσουλμανικούς νόμους δεν είναι κάτι νέο. Το κατάλαβα αυτό όταν άρχισα να εργάζομαι ως καθηγητής το 2005, όταν το 90% όλων των ‘μη-αφομοιωμένων’ μεταναστών μαθητών έβλεπαν τους εαυτούς τους ως "Κοσοβάρους", "Βόσνιους" και ούτω καθεξής. Τότε ήμουν ακόμα έντονα αριστερός. Όποιος θέλει να λύσει τα προβλήματα πρέπει να δεχτεί ότι σήμερα έχουμε έναν βαθιά κατακερματισμένο πληθυσμό, διαχωρισμένο με βάση την εθνικότητα και την κουλτούρα. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, να λύσουμε προβλήματα που έχει ο Λίβανος.
Παρακαλώ μην με βάλετε σε κάποιο γελοίο hashtag όπως #noracism χωρίς να αντιληφθείτε τα προβλήματα για μια φορά στην - πεινασμένη για εξουσία πολιτικώς ορθή μικρή λευκή μεσαίας τάξης - ζωή σας.
Θα μπορούσα να απαριθμήσω τις ανησυχίες – μια μητέρα που μου είπε ότι ήταν καλό που ο γιος της επιτέθηκε σε έναν οδηγό σχολικού λεωφορείου, γιατί "δεν τον σέβεται", ένας αδελφός ενός μαθητή ο οποίος εμφανίστηκε στο σχολείο με όπλο για να απειλήσει ένα άλλο μαθητή, ακόμα κι αν ήξερε ο μαθητής ήταν αθώος, απλά για να διατηρηθεί η "τιμή της οικογένειας", μια μαθήτρια η οποία εξοστρακίστηκε από την οικογένειά της επειδή είχε έρθει σε σεξουαλική επαφή πριν από το γάμο, ένας μαθητής ο οποίος απειλήθηκε με δολοφονία από τον αδελφό του, ο οποίος ήθελε να υπερασπιστεί την "τιμή της οικογένειας", επειδή είχε βρει ένα κορίτσι της ίδιας ηλικίας, ένας μαθητής που ήθελε να "κάνει περιτομή σε όλες τις Σουηδέζες" και τόσα παραδείγματα που είναι κόκκοι άμμου σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα όπου όλες οι ηθικές έννοιες είναι σε αναμονή και οι εθνοτικές διαιρέσεις έχουν τσιμεντωθεί, έχουν βαθύνει και εξυμνούνται με τη χρήση του Οργουελιανού όρου «πολυπολιτισμικότητα».
Κατηγορώ όλες τις μη νόμιμες κυβερνήσεις της Σουηδίας του ‘διαίρει και βασίλευε’, οι οποίες σταδιακά μετέτρεψαν μια ευημερούσα χώρα με μια αυστηρά ρυθμιζόμενη, αλλά γενναιόδωρη πολιτική μετανάστευσης, όπου οι μετανάστες αφομοιώνονταν και γίνονταν πολιτογραφημένοι Σουηδοί, σε μια αναρχική κοινωνία, όπου το σχολείο βρίσκεται στην πρώτη γραμμή ενός πολιτιστικού πολέμου που οδηγείται από την πολιτική και μιντιακή ελίτ, μια κοινωνία που δεν μπορεί πλέον ούτε πολυπολιτισμική χώρα να θεωρηθεί, αλλά μια εθνοτικά διχασμένη χώρα, όπως η Γιουγκοσλαβία του Τίτο ή το Ζαΐρ του Μομπούτου.
Να θυμάστε ότι, όταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξήχθησαν στο Σεράγεβο το 1984, δεν υπήρχε σχεδόν κανείς που πίστευε ότι η χώρα μόλις οκτώ χρόνια αργότερα θα είναι η σκηνή του πιο σπαρακτικού εμφυλίου πολέμου στην Ευρώπη από το 1945.
Οκτώ χρόνια.
Τόσο καιρό πήρε για μια εθνικά διχασμένη χώρα, επιφανειακά ειρηνική, να περάσει από τους Ολυμπιακούς Αγώνες σε ολοκληρωτικό εμφύλιο πόλεμο.
Αυτό σημαίνει έτος 2025, αν τα πράγματα συνεχίσουν όπως τώρα. Όταν ένοπλες ομάδες πολιτών μία μέρα οπλίσουν τους μαθητές με αυτόματα όπλα και αρχίσουν να θερίζουν όλους τους μουσουλμάνους ή όλους τους μη-μουσουλμάνους μαθητές, θα είναι πολύ αργά. Στην Umeå, την Στοκχόλμη, το Μάλμε και το Γκέτεμποργκ, υπάρχουν λίγοι που τολμούν να σκεφτούν ότι θα έχουν το μέλλον της Γιουγκοσλαβίας, αν οι μη νόμιμοι πολιτικοί συνεχίσουν την τρέλα της εξουσίας και την συμβίωσή τους με τα μέσα ενημέρωσης. Στα σχολεία, μπορεί κανείς να δει τον πόλεμο να έρχεται. Αν θέλει να δει. Που δεν θέλει, αν λαμβάνει έναν βαρύ μισθό υπουργού.
John Dübeck
Καθηγητής Αγγλικών και Ιστορία σε Λύκειο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου