Το κακό όμως για το σύστημα είναι ότι αυτό το «σύμβολο της ελευθερίας» παραμένει ‘μη πολιτικά ορθό’. Ένθερμος καθολικός και συντηρητικός, δύσκολο να γλυτώσει τις ταμπέλες του «ομοφοβικού» και του «ξενοφοβικού» με αυτά που δήλωσε σε μια ομάδα Ισραηλινών δημοσιογράφων που τον επισκέφτηκε στο “EuropeanSolidarityCenter” στο Γκντανσκ της Πολωνίας.
Ρωτήθηκε για την ανθρωπιστική κρίση με τους εκατοντάδες χιλιάδες των προσφύγων από τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ασία οι οποίοι έχουν πλέον συνθλίψει τις πύλες της Ευρώπης.
«Καταλαβαίνω γιατί η Πολωνία και η Ευρώπη φοβούνται την εισροή τους», είπε. «Φτάνουν από μέρη όπου οι άνθρωποι αποκεφαλίζονται. Ανησυχούμε ότι το ίδιο θα συμβεί σε εμάς».
«Εμείς στην Πολωνία έχουμε μικρά διαμερίσματα, χαμηλούς μισθούς και πενιχρές συντάξεις. Παρατηρώντας τους πρόσφυγες στην τηλεόραση, παρατήρησα ότι φαίνονται καλύτερα από εμάς. Τρέφονται καλά, είναι καλά ντυμένοι και ίσως ακόμη πιο πλούσιοι από ό, τι είμαστε εμείς.
«Τους καταλαβαίνω. Εμείς οι Πολωνοί ήμασταν επίσης
μετανάστες και πρόσφυγες κατά τη διάρκεια του κομμουνισμού. Αλλά όπου και να πηγαίναμε, σεβόμασταν την τοπική κουλτούρα και τους νόμους. Αυτοί οι μετανάστες είναι διαφορετικοί. Ακόμη και δεύτερη ή τρίτη γενιά – κοιτάξτε τη Γαλλία, για παράδειγμα – που έλαβαν καλή μόρφωση και έκαναν χρήματα, εξακολουθούν να στρέφονται εναντίον των χωρών που τους υποδέχτηκαν».
μετανάστες και πρόσφυγες κατά τη διάρκεια του κομμουνισμού. Αλλά όπου και να πηγαίναμε, σεβόμασταν την τοπική κουλτούρα και τους νόμους. Αυτοί οι μετανάστες είναι διαφορετικοί. Ακόμη και δεύτερη ή τρίτη γενιά – κοιτάξτε τη Γαλλία, για παράδειγμα – που έλαβαν καλή μόρφωση και έκαναν χρήματα, εξακολουθούν να στρέφονται εναντίον των χωρών που τους υποδέχτηκαν».
Δεν αισθάνεστε συμπάθεια για αυτούς, ρωτήθηκε. «Μου προσφέρθηκε από το κομμουνιστικό καθεστώς να εγκαταλείψω την Πολωνία και να γίνω πρόσφυγας. Αρνήθηκα. Έμεινα για να αγωνιστώ για αυτό που πίστευα. Είναι αλήθεια ότι ένα μέρος των νέων προσφύγων και μεταναστών φεύγει γιατί φοβάται για τη ζωή του. Αλλά πολλοί μεταναστεύουν επίσης για να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο και την ποιότητα ζωής.
«Είναι ένα πρόβλημα. Εάν η Ευρώπη ανοίγει τις πύλες της, σύντομα εκατομμύρια θα έρθουν μέσα και καθώς θα ζουν ανάμεσά μας θα αρχίσουν να ασκούν τα δικά τους έθιμα, συμπεριλαμβανομένου του αποκεφαλισμού».
«Δυστυχώς, η Ευρώπη εξακολουθεί να μην είναι ενιαία, και κάθε χώρα στην ΕΕ έχει τα δικά της συμφέροντα και την ατζέντα της. Θα πρότεινα οι ευρωπαίοι ηγέτες να συναντηθούν για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Η συμβουλή μου είναι ότι εμείς - κυρίως οι πλούσιες χώρες, όπως η Γερμανία - να τους βοηθήσουμε οικονομικά για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, για παράδειγμα, στις χώρες προέλευσής τους».
«Αμφιλεγόμενες» θεωρούνται και οι απόψεις του Βαλέσα σχετικά με την οργανωμένη ομοφυλοφιλική κοινότητα. Δυόμισι χρόνια πριν, προκάλεσε «δημόσια κατακραυγή» όταν δήλωσε σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι οι ομοφυλόφιλοι «πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι μια μειονότητα και πρέπει να προσαρμοστούν σε μικρότερα πράγματα, και όχι να ζητούν να ανέβουν στα μεγαλύτερα ύψη. Μια μειοψηφία δεν θα πρέπει να επιβληθεί στην πλειοψηφία».
Πρόσθεσε επίσης ότι πίστευε ότι οι ομοφυλόφιλοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να κάθονται στα μπροστινά έδρανα του κοινοβουλίου και, αν υπάρχουν καθόλου, θα πρέπει να κάθονται στο πίσω μέρος "ή ακόμα και πίσω από έναν τοίχο."
Ερωτηθείς σχετικά με το τώρα, είπε ότι δεν αλλάζουν οι βασικές απόψεις του, αλλά τόνισε ότι «υπήρχαν εκείνοι που δεν με καταλαβαίνουν και εκείνοι που δεν θέλουν να καταλάβουν τι είχα πει. Είμαι δημοκράτης, κατά των τοίχων και σέβομαι όλους τους ανθρώπους. Εάν η ομοφυλοφιλική κοινότητα αποτελεί το 30 τοις εκατό του πληθυσμού, αξίζουν να εκπροσωπούνται με 30% στα δημόσια ιδρύματα. Αν είναι μόνο 1%, θα πρέπει να πάρουν μόνο το 1%. Η πεποίθησή μου αυτή βασίζεται σε γεγονότα - είναι μια πολύ μικρή μειονότητα και δεν έχουν καμία πιθανότητα να φτάσουν στο κοινοβούλιο. Θα πρέπει να γνωρίζουν τη θέση τους και δεν θα πρέπει οι ίδιοι να επιβάλλονται στην κοινωνία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου