Πολλά «μυστήρια» μέ τόν χρυσό;;;

Χρειάζονται τά ἀποθέματα χρυσοῦ σέ μίαν χώρα; Καί γιατί;;;

Βάσει τῆς διακρατικῆς συμφωνίας ποὺ ὑπεγράφη, κατόπιν τῆς γνωστῆς συσκέψεως, ἀπὸ τὴν 1η ἔως τὶς 22 Ἰουλίου τοῦ 1944, στὸ Μπρέτον Γοῦντς (Bretton Woods) τῶν ΗΠΑ, καὶ ἡ ὁποία ἔγινε ἀποδεκτὴ ἀπὸ 44 χῶρες-συμμάχους, λίγο πρὶν τὸ πέρας τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ἀπεφασίσθη νὰ ὑπάρξῃ διαρκὴς σχέσις ἰσοτιμίας μεταξὺ χρυσοῦ-δολλαρίου καὶ κάθε ἄλλου νομίσματος, μὲ μεγίστη ἀπόκλισιν +/-1%.
Αὐτὸ σημαίνει πὼς κάθε χώρα μποροῦσε νὰ ἐκδόσῃ ΜΟΝΟΝ νόμισμα τοῦ ὁποίου τὴν ἀξία εἶχε ἤδη σὲ ἀντίκρυσμα χρυσοῦ, ἀλλὰ μίαν ἀξία ποὺ ὁριζόταν/καθοριζόταν ἀπὸ τὴν τιμὴ τοῦ χρυσοῦ σὲ σχέσιν μὲ τὸ …δολλάριον!!!
Αὐτὸ σημαίνει ἐπίσης πὼς ἐὰν τὸ δολλάριον εἶναι συνδεδεμένον μὲ τὸν χρυσό, αὐτομάτως, θέλουν δὲν θέλουν, ὅλα τὰ νομίσματα, γιὰ νὰ ἔχουν ἀξία κι ἀναγνωρισιμότητα, πρέπει κατὰ βάσιν νὰ δεθοῦν μὲ τὸ δολλάριον, μέσῳ κάποιας ἀποδεκτῆς καὶ σαφῶς προαποφασισμένης ἰσοτιμίας.
(Ὄχι ἀπαραιτήτως ὅμως ὑπὲρ τῶν συμφερόντων τῆς κάθε χώρας!!!)

Ὄμως…
Πρὸ τῆς συμφωνίας τοῦ Μπρέτον Γοῦντς ἴσχυε ὁ κανὼν τοῦ χρυσοῦ.
Βάσει αὐτοῦ τοῦ κανόνος-συμφωνίας, κάθε χώρα, βασιζομένη στὰ ὅποια ἀποθέματα χρυσοῦ διέθετε, καθόριζε ΜΟΝΗ της, σὲ ἕναν βαθμό, τὶς ὅποιες ἰσοτιμίες. Αὐτὸ σημαίνει πὼς γιὰ νὰ μπορῇ μία χώρα νὰ
διατηρῇ πιθανότητες ἀνεξαρτησίας, αὐτοδυναμίας καὶ τελικῶς ἐλευθερίας, ἔπρεπε νὰ κατέχῃ καὶ νὰ διαχειρίζεται τὸν δικό της χρυσό. Διότι ὁ χρυσὸς ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι τὸ ΜΟΝΑΔΙΚΟΝ ἀναγνωρίσιμον εἶδος πρὸς ἀνταλλαγήν, μὲ ἀξία ποὺ ΟΛΟΙ ὑπολογίζουν καὶ σέβονται..

Βέβαια…
Μὲ τὴν μεσολάβησιν ὅμως τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου κι αὐτὴ ἡ συμφωνία ἀτῴνησε, μὲ ἀποτέλεσμα ἀπὸ τὸ 1920 ἔως τὸ 1935 ὁ χρυσὸς νὰ παίζῃ σημαντικὸ ῥόλο μὲν στὶς διακρατικὲς συμφωνίες, ἀλλὰ δίχως ἀπόλυτον ἔλεγχον ἀπὸ τραπεζῖτες.
Μὲ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις ἦταν δεδομένον πὼς κάποιοι, ἐν ὄψει τοῦ Β΄Παγκοσμίου Πολέμου θὰ εὑρίσκοντο μὲ ἀμύθητες περιουσίες καὶ κάποιοι ἄλλοι θὰ εὑρίσκοντο ἀπολύτως ἐξηρτημένοι καὶ ἐξουθενωμένοι. (Καλὴν ὥρα ὅπως ἡ πατρίδα μας!!!)

Καὶ στὸν «κανόνα τοῦ χρυσοῦ» ἴσχυε ὁ καθορισμὸς τῆς τιμῆς τοῦ χρυσοῦ σὲ μίαν καθορισμένη ἀντιστοιχία. Ἀντιστοιχία ποὺ γιὰ τὴν ἐν λόγῳ συμφωνία, τοῦ Μπρέτον Γοῦντς, διετηρήθη σὲ μία οὐγγιᾶ  χρυσοῦ πρὸς τριανταπέντε (35) δολλάρια ΗΠΑ.
Ἡ συμφωνία, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς διασκέψεως, τοῦ Μπρέτον Γοῦντς,  ἀπεφασίσθη διότι κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου διεπιστώθη ἡ ἀδυναμία πολλῶν χωρῶν νὰ καλύψουν τὶς ἀνάγκες τους, γιὰ ἀγορὰ πρώτων ὑλῶν, ὁπλικῶν συστημάτων ἀλλὰ καὶ νὰ ἀνταπεξέλθουν στὶς ἐσωτερικές τους ὑποχρώσεις, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ βρεθοῦν ἀρκετὲς ἀπὸ αὐτὲς σὲ δύσκολη θέσιν.
Δῆλα δή, γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, ἀρκετὲς χῶρες κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εὑρέθησαν ἀντιμέτωπες μὲ τὴν ἐξῆς πραγματικότητα: κατεῖχαν ἤ ἐλάχιστα ἀποθέματα χρυσοῦ, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐξαντληθοῦν γρήγορα, ἤ δὲν κατεῖχαν ἀποθέματα χρυσοῦ, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀντιμετωπίσουν ἐπὶ πλέον προβλήματα, ἰδίως κατὰ τὴν περίοδον τῶν πολεμικῶν συγκρούσεων, στὶς ὁποῖες ἐλάμβανον μέρος.

Ναί, ἀλλά ποιός τίς ἄφησε αὐτές τίς χῶρες δίχως χρυσό;;; Ἐφ΄ ὅσον ἦταν ἤδη γνωστό, ἀλλὰ καὶ προσυμφωνηθέν, τὸ ὅ,τι οὐδεμία χώρα μποροῦσε νὰ διαπραγματευθῆ τὴν ὁποιανδήποτε συναλλαγή, δίχως νὰ διαθέτῃ τὸ ἀντίστοιχον ἀντίκρυσμα σὲ χρυσό, κι ἐφ΄ ὅσον διαφαινόταν στὸν ὁρίζοντα, γιὰ ἀρκετὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα, πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῶν πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων, πὼς ἡ ἐμπλοκὴ πολλῶν εὐρωπαϊκῶν κυρίως χωρῶν, ἦταν δεδομένη στὸν πόλεμο, τί ὁδήγησε αὐτές τίς χῶρες στό νά μήν διαθέτουν ἀποθέματα σέ χρυσό;;;
Νά ἀπαντήσῳ ἐγώ ἤ νά τό ἀφήσῳ γιά μίαν ἄλλην φορά;

Κι ὅσον ἀφορᾶ στὴν δική μας χῶρα.
Εἴχαμε τότε χρυσό;;; Κι ἐάν ναί, ποῦ κατέληξε;

Μία πολὺ σοβαρὴ καταγγελία, γιὰ τὸ ποῦ κατέληξε ὁ δικός μας χρυσός, (βασιλικὸς καὶ δημόσιος, ποὺ ὅμως ἐδιαχειρίζετο ἡ διόλου …δημοσία Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος) μπορεῖτε νὰ διαβάσετε ἐδῶ:

Τί ἀπέγινε ὁ βασιλικός χρυσός;

(Ὁ συντάκτης τοῦ ἄρθρου χαίρεται ποὺ ὁ βασιλικὸς χρυσὸς ΔΕΝ κατέληξε σὲ ἑλληνικὰ χέρια. Πολύ κάφρος ὁ τύπος; Ἤ πάρα πολύ;;; Δὲν τὸν ἐνδιαφέρει ποὺ γιὰ ἀκόμη μίαν φορὰ πλιατσικολόγησαν κάποιοι εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων. Τὸν ἐνδιαφέρει ποὺ ἀποδέκτες τοῦ χρυσοῦ δὲν ἦσαν Ἕλληνες. Τί στό καλό;;; Σόι του εἶναι αὐτά τά πρακτόρια;;;)

Ποιός χρυσός λοιπόν διέφυγε στήν Νότιο Ἀφρική;;;
Γιὰ νὰ δοῦμε… Κι ἐὰν διέφυγε, ἐπέστρεψε κάποτε ἐδῶ;;;

Τα μυστήρια με το χρυσάφι

Ολόκληρο το παρασκήνιο, οι παρεξηγήσεις και οι ερμηνείες που δόθηκαν για μια συναλλαγή που κέντρισε το ενδιαφέρον και πυροδότησε αντιδράσεις

Πώς και γιατί η Τράπεζα της Ελλάδος πούλησε 20 τόνους για να αγοράσει ομόλογα

Ήταν άνοιξη του 1941, λίγο πριν από την είσοδο του γερμανικού στρατού στην Αθήνα, όταν ο τότε υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γεώργιος Μαντζαβίνος ακολουθώντας εντολή της ελληνικής κυβερνήσεως, ανέλαβε την μεταφορά του χρυσού του ελληνικού κράτους στο εξωτερικό. Ο χρυσός φορτώθηκε στον Πειραιά στο αγγλικό καταδρομικό πλοίο «Διδώ», το οποίο με κίνδυνο να βυθιστεί παίρνοντας μαζί του το πολύτιμο φορτίο έφθασε μέσω Κρήτης στην Αίγυπτο. Από εκεί κατέληξε στην Νότια Αφρική, όπου παρέμεινε έως το τέλος του πολέμου. Μαζί με τον τότε υποδιοικητή και μετά την απελευθέρωση διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος ήταν ο 13χρονος γιoς του Αντώνιος Μαντζαβίνος, μέλος σήμερα του Συμβουλίου Νομισματικής Πολιτικής της Τραπέζης της Ελλάδος. Ο γιος ήταν γραφτό να είναι σήμερα ένας από εκείνους, που λόγω της θέσεώς τους, στο εν λόγω συμβούλιο, συναποφάσισαν για την πώληση 20 τόνων χρυσού από την κεντρική τράπεζα.

Μοιάζει σαν μυθιστόρημα και εγείρει περιέργεια αλλά και ενστάσεις, σαν και αυτήν που εκφράστηκε τις προάλλες με την κατάθεση ερωτήσεως 60 βουλευτών της ΝΔ, που είπαν ότι εν κρυπτώ η Τράπεζα της Ελλάδος πούλησε το χρυσάφι για να καλύψει τα κυβερνητικά ελλείμματα – αλλά μάλλον οι βουλευτές πιάστηκαν αδιάβαστοι. Στο διάστημα που μεσολάβησε από την πολεμική περιπέτεια του ελληνικού χρυσού ως σήμερα ο ρόλος του πολύτιμου μετάλλου σε μια οικονομία, αλλά και στην ελληνική ειδικότερα, έχει αλλάξει άρδην. H εποχή που η ποσότητα χρυσού που διέθετε μια χώρα αντικατόπτριζε την ισχύ της οικονομίας της φαίνεται ότι έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. «Την εποχή μετά τον πόλεμο» αναφέρει ο κ. Μαντζαβίνος «η αξιοπιστία μιας κεντρικής τράπεζας και μιας οικονομίας βασιζόταν στον χρυσό που διέθετε. Σήμερα δεν υπάρχει ανάγκη να διατηρεί μια χώρα υψηλά αποθέματα χρυσού». Δεν είναι μόνο η κατάργηση του συστήματος σταθερών ισοτιμιών του Bretton Woods το 1971, με βάση το οποίο κάθε εθνικό νόμισμα σε κυκλοφορία είχε το ισοδύναμό του σε χρυσό μέσω της ισοτιμίας του με το δολάριο και μπορούσε να ανταλλαγεί με αυτόν ανά πάσα σιγμή. Για την Ελλάδα η είσοδος στην ΟΝΕ και η υιοθέτηση του ευρώ περιορίζουν σημαντικά την ανάγκη διατηρήσεως συναλλαγματικών διαθεσίμων και υψηλών αποθεμάτων χρυσού. «Με το ευρώ, η σημασία του χρυσού έχει σχεδόν εξαλειφθεί» τονίζει ο κ. Μαντζαβίνος.

* Τα αποθέματα ασφαλείας

Όσο υπήρχε η δραχμή, τα συναλλαγματικά διαθέσιμα και ο χρυσός ήταν απαραίτητα. Για την στήριξη του εθνικού νομίσματος η Τράπεζα της Ελλάδος έπρεπε να διαθέτει σκληρά νομίσματα όπως το δολάριο, για να ανταπεξέλθει σε τυχόν κερδοσκοπικές επιθέσεις, αλλά και υψηλά αποθέματα χρυσού για την περίπτωση που τα συναλλαγματικά διαθέσιμα τελείωναν. Βέβαια ποτέ η ελληνική οικονομία δεν έφθασε στο σημείο να πουλήσει χρυσό για να εξασφαλίσει συνάλλαγμα.

Υπήρχε ακόμη ένας λόγος που η διατήρηση υψηλών αποθεμάτων χρυσού κρινόταν αναγκαία: λόγοι εθνικής ασφαλείας την επέβαλαν. Σε περίπτωση γεωπολιτικών εντάσεων η δραχμή μπορούσε να αποδειχθεί ανίσχυρη για αγορά πρώτων υλών, στρατιωτικού υλικού κ.ά., κάτι που μπορούσε να γίνει με χρυσό, που ήταν, είναι και θα είναι αποδεκτός στις διεθνείς συναλλαγές. Σήμερα το ευρώ είναι το δεύτερο (μετά το δολάριο) ισχυρότερο νόμισμα στον κόσμο, είναι ευρέως αποδεκτό στις διεθνείς συναλλαγές και καμμία χώρα ή συνασπισμός χωρών δεν μπορεί να επιβάλει εμπάργκο εναντίον του, όπως εύκολα μπορούσε να συμβεί με την δραχμή.

* Και άλλοι πούλησαν

Για τους ίδιους λόγους οι περισσότερες ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες ακολουθούν την ίδια πολιτική. «Πριν από την πώληση χρυσού από την Τράπεζα της Ελλάδος είχαν προηγηθεί άλλες ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες» αναφέρει ο κ. Μαντζαβίνος. Οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες όχι μόνο δεν επιδιώκουν τη συσσώρευση επιπλέον διαθεσίμων σε χρυσό, αλλά έχουν συνάψει μια «συμφωνία κυρίων» για περιορισμένη και ελεγχόμενη πώληση ποσοτήτων χρυσού από τα διακρατούμενα διαθέσιμά τους. Με την συμφωνία αυτή επιδιώκεται η αποφυγή μαζικών πωλήσεων χρυσού, οι οποίες θα προκαλούσαν αναστάτωση στην αγορά χρυσού και μεγάλες διακυμάνσεις στην τιμή του.

Βέβαια υπάρχουν και οι παραδοσιακά «χρυσόφιλες» χώρες, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, που διατηρούν υψηλά αποθέματα. Σύμφωνα με στοιχεία που αφορούν το τέλος του 2002, τα αποθέματα της Γερμανίας ανέρχονταν σε 3.448 τόνους, της Γαλλίας σε 3.024 τόνους, της Ιταλίας σε 2.451 τόνους, της Πορτογαλίας σε 606 τόνους, της Ισπανίας σε 523 τόνους και του Βελγίου σε 258 τόνους. Τα αποθέματα της Ελλάδας μετά την πώληση των 20 τόνων ανέρχονται σε 127 τόνους, ποσότητα σημαντικά μεγαλύτερη από αυτήν που είχε μεταφέρει το 1941 ο Μαντζαβίνος πατήρ.

* Πού έχουμε τις ράβδους

Ο χρυσός της Ελλάδος βρίσκεται κατά ένα μέρος στο θησαυροφυλάκιο της Τραπέζης της Ελλάδος, στα υπόγεια του κεντρικού κτιρίου της Πανεπιστημίου, και κατά ένα άλλο στο εξωτερικό. Ένα κομμάτι του ελληνικού χρυσού βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (EKT), την οποία οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες «προίκισαν» με χρυσό και συναλλαγματικά διαθέσιμα. Κάθε τράπεζα συνέβαλε στην δημιουργία των αποθεμάτων χρυσού της EKT ανάλογα με το «ειδικό βάρος» της χώρας της. H ελληνική «συνεισφορά» παραμένει στην κατοχή της Τραπέζης της Ελλάδος και εμφανίζεται ως περιουσιακό στοιχείο της στον ισολογισμό της. Ελληνικός χρυσός, κατατεθειμένος σε ράβδους διεθνών προδιαγραφών, βρίσκεται στην Fed (την κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ) και στην Τράπεζα της Αγγλίας, εκεί όπου υπάρχουν αγορές που πληρώνουν τόκο για καταθέσεις χρυσού.

* Εχει χαμηλό τόκο

Ο τόκος όμως είναι ελάχιστος, μόλις 0,1%, αναφέρουν στην Τράπεζα της Ελλάδος, και οι καταθέσεις κρίνονται ασύμφορες. Πρέπει να σημειωθεί ότι η διατήρηση χρυσού επιβαρύνεται και από υψηλά «φύλακτρα», σε σημείο ώστε να είναι ασύμφορη. «Πολλές φορές κοστίζει η διακράτηση χρυσού» αναφέρει ο κ. Μαντζαβίνος.

Ο χρυσός έπαψε να είναι ελκυστικός για επένδυση εδώ και πολλά χρόνια. Όσοι κρατούσαν χρυσό τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 έβλεπαν ότι έχαναν σε σχέση με άλλες τοποθετήσεις, είτε αυτές ήταν ακίνητα είτε καταθέσεις, που είχαν αρχίσει να αποδίδουν ικανοποιητικούς τόκους. Οι συσσωρευμένοι τόκοι, π.χ., μιας δεκαετίας αντιστάθμιζαν τις απώλειες στην αγοραστική δύναμη της δραχμής ύστερα από μια υποτίμηση ή ταχεία διολίσθηση, που ήταν συχνό φαινόμενο στην σύγχρονη οικονομική ιστορία της χώρας. H ανασφάλεια που δημιουργούσε η δραχμή οδηγούσε στην διακράτηση χρυσού. Με μόνη εξαίρεση την άνοδο της τιμής του στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’70, η εικόνα δεν άλλαξε τις δύο επόμενες δεκαετίες. Αντίθετα, τα έσοδα που απέφεραν οι καταθέσεις και τα ρέπος την εποχή εκείνη καθιστούσαν τις τοποθετήσεις σε χρυσό ασύμφορες.

Έτσι σταδιακά οι Έλληνες απομακρύνθηκαν από τον χρυσό και οι επισκέψεις ιδιωτών αλλά και επιχειρηματιών στην Τράπεζα της Ελλάδος για ρευστοποίηση των χρυσών νομισμάτων και πλακιδίων που κατείχαν πλήθαιναν. Ζήτηση υπήρχε μόνο για αγορά αναμνηστικών χρυσών λιρών για δώρα κυρίως σε γεννήσεις ή επετείους. Κάθε χρόνο από το 1965, όταν θεσπίστηκε η ονομαστικοποίηση στην αγορά χρυσών λιρών, το ισοζύγιο των αγορών και των πωλήσεων χρυσού στα γκισέ της Τραπέζης της Ελλάδος ήταν καθαρά υπέρ των ρευστοποιήσεων. H ονομαστικοποίηση, που σήμαινε ότι για την αγορά νέων χρυσών λιρών και άλλων νομισμάτων ο αγοραστής έπρεπε να έδινε τα στοιχεία του και ήταν υποχρεωμένος να αποδείξει ανά πάσα στιγμή σε αιφνιδιαστικό έλεγχο από τις αρχές ότι διατηρούσε στην κατοχή του τα χρυσά νομίσματα, έδρασε αποτρεπτικά για την αγορά χρυσών λιρών. Πολλοί ήσαν εκείνοι που έσπευδαν στην Τράπεζα για να τις ρευστοποιήσουν.


* Ανεσύρθησαν από τα σεντούκια

Από τις ρευστοποιήσεις χρυσών λιρών και πλακιδίων χρυσού που βρίσκονταν σε θυρίδες και σεντούκια η Τράπεζα της Ελλάδος συγκέντρωσε τα τελευταία 40 χρόνια περισσότερους από 80 τόνους! Μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια η κεντρική τράπεζα έχει λιώσει και έχει μετατρέψει σε ράβδους διεθνών προδιαγραφών 81 τόνους χρυσού που αγόρασε με τη μορφή χρυσών νομισμάτων και πλακιδίων. Το ένα τέταρτο από αυτή την ποσότητα (20 τόνοι) αποφασίστηκε να πωληθεί προκειμένου να επενδυθεί σε ασφαλείς τοποθετήσεις που αποφέρουν αποδόσεις από 2% ως 4% (όπως, π.χ., ομόλογα ευρωπαϊκών κυβερνήσεων) έναντι της σχεδόν μηδενικής απόδοσης των τοποθετήσεων σε χρυσό.

H Τράπεζα της Ελλάδος, σύμφωνα με το καταστατικό της, αγοράζει χρυσά νομίσματα και πλακίδια χρυσού που πωλούν οι ιδιώτες. Σε αυτή την μορφή όμως ο χρυσός δεν είναι εμπορεύσιμος και κατά συνέπεια δεν μπορεί να αξιοποιηθεί. Γι’ αυτόν τον λόγο απεφάσισε να αναβαθμίσει ποιοτικά αυτά τα χρυσά νομίσματα και πλακίδια που αγόραζε από το κοινό και να τα μετατρέψει σε ράβδους διεθνών προδιαγραφών, που είναι εμπορεύσιμες. Οι μετατροπές αυτές ολοκληρώθηκαν εκτός Ελλάδος, σε οίκους που διέθεταν τις απαραίτητες εγκαταστάσεις και ανάλογη εξειδίκευση, ενώ για ευνόητους λόγους έγιναν με απόλυτη μυστικότητα και με την συνδρομή της Ελληνικής Αστυνομίας.

* Θα βγάλουν και κέρδη

Σύμφωνα με την διοίκηση της Τραπέζης της Ελλάδος, η απόφαση της κεντρικής τραπέζης να πωλήσει 20 τόνους χρυσού από τα συνολικά αποθέματά της ύψους 147 τόνων εντάσσεται στο πλαίσιο της αποδοτικότερης διαχειρίσεως του χαρτοφυλακίου της. Επομένως η ρευστοποίηση οδηγεί απλώς σε διαφοροποίηση του χαρτοφυλακίου της Τραπέζης της Ελλάδος και αφορά σε τμήμα της ποσότητας χρυσού που είχε συγκεντρωθεί από τις αγορές νομισμάτων των τελευταίων ετών.

Οι υψηλότερες αποδόσεις από την τοποθέτηση του προϊόντος της πωλήσεως του χρυσού, ύψους 207 εκατ. ευρώ, θα αποφέρουν επιπλέον έσοδα στην Τράπεζα, τα οποία εκτιμάται ότι σε ετήσια βάση θα ανέλθουν σε 5 εκατ. ευρώ περίπου. Το ποσό που αντιστοιχεί στην χρήση του 2003 θα προσμετρηθεί κατά τον υπολογισμό των κερδών της χρήσεως, την διάθεση των οποίων θα αποφασίσει η γενική συνέλευση των μετόχων την άνοιξη του 2004, όπως προβλέπει ο νόμος.

βῆμα

Τί ἀκριβῶς μᾶς λέει τό παραπάνω;
Ὁ πατὴρ Μαντζαβῖνος ἀνέλαβε νὰ διασώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια τῶν Γερμανῶν τὸν ἑλληνικὸ χρυσό.
Ὄχι τὸν βασιλικό, ποὺ ὅπως ἤδη διαβάσαμε, τὸν …«τσίμπησαν» οἱ …«φίλοι μας οἱ Ἄγγλοι», λίγο ἀργότερα, ἀλλὰ τὸν δημόσιο χρυσό, γιὰ τοῦ ὀποίου τὴν φύλαξιν ἦταν ὑπεύθυνη ἡ Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος καὶ κατ’  ἐπέκτασιν ὁ τραπεζίτης πατὴρ Μαντζαβῖνος.
Σωστά;;




Δῆλα δὴ ὁ πατὴρ Μαντζαβῖνος τσακίστηκε γιὰ νὰ σώσῃ τὸν Ἑλληνικὸ χρυσὸ ἀπὸ τοὺς …Ἕλληνες, πρὸ κειμένου νὰ τὸν παραλάβουν, ἐπισήμως οἱ …Rothschild!!!!

Προσοχὴ προσοχή!!!
Νὰ μὴν πιστέψουμε πὼς ὁ χρυσὸς ἐπέστρεψε ἐδῶ, μετὰ τὸ πέρας τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

«…Οι πληροφορίες για την περιπετειώδη διάσωση του ελληνικού χρυσού σταματούν στην Πραιτώρια και στις ευχαριστίες των ελληνικών αρχών «πρὸς τὸν ὑπέροχον Κυβερνήτην τῆς Νοτίου Ἀφρικῆς στρατάρχην Γιὰν Σμᾶτς, διὰ τὴν βοήθειάν του καὶ τὰ φιλελληνικὰ αἰσθήματά του»….
Είναι πολύ γνωστές, άλλωστε, οι στενές σχέσεις του με την βασιλική αυλή και ειδικά την Φρειδερίκη …

Πώς και πότε από εκεί μετεφέρθη στο Λονδίνο, όπου από τα τέλη Σεπτεμβρίου 1941 είχε εγκατασταθεί ο βασιλιάς Γεωργίος Β και η εξόριστη κυβέρνηση παραμένει… κρατικό μυστικό! Μέχρι τον προηγούμενο Φεβρουάριο ακόμη δεν ξέραμε ότι μέρος του παραμένει ακόμη εκεί για «ιστορικούς λόγους».
Εντύπωση προκαλεί ακόμη και σήμερα ότι η μεταφορά του χρυσού, τουλάχιστον από την Αλεξάνδρεια ως το Ντουρμπάν, δεν ασφαλίστηκε. Την παράλειψη οι αρμόδιοι προσπάθησαν να την διασκεδάσουν μεταπελευθερωτικά. Γλυτώσαμε, έλεγε ο Μαντζαβίνος 500.000 λίρες (τόσο υπολογίζονταν τ΄ ασφάλιστα)! Για σύγκριση η αξία του χρυσού, μαζί με τα συναλλαγματικά αποθέματα της ΤτΕ υπολογίζονταν σε 37 εκατ. λίρες. Η αποδέσμευση του χρυσού από την Τράπεζα της Αγγλίας, έγινε τμηματικά μετά την απελευθέρωση και ένα μέρος του, κάτω από δυσδιάκριτες συνθήκες, βρίσκεται το 1946 στην κεντρική αμερικανική τράπεζα….»

Ἡ μυθιστορηματικὴ διάσωσις τοῦ ἑλληνικοῦ χρυσοῦ.

Καί ὁ υἱός Μαντζαβῖνος τί ἀπέγινε;  Μήπως ἐπορεύθη στά βήματα τοῦ πατρός του;
Χμμμ….
Τὸ μῆλο κάτω ἀπὸ τὴν μηλιά… Κι ὁ Μαντζαβῖνος …διάδοχος!!!
Μέλος τοῦ συμβουλίου νομισματικῆς πολιτικῆς τῆς «τραπέζης τῆς Ἑλλάδος»!!!
Δῆλα δὴ κι αὐτὸς στὴν ὑπηρεσία τῶν Rothschild, ἄν καὶ  πληρώνεται κανονικότατα ἀπὸ ἐμᾶς!!!
Δῆλα δὴ μιλᾶ, ἀποφασίζει, ὑπογράφει γιὰ τὸν ΔΙΚΟ ΜΑΣ χρυσό, ἀλλὰ πάντα κατ’  ἐντολὴν τῶν Rothschild!!! Ὁ ὁποῖος χρυσός, ὅπως ἀναφέρουν οἱ δικές τους ὁμολογίςε, γιὰ …ἀγνώστους λόγους, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ἐπέστρεψε στὰ δικά μας χέρια ἀκέραιος, ἐφ΄  ὅσον μέρος του παραμένει γιὰ …«ἱστορικοὺς λόγους» στὴν Μεγάλη Βρεταννία κι ἀκόμη ἕνα τμῆμα του πέρασε (μέ ποίου τίς ἐντολές;;;) στὶς ΗΠΑ, ἀπὸ …τότε!!! (Πότε ἀκριβῶς;;;)

Κι ἀκολούθως ἔχουμε στὴν συνέχεια τὴν κυβέρνησιν τοῦ σοσιαλιστοῦ (ἀριστεροῦ) Σημίτη, ποὺ ἐξακολουθεῖ τὴν καταστροφή!!!
Κι αὐτὸς ὁ κύριος Μαντζαβῖνος, σὲ ἀγαστὴ συνεργασία μὲ τὴν κυβέρνησιν (τοῦ ἀριστεροῦ, ἀλλὰ προστατευομένου τῶν Rothschild) Σημίτη, καὶ πάντα ὑπὸ τὴν σκέπη τῆς τραπέζης τῶν Rothschild, ξεπούλησε, γιὰ μίαν ἀκόμη φορὰ τὸν ΔΙΚΟ μας χρυσό, ὅσο ὅσο, πρὸ κειμένου νὰ παραμείνουν τὰ ταμεῖα μας ἄδεια, νὰ ἐξαρτώμεθα ἀπὸ τὶς ὀρέξεις τῶν τραπεζιτῶν καὶ φυσικὰ νὰ διασφαλισθῇ μὲ ὅλα τὰ μέσα, τὸ ὅ,τι ΔΕΝ Θὰ σηκώσουμε μὲ καμμίαν δύναμιν κεφάλι.
Διότι, ἀρχικῶς κυνήγησαν, διέλυσαν καὶ κατέστρεψαν τὴν πρωτογενὴ παραγωγὴ καὶ τὴν βιομηχανία, μὲ τὴν ἐπίσης ἀγαστὴ συνδρομὴ τοῦ ΚΚΕ (τῶν Rothshcild…)

Γιατί στό λεξιλόγιον τῶν …προοδευτικῶν δέν χωρᾶ τό ὄνομα Rothshcild;;;

Γιατί ὁ Marx ΔΕΝ …«γνώριζε» τόν Rothschild;

Στὴν συνέχεια δέσμευσαν ὅλα τὰ ἀποθεματικὰ τῶν ταμείων, τοῦ δημοσίου ἀλλὰ καὶ τῶν πολιτῶν, μέσῳ τοῦ ἄνευ ὁρίου, κρίσεως καὶ λογικῆς «δανεισμοῦ», μὲ «χρῆμα» ποὺ τὴν ἀξία του …καθῴριζε ἡ Goldman Sachs, ἡ Lehman Brother, ἡ Morgan Stanley  καὶ οἱ λοιπὲς ἐπιχειρήσεις τῶν  Rothschild, (καὶ τῶν …«θυγατρικῶν» τους) οἱ ὁποῖες ὅμως ἤδη μᾶς ἤλεγχαν μὲ τὸ νὰ ἔχουν τοποθετήσει τὰ κατάλληλα (δικά τους) πρόσωπα στὶς κατάλληλες θέσεις, καὶ τέλος μᾶς ἀνεκοίνωσαν πὼς θὰ φέρουν τὸ ΔΝΤ (τῶν Rothschild), γιὰ νὰ μᾶς …ἐπαναφέρῃ (λέμε τώρα) στὸν …«ἴσιο δρόμο» τῆς ἀπολύτου δουλείας!!!

 


(Τὰ παραπάνω  ἀπὸ ἐδῶ, ἐδῶ, ἐδῶ, ἐδῶ, ἐδῶ,  ἐδῶ, ἐδῶ, ἐδῶ κι  ἐδῶ.)

Ποιός εἶπε τί καί γιατί;;
Ἔχουν ἄδικο τά «ἀριστερά» κατακάθια νά μήν ἀναφέρονται στό ὄνομα τῶν Rothschild; Δαγκώνεις τό χέρι πού σέ ταΐζει;;; Δὲν τὸ δαγκώνεις….

Ὁ…«ἐπαναστάτης» ποὺ τρέχει ἀπὸ τὸ Bookings στὸ Levy καὶ στὸ City τῶν Rothschild…!!!

Ἀφῆστε δὲ ποὺ ἀκόμη καὶ στὴν Χαλκιδικὴ τὸν χρυσό, καθὼς καὶ ΟΛΗν τὴν περιβαλλοντικὴ καταστροφή, ἐπίσης Rothschild τὴν πραγματοποιοῦν.

Τελικῶς δὲν εἶναι ὁ Μπόμπολας ἀλλὰ οἱ Ῥότσιλντ!!

(Καὶ νὰ σκεφθοῦμε ἐπὶ πλέον πὼς ἔχουν ἐμπλοκὴ ἀκόμη καὶ στὰ τοῦ περιβάλλοντος, μέσῳ τοῦ  David Mayer de Rothschild, γνωστοῦ, στὰ …παρασυνωμοσιολογιὰ κι ὡς …ἀντιχρίστου!!! Ἀλλὰ ΚΑΙ τὸ θέμα περιβάλλον τοὺς κόπτει τόσο ὅσο νὰ τὸ …σακατεύουν, νὰ θησαυρίζουν ἀκόμη περισσότερο καὶ νὰ μᾶς δουλοποιοῦν παραπάνω ἀπὸ ὅ,τι ἤδη εἴμαστε!!!)

Ὅπου χρυσὸς λοιπὸν κι αὐτοὶ ἀπὸ πίσω…

Ὁ μόνος λόγος ποὺ τὸ Μάλι λιμοκτονεῖ εἶναι οἱ Rothschild!!!

Οἱ Ἀργυραμοιβοὶ (Μέρος 2)

Συνεπῶς; Ποῦ εἴμαστε;
Γιατί τώρα ἐνασχολούμεθα μέ τό νά προσφέρουμε κάι τόν ὑπόλοιπον χρυσό κι ὄχι πρό μερικῶν ἐτῶν;
Τί συμβαίνει κι ἔχουν ξαμολύσει τά τσιράκια τους, πρό κειμένου νά μαζέψουν ὅσον χρυσό κυκλοφορεῖ στήν ἀγορά;;; (Χιλιάδες τὰ μαυραγορίτικα ἐνεχυροδανειστήρια, ἀλλὰ οὐδεὶς ἀσχολεῖται καὶ μὲ αὐτά!!!)
Καί γιατί ὡς χώρα ΔΕΝ κατέχουμε παρά ἐλάχιστα ἀποθέματα σέ χρυσό πλέον;;;
Τί θά γίνη σέ περίπτωσιν πολέμου; Πῶς θά ἀνταπεξέλθουμε στίς ἀνάγκες δίχως αὐτά τά ἀποθέματα, σέ περίπτωσιν ἀπολύτου καταῤῥεύσεως; Πάλι στά πόδια τῶν Rothschild  θά προσπέσουμε;
Μά καλά; Ἕνας Ἔλλην ΔΕΝ βρίσκεται σέ αὐτό τό σκατοκράτος πού νά ἀντισταθῇ στήν ἰσοπέδωσιν;
Τόσο πουλημένοι πιά ὅλοι;

Φιλονόη

Υ.Γ. Κανένα μυστήριον μὲ τὸν χρυσό. Ὁ κατέχων τὸν χρυσὸ προγραμματίζει τὸ ποιοί, πότε, πῶς, ποῦ, μὲ ποιὸν τρόπο, ἀπο ποιὸν δρόμο θὰ ἐξυπηρετήσουν τὰ σχέδιά του. Ὁ μὴ κατέχων τὸν χρυσὸ ἁπλῶς σπεύδει νὰ …σουρθῇ πίσω ἀπὸ τὸν κατέχοντα. Κι ἐμεῖς εἴπαμε… Μὲ ἐθελοδούλους πολιτικοὺς πορευόμεθα…

το είδα