Το άτομο που οι εφημερίδες και οι ραδιοτηλεοράσεις τα τελευταία τρία χρόνια θριαμβευτικά αποκαλούσαν "Δήμαρχο Αθηναίων" δεν αποτελεί στο εξής μονάχα μια "απλή" και "συνηθισμένη" -όπως και τόσες άλλες στο παρελθόν- περίπτωση "εκλογής" η οποία προέκυψε εξαιτίας ενός απολίτικου συνονθυλεύματος που εν μέσω οργιάζουσας "Δημοκρατίας" βαφτίζεται "πλειοψηφία" όταν στην πραγματικότητα της θηριώδους αποχής δεν υπερβαίνει το 15 (το πολύ 20) τοις εκατό.
Σημειωτέον, τα ίδια εκτρωματικά ίσχυσαν και για το αλαζονικό συνεταιράκι του στη Θεσσαλονίκη. Άλλωστε αν επρόκειτο αποκλειστικά και μόνο για κάτι τέτοιο, θα ηχούσε ολίγον τι "αθώο" κι ένεκα ο προ πολλού "αντιπροσωπευτικότατος" εκλογικός συρμός εύκολα πια το προσπερνά κανείς.
Τουναντίον, η περίπτωση αυτή είναι και ανακοινωμένα πλέον κάτι πολύ περισσότερο.
Μιας και με τη βούλα του Κράτους αλλά -το κυριώτερο- και με την ακόμη πιο έγκυρη βούλα των μηντιαρχών πατρόνων του, ο λεγόμενος αυτός "Δήμαρχος" είναι από δώ και μπρός και επισήμως παράνομος. Παράνομος κι αντισυνταγματικός. Πράγμα που κι αυτό προφανώς ισχύει για το προαναφερθέν αλαζονικό τακίμι του με τα παλιμπαιδίζοντα σκουλαρίκια (πλην όμως τεκμήρια "προοδευτικότητας"!!) και τις επικοινωνιακές παραστάσεις.
Βέβαια, όλα αυτά, όσο κι αν συν τω χρόνω αποδεικνύονται (επαναλαμβάνεται, και ΕΠΙΣΗΜΩΣ) παράνομα, αντισυνταγματικά κι εγκληματικά, στην