Πολύς λόγος έχει γίνει για το περίφημο τέλος ακινήτου που επεβλήθη μέσω ΔΕΗ την περίοδο που Υπουργός Οικονομικών ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Από την πρώτη στιγμή νομικοί κύκλοι επεσήμαναν το προφανές: ότι η μεθόδευση της επιβολής δημοσιονομικού μέτρου, δηλαδή φόρου, διαμέσου ενός Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου όπως είναι η ΔΕΗ προσκρούει στις διατάξεις του Συντάγματος και συνεπώς η παροχή ή μη ρεύματος δεν μπορεί να συνδέεται με την καταβολή του συγκεκριμένου τέλους.
Αυτό επιβεβαιώθηκε πρόσφατα από την υπ’αριθ. 1101/2012 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών με την οποία η ΔΕΗ υποχρεώθηκε:
α) να μην διακόπτει την παροχή ρεύματος στους καταναλωτές που δεν καταβάλλουν το τέλος ηλεκτροδότησης,
β) να δέχεται την καταβολή από τους καταναλωτές του αντιτίμου των λογαριασμών που εκδίδει, αφαιρουμένου του αναγραφόμενου ποσού του τέλους ηλεκτροδότησης,
γ) να μην ενσωματώνει, υπολογίζει και καταλογίζει στους λογαριασμούς κατανάλωσης ρεύματος που αυτή εκδίδει το τέλος ηλεκτροδότησης, την επιφάνεια του ηλεκτροδοτούμενου ακινήτου και το επιβαλλόμενο ποσό, να απειληθεί σε βάρος χρηματική ποινή 300 ευρώ για κάθε μία επιμέρους και ανά καταναλωτή αλλά και κατά ημέρα παραβίαση εκάστης των παραπάνω παραβιάσεων και να αναγνωριστεί το δικαίωμα των καταναλωτών να αξιώνουν μεμονωμένα αποζημίωση για κάθε μία από τις παραπάνω βλαπτικές συμπεριφορές της ΔΕΗ.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η απόφαση δεν είναι τελεσίδικη και δεν παράγει προς το παρόν δεδικασμένο, ανοίγει
