Η κατάρρευση του καπιταλιστικού κυβερνητικού οικοδομήματος όταν δεν υπάρχει το επαναστατικό ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ το οποίο θα προωθήσει την ΑΝΑΤΡΟΠΗ συνολικά του καθεστώτος, οδηγεί στην αναπαλαίωση με τα ίδια υλικά της σήψης. Τότε δηλαδή το καθεστώς «αναγεννάται» από την τέφρα του. Η πολιτική μας ιστορία
έχει τελεσίδικα αποφανθεί και πάνω σ’ αυτό. Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός είναι ο φαύλος κύκλος των εκλογικών αναπαλαιώσεων (θα το δούμε στη συνέχεια).
Πολλοί μεθάνε με την προσδοκία ότι οι σημερινές εκλογές θα «ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΝ» το πολιτικό σκηνικό, επειδή θα καταγράψουν απλώς την κατάρρευση των δύο κυβερνητικών κομμάτων και θα αναδείξουν κάποιες άλλες δυνάμεις, κυρίως το ΣΥΡΙΖΑ ή τους παρακρατικούς θύλακες της Χρυσής Αυγής.
Αναμφίβολα η κατάρρευση αυτού του κυβερνητικού
οικοδομήματος (ΠΑΣΟΚ,ΝΔ) είναι ένα θετικό βήμα, κυρίως επειδή θα επιφέρει πολιτικές ζυμώσεις και θα ξαναφέρει στο προσκήνιο κάποια ουσιαστικά πολιτικά ζητήματα, ωστόσο αυτό το βήμα δεν είναι απλώς ΜΕΤΕΩΡΟ, αλλά και βήμα για να εγκλωβιστεί η λαϊκή ΟΡΓΗ σε νέες θανάσιμες ΟΥΤΟΠΙΕΣ, στους εκλογικούς αγωγούς ΑΝΑΠΑΛΑΙΩΣΗΣ του καθεστώτος, στο άνοιγμα του νέου φαύλου κύκλου της εκλογικής ΑΠΑΤΗΣ.
ΟΣΟΙ καλλιεργούν απλώς την ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ της κατάρρευσης του πολιτικού σκηνικού, μέσω αυτών των εκλογών, δίχως να υπογραμμίζουν και να αναλύουν ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ τα νέα «δολώματα» και «αγκίστρια» της αναπαλαίωσης του καθεστώτος, συμβάλλουν στη διάδοση της καθεστωτικής μυθολογίας και στην ανακύκλωση του φαύλου εκλογικού κύκλου.
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ η κατάρρευση των δύο κυβερνητικών πυλώνων, όσο και αν αυτή αποτυπωθεί εκλογικά, καμία ΑΝΑΤΡΟΠΗ του πολιτικού σκηνικού δεν θα επιφέρει. Απλώς θα ΑΝΑΔΙΑΤΑΞΕΙ τις καθεστωτικές δυνάμεις και θα ανοίξει το νέο κύκλο της ΑΝΑΠΑΛΑΙΩΣΗΣ του καθεστώτος, αν οι θετικές πολιτικές ζυμώσεις που θα προκληθούν από αυτήν την αναδιάταξη δεν προσλάβουν ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΟ χαρακτήρα, δηλαδή χαρακτήρα πολιτικής και οργανωτικής συγκρότησης της λαϊκής ΟΡΓΗΣ στο δρόμο.
Με τα σημερινά δεδομένα του λαϊκού κινήματος αυτή η εκλογική «ανατροπή» του πολιτικού σκηνικού οδηγεί στον εκλογικό κρετινισμό και στην Πίστη στα νέα πολιτικά σχήματα της εκλογικής ΑΠΑΤΗΣ.
Το κυριότερο και το χειρότερο από αυτά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ: Η ΑΝΑΔΙΑΤΑΞΗ της κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ, η αντικατάσταση του ΠΑΣΟΚ με ένα νέο πολιτικό έκτρωμα, παρασάγγας πίσω από το ιστορικό ΠΑΣΟΚ…
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό-προβάλλεται και προβάλλεται από τους καθεστωτικούς μηχανισμούς σαν τη «δύναμη ανατροπής». Ουσιαστικά σαν τη δύναμη εκείνη που θα «ανανεώσει» (αναπαλαιώσει) τον κυβερνητικό πυλώνα του ΠΑΣΟΚ και τις ιστορικές του κληρονομιές (βενιζελισμός, Ένωση Κέντρου, κ.λπ), σαν τη δύναμη που θα ενώσει όλα τα «τεμάχια» και αποκόμματα του ΠΑΣΟΚ και της «αριστεράς», ΣΕ ένα νέο κυβερνητικό κόμμα…
Θα επαναληφτεί δηλαδή ο μεταδικτατορικός κύκλος όπου η Ένωση Κέντρου ξεψυχούσε και το ΠΑΣΟΚ αναπαλαίωνε το σκηνικό με την απορρόφηση της ‘Ενωσης Κέντρου και άλλων «αριστερών» και «δημοκρατικών» δυνάμεων…
Αυτός ο φαύλος κύκλος των εκλογικών «ανατροπών» και αναπαλαιώσεων διατρέχει σαν κόκκινη γραμμή την πολιτική μας ιστορία.
Αν παρατηρήσουμε την ιστορία θα διαπιστώσουμε τούτο: Ότι οι αναπαλαιώσεις της συντηρητικής παράταξης (Δεξιά) ήταν ισορροπημένες και με μικρότερους εσωτερικούς κραδασμούς, ενώ οι αναπαλαιώσεις στην «προοδευτική παράταξη» (στα καθαρόαιμα καπιταλιστικά κόμματα) ήταν επώδυνες «γέννες», περνούσαν μέσα από διασπάσεις του «προοδευτικού» χώρου.
Π.χ. Από τον «Ελληνικό Συναγερμό» του Παπάγου περάσαμε ομαλά στην ΕΡΕ του Καραμανλή.
Ο Καραμανλής, ο δοτός από το παλάτι αρχηγός του κόμματος του Παπάγου, αντικατέστησε, το Γενάρη του 1956 τον «Ελληνικό Συναγερμό» με την «Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση» (ΕΡΕ), εμπλουτίζοντας το νέο αυτό κόμμα με διάφορες πτέρυγες του Κόμματος των Φιλελευθέρων, όπως ο Ευάγγελος Αβέρωφ Τοσίτσας, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο Γρηγόριος Κασιμάτης…
Η συνέχεια της ΕΡΕ ήταν η «Νέα Δημοκρατία»: Και εδώ οι εσωτερικές τριβές είχαν επεισοδιακό χαρακτήρα…
Στην άλλη παράταξη τα πράγματα δεν ήταν ομαλά. Ο Βενιζελισμός «ανανεωνόταν» (αναπαλαιωνόταν) μέσα από σφοδρές και οδυνηρές διασπάσεις.
Η Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου ήταν το προϊόν μιας διαδικασίας διασπάσεων και συνθέσεων του βενιζελικού χώρου.
Το κόμμα των «Φιλελευθέρων» (βενιζελικό) είχε καταρρεύσει ολοκληρωτικά τα χρόνια 1958-1961, τότε που δεύτερο κόμμα στις εκλογές είχε αναδειχτεί η «αριστερά» (ΕΔΑ).
Το 1961 ο Γεώργιος Παπανδρέου αναπαλαίωσε, ανασύνθεσε και αναβίωσε τον ελληνικό φιλελευθερισμό ιδρύοντας το κόμμα Ένωση Κέντρου, ένα συνασπισμό των παλιών φιλελεύθερων βενιζελικών και απογοητευμένων συντηρητικών.
Σημείωση: Αν εξετάσει κανείς την ιστορία του Γεωργίου Παπανδρέου θα διαπιστώσει ότι στην αφετηρία της (1935) είχε σαν σημαία της το «Δημοκρατικό Σοσιαλισμό».
Με πιο ριζοσπαστικό «σοσιαλισμό» ξεκίνησε και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα.
Μετά την πτώση της χούντας η Ένωση Κέντρου υπήρχε ακόμα με το Γεώργιο Μαύρο και άλλα αποκόμματα τύπου Ζίγδη.
Ενδεικτικά είναι τα αποτελέσματα των εκλογών του 1974:
Νέα Δημοκρατία Κωνσταντίνος Καραμανλής 2.669.133, 54,37%
- Ένωσις Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ.-Ν.Δ.) Γεώργιος Μαύρος 1.002.559, 20,42%
- Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ) Ανδρέας Παπανδρέου 666.413, 13,58%
- Ενωμένη Αριστερά (Ε.Α.) Ηλίας Ηλιού 464.787, 9,47%
- Εθνική Δημοκρατική Ένωσις (Ε.Δ.Ε.) Πέτρος Γαρουφαλιάς 52.768, 1,08%
Δημοκρατική Ένωση Κέντρου (Δ.Ε.Κ.) Ιωάννης Ζίγδης 8.509, 0,17%
Γίνεται ορατό ότι ο καθεστωτικός πυλώνας της Ένωσης Κέντρου είχε καταρρεύσει και πρόβαλε παλιρροϊκά ο νέος καθεστωτικό πυλώνας της ριζοσπαστικής «σοσιαλιστικής» ρητορείας…
Σήμερα ανοίγει ένα νέος κύκλος που θα συνεχίσει το φαύλο αυτό εκλογικό κύκλο της ΑΝΑΠΑΛΑΙΩΣΗΣ. Το ΠΑΣΟΚ καταρρέει και ο αγώνας μέχρι εσχάτων επικεντρώνεται στο ποια δύναμη θα ηγεμονεύσει, θα ανασυνθέσει και θα αναπαλαιώσει το καταρρέον ΠΑΣΟΚ.
Φαίνεται ότι ο «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας θα αναπαλαιώσουν τη ΣΗΨΗ και την κατάρρευση του πασοκικού κράτους και παρακράτους…
Αυτό που δεν θέλουν να καταλάβουν πολλοί είναι ότι όλα αυτά δεν αποτελούν ΑΝΑΤΡΟΠΗ του πολιτικού σκηνικού, αλλά ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ του και ΑΝΑΠΑΛΑΙΩΣΗ του με τις πιο μοχθηρές δυνάμεις της νεοταξικής «αριστεράς»: Τον ΣΥΡΙΖΑ…
Χωρίς επαναστατικό κίνημα καμία ανατροπή δεν μπορεί να υπάρξει και χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατικό ΚΙΝΗΜΑ: Αυτά για τους πολύχρωμους «αριστερούς» που μεθάνε με την «επανάσταση» του ψηφοδελτίου…
το είδα http://resaltomag.blogspot.com/2012/05/blog-post_06.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου