Τα ποσοστά καρκίνου είναι πολύ μεγάλα στις ΗΠΑ σήμερα—ακόμα και ανάμεσα στα παιδιά—και έτσι μερικοί από τους συμβούλους της εταιρείας Mattel θεώρησαν ότι θα
πρέπει να κυκλοφορήσουν μία κούκλα για τα παιδιά που θα έχει καρκίνο για να βρίσκονται μέσα στο πνεύμα της εποχής.
Οι ειδικοί αυτοί, με άλλα λόγια θεωρούν απολύτως λογικό να υλοποιήσουν μία από τις πιο θανατηφόρες ασθένειες σε ένα παιδικό παιχνίδι. “Θα θέλαμε να δούμε μία Πανέμορφη και Καραφλή Barbie που θα προορίζεται για νεαρά κορίτσια που έχουν χάσει τα μαλλιά τους λόγω της χημειοθεραπείας, της αλωπεκίας και της τριχοτιλλομανίας,” αναφέρει κάποιος από αυτούς που υπέγραψαν το αίτημα προς τη Mattel με τον τίτλο “Πανέμορφη και Καραφλή Barbie,” όπου ήταν και το όνομα της ομάδας που προώθησε αρχικά την ιδέα. “Επίσης, είναι κατάλληλη και για τα μικρά κορίτσια που έχουν πρόβλημα να προσαρμοστούν με την απώλεια των μαλλιών της μητέρας τους που υποβάλλεται σε χημειοθεραπείες.
Πολλά παιδιά έχουν δυσκολία να αποδεχθούν αυτή την απώλεια μαλλιών που συμβαίνει στις μητέρες τους, στις αδερφές του, στις θείες τους και στις γιαγιάδες τους ή στις φίλες τους λόγω των χημειοθεραπειών.”
Η Mattel αναφέρει ότι δεν θα πουλήσει σε μαγαζιά λιανικής πώλησης την “Πεντάμορφη και Καραφλή Barbie” αλλά θα την διανέμει σε παιδιά που έχουν καρκίνο και βρίσκονται στα νοσοκομεία των ΗΠΑ και του Καναδά. Κάποιες από αυτές τις κούκλες θα διανεμηθούν και σε άλλες χώρες επίσης σαν μία πράξη καλής θέλησης για όλα τα θύματα του καρκίνου παγκοσμίως.
Όσο και αν φαίνεται γενναιόδωρη και καλοπροαίρετη αυτή η πράξη και τα κίνητρά της δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει το γεγονός των συμβολικών ανησυχητικών επιπτώσεων που έχει μία οποιαδήποτε παιδική κούκλα που μιμείται έναν ασθενή με καρκίνο. Εφόσον η Barbie δημιουργήθηκε σαν μία κούκλα μόδας για να μπορούν τα μικρά κορίτσια να έχουν ένα σημείο αναφοράς—είναι μία άλλη ιστορία το περιεχόμενο αυτό του σημείου—η ιδέα μίας Barbie-ασθενούς με καρκίνο δεν δείχνει μόνο πόσο έχει επικρατήσει αυτή η ασθένεια, αλλά και το πώς κάποιοι προσπαθούν να προβάλλουν τον καρκίνο σαν κάτι το προβλέψιμο, το τυποποιημένο, το σύνηθες και το μοντέρνο (“trendy”).
Με τον ίδιο τρόπο που αν υπήρχε μία παχύσαρκη Barbie ή μία Barbie με λέπρα για παράδειγμα θα ήταν κάτι νοσηρό, η κατασκευή μίας Barbie που πάσχει από καρκίνο αυτό που κάνει είναι μόνο να παρουσιάζει σαν φυσιολογική μία κατάσταση που δεν μπορεί να αποφευχθεί και να θεραπευθεί έξω από το παραδοσιακό ιατρικό μοντέλο θεραπείας. Από το να προσπαθεί η ομάδα “Πεντάμορφη και Καραφλή Barbie” καθώς και η Mattel να παρουσιάσουν τον καρκίνο σαν ένα είδος πολιτιστικού παράγοντα καλό θα ήταν να διοχετεύσουν τις προσπάθειές τους στο να προβάλλουν τρόπους και μεθόδους για πρόληψη ασθενειών, εναλλακτικών μορφών θεραπείας και γενικότερα ενός καλύτερου τρόπου ζωής και διατροφής ήδη μέσα από παιχνίδια με αυτόν τον προσανατολισμό.
Παρόλο αυτά υπάρχει κάποιος που δεν θα περίμενε κανείς να ζητήσει συγγνώμη για την όλη αυτή κίνηση. Ο Andrew Becker, εκπρόσωπος τύπου για την Αμερικανική Εταιρεία Καρκίνου εξαπέλυσε την οργή κάποιων όταν δημοσίευσε στο μπλογκ του ένα άρθρο με τον τίτλο “Η ζήτηση για μία Καραφλή Barbie ξεπερνάει τα όρια.”
Στο άρθρο του ο Becker υποστήριξε ότι αυτή η κίνηση θα κάνει ενδεχομένως περισσότερο κακό στα παιδιά και στους γονείς από ό,τι καλό. “Αν προωθηθούν μαζικά στην αγορά, πολλές από αυτές τις κούκλες θα καταλήξουν σε χέρια κοριτσιών που πιθανώς να μην αποκτήσουν ποτέ καρκίνο ούτε αυτά ούτε οι μητέρες τους. Όμως αυτό που θα καταφέρουν να κάνουν είναι να τρομοκρατήσουν ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού βάζοντάς τα στη θέση ενός υποψήφιου θύματος. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να δημιουργηθεί ένας τέτοιος πανικός,” έγραψε ο Becker .
Εξαγριωμένοι υποστηρικτές της κίνησης για την καραφλή Barbie κατέκλισαν με μηνύματα τη σελίδα της Αμερικανικής Εταιρείας Καρκίνου στο Facebook απαιτώντας την απόλυση του Becker. Κάποιος μάλιστα αποκάλεσε το άρθρο του Becker ανάλγητο. “Υπάρχουν μικρά κορίτσια και αγόρια που νιώθουν ότι δεν ανήκουν πια στην κοινωνία και δεν υπάρχουν παιδιά γύρω τους που να μπορούν να έχουν σχέσεις μαζί τους και να είναι σαν και αυτά,” αναφέρει ένα άλλο σχόλιο.
Σήμερα ο Becker κατέβασε την ανάρτησή του και την αντικατέστησε από μία συγγνώμη. “Όταν έγραψα αυτά που έγραψα ήθελα απλά να εγείρω προβληματισμούς σχετικά με το πώς χειρίζονται και προβάλλουν τον καρκίνο τα μέσα ενημέρωσης και οι σχετικές ομάδες ευαισθητοποίησης. Δεν ήταν σκοπός μου να πω ότι η Αμερικανική Εταιρεία Καρκίνου θεωρεί ότι τα παιδιά θύματα δεν είναι σημαντικά,” γράφει ο ίδιος. Η συγγνώμη του Becker δεν κατεύνασε το πλήθος. “Δεν ξέρει με το τι έχει να κάνει,” αναφέρει ένα σχόλιο, “μία συγγνώμη δεν είναι αρκετή. Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να υπάρξει ισότιμη μεταχείριση στον τομέα του παιδικού καρκίνου και μέχρι αυτός ο άνθρωπος να αναζητήσει αλλού εργασία.”
Θα συμφωνήσουμε με τον Becker ότι όσο και αν φαίνονται καλοπροαίρετες τέτοιες κινήσεις, επί της ουσίας αυτό που κάνουν είναι να εξοικειώνουν τους ανθρώπους σταδιακά και από πολύ μικρή ηλικία με την αρρώστια, την ασχήμια και τα κάθε λογής κακέκτυπα, αλλοιώνοντας καθολικά την αισθητική του βλέπειν, αλλά πολύ περισσότερο του σκέπτεσθαι. Δεν θέλουμε να παρεξηγηθούμε και ούτε προτείνουμε να κλείσουμε τα μάτια σε κάτι αρκετά σοβαρό, όπως ο καρκίνος. Η κίνηση όμως αυτή συνιστά απλά μία αντίδραση σε ένα αποτέλεσμα και όχι ουσιαστική δράση. Η υιοθέτηση τέτοιων προτύπων-εικόνων όχι μόνο δεν απελευθερώνουν το πνεύμα, αλλά προγραμματίζουν τον εγκέφαλο και χειραγωγούν την σκέψη έχοντας πολύ σημαντικές προεκτάσεις.
Δεν εννοούμε απλοϊκά ότι το παιχνίδι με μία κούκλα-ασθενή προκαλεί ασθένειες. Είναι όμως αποδεδειγμένο ότι ο άνθρωπος λειτουργεί σαν μία αδιάσπαστη και αδιαίρετη ενότητα: σώμα ψυχή και πνεύμα. Όλα αυτά αλληλεπιδρούν συμβολικά και λειτουργικά σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξής μας. Το αθώο παιχνίδι με κάτι που δεν είναι “υγιές” δημιουργεί ανάλογες σκέψεις εξίσου μη υγιείς. Και μία κούκλα-ασθενής μπορεί εύκολα να εξασθενήσει, να παλαιώσει ή να ξεχαστεί σε κάποια αποθήκη.
Έχει όμως πετύχει να φέρει στη ζωή αντίστοιχες σκεπτομορφές με διάρκεια ζωής πολύ περισσότερη από μία πλαστική κούκλα και που μπορούν να αναπαράγονται μέσω γενεών χωρίς καν τα μελλοντικά παιδιά να παίξουν με ανάλογα παιχνίδια ή να έχουν την ατυχία να γνωρίσουν τον καρκίνο. Κινήσεις και σκέψεις σαν την παραπάνω δεν είναι τίποτα λιγότερο από ενεργο-πληροφοριακά παράσιτα που εσκεμμένα κάποιοι τα παρουσιάζουν “πεντάμορφα” και πολύ προσεκτικά τα τοποθετούν στα χέρια παιδιών γιατί ακριβώς γνωρίζουν και διακρίνουν την ποιότητα της ενέργειας που τα διαπνέει.
το είδα http://miastala.com/s/archives/24834
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου