Η απόφαση του χθεσινού eurogroup είναι απελπιστικά σαφής. Για την κυβέρνηση δημιουργεί προβλήματα επικοινωνιακής φύσης. Για τα εργατικά και λαϊκά στρώματα όμως, αποτελεί μία ακόμη ταφόπλακα και υποθήκευση του μέλλοντος έναντι των τοκογλύφων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και του «μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δώσετε» των ξένων και Ελλήνων αρπακτικών που ονομάζουν «επενδυτές».
Η σύνοψη είναι τούτη:
Πρώτο: Πρωτογενή πλεονάσματα και λιτότητα διαρκείας έως το 2060 (!), υπό καθεστώς διαρκούς επιτροπείας
Δεύτερο: Καμία απολύτως «ελάφρυνση» χρέους. Απολύτως!
Μόνο μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος (μνημονίου), δηλαδή το καλοκαίρι του 2018, θα συζητηθεί, «αν υπάρχει ανάγκη», για μετάθεση μέρους δανειακών υποχρεώσεων «από 0 έως 15 χρόνια», έτσι ώστε το χρέος να καταστεί «βιώσιμο», δηλαδή να μπορούν οι τοκογλύφοι να εισπράττουν.
Ο Τσίπρας σε συνέντευξή του τον Γενάρη σε συνέντευξή του στην εφημερίδα των Συντακτών έλεγε πως:
«είναι θέμα αξιοπρέπειας, δημοκρατίας, ακόμη και παραβίασης του Συντάγματος, ακόμη και να συζητάμε για προνομοθέτηση νέων μέτρων».
Ωστόσο νομοθέτησε κανονικά μέτρα σφαγής των συντάξεων, μείωσης του αφορολόγητου και άλλα, ύψους 4,5 δις με την αγόγγυστη φυσικά στήριξη όλων των βουλευτών, μαζί και των δήθεν «αριστερούληδων».
Το δικαιολόγησε λέγοντας, πως «τα ψηφίσαμε, αλλά δε θα εφαρμοστούν αν πρώτα δε μας δώσουν ρύθμιση για το χρέος».
Τώρα λοιπόν που για το χρέος δεν πήραν αλλά έδωσαν, πως δικαιολογούνται;
Προσέξτε τι λέει το πρώτο σημείο για τη χθεσινή απόφαση-κόλαφο του eurogroup που
