Εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που άρχισαν οι αυτοαποκαλούμενοι ρεαλιστές να συμφιλιώνονται με αυτά που εμείς αποκαλούμε «παράγωγα της κατοχής», δηλώνουμε κατ’ επανάληψη ότι στην Κύπρο ζούμε το θέατρο του παραλόγου. Να πούμε για το σύνθημα «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» που εγκαταλείφθηκε χάριν του στόχου της «επανένωσης», να πούμε για την λεγόμενη επαναπροσέγγιση που μας έφερε στα πρόθυρα της αναγνώρισης των «θεσμών» του ψευδοκράτους, να πούμε για το «άνοιγμα» των οδοφραγμάτων και τα λογίς-λογίς αλισβερίσια με το ψευδοκράτος; Να πούμε για τις επισκέψεις πολιτικών αρχηγών για ψάρι στην Κερύνεια ή να πούμε για τις πρόσφατες «ιδιωτικές επισκέψεις» του Νίκου Αναστασιάδη, του πρώτου προέδρου στην Παγκόσμια Ιστορία που επισκέφτηκε την κατεχόμενη του πατρίδα ως τουρίστας;
Δεν υπάρχει τέλος στον κατάλογο των ατοπημάτων που διέπραξαν κάποιοι (οι ηγέτες φυσικά έδειξαν τον δρόμο), που σταδιακά, με τη μέθοδο της «σαλαμοποίησης» θα λέγαμε, μας έφεραν στον σημερινό καθημερινό μας ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΦΙΑΛΤΗ. Δεν περνά πλέον μέρα, που να μην ακούσουμε για ακόμα έναν εξευτελισμό που θα πρέπει να υποστούμε ως Έλληνες. Φτάσαμε στο σημείο να διοχετεύουμε δωρεάν ηλεκτρική ενέργεια για να εξυπηρετείται ο Τουρκικός στρατός κατοχής. Ίσως ακούγεται ακραίο, αλλά κάποιοι από εμάς δεν τολμούμε πια να περπατούμε με το κεφάλι ψηλά. Έτσι μας