Ο Φρανσουά Ολλάντ και ο υπουργός Εξωτερικών του, οι πλέον διαφανέστεροι του μπλοκ του ΝΑΤΟ (ας το παραδεχθούμε), επειδή είναι οι λιγότερα βαθιά εμπλεκόμενοι στο γενικό σχέδιο, ή ίσως επειδή είναι απλοί εκτελεστές αυτού του σχεδίου, διευκρίνισαν με σαφήνεια το τι αντιπροσωπεύει το ανατολικο Χαλέπι για το μπλοκ τους, ή, ακριβέστερα, το τι αντιπροσωπεύουν, στα μάτια τους, οι κάτοικοι αυτού του μέρους της δεύτερης πρωτεύουσας της Συρίας.
Δεν είναι παρά μόνο όμηροι, ή ανθρώπινες ασπίδες, τους οποίους υπολογίζουν να χρησιμοποιήσουν για να συνεχίσουν τον πόλεμο τους στη Συρία.
Από το 2011, η στρατηγική των μεντόρων αυτού του πολέμου ήταν η εξής: να σκορπιστούν οι τρομοκράτες σε μικρές ομάδες, με διάφορα εξωτικά ονόματα, σε όλη τη Συρία, διασφαλίζοντας να διεισδύουν τον πληθυσμό των χωριών ή ολόκληρων γειτονιών τα οποία ονομάστηκαν ταυτόχρονα «προπύργια» (αφού η λέξη "εμιράτα, Emirates" απέτυχε να κολλήσει).
Στη συνέχεια, ακολούθησαν οι ΜΚΟ που τοποθετήθηκαν στην καρδιά αυτών των «προπύργιων» με την εντολή να πληροφορήσουν για όλα αυτά που δεν χρειάζονταν, με βάση της ηθικής ακεραιότητας τους ως ΜΚΟ. Μόλις τελείωσε η δικτύωση αυτών των "προπύργιων"/ΜΚΟ , εταιρείες παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών ανάπτυξαν την τεχνολογία και την τεχνογνωσία τους για να δώσουν τη μέγιστη δυνατή αναμετάδοση για την ύπαρξη και τις δράσεις των κρατούντων των «προπύργιων» και επιφορτίστηκαν της ευθύνης να εικονογραφούν ό, τι χρειάζεται τόσο από τους μισθοφόρους όσο και από τις ΜΚΟ, καθιστώντας τη Συρία τη μεγαλύτερή Χολιγουντιανή σκηνοθεσία του κόσμου.
Σε αυτή τη λογική, υπάρχουν " προπύργια " στρατηγικά πιο
