Banks & gov.gr – Η αλεπού στο παζάρι

 Σύμφωνα με την επιτεινόμενη τάση, οι Τράπεζες μπορούν να αντλούν από το κράτος δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα. Πού είναι το πρόβλημα;

Ότι το κράτος θεωρητικά έχει «λαϊκή κυριαρχία» και ότι ο «λαός» έχει πολλές φορές φορτωθεί τις επισφάλειες, τις ζημιές και τα κακουργηματικού χαρακτήρα «λάθη» των ιδιωτών που κατά καιρούς διοικούσαν τις Τράπεζες. Ποτέ δεν φορτώθηκε τα τραπεζικά κέρδη.

Ότι ουδέποτε ζητήθηκε συναίνεση επί της γενικής αρχής που επιτρέπει στο κράτος να εισέλθει μέσω της Τράπεζας στο πορτοφόλι του πολίτη, όταν μάλιστα το κράτος υποχρεώνει όλο και περισσότερο τον πολίτη να συναλλάσσεται αποκλειστικά μέσω αυτής.

Οι Τράπεζες όχι μόνον δανείζονται αλλά ιστορικά εποπτεύονται από την Τράπεζα Ελλάδος η οποία είναι εξέλιξη της παλαιάς Εθνικής Τράπεζας, ιδρυμένης το 1841. Επί δραχμής, η Τράπεζα Ελλάδος είχε απόρρητο μετοχολόγιο ως προς τους μεγαλομετόχους που τη διοικούν. Άρα, η μεν δραχμή ήταν ιδιωτικό νόμισμα, τα δε στοιχεία της ιδιωτικής περιουσίας των καταθετών και

επενδυτών τα κατέχει σήμερα ο άγνωστος Χ, με τον οποίο το κράτος βρίσκεται σε συνεργασία, χωρίς τη λαϊκή συναίνεση. Πώς φτάσαμε εδώ;

Το κοινοβουλευτικό πολίτευμα που ξεκίνησε δειλά να εφαρμόζεται από τον 13^ο αιώνα στην Αγγλία ήταν εξ αρχής οικονομοκεντρικό. Από το 1800, το πολίτευμα της Ευρώπης σταδιακά μετατρέπεται σε Τραπεζική Δημοκρατία με δικαίωμα ψήφου περιορισμένου αντικρίσματος, καθόσον, όλες οι παρατάξεις, υποχρεώνονται να πειθαρχούν στο ίδιο εξωθεσμικό κέντρο εξουσίας το οποίο καθορίζει νόμισμα, δανεισμό, πληθωρισμό κ.ο.κ., ενώ, πέρα από το «ακαταδίωκτο» βουλευτών και υπουργών, δεν υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα ανάκλησης της εντολής, σε περίπτωση που ο κυβερνών πράξει τα αντίθετα από όσα είχε υποσχεθεί προεκλογικά.

Παλιότερα αυτό κρυβόταν πίσω από τις ευγενείς (πλην στρεβλωμένες) έννοιες του διαφωτισμού, του κράτους δικαίου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ. που συμβάδιζαν με περιορισμένη εφαρμογή των ευεργετικών διατάξεων υπέρ των πολιτών.

Σήμερα ο μπερντές πέφτει. Πέφτει με καθυστέρηση, αν λάβουμε υπόψη τι είχε πει η Μπενάκη στον Παπούλια, καθόσον οι εξελίξεις στο παρασκήνιο είναι γνωστές – οι ενδιαφερόμενοι τις μαθαίνουν πάντα τελευταίοι. Ο Τραπεζικός Κοινοβουλευτισμός αυτοαποκαλύπτεται. Η Κυβέρνηση βρίσκεται μέσα στην Τράπεζα και αντιστρόφως. Και όλο αυτό βρίσκεται στο πορτοφόλι μας, στην ελευθερία της απλής καθημερινότητας.

Ό,τι έχει σχέση με την ψηφιοποίηση του ανθρώπου, λανσάρεται πάντα ως «λύση προβλήματος». Μόνο που τη λύση έρχεται να δώσει αυτός που έχει δημιουργήσει το πρόβλημα.

Ο εκβιασμός είναι έτοιμος. Ψυχολογικά χτίστηκε μέσω πλαστικού χρήματος, συναλλαγών contactless, mobile banking, nfc, e-wallet, x-pass κλπ. Προχωρεί, με την απειλή του άυλου νομίσματος. Τι γίνεται με την παγκόσμια πληθωριστική και τραπεζική κρίση; Σε λίγο θα έχει χρήματα στο πορτοφόλι του μόνον όποιος συμφωνεί με την εκάστοτε Κυβέρνηση;

Τι σημαίνει λοιπόν «Τραπεζικό Πολίτευμα«; Ότι κυβερνούν οι Τραπεζίτες σε όλο το δυτικό κόσμο; Αυτό είναι βέβαιο! Το ερώτημα είναι «γιατί»; Η απάντηση δεν υπάρχει. Βέβαιο είναι ότι δεν κυβερνούν για να κερδίσουν οι παγκόσμιοι τραπεζίτες, όταν αυτοί κατέχουν το χρήμα σε όλο το διατραπεζικό και το παγκόσμιο χρηματιστηριακό σύστημα.

Ποια άλλα στοιχεία πρέπει να αναζητήσουμε για το σχηματισμό του παζλ;

Πέρα από τις «λίστες Πέτσα» υπάρχει και η «λίστα ΠΝΠ». Ο Αλέξανδρος Στεφανόπουλος καταγγέλλει με στοιχεία σημερινές και πρόσφατες διαγραφές δανείων σε εφημερίδες, δημοσιογράφους και νομοθέτηση ασυλίας τραπεζιτών. Με δυο λόγια: προνόμια και εξαγορές συνειδήσεων, πάνω ή κάτω απ’ το τραπέζι. Υπό αυτές τις συνθήκες, Τύπος, Κοινοβούλιο, Δικαστές είναι υπάλληλοι του Πρωθυπουργού, ενώ ο Πρωθυπουργός είναι υπάλληλος κάποιων, μεταξύ των οποίων είναι οι παγκόσμιοι υπερτραπεζίτες.

Δείτε επίσης:

 

Το καραβάκι της ιστορίας