Στοχευμένη ορολογία και συνειδητή παραπλάνηση

Ποια ήταν η τελευταία φορά που ακούσατε για κάποιο μείζον «δίλημμα»; Καλά θυμάστε. Ήταν με τη Μαρία Δαμανάκη και την «επιστροφή στη δραχμή». Κάθε φορά που κάποια διεθνής δύναμη εκβιάζει το έθνος, ανατίθεται σε κάποιο εντόπιο πολιτικό καρτούν η μεταφορά του «διλήμματος». Ο φόβος συσκευάζεται ως «αναγκαία επιλογή».

Μόνο που σήμερα τα πράγματα είναι χειρότερα. Δεν εκβιάζεται ένα έθνος, αλλά ολόκληρος ο δυτικός πολιτισμός. Η «επιστροφή στη δραχμή» ήταν μεν εικονική ως προοπτική, αληθινή όμως ως προς την περιγραφή. Η «καραντίνα» είναι αληθής ως προοπτική, ψευδέστατη όμως ως προς την περιγραφή του γεγονότος. Καραντίνα επιβάλλεται σε κάποιον άρρωστο, όχι στους υγιείς. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης απειλεί να φυλακίσει και πάλι τους Έλληνες. Παραπλάνηση-καμουφλάζ υπάρχει και στο
άλλο σκέλος του «διλλήματος». «Αυτοπεριορισμός» δεν ονομάζεται ο υποχρεωτικός περιορισμός των αναπνευστικών οδών, η αποπροσωποποίηση του προσώπου. Και το «social distancing» δεν είναι μέσο προφύλαξης, είναι κοινωνικός αυτοματισμός καχυποψίας και απομόνωσης. Το δίλημμα «αυτοπροστασία ή καραντίνα» σημαίνει απλώς «συμμόρφωση ή φυλάκιση».

Το καραβάκι της ιστορίας