Η πέμπτη ελληνική φάλαγγα

Το θέμα μας δεν είναι ούτε οι ενδεχόμενες παραποιήσεις εκ μέρους της ΕΛΣΤΑΤ, ούτε οι γερμανικές αποζημιώσεις – αλλά ο γενιτσαρισμός και η ανόητη ή «διατεταγμένη» συμπεριφορά ορισμένων Ελλήνων οι οποίοι, ακούσια ή εκούσια, υπονομεύουν την ίδια τους την πατρίδα.

Άποψη

«Υπογράψτε αν θέλετε να σταματήσει η πολιτικά υποκινούμενη δίωξη του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου με ανυπόστατες και εξωφρενικές κατηγορίες«, γράφει η ελληνίδα πρώην στέλεχος του ΔΝΤ (πηγή) – εύλογα φυσικά, αφού υποστηρίζει το Ταμείο, χωρίς φυσικά να σημαίνει πως θα μπορούσε η στάση της να χαρακτηρισθεί ως «γενιτσαρισμός», αφού δεν είναι σαφείς οι αιτίες. Γνωρίζοντας όμως πως η παραποίηση των στατιστικών μίας χώρας είναι η πάγια μέθοδος του ΔΝΤ όταν καλείται να τη «βοηθήσει», από το οποίο έπαιρνε επίσης μισθό ο τότε επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ εάν δεν κάνουμε λάθος, δεν είναι εύκολο να πεισθούμε από την παραπάνω κυρία – πόσο μάλλον όταν πολλοί άλλα στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ έχουν πιστοποιήσει επίσημα το έγκλημα, όπως η κυρία Γεωργαντά.

Εκτός αυτού έχουμε δημοσιεύσει ήδη ένα μέρος της επιστολής ενός στελέχους του ΔΝΤ, του κ. Budhoo (πηγή) – ο οποίος παραιτήθηκε μετά από 12 χρόνια υπηρεσίας, επιθυμώντας όπως ο ίδιος δήλωσε να ξεπλύνει τα χέρια του από τα εγκλήματα, στα οποία τον είχε υποχρεώσει το Ταμείο. Εν προκειμένω έγραψε τα εξής:

«Το ΔΝΤ χρησιμοποιεί τις στατιστικές ως φονικά όπλα. Ως υπάλληλος του είχα αναμιχθεί σε εσκεμμένα «στατιστικά σφάλματα», προκειμένου να διογκωθούν τα αριθμητικά στοιχεία στις εκθέσεις του για το πλούσιο σε πετρέλαιο Τρινιντάντ και Τομπάγκο, έτσι ώστε η χώρα να δείχνει πολύ λιγότερο σταθερή από όσο ήταν στην πραγματικότητα. Το ΔΝΤ διόγκωσε τα στατιστικά στοιχεία για το εργατικό κόστος, με αποτέλεσμα η παραγωγικότητα να φαίνεται χαμηλή. Σε μία άλλη περίπτωση, το ΔΝΤ επινόησε κυριολεκτικά από το πουθενά ένα τεράστιο απλήρωτο κρατικό χρέος.

Οι παρατυπίες αυτές ήταν εσκεμμένες και δεν οφείλονταν σε επιπόλαιους μαθηματικούς υπολογισμούς (όπως θέλει να μας πείσει σήμερα το ΔΝΤ με τους λάθος πολλαπλασιαστές) – ενώ αντιμετωπίσθηκαν ως αδιαμφισβήτητα δεδομένα από τις χρηματοπιστωτικές αγορές, οι οποίες έκριναν την οικονομία της χώρας ως επισφαλή και σταμάτησαν να την χρηματοδοτούν. Έτσι τα οικονομικά της προβλήματα πήραν γρήγορα ολέθριες διαστάσεις, οπότε υποχρεώθηκε να ικετεύσει το ΔΝΤ για να τη διασώσει.

Αμέσως μετά το Ταμείο απαίτησε να γίνει αποδεκτό ως αντάλλαγμα το θανατηφόρο φάρμακο του: απολύσεις, περικοπές μισθών κοκ. Η διαδικασία περιγράφεται ως μία εσκεμμένη διακοπή της οικονομικής ζωής μίας χώρας μέσω τεχνασμάτων – με σκοπό, αφού καταστραφεί πρώτα οικονομικά, να υποστεί στη συνέχεια  τα μέτρα φτωχοποίησης που της επιβάλλονται«.

Υπενθυμίζουμε εδώ πως μετά τη δημοσίευση της επιστολής, η κυβέρνηση του Τρινιντάντ και Τομπάγκο ανέθεσε σε δύο ανεξάρτητες επιτροπές να διερευνήσουν τις κατηγορίες – όπου διαπιστώθηκε πως ήταν απόλυτα σωστές, αφού πράγματι το ΔΝΤ είχε διογκώσει και παραποιήσει τα στοιχεία, με ολέθριες επιπτώσεις για τη χώρα. Γιατί λοιπόν να πιστέψουμε την κυρία Ξαφά και όχι όλους τους άλλους, καθώς επίσης την ιστορική εμπειρία; Απλά και μόνο επειδή υπάρχουν κάποιοι δήθεν φιλελεύθεροι Έλληνες, οι οποίοι νομίζουν πως παίρνοντας ευθύνες, υφιστάμενες και μη, έχοντας ενδεχομένως υποστεί «πλύση εγκεφάλου» ή εκπληρώνοντας μία έμμισθη αποστολή που τους έχει ανατεθεί, θέλουν να μας πείσουν πως προσφέρουν καλές υπηρεσίες στη χώρα τους;

Προφανώς ως ώριμοι Πολίτες πρέπει να παίρνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν – αλλά όχι αυτές που θέλουν να μας επιβάλλουν. Κανένας λογικός Έλληνας δεν αρνείται τις ευθύνες του για τα προβλήματα που είχε η χώρα πριν την κυβέρνηση του 2009 – όχι όμως από εκείνη τη στιγμή και μετά που ανέλαβε απολυταρχικά την εξουσία η Τρόικα, εκβιάζοντας μας με τις δόσεις και με τις αξιολογήσεις, καθώς επίσης δρομολογώντας το εκ προμελέτης έγκλημα των μνημονίων, το οποίο μας έχει οδηγήσει στο σημερινή απίστευτη καταστροφή.

Όσον αφορά γενικότερα τις δημοκρατικές μας ευθύνες ως Έλληνες Πολίτες για τις κυβερνήσεις που εκλέγαμε, ασφαλώς δεν έχουμε πραγματική Δημοκρατία, αφού ποτέ δεν λαμβάνουμε εμείς οι ίδιοι τις αποφάσεις για το μέλλον μας – αντίθετα, καλούμαστε κάθε τέσσερα χρόνια να επιλέξουμε μία κυβέρνηση που δεν τηρεί ποτέ τα υπεσχημένα, διαλέγοντας μεταξύ αυτών που διαφημίζονται από τα διατεταγμένα ΜΜΕ, σαν να πρόκειται για καταναλωτικά προϊόντα.

Οι γερμανικές επανορθώσεις

Περαιτέρω, κάτι ανάλογο ισχύει με το θέμα των γερμανικών επανορθώσεων, με την έννοια πως ξανά ορισμένοι δήθεν φιλελεύθεροι «Έλληνες» τάσσονται με το μέρος των αντιθέτων απόψεων – θέλοντας επίσης να μας πείσουν πως πρόκειται για ανυπόστατες απαιτήσεις ενός λαού που δεν θέλει να παίρνει τις ευθύνες του. Την ίδια στιγμή όμως μία γερμανική εφημερίδα (πηγή) αναφέρεται στο θέμα, ξεκινώντας από την άποψη που επικρατεί στη χώρα της, όσον αφορά την πολιτική συζήτηση σχετικά με την ανάγκη διαγραφής χρέους της Ελλάδας – σύμφωνα με την οποία δήθεν οι έντιμοι Γερμανοί αντιπαραθέτονται με μη σοβαρούς Έλληνες, ή οι υγιείς επιχειρηματίες με απατεώνες εμπόρους!

Η εφημερίδα αναλύει το βιβλίο δύο σοβαρών γερμανών επιστημόνων, των κ. K.H. Roth και H. Ruebner, οι οποίοι στο πρώτο μέρος του αναφέρουν πως όταν ο γερμανικός στρατός έφυγε από την Ελλάδα τον Οκτώβρη του 1944 μετά από κατοχή 3,5 ετών, άφησε κυριολεκτικά πίσω του «καμένη γη» – αφού η οικονομία, το νόμισμα και οι υποδομές είχαν καταστραφεί εντελώς (σήμερα ευτυχώς έχουν καταστρέψει μόνο την Οικονομία). Ακόμη χειρότερα, οι συνθήκες υγείας του εναπομείναντος πληθυσμού ήταν σε άθλια κατάσταση – ενώ έως το τέλος του πολέμου πέθαναν 140.000 Έλληνες από ασιτία (κάτι που ευρίσκεται σε εξέλιξη ξανά σήμερα). Τέλος, οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής καλλιέργησαν το έδαφος για τον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε – ο οποίος ξεκίνησε μετά την απελευθέρωση και ήταν εξαιρετικά αιματηρός.

Πάντοτε κατά τους δύο γερμανούς επιστήμονες, στη σύσκεψη του Παρισιού το 1946 η ελληνική κυβέρνηση παρουσίασε έναν ισολογισμό των ζημιών, ύψους 7,2 δις $ – από τα οποία στο τέλος της υποσχέθηκαν μόλις 25 εκ. $. Η συμμαχία των Η.Π.Α. με τα κέντρα εξουσίας της δυτικής γερμανικής ελίτ, οδήγησε στη για δεκαετίες συστηματική αδιαφορία απέναντι στις ελληνικές απαιτήσεις – οι οποίες τεκμηριώνονται από επίσημα γερμανικά έγγραφα που δεν αμφισβητούνται από κανέναν. Για πολλά χρόνια δε οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν μία ειδική σχέση με τη Γερμανία, η οποία όμως βασιζόταν σε ασύμμετρες σχέσεις ισχύος – με αποτέλεσμα η Ελλάδα να έχει λάβει μόλις 115 εκ. μάρκα το 1960.

Τέλος, οι επιστήμονες αναφέρονται στη «συμφωνία 2+4» του 1990, όπου ο τότε καγκελάριος πέτυχε την ένωση της Γερμανίας, χωρίς η χώρα να πληρώσει τις πολεμικές επανορθώσεις ως όφειλε – με τη βοήθεια φυσικά των Η.Π.Α. και εις βάρος των αδύναμων κρατών. Σύμφωνα δε με τον κ. K.H. Roth, το συνολικό ποσόν των γερμανικών επανορθώσεων είναι 5,9 τρις $, εκ των οποίων έχουν πληρωθεί τα 1,22 τρις $ – ενώ η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα 185 δις €, από τα οποία δεν έχει πληρωθεί ούτε το 1%. Φυσικά η κυβέρνηση της το αρνείται – ενώ διαθέτει στην έμμισθη υπηρεσία της αρκετούς Έλληνες (λόμπι) που τη στηρίζουν, με εμφανίσεις τους στα ελληνικά ΜΜΕ.

Επίλογος  

Το θέμα μας δεν είναι ούτε οι ενδεχόμενες παραποιήσεις εκ μέρους της ΕΛΣΤΑΤ, ούτε οι γερμανικές αποζημιώσεις – αλλά ο γενιτσαρισμός και η ανόητη ή «διατεταγμένη» συμπεριφορά ορισμένων Ελλήνων. Αυτών που, ακούσια ή εκούσια, υπονομεύουν την ίδια τους την πατρίδα, επηρεάζοντας δυστυχώς αρκετούς άλλους δήθεν φιλελεύθερους, έντιμους και υπεύθυνους Πολίτες – καθώς επίσης δημιουργώντας συναισθήματα ενοχής σε ολόκληρο σχεδόν τον πληθυσμό, με αποτέλεσμα να μη διαμαρτύρεται και να μην επαναστατεί.

Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν «όνειδος» για την Ελλάδα, μία πέμπτη φάλαγγα των πάσης φύσεως εχθρών της, προκαλώντας της πολύ μεγαλύτερες ζημίες, από οποιονδήποτε άλλο – οπότε πρέπει να καταλάβουν τι κάνουν και να σταματήσουν αμέσως, εάν δεν ανήκουν βέβαια σε αυτούς που χρηματίζονται εκτελώντας συνειδητά την αποστολή που τους έχουν αναθέσει οι ξένοι.

Ολοκληρώνοντας, πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε πως απέναντι σε όλους τους ξένους οφείλουμε να είμαστε όλοι Έλληνες, ειδικά τα ΜΜΕ και οι προβεβλημένοι Πολίτες – υποστηρίζοντας την πατρίδα μας που είναι το σπίτι μας, ακόμη και όταν κάνουμε λάθη εμείς ή οι όποιες κυβερνήσεις μας. Επίσης κατανοώντας πως όλοι οι άλλοι κάνουν το ίδιο – όπως διαπιστώνεται από τη χώρα που δεν έχει ιστορία, αλλά ποινικό μητρώο: από τη Γερμανία. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν οφείλουμε να διορθώνουμε τα λάθη μας ή ότι δεν πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας – αλλά πως αφορά εμάς και κανέναν άλλο, ενώ είναι ανόητο να πιστεύουμε πως μόνο εμείς κάνουμε σφάλματα στον πλανήτη.

https://analyst.gr